Χρυσοκίτρινες μέρες, γαλανὲς ψυχὲς καὶ ὁ Ὀκτώβριος ξανὰ νὰ προσπαθῇ ἐποχὲς νὰ ἐναρμονίσῃ. Κουβαλάει πάνω του θύμησες καλοκαιρινὲς καὶ ἐλπίδες τοῦ χειμῶνα... Ὄψιμα καὶ πρώιμα ἀναμετριόνται ποιό θὰ διαφεντέψῃ τὸ μέσα μας. Καὶ ἕνα χρυσάνθεμο κομμένο ἀπὸ στεφάνι Ἁγίου σὲ ἀπόγευμα γιορτάδας σταυρώνεται μαζὶ μὲ τὰ δάχτυλα ποὺ τὸ βαστοῦν σφιγμένα σὲ Τριαδικὸ δοξολόγημα. Νυχτώνει νωρὶς πιά... Παλεύει τὸ φῶς νὰ κρατηθῇ κι ἀποσπεροῦ σὰν ξεμακραίνω ἀπ᾿ τὸ ξωκκλήσι τοῦ πυρπολητῆ Ἄη Δημήτρη στὸν λόφο του τὸν ἁγιασμένο, ἀπὸ παπᾶδες ἥρωες καὶ ἁπλούς. Παραμονὴ ἀπ᾿ τὶς πιὸ καρτερικὲς τῆς ζήσης μου. Ἀναρωτιέμαι ποιός μὲ ἔμαθε νὰ ἀγαπῶ τόσο τὸν Ὀκτώβρη, τοὺς Ἁγίους του καὶ τὰ χρυσάνθεμα τῶν προσκυνηταριῶν τους. Κάποτε ἔβαλα πολλοὺς στὴ σειρὰ νὰ φτιάξω καὶ ἐγὼ ἕνα διάδημα μὲ λέξεις καὶ ρίμες-μνῆμες.
Ἄϊ-Δημητριάτης βροχερὸς φόρεσε ἕνα ρασάκι
σὲ ἀγρυπνία ταπεινὴ λαλεῖ ἕνα κοντάκι.
Καλλικελάδου Ρωμανοῦ, Ὁσίου Ἰωάννη,
νόμισμα κράτησε χρυσὸ καὶ Μαϊουμὰ στεφάνι.
Διονύσιος καὶ Ἰερόθεος, διάσημοι Ἀθηναῖοι,
τοῦ Παύλου ἦταν μαθητές, Ἐπίσκοποι γενναῖοι.
Καὶ οἱ στρατιῶτες τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Σέργιος μὲ τὸ Βάκχο,
ἀσπάζονται Μονογενῆ, ἀρνοῦνται θεομάχο.
Ἀπόστολοι, Ὁμολογητὲς καὶ Θεολόγος Νέος
τὶς μέρες τὶς λαμπρύνουνε, εἶν᾿ τοῦ Ὀκτωβρίου κλέος.
Καὶ τὸν Καψάλη ἀσκητή, τὸ θαλερὸ Ἀρτέμη
εὔλαλα χείλη τους φιλοῦν σὲ Εἰκόνα στολισμένη.
Κηρύττει ὁ Ἑκατόνταρχος Χριστὸ Ἀναστημένο.
Ὁ ἱερότατος Λουκᾶς ἁγιογραφεῖ Παρθένο.
Τῆς Ὁδηγήτριας τὴ ματιὰ μὲ δέος νὰ κοιτάξῃς
καὶ νὰ θαυμάσῃς ὕστερα τῶν Μαθητῶν τὶς Πράξεις ...
Καλοκαιράκι ἄμοιαστο τιμᾶ τὸν Πολιοῦχο,
γάλα γιὰ αἷμα ἔσταξε στὸ λογχισμένο ροῦχο.
Κι ὁ καβαλάρης Ἅγιος ἀπίστους ἀφανίζει,
πεντάκλιτη Βασιλικὴ μὲ μύρο ξεχειλίζει.
Ἀνέμισε ἡ Λευτεριὰ στῆς Πίνδου τὰ ἁγιομέρια
τοῦ Ἀργυροκάστρου οἱ νικητὲς σηκώνουνε τὰ χέρια !
Εὐχαριστοῦν τὴ Δέσποινα, τὴ Σκέπη τὴν Ἁγία,
Γοργουπήκοος Οὐρανὸς πάνω ἀπ᾿ τὴν Ἀλβανία.
Βαστῶ κοντάρι μὲ Σταυρό, τοῦ Δίκαιου Ρομφαία,
χρυσάνθεμα καὶ γαλανὸ στὴν ἔνδοξη σημαία.
Κι ἀποσπεροῦ τὸ ψιθυρίζω σὰν ξεμακραίνω. Εἶναι πυκνὸ τὸ σκοτάδι καὶ σκληρὸ πιὰ σὰν τὶς καρδιές μας. Βοηθῆστε Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, νὰ μαλακώσῃ ἡ γῆ μας ἡ ἄνυδρη. Λιγόστεψαν τὰ χρυσάνθεμα σὰν τὶς προσευχές μας. Μὴν μᾶς ἐγκαταλείψει τὸ ἔλεος τοῦ Πλαστουργοῦ μας... Διψάει ἡ ψυχὴ νὰ ξαναζήσῃ Ὀκτώβρη...
Νῶντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Καὶ εἶναι ἐλάχιστοι οἱ Ἅγιοι ἀπὸ τοὺς ἀμέτρητους τῆς σύναξης τοῦ Ὀκτώβρη ποὺ χώρεσαν σ᾿ αὐτὸ τὸ στεφάνι μὲ τὶς λέξεις καὶ τὶς μνῆμες - ρίμες... Ὅσοι δὲν μπῆκαν, δὲν παραπονιοῦνται... Μόνο ρίχνουν κι ἐκεῖνοι τὸ Φῶς τους οἱ φωτοφόροι καὶ φωτοβόλοι, νὰ σπάσουν τὰ σκοτάδια τὰ μισόθεα. Ἀντίδικός τους ἡ ἁμαρτία, τὰ εἴδωλα καὶ ἡ πλάνη. Καμία ἔκπτωση, κανένας συμβιβασμὸς ὡς τὸ ἔνδοξο τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τους.
Σκεφτήκαμε σὲ αὐτὴν τὴν ἐκπομπὴ στὰ μέσα τοῦ Ὀκτωβρίου νὰ συναχθοῦμε καὶ νὰ συναντηθοῦμε μὲ 6 ζεύγη καὶ χορεῖες ἁγίων, ἴσως λιγότερο γνωστῶν γιὰ τοὺς πολλούς. Κυπριανὸς καὶ Ἰουστίνη, Δομνίνα, Βερίνη καὶ Προσδόκη, Ἀνδρόνικος καὶ Ἀθανασία, Εὐλάμπιος καὶ Εὐλαμπία, Ζηναΐς καὶ Φιλονίλλη, Ζηνόβιος καὶ Ζηνοβία. Παμφίλτατοι διαλεχτοὶ τοῦ Χριστοῦ μας, θὰ δώσουν καὶ σήμερα ἀπαντήσεις μὲ τοὺς βίους τους, σὲ πολλὰ ψευτοδιλήμματα τοῦ σύγχρονου πραιτωρίου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου