Νώντας Σκοπετέας: Τά θεῖα δέν μαθαίνονται ...παθαίνονται ! (Εἰς μνήμην π. Λουκά Φιλοθεΐτη)

...Ἐπιστρέψαμε στὸ Καθολικὸ τῆς Φιλοθέου γιὰ τὸ Ἀπόδειπνο μὲ τοὺς Χαιρετισμούς. Μιὰ ἐκπληκτικὴ τάξη, ἀπροσποίητη καὶ αξιοσήμαντη ἐπικρατοῦσε κατὰ τὴν διάρκειά τους. Ἡ ἡμέρα φτάνει στὸ τέλος της. Οἱ Μοναχοὶ ἑτοιμάζονται γιὰ τὸ πιὸ σπουδαῖο μέρος τοῦ κανόνα τους. Προσευχή, κομποσκοίνια, μετάνοιες, μελέτη, δάκρυα καὶ λιγοστὴ ἀνάπαυση σώματος. 

 

Ὅλα αὐτὰ θὰ γίνουν καὶ θὰ πάρουν εὐλογία καὶ δύναμη ὅταν στῆς, Γλυκοφιλούσας τὴν ἀγκαλιὰ γείρουν γιὰ τελευταία φορὰ μὲς στὴν μέρα ποὺ κλείνει ἐκεῖ στ᾿ ἀριστερὸ προσκυνητάρι. Καταφυγὴ καὶ στερέωμα.. Ἄν δεῖς Φιλοθεΐτες νὰ Τὴν προσκυνοῦν ὅσο τὰ Χαῖρε Της ἀκούγονται, τότε θὰ νοιώσεις τὸ ἀληθινὸ  νόημα αὐτῶν, τῶν σὰν βάλσαμο γιὰ κάθε ταλαίπωρη ψυχὴ  ἐπιθέτων τῆς Κυρίας Θεοτόκου ...
 

Μπήκαμε ἔπειτα στὴ σειρὰ νὰ προσκυνήσουμε τὰ Ἅγια Λείψανα...
 

Λείψανο θὰ πεῖ ἀπομεινάρι ...Μὰ ὅταν μπροστά σου ἔχεις τὴν δεξιὰ τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου ἄφθορη σὲ σχῆμα εὐλογίας καὶ  ὅταν ἀσπάζεσαι τὸ πόδι τῆς Ἁγίας Μαρίνας, αὐτὸ ποὺ πάτησε τὸν Σατανᾶ καὶ βλέπεις τὸ δέρμα της νὰ ἀγκαλιάζει ἀκόμα τὸν μηρό Της, τότε αἰσθάνεσαι πὼς δὲν εἶναι αὐτὰ ὅ,τι ἀπόμεινε ἀπ τοὺς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ, μὰ εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ Ἅγιοι  ἐκεῖ καὶ παραστέκονται καὶ βλέπουν καὶ χαίρονται μὲ τὴν εὐλάβειά σου καὶ συμπονοῦν μὲ τὴν ἀνάγκη σου...
 

Βγήκαμε ἔξω καὶ κατευθυνθήκαμε πρὸς τὴν ἔκθεση τῆς Μονῆς ...Στὸ δρόμο μας φώναξε ξανὰ ὁ Γέρων Ἰσίδωρος. Ἤθελε νὰ μᾶς δώσει ἀκόμα κάτι ἀπ᾿ τὸν Γέροντά του. Ἕναν ψηφιακὸ δίσκο ποὺ πάνω του ἔγραφε Ἅγιον Πάσχα - Ι.Μ. Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀριζόνα... Νὰ δοῦμε καὶ ἐμεῖς αὐτὰ ποὺ ...εἶδε ἐκεῖνος καὶ θαύμασε καὶ πάντα γλυκὰ θὰ νοσταλγεῖ.
 

Ὁ Πατήρ. Γ μιλᾷ στὴν ἔκθεση καὶ δίνει ἀφορμὲς γιὰ ὠφέλιμη σκέψη καὶ ψυχῆς ἐνδοσκόπηση.
 

-Δὲν ὠφελεῖ ἀδερφοί μου ἡ Ἁγία Γνώση,  ἐὰν δὲν εἶναι στὸν καιρό της καὶ ἐὰν δὲν ἔχει τὸν ἀληθινὸ σκοπό. Ἡ γνώση δίνει ἀέρα στὰ μυαλά μας. Μὰ τὰ Θεῖα δὲν μαθαίνονται ...παθαίνονται ....
 

Πάσχει κανεὶς μὲ ἐσωτερικὲς ἀλλοιώσεις, Θεῖες ἀλλοιώσεις ποὺ τὶς ἐνεργεῖ ὁ Θεός; Πάσχει μὲ σκοπὸ νὰ ἀλλοιωθεῖ μέσα του; Αὐτὸς θέλει νὰ πάθει! Γιὰ νὰ γίνουν ὅμως αὐτὰ  πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε καὶ λίγο τὰ βάσανα ἀδερφοὶ μου ...
 

Μέσα σὲ λίγες μόνο φράσεις ὁ Πάτερ Γ. συνόψισε Χριστοδίδακτες παραινέσεις. Τὰ Θεῖα δὲν μαθαίνονται ...παθαίνονται! Δῶσε αἷμα γιὰ νὰ λάβεις πνεῦμα ...... Ἕλκυσε τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα ἀπ᾿ τὴν ἀρχοντικὴ  ἀγάπη γιὰ τὰ δύσκολα, τὰ τεθλιμμένα...Θυμήθηκα τὸν Κυρ-Φώτη τὸν Κόντογλου  ποὺ ἔλεγε:
 

"Μετὰ χαρὰς δέχουμαι κάθε κακοπάθηση, γιατί ἀλλοιῶς δὲν ἀνοίγουνε τὰ μάτια στὸ ἀληθινὸ τὸ φῶς"
 

Λίγες στιγμὲς ἀργότερα τὰ ἴδια σκέφτηκα μόλις κάθισα ἀντίκρυ ἀπ᾿ τὸν Γέροντα Λουκᾶ  στὸ ἀρχονταρίκι.
 

Σὰν νὰ συνέχισε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ εἴχαμε μείνει λίγο μόλις πρίν:
 

-Ὅσοι ἀποθνήσκουν στερούμενοι θὰ ζήσουν αἰώνια!
Παιδιά μου, ψάχνουμε συνεχῶς κάποιον μὲ ἀναμμένο κερί. Πρέπει ἐμεῖς νὰ ἀνάψουμε τὸ κεράκι τῆς πίστης! Νὰ ἀρχίσουμε τὸ ἔργο τὸ προσωπικό, τὸ δικό μας. Νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. Ὅσοι μετανοοῦν, σταυρώνουν τὸν ἑαυτό τους σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις... Ἄς σταυρώσουμε τὰ πάθη μας! Δυστυχῶς ὅμως  δὲν ἔχουμε τὸ φόβο τῆς  διαρκοῦς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας!   Ἄν σήμερα πεθάνουμε εἴμαστε σίγουροι ὅτι ἀγαπᾶμε τὸν Χριστὸ μας πιὸ πολὺ ἀπ᾿ τὰ πάθη μας;
 

Οἱ ματιὲς ὅλων χαμηλώνουν... Ἡ συνείδηση ξεκινᾷ τὰ δικό της ἔργο. Τὸ ἀρχονταρίκι τῆς Φιλοθέου ἐκεῖνο τὸ ἀπόγευμα μοιάζει  ἔστω καὶ γιὰ λίγες στιγμὲς μὲ χωνευτήρι παθῶν. Κάθε λέξη τοῦ Γέροντα Λ. χτυπᾷ στὸ μέρος τῆς καρδιᾶς. Κι εἶναι ὁ πόνος ἀλλιώτικος, ἄμοιαστος μὲ κάθε ἄλλον.
 

-Παιδιά μου νὰ ἀσχολούμαστε μὲ τὸ ἔργο καὶ ὄχι μὲ τὴν περιέργεια ...Τὰ περὶ βρίσκονται κάτω ἀπ᾿ τὸν οὐρανὸ...
 

Νὰ ᾿χουμε πραότητα, ὄχι φαινομενικὴ... Δὲν διαπιστώνεις ἂν ἔχεις ἐσωτερικὴ γαλήνη ὅταν εἶσαι ἤρεμος... μὰ ὅταν σὲ πολιορκεῖ ὁ θυμὸς... Τὶ εἶναι ὁ θυμός; Εἶναι ἡ διεκδίκηση τῶν ἐπιθυμιῶν. Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Ἐὰν ἔχεις τὸ χέρι σου σπασμένο, τὸ σηκώνεις σ᾿ αὐτὸν ποὺ σὲ θυμώνει;  Ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι καὶ οἱ καρδιὲς μας... Καρδία συντετριμμένη καὶ τεταπεινωμένη ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει!
 

Καμιὰ ἀβαρία νὰ μὴν ἔχει ἡ συνείδησή μας. Τίποτα νὰ μήν τὴν δυσκολεύει...
 

Θυμήθηκε αὐτὸν ποὺ συνεχῶς δίδασκε περὶ καθαρῆς συνειδήσεως, τὸν παπποῦ τοῦ  Ἰωσὴφ τὸν ἡσυχαστὴ  ὅταν ἐκεῖνος ὡς  Λαϊκὸς ἀκόμα  ξεκινοῦσε τὸν δύσβατο ἐπίγειο  δρόμο του.  -Τότε ὁ Φραγκῖσκος ὅπως ἦταν τὸ κοσμικό του ὄνομα εἶχε συνεταιριστεῖ μὲ κάποιον. Κάποια στιγμὴ ὁ συνεταιρισμὸς ἀπὸ ὑπαιτιότητα τοῦ ἄλλου διαλύθηκε. Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα νὰ λογαριαστοῦν,  παράφορα καὶ ἐξόφθαλμα ὁ Φραγκῖσκος ἀδικήθηκε. Τότε  εἶχε ρώμη σωματικὴ ἀπίστευτη καὶ θὰ μποροῦσε ἀλλιῶς καὶ μὲ τὴ βία νὰ διεκδικήσει τὸ δίκιο του ...

 

Αὐτὸς ὅμως  ἔκανε κάτι χειρότερο γιὰ τὸ ὁποῖο μετάνοιωνε σὲ ὅλην τὴν ὑπόλοιπη ζωή του. Εἶπε στὸν πρώην συνέταιρό του: Ἀπ᾿ τὸ Θεὸ νὰ τό ᾿βρεις! Καὶ ἐκεῖνος πηγαίνοντας γιὰ τὸ σπίτι του σκοτώθηκε στὸ δρόμο ἀπὸ  αὐτοκίνητο! Τότε ὁ Γέροντας φοβήθηκε τοῦ Θεοῦ τὴν ἀποτομιά! Βίωσε μὲ πόνο ψυχῆς  το Εὐλογεῖτε καὶ μὴν καταρᾶσθε ! Κατάλαβε ἐπίσης  ὅτι ὁ Θεὸς ναὶ μὲν εἶναι μακρόθυμος μὰ κάποτε- κάποτε εἶναι καὶ ἀπότομος στὴν κρίση του μιᾶς καὶ μόνο Αὐτὸς ξέρει τῆς ψυχῆς τὸ συμφέρον καὶ  ἔχει τοῦ καθενὸς τὰ μέτρα...Γι αὐτὸ καὶ ὁ ἴδιος ὁ  Κύριος ὑπέδειξε στὸν Φραγκίσκο τὸν ἡσυχαστικὸ δρόμο . 

 

Κάποτε ποὺ ξαναασχολήθηκε μὲ τὸ ἐμπόριο  τοῦ παρουσιάστηκε καὶ τοῦ εἶπε: Δὲν θέλω παιδί μου νὰ ἐμπορεύεσαι τὴν πρόσκαιρη πραμάτεια! Γι αὐτὸ ὁ Γέρων Ἰωσὴφ ἔφυγε ἀπ᾿ τὰ μάταια καὶ ἀναζήτησε τὸν Μόνο Θεὸ στῆς προσευχῆς τὸ Φῶς τὸ ἀτελεύτητο. Αὐτὸ τὸ φῶς ἀναζητοῦσε στὰ πρῶτα του Ἀθωνικὰ σκιρτήματα ὁ Ἅγιος Πατὴρ μόλις ἀνέβαινε ὡς τὸ σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου,  γιὰ νὰ ἀνάψει τὸ καντηλάκι τῆς Παναγίας τῆς Ἐγγυήτριας, τῆς εἰκόνας ποὺ θαυματουργικὰ σκαρφάλωσε στὸ Ἱερὸ βουνό, αὐτῆς ποὺ ἔβαλε τὴν πρώτη της μετάνοια ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, λαμβάνοντας ὑπόσχεση καὶ ἐγγύηση βοηθείας  ἀπὸ τὴν Παναγία, λίγο πρὶν ἀναχωρήσει γιὰ τῆς ἐρήμου τὰ ζοφερὰ τὰ  παλαίσματα. Ἐκεῖ προσευχόταν ὁ Γέροντας νοιώθοντας τοῦ Θαβωρείου φωτὸς τὸ δέος  λέγοντας αὐτὰ τὰ λόγια: 

 

Σὺ Κύριε ποὺ μεταμορφώθηκες ἔλα νὰ μεταμορφώσεις καὶ ἐμένα . Στεῖλε μιὰ ἀκτῖνα ἀπὸ τὸ Φῶς τῆς Χάρης Σου ! Ἄρχισε νὰ λέει τότε τὴν εὐχὴ καὶ ἔλαμψε γιὰ πάντα τὸ γύρω του καὶ τὸ μέσα του....

 

Πέρασαν ἀλησμόνητα δυὸ περίπου ὧρες .
 

Τὰ καντηλάκια στὸ διπλανὸ ξωκκλήσι τοῦ Ἄη Νικόλα δίπλα στὸ δωμάτιό μας ἤδη εἶχαν φωτίσει τῆς νύχτας τὸν ἐρχομό. Συνεπαρμένοι ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀκούσαμε μὰ κυρίως νοιώσαμε ὁλημερίς, τὰ ἐπαναλαμβάναμε, τονίζοντας στὴν μνήμη μας ὅλα ἐκεῖνα ποὺ θὰ ἔπρεπε πλέον νὰ βιώσουμε, ὥστε νὰ μὴν καταστοῦμε ἐν ἐκείνῃ τὴ  ἡμέρα ἀναπολόγητοι... Μιλούσαμε δυνατά,  μὲ ἐνθουσιασμὸ  καὶ κάποια στιγμὴ ἀντιληφθήκαμε πὼς οἱ Λευκορώσοι ἀδερφοί μας  ποὺ εἶχαν πέσει γιὰ ὕπνο δὲν μποροῦσαν νὰ ἡσυχάσουν. Κι ὅμως γιὰ ἀρκετὴ ὥρα οὔτε δυσανασχέτησαν οὔτε εἶπαν τὸ παραμικρό, ὅπως θὰ ἔκανα ἐγὼ σὲ παρόμοια περίπτωση... μὲ νομιζόμενη διάκριση ...
 

Ἡ εὐγένειά τους ἡ ἀπροσποίητη καὶ ἡ βαθιὰ ἀγάπη γιὰ τὰ Θεῖα ποὺ πήγαζε ἀπὸ κάθε τους κίνηση θὰ τοὺς συνοδεύουν στὶς σελίδες τῆς Ἁγιορείτικης θύμησής  μας. Λίγες ὧρες ἀργότερα σηκώθηκαν πρῶτοι ἀπ᾿  τὶς 3 γιὰ νὰ ᾿ναι στὶς ἀκολουθίες,  ἂν καὶ πολὺ πιὸ κουρασμένοι μιᾶς καὶ εἶχαν διανύσει πολλὰ χιλιόμετρα διασχίζοντας τὸ Ὄρος ἀπ ἄκρη σ᾿ ἄκρη μὲ τὰ πόδια . Ἐκ τοῦ ὕπνου ἀνιστάμενοι, σὰν νὰ  βόησαν   μὲ αὐτήν τους τὴν ζηλευτὴ φιλακολουθία   τὸν ὕμνο των Ἀγγέλλων: Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος εἰ ὁ Θεός! Στὸ στασίδι ἀργότερα ὁ νέος κοιμᾷται. 

 

Ὁ Ἀριστοτέλης τὸν παρατηρεῖ καὶ θαυμάζει τὴν γαλήνια ὄψη του. Μέσα στὸ ....πλοῖο ποὺ ταξιδεύει νοιώθει παιδὶ τοῦ Χριστοῦ... Ἀσφαλὴς καὶ δίκαιος  ὁ λίγος ὕπνος του στοῦ μεσονυκτικοῦ τὰ ἅγια τὰ γράμματα....
 

Ὁ Γέροντας Νικόδημος ἐξομολογεῖ μέσα στὸ σκοτάδι. Ἡ αὐστηρὴ ἐπιβλητικὴ ὄψη τοῦ Ἡγουμένου τῆς Φιλοθέου   δίνει τὴ θέση της στὴν γλυκιὰ παραίνεση στὴν πατρικὴ ὀρμήνια...
 

Κύλησε ὁ χρόνος μὲ κατάνυξη ἀπερίγραπτη  καὶ φωνὲς ὑπερκόσμιες. Προσκυνήσαμε μὲ τάξη ὅλες τὶς εἰκόνες καὶ πλησιάσαμε τὸ Ἅγιο Ποτήριο. Μιὰ ἁλυσίδα ἀνθρώπινη γεμάτη ἀπὸ ἀγάπη καὶ δίψα γιὰ τὰ Θεῖα μυστήρια  σχηματίστηκε ὡς τοῦ ζῶντος Θεοῦ, τὸν ἄσπαστο τὸν Κρίκο ποὺ μᾶς ἑνώνει σὲ ἕνα σῶμα...
Σύσσωμοι καὶ σύναιμοι  Κυρίου τῶν δυνάμεων ....

 

Νώντας Σκοπετέας.
Τοῦ Παραδείσου τ᾿ ὄνειρο
(Μνῆμες Ὄρους Ἁγίου ...Οκτ.2013)
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ 9ο μέρος

«Πᾶνος»