Κάποτε
ένας νέος, πλουσιωτάτης οικογένειας υιός, με πτυχία, με γλώσσες, μου
έλεγε το εξής: είχαν ένα υπάλληλο στην επιχείρηση του πατερά του στην
οποία εργαζόταν κι αυτός. Του είπε, λοιπόν, κάποτε ο υπάλληλος ότι θα
πάει ένα ταξίδι στην Πάτμο. Κι ο νέος απάντησε:
– Θα έλθω και εγώ στην Πάτμο, γιατί δεν έτυχε να έχω πάει εκεί.
Πήγαν
στη Πάτμο. Ο υπάλληλος ήταν πιστός και είχε μια γνωριμία με τον πατέρα
Αμφιλόχιο το Μακρή. Πολλοί από σας θα τον έχετε ακούσει. Του είπε,
λοιπόν, ότι θα περάσω να δω τον πατέρα Αμφιλόχιο, όσες φορές έρχομαι
-κάθε χρόνο πήγαινε στην Πάτμο- εξομολογούμαι εδώ. Του είπε ο νεαρός ο
άλλος, το αφεντικό του θα λέγαμε, θα έλθω και εγώ μαζί σου.
Και
όταν πήγε ο νέος να εξομολογηθεί, αποφάσισε κι αυτός να μπει. Όχι διότι
είχε πραγματικά μετανοήσει. Έτσι, δεν ξέρω πως του ήρθε . Φυσικά κάτι
λάλησε μέσα του.
Όπως
ο ίδιος μου έλεγε – «σαν μια ατραξιόν του ταξιδιού. Αι, μέσα στα τόσα ,
τα οποία είδαμε στο ταξίδι, ας πω ότι γνώρισα αυτό το Γέροντα, τον
ιερομόναχο το φημισμένο, τον Αμφιλόχιο της Πάτμου».
Μπήκε
μέσα να εξομολογηθεί , και ο γέροντας όταν του είπε μερικά από τα
αμαρτήματά του, εντόπισε το ενδιαφέρον του στην κατ’ εξοχήν αμαρτία, την
οποία έκανε αυτός ο νέος. Νέος 25-26 ετών με χρήματα, ωραίος
λεβεντόκορμος, καταλαβαίνετε τι ακριβώς συνέβαινε. Του λέει, λοιπόν, ο
Γέροντας:
–
«Παιδί μου, δώσε μια υπόσχεση στο Χριστό ότι θα αποστής από την
αμαρτία. Δεν είναι τόσο δύσκολο, όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Με τη
Χάρι του Θεού θα το πετύχεις».
Δεν
ξέρω πως ήρθε στα χείλη μου και του είπα ένα ναι. Αλλά την ώρα κατά την
οποία έλεγα αυτό το ναι, μέσα μου κάτι έλεγε: για δυο μέρες, πέντε
μπορεί. Για δέκα ίσως, αλλά μην φανταστείς ότι είναι δυνατό να ζήσης,
για δεκαπέντε μέρες σε εγκράτεια. Μη φαντασθείς ποτέ ότι γίνεται αυτό.
Την ώρα κατά την οποία έλεγα ναι, ο εαυτός μου μέσα μου έλεγε: «μη φαντασθείς ότι μπορεί να φτάσεις 15 μέρες».
Τότε που μου το έλεγε ο νέος είχαν περάσει 10 χρόνια, και μου έλεγε:
–
«Τι μαγικό ραβδί ακούμπησε πάνω μου και με μετέβαλε εμένα, το θηλυμανή
ίππο, σε άνθρωπο εγκρατείας; Από την ημέρα εκείνη άλλαξε άρδην η ζωή
μου».
Και είχε γίνει ένας ασκητής μέσα στο ίδιο του το σπίτι, ένα σπίτι πλούσιο και αριστοκρατικό.
Λοιπόν,
τότε που το έλεγε, φυσικά του φαινόταν βουνό. Απ’ την ώρα εκείνη κατά
την οποία μπήκε ο Χριστός στην κάρδια του άλλαξαν άρδην τα πράγματα. Και
είδε ότι με τη δύναμη του Θεού όλα γίνονται κατορθωτά. Τα ακατόρθωτα,
τα αδύνατα, γίνονται δυνατά. τα ανεπίτευκτα γίνονται επιτευκτά. τα
φανταστικά γίνονται πραγματικά.
(Η Εξομολόγηση, αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, Αθήνα 2012 σελ. 105-107)
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου