Ἅγιος Παΐσιος: Οἱ ἐκτρώσεις εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία

– Γέροντα, κάποια κυρία σαράντα χρόνων, ποὺ ἔχει μεγάλα παιδιά, εἶναι ἔγκυος τριῶν μηνῶν. Ὁ ἄνδρας της τὴν ἀπειλεῖ πώς, ἂν δὲν κάνη ἔκτρωση, θὰ τὴν χωρίση.

– Ἂν κάνη ἔκτρωση, θὰ τὴν πληρώσουν τὰ ἄλλα παιδιά τους μὲ ἀρρώστιες καὶ ἀτυχήματα. Σήμερα οἱ γονεῖς σκοτώνουν τὰ παιδιὰ μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ δὲν ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Παλιά, ἂν γεννιόταν ἕνα παιδάκι ἄρρωστο, τὸ βάπτιζαν, πέθαινε ἀγγελούδι, καὶ ἦταν πιὸ ἀσφαλισμένο. Εἶχαν οἱ γονεῖς καὶ ἄλλα γερὰ παιδιά, εἶχαν καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τώρα γερὰ παιδιὰ τὰ σκοτώνουν μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ διατηροῦν στὴν ζωὴ ἄλλα ποὺ εἶναι ἀρρωστημένα. Τρέχουν οἱ γονεῖς στὴν Ἀγγλία, στὴν Ἀμερικὴ νὰ τὰ θεραπεύσουν. Καὶ συνεχίζεται μετὰ νὰ γεννιοῦνται πιὸ ἄρρωστα, γιατὶ καὶ αὐτά, ἂν ζήσουν καὶ κάνουν οἰκογένεια, μπορεῖ νὰ γεννήσουν πάλι ἄρρωστα παιδιά, ὁπότε τί βγαίνει; Ἐνῶ, ἂν γεννοῦσαν μερικὰ παιδιά, δὲν θὰ ἔτρεχαν τόσο πολὺ γιὰ τὸ ἕνα, τὸ ἄρρωστο. Θὰ πέθαινε καὶ θὰ πήγαινε ἀγγελούδι.

– Γέροντα, διάβασα κάπου ὅτι κάθε χρόνο γίνονται σὲ ὅλο τὸν κόσμο πενῆντα ἑκατομμύρια ἐκτρώσεις καὶ διακόσιες χιλιάδες γυναῖκες πεθαίνουν ἀπὸ τὶς ἀμβλώσεις ποὺ κάνουν[1].

– Σκοτώνουν τὰ παιδιά, γιατὶ λένε ὅτι, ἂν πληθύνη ὁ κόσμος, δὲν θὰ ἔχουν νὰ φᾶνε, νὰ συντηρηθοῦν οἱ ἄνθρωποι. Τόσες ἀκαλλιέργητες ἐκτάσεις ὑπάρχουν, τόσα δάση, ποὺ σὲ λίγο χρόνο, μὲ τὰ μέσα ποὺ ὑπάρχουν σήμερα, μποροῦν νὰ τὰ κάνουν λ.χ. ἐλαιῶνες καὶ νὰ τὰ δώσουν στοὺς ἀκτήμονες. Δὲν εἶναι ὅτι θὰ κοποῦν τὰ δένδρα καὶ δὲν θὰ ὑπάρχη ὀξυγόνο, γιατὶ πάλι δένδρα θὰ μποῦν. 

Στὴν Ἀμερικὴ καῖνε τὸ σιτάρι καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα πετοῦν τὰ φροῦτα κ.λπ. στὴν χωματερή, καὶ ἐκεῖ στὴν Ἀφρικὴ οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πεῖνα. Ὅταν στὴν Ἀβησσυνία πέθαιναν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ πεῖνα, γιατὶ εἶχε πολλὴ ἀνομβρία, εἶχα πεῖ σὲ κάποιον γνωστό μου ἐφοπλιστή, ποὺ βοηθάει σὲ τέτοιες περιπτώσεις, νὰ πάη στὴν χωματερὴ καὶ νὰ παρακαλέση νὰ φορτώση κανένα πλοῖο νὰ τὰ πάη ἐκεῖ δωρεάν. Μὲ κανέναν τρόπο δὲν τοῦ ἔδωσαν.

Πόσες χιλιάδες ἔμβρυα σκοτώνονται κάθε μέρα! Ἡ ἔκτρωση εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία. Εἶναι φόνος, καὶ μάλιστα πολὺ μεγάλος φόνος, γιατὶ σκοτώνονται ἀβάπτιστα παιδιά. Πρέπει νὰ καταλάβουν οἱ γονεῖς ὅτι ἡ ζωὴ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς συλλήψεως.

Μιὰ νύχτα ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ δῶ ἕνα φοβερὸ ὅραμα ποὺ μὲ πληροφόρησε γι᾿ αὐτὸ τὸ θέμα! Ἦταν βράδυ, Τρίτη τῆς Διακαινησίμου. Εἶχα ἀνάψει δυὸ κεράκια μέσα σὲ δυὸ τενεκεδάκια, ὅπως συνηθίζω νὰ κάνω, ἀκόμη καὶ ὅταν κοιμᾶμαι, γιὰ ὅλους ὅσους πάσχουν ψυχικὰ καὶ σωματικά. Σ᾿ αὐτοὺς συμπεριλαμβάνω ζῶντες καὶ κεκοιμημένους. 

Στὶς δώδεκα τὰ μεσάνυχτα, ἐκεῖ ποὺ ἔλεγα τὴν εὐχή, βλέπω ἕνα μεγάλο χωράφι περιφραγμένο μὲ μιὰ μάνδρα, σπαρμένο μὲ σιτάρι ποὺ μόλις ἄρχιζε νὰ ψηλώνη. Ἐγὼ στεκόμουν ἔξω ἀπὸ τὸ χωράφι, ἄναβα κεριὰ γιὰ τοὺς κεκοιμημένους καὶ τὰ στε­ρέωνα πάνω στὸν τοῖχο τῆς μάνδρας. Ἀριστερὰ ἦταν ἕνας ξερότοπος, γεμάτος βρά­χους καὶ κρημνούς, ποὺ σειόταν συνέχεια ἀπὸ μία δυνατὴ βοὴ ἀπὸ χιλιάδες σπαραχτικὲς φωνὲς ποὺ σοῦ σπάραζαν τὴν καρδιά. 

Καὶ ὁ πιὸ σκληρὸς ἄνθρωπος ἂν τὶς ἄ­κουγε, ἦταν ἀδύνατο νὰ μὴ συγκλονισθῆ. Ἐνῶ ὑπέφερα ἀπὸ τὶς σπαραχτικὲς φωνὲς καὶ ἀναρωτιόμουν ἀπὸ ποῦ προέρχονται καὶ τί σημαίνουν ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔβλεπα, ἄκου­σα μιὰ φωνὴ νὰ μοῦ λέη: «Τὸ χωράφι μὲ τὸ σπαρμένο σιτάρι, ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμη ξεσταχυάσει, εἶναι τὸ Κοιμητήρι μὲ τὶς ψυχὲς τῶν νεκρῶν ποὺ θὰ ἀναστηθοῦν. Στὸν τόπο δὲ ποὺ σείεται ἀπὸ τὶς σπαραχτικὲς φωνὲς βρίσκονται οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν ποὺ ἔχουν σκοτωθῆ μὲ τὶς ἐκτρώσεις». 

Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὅραμα μοῦ ἦταν ἀδύνατο νὰ συνέλθω ἀπὸ τὸν μεγάλο πόνο ποὺ δοκίμασα γιὰ τὶς ψυχὲς ἐκείνων τῶν παιδιῶν. Οὔτε νὰ ξαπλώ­σω μποροῦσα, γιὰ νὰ ξεκουραστῶ, παρόλο ποὺ ἤμουν κατάκοπος ἐκείνη τὴν ἡμέρα.

– Γέροντα, μπορεῖ νὰ γίνη κάτι, ὥστε νὰ ἀρθῆ ὁ νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις;

– Μπορεῖ, ἀλλὰ χρειάζεται νὰ κινηθῆ ἡ πολιτεία, ἡ Ἐκκλησία κ.λπ., ὥστε νὰ ἐνημερωθῆ ὁ κόσμος γιὰ τὶς συνέπειες ποὺ θὰ ἔχη ἡ ὑπογεννητικότητα. Οἱ ἱερεῖς νὰ ἐξηγήσουν στὸν κόσμο ὅτι ὁ νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις εἶναι ἀντίθετος πρὸς τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου. Οἱ γιατροὶ πάλι ἀπὸ τὴν δική τους πλευρὰ νὰ μιλήσουν γιὰ τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει ἡ γυναίκα ποὺ κάνει ἔκτρωση. Βλέπεις, οἱ Εὐρωπαῖοι εἶχαν τὴν εὐγένεια καὶ τὴν ἄφησαν κληρονομιὰ καὶ στὰ παιδιά τους. Ἐμεῖς εἴχαμε τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸν χάσαμε καὶ δὲν τὸν ἀφήσαμε κληρονομιὰ στὴν ἑπόμενη γενιά, γι᾿ αὐτὸ τώρα νομιμοποιοῦμε τὶς ἐκτρώσεις, τὸν πολιτικὸ γάμο...

Ὅταν παραβαίνη ἕνας ἄνθρωπος μιὰ ἐντολὴ τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνεται μόνον αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι ποὺ ἀντίκειται στὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπὸ τὸ κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ σὲ ὅλο τὸ ἔθνος, γιὰ νὰ παιδαγωγηθῆ. 


Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Δ' «Οἰκογενειακὴ ζωή»_____________________

[1] Εἰπώθηκε τὸ 1989.

«Πᾶνος»