Δημήτρης Νατσιός: Στίς μεγάλες φουρτούνες πρώτα ξεβράζονται τά σκουπίδια…

«....Ὅτι ἀρχὴ καὶ τέλος, ὅλα τὰ θερία πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε καὶ δὲν μποροῦνε»

Μακρυγιάννης

Τὸ παρακάτω κείμενο τὸ δημοσίευσα τὸν Νοέμβριο του 2016 μὲ τίτλο «Τώρα ἐσυνηθίσαμε νὰ φοβόμαστε τοὺς Τούρκους». Τὸ ξαναδημοσιεύω, ὄχι γιὰ νὰ ὑποδύομαι τὸν σοφὸ καὶ λοιπὲς ἀνοησίες ποὺ λέγονται σὲ τέτοιες περιπτώσεις. 

Ὄχι. Ὅμως θεωρῶ πὼς ἡ ἐπίθεση ποὺ γίνεται στὸν Ἕβρο μέσῳ τῶν ἐπίδοξων λαθρομεταναστῶν - εἰσβολέων εἶναι πάγια τακτικὴ τῆς Τουρκιᾶς. Τὰ ἴδια ἔκαναν τὸ 1453, τὰ ἴδια το 1922 μὲ τοὺς Τσέτες, τὰ ἴδια στὴν Πόλη τὸ 1955 μὲ τοὺς στρατιὲς τῶν βασιβουζούκων ποὺ ἔσφαζαν καὶ λεηλατοῦσαν, τὰ ἴδια στὴν Κύπρο μὲ τοὺς τουρκοκύπριους ποὺ ἐκτελοῦσαν τοὺς Ἕλληνες.

Τὸ κείμενο:

«Δὲν περνᾶ μέρα ποὺ νὰ μὴν μᾶς ἀπειλεῖ μὲ πόλεμο ὁ «βλαμμένος» Τοῦρκος πρόεδρος καὶ ...ἡμεῖς ἄδομεν. Ἄν δὲν κάνω λάθος, ἀναθεώρηση τῆς συνθήκης τῆς Λωζάνης, σημαίνει πόλεμος.

«Ἐπαχύνθη ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου». Δὲν ἐξηγεῖται ἀλλιῶς. Ἀντὶ νὰ ὁμοφρονήσουμε - «Ἕλληνας ὁμοφρονέοντας ...χαλεποὺς εἶναι περιγίγνεσθαι», ἑνωμένοι οἱ Ἕλληνες εἶναι ἀνίκητοι, ἔλεγε ὁ Ἡρόδοτος (Ἱστορία ΙΧ,2)- καὶ νὰ προετοιμαστοῦμε γιὰ τὴν ἐπερχόμενη θανάσιμη ἀπειλή, προσκυνοῦμε ἀκόμη τὴν εὐρωπαϊκὴ δυσωδία καὶ τοὺς ἡμέτερους μνημονιακοὺς λακέδες.

Γιατί, ὅμως, λύσσαξε τώρα τὸ ἐξ ἀνατολῶν θηρίο; Γιατί τώρα ἀπροκάλυπτα μᾶς ἀπειλεῖ μὲ πόλεμο καὶ ὀνειροφαντάζεται ὀθωμανικὲς αὐτοκρατορίες; Πιστεύει κανεὶς τὰ σαλιαρίσματα τῶν πολιτικῶν ποὺ μιλοῦν γιὰ ἐξαγωγὴ τῆς κρίσης τῆς Τουρκίας καὶ μετατόπιση τῶν προβλημάτων της; Εἶναι στριμωγμένος ὁ Ἐρντογάν ἤ, ἀντίθετα, αἰσθάνεται πανίσχυρος;

Μήπως ὀσμίζεται, ὅπως τὰ θεριὰ τὰ πληγωμένα θηράματα, τὴν θνησιμαία κατάστασή μας καὶ ἑτοιμάζεται νὰ μᾶς κατασπαράξει;

Πιστεύει κανείς, ὅτι ἂν μᾶς ἐπιτεθεῖ ἡ Τουρκία, θὰ μᾶς προστατεύσει ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση;

Ἡ ἀπειλὴ τοῦ Ἐρντογάν ὅτι θὰ στείλει 2-3 ἑκατομμύρια μωαμεθανῶν λαθρομεταναστῶν σὲ ποιοὺς ἀπευθύνεται; Στοὺς Ἰρλανδούς, στοὺς Οὕγγρους ἢ στοὺς Φιλανδούς ἢ στὶς μικρὲς Ὀλανδέζες;

Παρένθεση: Ἔχει γραφτεῖ καὶ σὲ τουρκικὲς ἐφημερίδες, ὅτι πρότυπό του εἶναι ὁ Μωάμεθ (Μεχμέτ) ὁ Πορθητής. Κάποιοι χαζοχαρούμενοι τῶν βορείων προαστίων, τὸ ἐκλαμβάνουν ὡς μία ἀκόμη ἐκκεντρικὴ παρέκκλιση τοῦ Ἐρντογάν. Εἶναι λάθος.

Διαβάζω ἀπὸ τὸν Παπαρρηγόπουλο γιά τὴν Ἅλωση τῆς Πόλης στὶς 29 Μαΐου τοῦ 1453: «Κατέναντι (τῶν πολιορκουμένων

Ἑλλήνων) παρέταξεν ὁ σουλτᾶνος ἀλλεπάλληλα τρία σώματα, ὧν τὸ μὲν συνέκειτο (ἀπὸ τὰ ὁποῖα τὸ πρῶτο ἀποτελοῦνταν) ἐκ νεοσυλλέκτων καὶ ἄλλων ἥκιστα (=ελάχιστα) χρησίμων ἀνδρῶν, τὸ δεύτερον ἐξ ἀτάκτων, τὸ δὲ τρίτον ἐν ὦ ἐτάσσετο καὶ αὐτός, ἀπηρτίσθη ἐκ τῶν γενιτσάρων καὶ τῆς ἄλλης κρατίστης στρατιᾶς.

Καὶ ἐξέπεμψε κατ᾿ ἀρχὰς τὸ πρῶτον τῶν σωμάτων τούτων ἐπὶ τῷ προδήλῳ (=φανερό) σκοπὸ τοῦ νὰ ἐξαντλήση τὰς δυνάμεις τῶν πολιορκουμένων, ἀδιαφορῶν περὶ τῆς τύχης τοῦ συρφετοῦ ἐκείνου». (τόμ. 6, σελ. 373).

Ἄς προσέξουμε τὴν τελευταία πρόταση τοῦ μεγάλου ἱστορικοῦ. Ἔστειλε τὸν συρφετὸ ἐκεῖνο «ἀδιαφορῶν» γιὰ τὴν τύχη του, γιὰ νὰ ἐξαντλήσει τὶς δυνάμεις τοῦ Παλαιολόγου.

Ἐρωτῶ: Μήπως κάτι παρόμοιο θέλει νὰ πράξει ὁ θαυμαστὴς καὶ μιμητής του, Ἐρντογάν; Ἀμφιβάλλει κανεὶς ὅτι τὶς στρατιὲς τῶν λαθρομεταναστῶν καὶ τῶν ἐξαθλιωμένων ποὺ μαζεύτηκαν στὶς ἀκτὲς τῆς Μικρασίας, τὶς χρησιμοποιεῖ ὁ Τοῦρκος ὡς μέσο ἐκβιασμοῦ; Ὑπάρχει ἴχνος συμπόνοιας σ᾿ αὐτὴ τὴν στάση του: Kαὶ μιλᾶ ὁ ἄθλιος Τουρκαλᾶς γιὰ καταπίεση τῶν Μωαμεθανῶν στὴν Θράκη καὶ λοιπὲς ἀνοησίες;

Τότε βέβαια μὲς στὴν Πόλη δὲν ὑπῆρχαν Συριζαίοι, ἀλληλέγγυοι καὶ λοιπὰ σαπρόφυτα τῆς προοδομανίας, γι᾿ αὐτὸ καὶ τὰ πράγματα εἶναι χειρότερα σήμερα. Καὶ εἶναι χειρότερα καὶ γιὰ ἕναν ἀκόμη λόγο.

Διαβάζω στὴν Ἱστορία τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου τοῦ Θουκυδίδη (Β, 8): «Τότε δὲ καὶ νεότης πολλὴ μὲν οὖσα ἐν ταῖς Ἀθήναις, οὐκ ἀκουσίως, ὑπὸ ἀπειρίας ἥπτετο τοῦ πολέμου». Δηλαδὴ «ὑπῆρχε κατὰ τὸν χρόνο ἐκεῖνο πολυάριθμος νεολαία στὴν Ἀθήνα, ἡ ὁποία, ἐξ ἀπειρίας, ἐπιθυμοῦσε τὸν πόλεμο».

Στὴν Τουρκία τὰ μισὰ μέλη τῆς κοινωνίας της εἶναι νεώτερα τῶν 30 ἐτῶν.

Διαβάζω ἀπὸ τὸ ἐξαιρετικὸ πόνημα «Θεωρία τοῦ Πολέμου» τοῦ μακαρίτη Παν. Κονδύλη: «Αὐτὴ ἡ πληθώρα διάχυτης καὶ ἀκαταστάλαχτης ἀνθρώπινης ἐνέργειας ζητᾶ νὰ διοχετευθεῖ καὶ μποροῦμε νὰ εἴμαστε βέβαιοι, ὅτι πέρα ἀπὸ ἢ καὶ παράλληλα μὲ τὴν στενὰ ἐννοούμενη οἰκονομικὴ δραστηριότητα θὰ διοχετευθεῖ σὲ δραστηριότητες συναπτόμενες ἄμεσα ἢ ἔμμεσα μὲ τὸν προσδιορισμὸ καὶ τὴν ἔμπρακτη προάσπιση τῆς τουρκικῆς ταυτότητας καὶ τὴν θέση της μέσα στὸν κόσμο.

Μόνον ἐκεῖ ὅπου κοχλάζει νεανικὸ αἷμα γεννιοῦνται ἰδέες ἱκανὲς νὰ κινητοποιήσουν μᾶζες, ὅσο πρωτόγονες κι ἂν φαίνονται αὐτὲς στὰ μάτια φθινόντων γειτόνων, ἐκλεπτυσμένων ἀπὸ τὴν ξαφνικὴ εὐζωία ἢ διανοουμένων ποὺ ἐξ ἐπαγγέλματος παράγουν ἰδεολογίες τοῦ εἰρηνιστικοῦ εὐδαιμονισμοῦ ὑπὸ τὶς διαφορετικὲς μορφές». (ἐκδ. «Θεμέλιο», σελ. 388).

Στὴν Τουρκία «κοχλάζει» νεανικὸ αἷμα γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Ἐρντογάν στέλνει στὴν φυλακὴ ὅσους θέλει, ὑπάρχει ἄφθονο καὶ «φθηνὸ» κρέας γιὰ μακέλλεμα. Ἐδῶ τὸ νεανικὸ αἷμα σπανίζει καὶ ὅσο ἀπέμεινε ἢ φεύγει στὰ ξένα ἢ προγραμματίζει τὴν ἀγορὰ τοῦ νέου κινητοῦ.

Τόσα χρόνια τὸ ἐθνομηδενιστικό, προδοτικὸ κηφηναριὸ ἐνσταλάζει στὰ σχολεῖα τὰ δηλητήριά του, τώρα δρέπουμε τοὺς καρπούς, πρᾶγμα ποὺ δὲν ξεφεύγει ἀπὸ τὰ ἄγρυπνο βλέμμα τῆς ὕαινας, τῆς Τουρκίας.

Φρόντισαν καὶ τὰ τηλεοπτικὰ σκύβαλα νὰ ἐνσπείρουν τεχνηέντως καὶ τὸν φόβο ἔναντι τῆς «συμμάχου καὶ φίλης» γείτονος, ἡ ξαφνικὴ εὐζωία, ἡ περιρρέουσα ἠθικὴ κατάπτωση, τὸ σάπισμα μὲ τὴν προβολὴ καὶ διαφήμιση ὅλων τῶν διαστροφῶν καί...

«Λατῖνοι, Νορμανδοί, Κελτοί, Μογγόλοι, Τοῦρκοι./
Νά! Μὲ τοῦ Πάπα τὸ σταυρό, μὲ τὸ ἄστρο τοῦ Σουλτάνου/
ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου πρόδρομος καὶ ὁδηγητής. Ἀδέλφια./
Καὶ ἡ Πόλη καὶ ἡ κοσμόπολη ζωστῆ. Παρμένη. Πάει, πάει...»

(Κ.Παλαμάς, «Ἡ φλογέρα τοῦ βασιλιᾶ»).

  Τὸ 1821 ἱερούργησε ὁ Ἑλληνισμὸς τοὺς πόθους τους, διότι ἔλαβε συνείδηση τῆς Ἐλευθερίας τοῦ πρὶν τὴν ἀποκτήσει καὶ ἐξωτερικά.

«Ἡ ζωὴ ποὺ ἐκάμαμε μᾶς ἐβοήθησε στὴν Ἐπανάσταση. Διότι ἠξεύραμε τὰ κατατόπια, τοὺς δρόμους καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐμάθαμε στὴν πεῖνα, τὴ λέρα, τὴν κακοπάθεια. Ἐσυνηθίσαμε νὰ καταφρονοῦμε τοὺς Τούρκους» λέει ὁ Θόδωρος Κολοκοτρώνης στὴν «διήγησή» του.

Τώρα ἐσυνηθίσαμε νὰ φοβόμαστε τοὺς Τούρκους γιατί ἡ τρυφὴ καὶ ἡ καλοπέραση δὲν γεννοῦν Κολοκοτρώνηδες, ἀλλὰ κιοτήδες. Ὁ τουρισμός, ἡ βαριά μας βιομηχανία, ὅπως διατείνεται ὁ κάθε τιποτολόγος, τρέμει στὸ ἐνδεχόμενο θερμοῦ ἐπεισοδίου στὸ Αἰγαῖο.

Αὐτὴ ἡ προοπτικὴ ἐπιδεινώνει τὴν ὑποτέλεια καὶ ἡττοπάθειά μας. Εἰρήνη, πάσῃ θυσίᾳ, ἀρκεῖ τὰ rooms to let καὶ οἱ ξαπλώστρες τῆς Μυκόνου νὰ εἶναι σὲ 100% πληρότητα. Ἡ καταστροφή της ἑλληνικῆς γεωργοκτηνοτροφίας, ὁ «κόκκινος» ὑπερδανεισμὸς τῶν Ἑλλήνων, συνετέλεσαν καίρια στὴν ἐπιδείνωση τοῦ αἰσθήματος φιλοπατρίας.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι ἡ κατοχὴ γῆς, ἡ ἰδιοκτησία τονώνει τὸ ἐθνικὸ αἴσθημα λόγῳ προσωπικοῦ γοήτρου καὶ ἀλληλεγγύης πρὸς τὴν πατρίδα. Νιώθουμε «γιὰ τὴν πατρίδα μας στὰ σπλάχνα χαλασμό»,(Βαλαωρίτης), ὅταν διακονοῦμε τὴν γῆ της καὶ τὰ ρόδινα ἀκρογιάλια της, μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου μας».

Αὐτὰ τότε, τὸ 2016. Σήμερα δόξα τῷ Θεῷ ὁ στρατός μας, τὰ σώματα ἀσφαλείας ὑπερκέρασαν τοὺς ψοφοδεεῖς πολιτικοὺς καὶ ἀπέδειξαν ὅτι τὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων ζεῖ. 

Μὲ τὴν κρίση αὐτὴ καταφάνηκε καὶ ἡ προδοτικὴ ἀφροσύνη τοῦ κόμματος ποὺ πρόδωσε τὴν Μακεδονία, τὸ ὁποῖο στὴν συνείδηση τοῦ κόσμου παίρνει τὴν ἴδια θέση μὲ τοὺς βάρβαρους Τούρκους. Στὶς μεγάλες φουρτοῦνες πρῶτα ξεβράζονται τὰ σκουπίδια...

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκὶς 

«Πᾶνος»