Ἀριστείδης Δασκαλάκης: Στὸν ἀπόηχο τῆς ἀνακοίνωσης τῆς Ἱεραρχίας περὶ νέων ταυτοτήτων

Δὶς ἐξαμαρτεῖν ταὐτὸν οὐκ ἀνδρὸς σοφοῦ.(Μένανδρος)

 
Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης

Οἱ ἀρχαῖοι σοφοί, φιλόσοφοι, ποιητὲς καὶ δραματουργοί, ἐκφέρουν λόγους σοφίας καὶ ἐμφανίζονται στὴν πλειονότητά τους ὡς πρόδρομοι, στὸν τόπο μας, τοῦ Χριστιανισμοῦ.

 

Δὲν ἦταν προφῆτες μὲ τὴν ἔννοια τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἁπλῶς ἀποτύπωσαν στὴν αἰωνιότητα, ἐλεύθερα, ἀσυμβίβαστα καὶ ἀνιδιοτελῶς, χωρὶς ἀλλοιώσεις καὶ διαστροφές, τὸν σπερματικὸ Λόγο ποὺ ἔχει ἐμφυσήσει ὁ Θεὸς στὸν ἄνθρωπο.
 

«Δεύτερη φορὰ ἂν κάνεις λάθος, (ἀστοχία καὶ πόσο μᾶλλον ὀλέθρια ἁμαρτία) δὲν εἶσαι σοφός». Εἶσαι ἄσοφος. Ἐὰν δέ, ἐπηρεάζεις γνῶμες καὶ συμπεριφορὲς εἶσαι ἐπικίνδυνος.
 

Πολὺ περισσότερο ἐὰν παρασύρεις ψυχὲς στὸν ὄλεθρο, εἶσαι βδελυρός.
 

Ἡ σοφία στὴ Γραφή, περιγράφεται ὡς φόβος Θεοῦ. «Ἀρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου» (Ψαλ. 110,10, Παρ. 1,7).
 

Αὐτὸς ὁ «φόβος» εἶναι, ποὺ ἔχει ἐξοριστῇ ἀπ᾿ τὶς ψυχὲς μικρονοϊκῶν, λιπόψυχων, πλήρους ἰδιοτέλειας ἐπισκόπων ἢ λαϊκῶν.
 

Τὸ κείμενο θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιγράφεται : «Ἑνὸς κακοῦ μύρια ἕπονται».
 

Κακό, ἡ ὅλη ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας ἀπ᾿ τὴν ἱεραρχία. Ἀντὶ γιὰ ἀγρυπνίες, λιτανεῖες, νηστεῖες καὶ δεήσεις, ἀποφάσισαν κλείσιμο Ἱερῶν Ναῶν, μάσκες, ψεκασμὸ Ἱερῶν Εἰκόνων, πορτιέριδες σὲ Ἱεροὺς Ναούς, διώξεις σὲ κληρικούς, «κατ᾿ οἶκον προσευχή», ἐπιτίμια σὲ λαϊκούς, ὑποτίμηση τῆς ἀνθρώπινης νοημοσύνης, ὀνειδισμὸ λαϊκῶν καὶ ἀγαστὴ συνεργασία χείριστου καιροσκοπισμοῦ, μὲ ἀστυνομία, εἰσαγγελεῖς καὶ κυβέρνηση.
 

Ἢ μήπως κακὸ εἶναι ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου καὶ ἕνα ἀπ᾿ τὰ μύρια ἡ πανδημία;
Ἢ καλύτερα ἡ συμμετοχὴ καὶ συνίδρυση τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν εἶναι τὸ κακὸ καὶ τὰ παραπάνω, λίγα ἀπ᾿ τὰ μύρια;
 

Ἕνα εἶναι σίγουρο. Ἡ διοικοῦσα ἐκκλησία εἶναι σὲ ἐλεύθερη πτώση. Μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις.Οἱ ἐπίσκοποι συνεχῶς μετρῶνται, ζυγίζονται καὶ βρίσκονται λιποβαρεῖς πνευματικά, ὡς ποιμένες. Ὁδηγοῦν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ στὴν πλάνη καὶ τὴν ἀπώλεια, ἐκφυλίζοντας τὴν πίστη καὶ τὸ φρόνημά του.
 

Πού, ἐκεῖνα τὰ ἐπισκοπικὰ ἀναστήματα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου μπρὸς στὸν Ἰουλιανὸ τὸν Παραβάτη, τοῦ ἐπισκόπου Μεδιολάνων Ἀμβρόσιου, ποὺ ἐνήργησε "ἀκοινωνησία" ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Α', τοῦ μακαριστοῦ Αὐγουστίνου Καντιώτη κ.α.
 

Μὲ ἀξίωμα ποὺ παραπέμπει στὴ διακονία τοῦ πληρώματος τῆς ἐκκλησίας, τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ,έχουν ἀναδειχθεῖ σὲ δεκανίκι της ἑκάστοτε κυβέρνησης, σὲ ὅτι Θεὸ κι ἂν πιστεύει, ἀρκεῖ νὰ μὴν "μπεῖ χέρι" σὲ περιουσίες, μισθοὺς καὶ χοϊκὰ ἀξιώματα καὶ ἀντιμισθίες.
 

Δὲν ἐκπλησσόμαστε , οὔτε μένουμε ἐννεοί, μπρὸς στὴν ἀνακοίνωση τῆς Ἱερὰς Συνόδου ἀναφορικὰ μὲ τὶς νέες ταυτότητες.
 

Πολλοὶ ἀναδείχθηκαν, δυστυχῶς καὶ εὐκόλως, ἄνευ κόπου, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὲς περιπτώσεις, ἄνευ πνευματικῶν προϋποθέσεων, σὲ προφῆτες αὐτῆς τῆς ἀνακοίνωσης τῆς Διαρκοῦς Ἱερὰς Συνόδου, σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὶς νέες ταυτότητες. Τόσο προβλέψιμοι ἔγιναν.
 

Ἤδη ἦταν ἐμφανῆ, «σήματα λυγρά», ἀπὸ τὶς ἐκτιμήσεις, τὴ θέση τῆς διοικούσας ἐκκλησίας, τὶς δηλώσεις καὶ τὸ ὕφος ἐπισκόπων, τὸν καιρὸ τῆς πανδημίας, τὶς ἀπαγορεύσεις καὶ τὰ κλεισίματα ναῶν, τὰ ἐπιτίμια σὲ εὐλαβεῖς κληρικοὺς κ.ο.κ.
Ἦταν τὸ χρονικὸ ἑνὸς προαναγγελθέντος θανάτου.
 

Καὶ ὁ θάνατος εἶναι ἡ ἀποδοχὴ καὶ ἐπιβολὴ ἀπὸ τὴ Σύνοδο, τοῦ νέου ψυχολέθριου συστήματος ψηφιακῆς ταυτοποίησης τῶν ἀνθρώπων.
 

Χωρὶς ἐπιστημονικὰ καὶ θεολογικὰ ἐρείσματα, ἀνακοίνωσε ἡ Σύνοδος τὸ προαποφασισμένο ἐδῶ καὶ καιρό. Ποῖο; Τὴν ἀποδοχὴ ἄνευ ὅρων, ὁποιουδήποτε συστήματος ταυτοποίησης, χωρὶς νὰ ἀποσχολοῦνται καθόλου μὲ κοινωνικὲς ἢ πνευματικὲς προεκτάσεις.
 

Ἂν κάποιος πιστεύει ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος «κάθισε καὶ τὰ ἔβαλε κάτω», ζήτησε τὴ γνώμη εἰδικῶν, ρώτησε πνευματικοὺς σεβάσμιους γέροντες, ἀνάτρεξε σὲ προφητεῖες καὶ προτροπὲς ἁγίων τῆς Ὀρθοδοξίας, ξόδεψε φαιὰ οὐσία, ἔπεσε νηστεύουσα στὰ γόνατα προσευχόμενη καὶ ἀγρυπνοῦσα, γιὰ νὰ δείξῃ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, πλανᾶται πλάνη οἰκτρά.
 

Πετάχτηκαν στὸν καιάδα τῆς ἀνυπαρξίας οἱ προφητεῖες τῶν ἁγίων καὶ ἡ στεντόρια φωνὴ τῆς Παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας, ἀπ᾿ τὸν συγγραφέα τῆς Ἀποκάλυψης, Ἰωάννη τὸ Θεολόγο, τὸν ἅγιο Ἀρέθα, τὸν διάδοχο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο, τὸν ἅγιο Ἐφραὶμ τὸ Σῦρο, τὸν ἅγιο Ἰγνάτιο τὸν Θεοφόρο καὶ τὸν ἅγιο Κύριλλο, ἕως τοὺς σύγχρονους ἁγίους μας, τὸν ἅγιος Παΐσιο, τὸν π. Ἰωάννη Καλαΐδη, τὸν Μακαριστὸ Σεβ. Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστῖνο Καντιώτη, τὸν π. Ἐπιφάνιο Θεοδωρόπουλο, τὸν μακαριστὸ Καθηγούμενο π. Γεώργιο Καψάνη, τὸν γέροντα Γαβριήλ, τὸν ἅγιο γέροντα Ἀμβρόσιο Λάζαρη, τὸν Ρουμάνο γέροντα Ἰουστίνο Πάρβου καὶ πολλοὺς ἄλλους.
 

Ἀλλὰ μὲ αἴσθημα ὑπεροπτικῆς ἀνωτερότητας, γιὰ τὴν δῆθεν κατοχὴ τοῦ δογματικοῦ καὶ θεολογικοῦ ἀλαθήτου (ὡς προϊὸν λογικῶν διεργασιῶν περισπούδαστων δυτικοτραφῶν ἐγκεφάλων καὶ ὄχι ὡς ἀποτέλεσμα φωτισμοῦ τῆς Θείας Πρόνοιας) ἀπέναντι στὸ πλήρωμα τῆς ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ στοὺς Ἁγίους της, οἱονεὶ νέοι Ἱεροεξεταστές τοῦ Ντοστογιέφσκι, ποὺ λοιδοροῦν ἁγίους (προφητεῖες, προτροπὲς καὶ προειδοποιήσεις τους), ποὺ δὲν λαμβάνουν ὑπόψη τους βαρυσήμαντες ἐπιστημονικὲς ἀπόψεις καὶ ἀναλύσεις ἐπὶ τοῦ θέματος, ἀλλὰ μόνο τὶς ἀβάσιμες διαβεβαιώσεις μιᾶς κυβέρνησης, ποὺ σέρνει στὸν ὄλεθρο ὁλόκληρο λαὸ (ὅπως ἔγινε καὶ στὴν πανδημία).

Μιὰ ξερὴ ἀπροβλημάτιστη ἀνακοίνωση, στερούμενη ἐπιστημονικῶν καὶ θεολογικῶν ἐρεισμάτων, εἰρωνίας καὶ ὀνειδισμοῦ τοῦ χριστεπώνυμου πλήθους.
 

Ὁ καισαροπαπισμὸς σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο. Ἡ διοικοῦσα ἐκκλησία σπεύδει ταχέως νὰ δικαιολογῇ, νὰ στηρίζῃ καὶ νὰ δρομολογῇ «βιαίως», τὴν κάθε ἀπόφαση, τῆς κάθε κυβέρνησης. Πλέον, ὅπως τὰ συγχωροχάρτια τοῦ Πάπα ἐξασφάλιζαν ἢ μᾶλλον ἐξαγόραζαν τὴ σωτηρία, οἰονεὶ πιστοποιητικὰ καλῆς μαρτυρίας, ἔτσι ἔχει ἐκδώσει καὶ ἡ ἱεραρχία, ἀντίστοιχο πιστοποιητικὸ διαρκείας (ὅπως τὰ ποδοσφαιρικὰ ἀντίστοιχα), ποὺ ἀπαλλάσσει κάθε ἀπόφαση - τῶν ἐντεταλμένων νεοταξίτικων κυβερνητικῶν ὑπαλλήλων - ποὺ ἅπτεται τῆς κοινωνίας, ἀπὸ συσχετισμό της μὲ θέματα θρησκευτικῆς ἢ ἐθνικῆς συνειδήσεως ἢ μὲ πνευματικὲς σωτηριολογικὲς προϋποθέσεις.
 

Ἡ διοικοῦσα ἐκκλησία μάλιστα, βασιλικότερη τοῦ βασιλέως, πολλὲς φορὲς δὲν κρατάει τὰ προσχήματα. Ὀνειδίζει καὶ λοιδορεῖ πιστούς, τιμωρεῖ κληρικούς, καταδιώκει «ἀντιφρονοῦντες» ἐπισκόπους, σὲ περιπτώσεις ποὺ καὶ ἡ ἴδια κυβέρνηση δὲν τὸ τολμᾶ.
 

Γιατί τόση σπουδή;
 

Ἀσθμαίνουσα πνευματικά, θεολογικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ ἡ ΔΙΣ, ἐξασφαλίζεται μὲ τὶς διαβεβαιώσεις ἀνθρώπων μυστήριων, ἀναξιόπιστων καὶ τοὐλάχιστον ἐπικίνδυνων, ὡς πρὸς τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς νοεμφανιζόμενης τεχνολογίας (αὐτὸ καταδεικνύει ἡ θητεία τους μέχρι τοῦδε) ἀλλὰ καὶ τὶς προθέσεις καὶ διαβεβαιώσεις τῶν προπομπῶν τῆς ΝΤΠ (νέας τάξης πραγμάτων) γιὰ τὰ προσωπικὰ καὶ εὐαίσθητα δεδομένα, τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν ἐξασφάλιση (πνευματικὴ καὶ κοσμικὴ) στὸ διηνεκές, τῶν πολιτῶν. «Ὅταν ἀκοῦς "τάξη", ἀνθρωπινὸ κρέας μυρίζει», μᾶς λέει ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης.

Φυσικό, ἂν δοῦμε πὼς σὲ ὅλα καὶ πάντα συμφωνοῦν. Ὁμογάλακτοι καὶ ὁμόψυχοι.
Κυβέρνηση καὶ ἐξουσία. Ἡρώδης καὶ Καϊάφας. Πάπας καὶ Καρλομάγνος. Ἱστορία ἐπαναλαμβανόμενη.
 

Βέβαια τὸ πᾶνε σιγᾶ-σιγᾶ. Τὴν ἔχουμε ξαναδεῖ αὐτὴ τὴν τεχνική. Τὸ πείραμα τοῦ βατράχου ἐν βρασμό.
 

Πρῶτα τηροῦν σιγὴ ἰχθύος. Ὑπάρχουν οἱ λεγόμενοι «λαγοί», κατά τὴν ἀθλητικὴ ὁρολογία, ὅπως ὁ μητροπολίτης Καστορίας, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης, ὁ μητροπολίτης Λαρίσης, ὁ μητροπολίτης Δωδώνης κ.α. ποὺ σπεύδουν πρὸ Συνόδου, νὰ βγάλουν πόρισμα, ὥστε στὸ μέλλον τὸ προαποφασισμένο Συνοδικὸ πόρισμα νὰ μὴν ἐκπλήξῃ. Ἡ ἰδέα τῆς ἀσφάλειας τῶν νέων τεχνολογιῶν, νὰ ἔχει ἤδη ἐμποτίσει τὴ συνείδηση τοῦ ἀνίδεου καὶ ἀπροστάτευτου πιστοῦ.

Ὁ Μητροπολίτης Καστοριὰς κ. Καλλίνικος, σὲ δηλώσεις του πρὶν ἀπὸ ἕνα μῆνα εἶχε τονίσει πὼς «τὸ θέμα τῆς ταυτότητας ὡς ἐγγράφου πιστοποίησης, δὲν εἶναι θρησκευτικὸ ἢ πνευματικό».
 

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης Εὐγένιος, ἐξέφρασε τὴν ἀντίθεσή του ἀπέναντι στὶς τελευταῖες ἀντιδράσεις καὶ στὶς κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ποὺ ὀργανώνονται καὶ στὴν Κρήτη γιὰ τὶς ταυτότητες μὲ ψηφιακὴ μορφή
 

«...εἶναι ὑποκινούμενο ἀπὸ παραεκκλησιαστικὰ κέντρα».
 

Ἀναφέρομενος στὶς εἰκόνες τῶν πολιτῶν ποὺ περιμένουν στὴν οὐρὰ ἔξω ἀπὸ τὰ ἀστυνομικὰ τμῆμα προκειμένου νὰ ἐκδώσουν ταυτότητες παλαιοῦ τύπου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης εἶπε: «ἀκοῦν τὶς συνωμοσιολογίες κάποιων. Δηλαδή πιστεύουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία θὰ ἀφήσει τὸ λογισμὸ μας ἀπαράκλητο καὶ δὲ θὰ μᾶς πῇ αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ μᾶς πῇ στὴν ὥρα ποὺ πρέπει νὰ τὸ πῇ καὶ δὲ θὰ ἀντιδράσῃ ἐὰν πρέπει νὰ ἀντιδράσῃ;». Τρομάζω νὰ σκεφτῶ τί εἶναι «αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ μᾶς πῇ στὴν ὥρα ποὺ πρέπει νὰ τὸ πῇ». Μᾶλλον ρητορικὴ κοροναϊοῦ προβλέπω, ἐπιτίμια , διώξεις, κοινωνικὴ ἐξουθένωση καὶ ἀποκλεισμό.
 

Συνεχίζει τὸ παραλήρημα: «ὑπάρχουν οἱ πνευματικοί σας ταγοί. Ἐμπιστευθεῖτε ἐπί τέλους τὴν ἐκκλησία καὶ μὴν ἀκοῦτε τὸν καθένα ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὴν πίστη, τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν ἀθωότητα τῆς καρδιά σας».
 

Νὰ ἐμπιστευτοῦμε σήμερα, αὐτοὺς ποὺ χθὲς μᾶς ἔκλεισαν τοὺς Ἱεροὺς Ναούς, ποὺ στέρησαν τὰ Ἄχραντα Μυστήρια ἀπ' τὸν λαό, ποὺ ἔθεσαν, γιὰ τὸ ἀντίθετο, σὲ ἀργία κληρικούς, ποὺ ὑποστήριξαν τὴ μολυσματικότητα τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων καὶ Λειψάνων μὲ τόσο ζῆλο,που τύλιξαν ἀντίδωρο σὲ χαρτοπετσέτες, ποὺ ντρόπιασαν τὸ ἀξίωμά τους.
 

Αὐτοὶ ποὺ στάθηκαν τόσο λίγοι, τόσο ἐλλιπεῖς στὰ δύσκολα χρόνια του κορονοδιωγμοῦ, αὐτοὶ ἔχουν τὴν ἀπαίτηση νὰ τοὺς ἐμπιστευτοῦμε σὲ αὐτὸ τὸ τόσο καθοριστικὸ θέμα γιὰ τὴν πορεία καὶ τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητας.
 

Καὶ τὸ δυσάρεστο εἶναι, πὼς πολλοὶ θὰ ἐμπιστευτοῦν τὰ ἀβάσιμα λόγια τους, τὰ ἀνέρειστα ἐπιχειρήματά τους, τὶς πλανεμένες ἀπόψεις τους.
 

Ὁ μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος βρῆκε τὴ μέθοδο,
 

«Ὅποιος ἔχει τὸν Θεὸ μέσα του, δὲν φοβᾶται κανέναν. Δὲν φοβόμαστε κανέναν ὅταν κάνουμε τὸν σταυρό μας μὲ πίστη καὶ ὄχι γιὰ τὸν τύπο. Ἂν εἴμαστε χριστιανοί, δὲν φοβόμαστε τίποτα ἀπολύτως».
 

Ὅσο γιὰ ἐκείνους ποὺ ἐπικαλοῦνται τὸν Ἅγιο Παΐσιο γιὰ τὶς ταυτότητες, τόνισε τὰ ἑξῆς: «Τὸν Ἅγιο Παΐσιο τὸν γνώρισα ἐγὼ τὸ 1962 στὸ Σινᾶ, δὲν ἔλεγε ποτὲ τέτοια πράγματα. Οὔτε ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης. Αὐτὰ εἶναι κουβέντες τοῦ πεζοδρομίου».
 

Κι ἐπειδὴ ὁ δέσποτας γνώρισε τῶν Ἅγιο Παΐσιο καὶ σίγουρα ὁ ἅγιος οὔτε ἔγραψε στὸ πεζοδρόμιο, οὔτε στὸ ποδάρι τὰ «Σημεῖα τῶν Καιρῶν», τοῦ ὑπενθυμίζουμε ἕνα ἀπόσπασμα,
 

«...Παρ᾿ ὅλα λοιπὸν αὐτὰ ποὺ ἀνέφερα, ἀκούει κανεὶς ἕνα σορὸ δυστυχῶς ἀνοησίες τοῦ μυαλοῦ, ἀπὸ ὁρισμένους σημερινοὺς "Γνωστικούς", ὁ ἕνας νὰ λέει· "ἐγὼ θὰ δεχθῶ τὴν ταυτότητα μὲ τὸ 666, θὰ βάλω καὶ ἕνα Σταυρό", κι ὁ ἄλλος νὰ λέει· "ἐγὼ θὰ δεχθῶ τὸ σφράγισμα στὸ κεφάλι μὲ τὸ 666 καὶ θὰ κάνω κι ἕνα Σταυρὸ στὸ κεφάλι..... "καὶ ἕνα σορὸ ὅμοιες ἀνοησίες, ποὺ νομίζουν ὅτι θὰ ἁγιασθοῦν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἐνῶ αὐτὰ εἶναι πλάνες.
 

Μόνον αὐτὰ ποὺ δέχονται ἁγιασμό, αὐτὰ μόνον ἁγιάζονται. Ὅπως· Τὸ νερό, δέχεται ἁγιασμό, καὶ γίνεται Ἁγιασμός. Τὰ οὔρα δὲν δέχονται ἁγιασμό.  

Ἡ πέτρα, μὲ θαῦμα γίνεται ψωμί. Ἡ ἀκαθαρσία, δὲν δέχεται ἁγιασμό.  

Ἑπομένως ὁ διάβολος, ὁ ἀντίχριστος, ὅταν εἶναι στὴν ταυτότητά μας ἢ στὸ χέρι, ἢ στὸ κεφάλι μας, μὲ τὸ σύμβολό του, δὲν ἁγιάζονται, μὲ τὸ νὰ βάλουμε καὶ ἕνα Σταυρό.».
 

Ἂς ἀναρωτηθεῖ ὁ σεβασμιότατος ἂν συμπεριλαμβάνονται οἱ λόγοι του στὰ Σημεῖα τῶν Καιρῶν («ἀκούει κανεὶς ἕνα σορὸ δυστυχῶς ἀνοησίες τοῦ μυαλοῦ, ἀπὸ ὁρισμένους σημερινοὺς Γνωστικούς»)
 

Ὁ μητροπολίτης Λαρίσης Ἱερώνυμος, πληθωρικὸς στὸν λόγο (ἀλλὰ ὅπως φαίνεται καὶ στὴν πλάνη) ὑποστηρίζει πὼς «Ἔτσι ὅπως πρόκειται νὰ ἐκδοθοῦν εἶναι θεολογικῶς ἀδιάφορες».
 

Περισπούδαστοι καὶ νοήμονες ἐπίσκοποι, κατὰ τὴ θύραθεν καὶ ὄχι ἄνωθεν σοφία, παραμένουν στὸ τώρα καὶ ὄχι στὸ ἐπέκεινα.
 

Διασφαλίζουν ἑαυτούς, κάτω ἀπ᾿ τὶς ὑποσχέσεις πονηρῶν ἀνθρώπων τῆς πολιτικῆς σκηνῆς, ποὺ ἔχουν δώσει πλήρη δείγματα ἀπανθρωπιᾶς καὶ ψεύδους, χωρὶς νὰ ἀντιλαμβάνονται τὸ στόχο καὶ τὸ εὐρύτερο σχέδιο; Ἐνημερώνονται γιὰ ἀντίστοιχες καὶ πιὸ προηγμένες μορφὲς τῆς τεχνολογίας ἐκτὸς Ἑλλάδος καὶ ἐκτὸς Ἠπείρου; Καὶ τῶν ἐφαρμογῶν αὐτῆς; Ἔχουν ἄγνοια; Ξέρουν καὶ δὲν μιλοῦν; Συγκαλύπτουν; μετὰ τοὺς προπομποὺς ἐπισκόπους, τοὺς λεγόμενους λαγούς, ἔρχεται ἡ ΔΙΣ μὲ τὴν ἐπικίνδυνη ἀνακοίνωση.
 

Μᾶς λέει λοιπὸν μὲ πλήρη διδακτισμὸ καὶ ὑπεροψία πώς
 

«Ὅσες ἀπόψεις ἢ ἐπιφυλάξεις ἀναπαράγονται ἀπὸ παραθρησκευτικὲς ἀντιλήψεις γύρω ἀπὸ τὶς ἀστυνομικὲς ταυτότητες τῶν πολιτῶν δὲν εἶναι ἀμιγῶς ὀρθόδοξης προέλευσης....... παραθρησκευτικὴ ἀφετηρία ἔχει ἡ χρήση φράσεων περὶ "ἠλεκτρονικοῦ φακελώματος"».
 

Ἀπὸ πότε οἱ χριστιανικὲς ὀργανώσεις (ποὺ σύσσωμες ἀντέδρασαν στὶς νέες ταυτότητες, κρατῶντας στέρεη συμπεριφορὰ ἐδῶ καὶ χρόνια), οἱ ἱστορικὲς χριστιανικὲς ὀργανώσεις ποὺ ἀνάδειξαν πλῆθος πατέρων, κηρύκων, ἱεραποστόλων, μὲ τὸ μέγα ἔργο τῶν κατηχητικῶν ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα, τῶν εὐλογημένων κατασκηνώσεων, τῶν ἑρμηνευτῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν ἀκμαζουσῶν ἐκδόσεων ἄπειρης χριστιανικῆς βιβλιογραφίας, χαρακτηρίζονται ὑποτιμητικὰ ὡς παραθρησκευτικές; Σώθηκε κάθε ἄλλο μέσο ρητορικῆς γιὰ νὰ στηρίξουν τὴν πλανεμένη θέση; Τὸ μόνο ποὺ ἐπινόησαν ἦταν ἡ ὕβρης καὶ ἡ ἀκύρωση ἑνὸς τόσο λαμπροῦ κομματιοῦ τῆς Παράδοσης τῆς Ἐκκλησίας μας; Μᾶλλον ἐπειδὴ ἔσπευσαν νὰ πάρουν ξεκάθαρα ἀρνητικὴ θέση ἔναντι τῶν νέων ταυτοτήτων.
 

Ὡς πρὸς τὴν προέλευση τοῦ προβληματισμοῦ περὶ δυσωνύμου ἀριθμοῦ καὶ σύνδεση αὐτοῦ μὲ τὶς ψηφιακὲς ταυτότητες, ὑπῆρξε παλαιότερα ἡ τάση νὰ ἀποδίδεται αὐτὸς σὲ προπαγάνδα τῆς Ἀμερικῆς, μὲ πρωταγωνίστρια μιὰ προτεστάντισσα. Ὑποτίθεται πὼς τὰ γραφόμενά της πυροδότησαν αὐτὴ τὴν τάση καὶ στὴν πατρίδα μας ἀπ᾿ τὸ 1985 καὶ μετά.
 

Ὁ π. Γεώργιος Καψάνης σχολιάζει «Ἡ ἀνησυχία δὲν εἶναι προτεσταντικῆς προέλευσης ἀλλὰ ἐκφράζει τὴ γνησία λειτουργία τοῦ ὀρθοδόξου βιώματος... Εἶναι στοιχεῖο ὀρθοδόξου εὐσυνειδησίας ἡ εὐαισθησία στὸ θέμα τῆς ὁμολογίας ἢ τῆς ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ. Τὸ ὀρθόδοξο αἰσθητήριο λειτουργεῖ ὑγιῶς στοὺς Ὀρθόδοξους ποὺ διατηροῦν ἀκεραία τὴ δογματικὴ διδασκαλία τῆς ἐκκλησίας».
 

Καὶ συνεχίζει ἡ ΔΙΣ
 

«Σὲ κάθε περίπτωση ἡ κρίση γιὰ τὴ νομιμότητα τῆς ἀστυνομικῆς ταυτότητας ἀνήκει στὴ δικαιοδοσία τῆς δικαστικῆς ἐξουσίας». Καθαρὰ νομικίστικη καὶ ἀγοραῖα, εὐτελὴς πολιτικάντικη ἔκφραση ὑπεκφυγῆς, ποὺ θέτει τὴν ἐξαρτώμενη ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε κυβέρνηση δικαστικὴ ἐξουσία, ὑπέρτερη τῆς ἐξουσίας τοῦ Θεοῦ, ἀκυρώνοντας τὸ ἁγιογραφικὸ «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις».
 

Περιμένεις τέτοια λόγια ἀπὸ ἐπαγγελματίες πολιτικούς. Ὄχι ἀπὸ ἱεράρχες.
Σταθερὴ ρητορικὴ ἀπὸ πλῆθος ἱεραρχῶν ποὺ ἐνῶ οἱ ἴδιοι ἐνεργοῦν ὡς παρασυναγωγή, μὲ ἔκνομα πορίσματα καὶ ἀντίθεα συμπεράσματα, κατηγοροῦν ὁμολογητὲς λαϊκοὺς καὶ κληρικούς, γιὰ τὸν ἀγῶνα τους ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν θρησκευτικῶν δικαιωμάτων του.
 

Βέβαια αὐτὸ ποὺ συμβαίνει μὲ τὸ λαὸ σὲ σχέση μὲ τοὺς κυβερνῆτες, συμβαίνει καὶ στὴ σχέση μὲ τοὺς ἐπισκόπους.
 

Τὸ εἶπε ὁ μέγας ἱεράρχης, ὁ Μ. Βασίλειος
 

«Ἀκρισία δήμου τὸν χείριστον εἰς ἀρχὴν προΐστατο».
(Ἡ ἔλλειψη κρίσης τοῦ λαοῦ, ἀνέδειξε στὴν ἐξουσία τὸν χειρότερο.)

Ἡ κατακλεῖδα τῆς ἀνακοίνωσης
 

«Παρὰ ταῦτα τὸ θέμα μελετᾶται σὲ ὅλες τὶς προεκτάσεις του καὶ θὰ παραπεμφθῇ σὲ μελλοντικὴ ἔκτακτη σύγκληση τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας».
 

Ἔτσι λοιπὸν ἀφήνουν καὶ ἕνα παραθυράκι ἀνοιχτὸ γιὰ τοὺς «ἀντιρρησίες». Τοὺς προετοιμάζουν ἀπ᾿ τὴ μιὰ γιὰ τὴν τελικὴ τοποθέτηση, ὥστε στὸ τέλος νὰ μὴν ἐκπλαγοῦν καὶ ἀπ᾿ τὴν ἄλλη προσπαθοῦν νὰ ἐκτονώσουν τὴν «πρόωρη» ὀργὴ τοῦ λαοῦ γι᾿ αὐτὴ τὴν ἀνακοίνωση, ἀφήνοντας μιὰ ἐλπίδα ἀνατροπῆς, ἀποφεύγοντας ἔτσι τὰ χειρότερα. Ἔξυπνος σχεδιασμός. Γιὰ τοὺς ἀδαεῖς βέβαια.
 

Κάθε ἱεράρχης τῆς ΔΙΣ, ἀπέρριψε τὴν Ἁγία Γραφή, τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὶς προειδοποιήσεις τῶν ἁγίων, ποὺ κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, ἔμπροσθεν τῆς ἐπερχόμενης ἀπειλῆς.

Ὅλοι διάβασαν, ἐνημερώθηκαν καὶ γνώρισαν. Κατάλαβαν ὅμως; Δὲν προβληματίστηκαν κἄν. Τοὐναντίον ἀπέρριψαν. Καὶ ἀπαντᾶ ὁ μέγας ἱεράρχης ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ αὐτούς,
 

«Ἀνέγνως, ἀλλ᾿ οὐκ ἔγνως. Εἰ γὰρ ἔγνως, οὐ κατέγνως».
 

(Διάβασες [τὶς Γραφὲς] ἀλλὰ δὲν κατάλαβες· γιατί ἂν εἶχες καταλάβει δὲν θὰ εἶχες ἀπορρίψει - Ἀπάντηση τοῦ Μ. Βασιλείου σὲ σχόλιο τοῦ Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ).
 

Ἕπεται συνέχεια.
 

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ!

 

______________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»