Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
«Θαύματα καὶ σημεῖα» ΕΔΩΠλησιάζομε σιγὰ σιγὰ στὴν περίοδο ἐκείνη, ποὺ θὰ ἀρχίσουν νὰ γίνωνται πολλὰ καὶ καταπληκτικὰ θαύματα· ἱκανὰ νὰ σύρουν στὴν ἀπώλεια τοὺς ταλαίπωρους ἐκείνους, ποὺ θὰ ἔχουν σαρκικὸ φρόνημα καὶ θὰ γοητευθοῦν καὶ πλανηθοῦν ἀπὸ τὰ θαύματα αὐτά. Ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται. Πῶς, καὶ μὲ τί θὰ τὸν ἀντιμετωπίσωμε;
α. μέ την ζῶσα πίστη.
Ἡ ζῶσα πίστη στὸ Χριστό, γεννιέται μέσα μας, ὅταν ἀναζωωθῆ ἡ ψυχὴ μᾶς ἀπό το λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζῶσα πίστη τρόπον τινὰ βλέπει τὸν Χριστό[105].
Μόνο ὅταν ἔχωμε ζῶσα πίστη, θὰ μπορέσωμε νὰ καταλάβωμε κάτι ἀπὸ τὰ θεῖα δόγματα τῆς χριστιανικῆς πίστης· διαφορετικὰ θὰ εἶναι γιά μᾶς βιβλίο ἐσφραγισμένο, μυστήριο ἐντελῶς ἀκατανόητο.
Ὅταν ἔχωμε ζῶσα πίστη, τὰ θεῖα δόγματα, παρ᾿ ὅτι θὰ μένουν καὶ πάλι ἀπρόσιτα, θὰ μᾶς γίνωνται σαφῆ· θὰ τὰ καταλαβαίνωμε κάπως. Δὲν θὰ καλύπτωνται πιὰ κάτω ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ἀδιαπέραστο καὶ βαρὺ καταπέτασμα, ποὺ προκαλεῖ ἡ νεκρὴ πίστη. Ἡ ζῶσα πίστη εἶναι μιὰ λογική, μιὰ πνευματικὴ λογική[106]. Δὲν χρειάζεται πιὰ σημεῖα, γιατί ἔχει ἀπὸ ὅλες τίς πλευρὲς χορτάσει μὲ τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἰδίως ἔχει χορτάσει μὲ τὸν λόγο Του, ποὺ εἶναι πιὸ μεγάλος ἀπὸ ὅλα Του τὰ θαύματα καὶ στέφανος τῶν θαυμάτων Του. Ἡ ἐπιθυμία νὰ ἰδοῦμε θαύματα εἶναι γνώρισμα τῆς ἀπιστίας. Τὰ σημεῖα ἐδόθησαν λόγῳ τῆς ἀπιστίας, γιὰ νὰ τὴν μεταβάλλουν σὲ πίστη. Γι᾿ αὐτὸ ἂς προσκολληθοῦμε στὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ μὲ ὅλη μας τὴν ψυχή. Ἄς ἑνωθοῦμε μὲ Αὐτὸν σὲ ἕνα πνεῦμα. Καὶ τότε τὰ σημεῖα τοῦ ἀντιχρίστου δὲν θὰ μπορέσουν ποτὲ νὰ τραβήξουν τὴν προσοχή μας.
Μὲ καταφρόνηση καὶ παγερὴ ἀδιαφορία πρέπει νὰ ἀποστρέφωμε ἀπὸ αὐτὰ τὸ βλέμμα μας ὅπως θὰ ἐκάναμε γιὰ τὴ πιὸ ἀναίσχυντη αἰσχρὴ πράξη· γιὰ τὴν πιὸ ἀποστατικὴ ἐνέργεια ἐχθροῦ τοῦ Θεοῦ· γιὰ τὴν πιὸ μυσαρὴ βλασφημία· γιὰ τὴν πιὸ ἀπάνθρωπη θανάτωση.
Ἄς ἐνθυμούμεθα τὴν ἑξῆς ἰδιαίτερης σημασίας παρατήρηση ἀπὸ τὴν πεῖρα τῶν ἀσκητῶν: Οἱ ἐμφανίσεις τῶν δαιμόνων ἔχουν μιὰ τέτοια ἰδιότητα, ποὺ ἀκόμη καὶ τὴν πιὸ ἐλάχιστη προσοχὴ νὰ τοὺς δώσῃς ζημιὰ θὰ ἔχῃς. Γιατί ἀκόμη καὶ τὴν πιὸ ἐλάχιστη προσοχή, ἂν τὴν ἀφήσῃς σὲ ἕνα τέτοιο θέμα ἐλεύθερη, χωρὶς νὰ συγκρατῇς, θὰ σοῦ προκαλέσῃ τίς πιὸ ὀλέθριες ἐντυπώσεις καὶ θὰ σὲ ἐμβάλῃ στὸν πιὸ δύσκολο πειρασμό.
β. Μὲ τὴν ταπεινοφροσύνη
Ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἀδιάσπαστα ἑνωμένη μὲ τὴν πνευματικὴ λογική. Ὁ ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σῦρος λέγει: Μόνο ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ταπείνωση μπορεῖ νὰ ὀνομασθῇ λογικός. Ὅποιος δὲν ἔχει ταπείνωση, ποτὲ δὲν θὰ γίνῃ λογικός»[107]. Ἡ ζωντανὴ πίστη δείχνει στὰ μάτια τῆς ψυχῆς τὸν Θεό. Ὅποιος βλέπει ἔτσι τὸ Θεό, ὅποιος ἔτσι αἰσθανθῇ τὸ Θεό, βλέπει τὴ μηδαμινότητά του. Γεμίζει ἀνέκφραστη εὐλάβεια πρός τὸ Θεό, τὰ ἔργα του, τίς ἐντολές του. Καὶ ἔτσι τὸ κάθε του δίδαγμα θὰ γίνεται μὲ ταπεινοφροσύνη.
Ὁ ταπεινόφρων δὲν θὰ τολμήσῃ ποτέ, οὔτε κἂν ἂν ἐρωτοτροπήσῃ μὲ κάτι, ποὺ θὰ εἶναι ἁπλὰ ἔξω ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ· καί - πολὺ περισσότερο - μὲ κάτι, ποὺ θὰ τὸ ἔχῃ μὲ κάποιο τρόπο καταδικάσει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Γιὰ αὐτό, τὰ σημεῖα τοῦ ἀντιχρίστου θὰ μείνουν ξένα στὸν ταπεινό. Δὲν θὰ τὰ δέχεται μὲ κανένα τρόπο. Δὲν θὰ ἔχῃ καμμιὰ σχέση μὲ αὐτά.
γ. Μὲ τὴν προσευχή
Ὅταν μελετᾶμε τὴν μηδαμινότητά μας καὶ τὴν ἀσθένειά μας· ὅταν στρέφουμε τον νοῦ μας στὸ Θεό, στὴν μεγαλωσύνη Του, στὴν παντοδυναμία Του, στὴν ἀπέραντη ἀγαθότητά Του· ἔρχεται στὴν ψυχὴ ὁ πόθος νὰ στραφῇ μὲ προσευχὴ σ᾿ Αὐτόν. Τότε ὅλη ἡ ἐλπίδα τῆς ψυχῆς συγκεντρώνεται στὸν Θεό. Καὶ γιὰ αὐτὸ τίποτε δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ τὴν κάμῃ νὰ ἀφαιρεθῇ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς. Γιατί προσεύχεται συνενώνοντας ὅλες της τίς δυνάμεις. Ἀναζητεῖ τὸν θεὸ μὲ ὅλη της τὴ δύναμη. Ἐκμεταλλεύεται γιὰ τὴν προσευχὴ ὅλες τίς δυνατότητές της. Καὶ ἀγωνίζεται γιὰ νὰ προσεύχεται ἀδιαλείπτως.
Ὅταν θὰ ἀρχίσῃ ἡ μεγάλη θλίψη, τὴν ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου, ὅλοι οἱ ἀληθινὰ πιστοί, θὰ ζητοῦν ἀπὸ τὸν Κύριο βοήθεια, ἐνίσχυση, θεία χάρη, ἐνδυνάμωση, νὰ τοὺς κρατῇ ἀπὸ τὸ χέρι[108]. Οἱ δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, ὅσο πιστοὶ καὶ ἂν εἶναι στὸ Θεό, εἶναι ἀνεπαρκεῖς νὰ ἀντισταθοῦν στὴν δύναμη τῶν ἑνωμένων ἐκπεσόντων ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, ποὺ θὰ μετέρχωνται τὰ πάντα μὲ μιὰ ἄκαμπτη σκληρότητα, γιατί θὰ προαισθάνωνται ὅτι ἔχει φθάσει πιὰ τὸ τέλος τους[109]. Μὰ ἡ θεία χάρη θὰ ἐπισκιάσῃ τοὺς ἐκλεκτοὺς τοῦ Θεοῦ. Καὶ θὰ κάμῃ νὰ μείνουν ἀνενέργητες καὶ χωρὶς ἀποτέλεσμα ὅλες οἱ ἄσφαιρες ἀπειλὲς τοῦ ἀντιχρίστου. Καὶ καταφρονεμένα τὰ θαύματά του. Τότε ὁ Θεὸς θὰ δώσῃ στοὺς δούλους του δύναμη νὰ διακηρύττουν μὲ γενναῖο φρόνημα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου. Καὶ νὰ ἀποκηρύττουν τὸν ψευδομεσσία ποὺ θὰ ἔλθῃ γιὰ νὰ φέρῃ τὴν ἀπώλεια.
Θὰ τοὺς ὁδηγῇ στὸ ἰκρίωμα, στὸν θάνατο. Μὰ αὐτοὶ θὰ αἰσθάνωνται, σὰν νὰ βρίσκωνται σὲ βασιλικοὺς θρόνους, καὶ σὲ γαμήλιο γεῦμα, γιατί ἡ αἴσθηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ εἶναι πιὸ γλυκειὰ ἀπὸ τὴν αἴσθηση τῆς ζωῆς[110]. Γιατί τὰ παθήματα γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ ὁ βίαιος θάνατος γιὰ Αὐτὸν εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς αἰώνιας χαρᾶς τοῦ Παραδείσου[111]. Αὐτὸ φαίνεται καθαρὰ στοὺς μάρτυρες τῶν πρώτων αἰώνων. Στὴν ἀρχὴ ἐνόμιζαν, πὼς στὰ μαρτύρια θὰ ἔδειχναν τὴν δική τους διάθεση. Μὰ ὅταν ἄρχιζαν τὰ μαρτύρια, κατεπέμπετο σ᾿ αὐτοὺς ἡ ἄνωθεν βοήθεια. Καὶ τὰ ἔκανε ποθητά: καὶ τὸ μαρτύριο· καὶ τὸν θάνατο γιὰ τὸ Χριστό.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Α Γ Ι Ο Υ Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
«Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α»
(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)
Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ
«Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α»
(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000)
Βιβλιογραφία
[105] Ἐβρ. 11, 27.
[106] Ἰσαὰκ Σύρου, Λόγος ΚΗ'.
[107] Ἰσαὰκ Σύρου, Λόγος ΟΘ'.
[108] Ἐφραὶμ Σύρου, Λόγος 106.
[109] Ἀποκ. 12, 12.
[110] Ἰσαὰκ Σύρου, Λόγος ΛΗ'.
[111] Λόγια καὶ σκέψεις τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Ἰακώβου τοῦ Πέρσου (Νοέμβριος 26).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου