Ἀριστείδης Δασκαλάκης: Πικρή γεύση ἀπό προσκύνημα στόν Ἅγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης.

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης 

 

Μιὰ πικρὴ γεύση ἀπ᾿ τὸ προσκύνημα ἐχθὲς βράδυ στὸν Ἅγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης.

 
Μὲ τὸ ποὺ φτάσαμε στὴν ἐκκλησιὰ βρήκαμε ἀμέσως θέση πάρκιγκ ἀπ᾿ ἔξω. 

 

Ἔξω στὸν αὔλιο χῶρο παραδοσιακὴ βραδιὰ μὲ ἕναν καλλικέλαδο κληρικὸ νὰ τραγουδᾷ παραδοσιακὰ ἄσματα. 

 

Μπήκαμε στὸν Ἱερὸ Ναό. Ἀνάψαμε τὰ κεριά μας. Προσκυνήσαμε τὶς ἅγιες εἰκόνες, τὴ λάρνακα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Καλλίδη, τὸ μνῆμα τοῦ ἁγίου, τὴ λάρνακα μὲ τὰ ἅγια λείψανα καὶ τὴν κᾶρα τοῦ ἁγίου Δημητρίου, τὴν εἰκόνα του καὶ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας Κορώνης ἀπὸ Καρδίτσα. 

 

Ὅλα αὐτὰ σὲ 10 λεπτὰ ὑπὸ τοὺς ἐνοχλητικοὺς ἤχους τῶν παραδοσιακῶν ἀσμάτων ἀπ' τὸν προαύλιο χῶρο.
 

Τὰ λείψανα τῆς ἁγίας Ἀνυσίας ποὺ βρίσκονται παραπλεύρως τοῦ Ἱεροῦ Βήματος δὲν ἦταν στὴ θέση τους.
 

Κάποτε θυμᾶμαι , γιὰ νὰ βροῦμε θέση πάρκιγκ ψάχναμε ὥρα πολλή, γυρνούσαμε καὶ ξαναγυρνούσαμε.
 

Στὸν Ἱερὸ Ναό μᾶς ὑποδεχόταν μιὰ οὐρὰ λαοῦ πολλῶν δεκάδων μέτρων. Ἡ ἀναμονὴ δυὸ καὶ τρεῖς ὧρες γιὰ νὰ προσκυνήσουμε τὰ ἅγια λείψανα τοῦ προστάτη τῆς πόλης. Κούραση σωματική, μὰ ἀνάταση πνευματικὴ καὶ ψυχική.
 

Νοιώθαμε μέτοχοι ὄντως ἑνὸς συμπαγοῦς σώματος τῆς ἐκκλησίας. Πανβαλκανικὸ προσκύνημα. Καὶ μέσα στὸν Ἱερὸ Ναὸ ὁλονύκτιες Ἀκολουθίες. Τί εὐλογία!
 

Τώρα ὅλα ἄλλαξαν πιά. Παγερὴ ἡσυχία μὲς στὸν Ἱερὸ Ναό. Λίγα χείλη πιὰ φιλοῦν τὴ λάρνακα τοῦ ἁγίου. Λίγα γόνατα κλίνουν μπροστὰ στὴν χάρη του.
 

Κι ὁ παπᾶς ἔξω, νὰ τραγουδᾶ τὰ παραδοσιακά, μὲ τὸ Ἱερὸ Βῆμα ἀνενέργητο.
 

Πόσο μᾶς ἄλλαξαν οἱ καραντῖνες. Πόσο ἄλλαξαν οἱ προτεραιότητες.
Πόσο ἀκόμα θὰ μᾶς ἀνεχτεῖ ὁ Θεός.
Γιὰ πόσο οἱ πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου θὰ εἰσακούονται ἀπὸ τὸ βῆμα τοῦ Κριτῆ;

______________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»