Η ιστορία του φωτογράφου που επισκέφθηκε την οικογένεια
Η τροφή τους δεν περιορίζεται μόνο σε μερικές κονσέρβες αλλά τρέφονται και με ό,τι τους προσφέρει η φύση, για παράδειγμα φτιάχνουν μαρμελάδα με βατόμουρα ενώ το καλάθι τους γεμίζει και από το κυνήγι – κουνέλια, πάπιες, κάστορες, λύκοι κ.ά.
Εξαιτίας του λιγοστού φωτός το χειμώνα, η οικογένεια “πειράζει” το ρολόι, ακολουθώντας τη δική της ώρα. Βάζουν τους δείκτες τρεις ώρες μπροστά ή πίσω ανάλογα με το φως της μέρας. Συνηθίζουν να παίρνουν το πρωινό τους στις 16:30 και όσο υπάρχει φως ασχολούνται με τις επισκευές, την ξυλουργική και το καθάρισμα του χιονιού.
Μετά το δείπνο, στις 22:00, συγκεντρώνονται στο σπίτι όπου επιδίδονται σε μια σειρά από ενδιαφέρουσες δραστηριότητες – παίζουν κιθάρα, συζητούν, γράφουν… και κατά τις 4 το πρωί, πέφτουν για ύπνο.
Όταν η οικογένεια ξεμένει από χρήματα, ο 52χρονος David θα πουλήσει κατεργασμένα δέρματα από τα ζώα που σκοτώνει ή θα αναζητήσει εργασία στο τοπικό ορυχείο χρυσού, περίπου 100 χιλιόμετρα μακριά. Αν και με το να ζουν πέρα από τον πολιτισμό και με ενεργειακή αυτάρκεια, καταφέρνουν και επιβιώνουν με μόλις 13.000 ευρώ τον χρόνο.
Ο γιος της οικογένειας, ο 13χρονος Sky δεν έχει πάει ποτέ σχολείο– αντ΄αυτού μορφώνεται, όσο γίνεται, στο σπίτι. Οι γονείς του θέλουν να επικεντρωθεί κυρίως στα μαθηματικά αλλά και σε πιο πρακτικές και χειρονακτικές ικανότητες όπως στη μαγειρική και στην ξυλουργική.
Η μοναδική του συντροφιά είναι οι γονείς και ο σκύλος του και φυσικά δεν υπάρχουν φίλοι και παρέες. Το μοναδικό άτομο που συναντά είναι η Ella, την οποία βλέπει κάθε φορά που πηγαίνει στην πόλη, μία φορά τον χρόνο…
“Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν πώς είναι να ζεις στην απομόνωση για τουλάχιστον 18 χρόνια και πώς σε έχει αλλάξει. Σε αλλάζει. Σου δίνει χρόνο να σκεφτείς τα πράγματα… Μας παίρνει μήνες να συζητάμε για ένα θέμα, γιατί απλά έχουμε το χρόνο”, αναφέρει στον Ed η Romey Atchley.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου