Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης: "Σας προειδοποιώ θα γίνη κακό μεγάλο"

Κήρυγμα στην Κυριακή ΣΤ΄ Λουκά

Ένας άγιος, αγαπητοί μου, από τους πιο με­γάλους διδασκάλους της αγίας μας Εκκλη­σίας, ο ιερός Αυγουστίνος, του οποίου αναξίως φέρω το όνομα, είπε ότι το Ευαγγέλιο είναι πνευματικός καθρέφτης.

Όπως στον καθρέφτη βλέπουμε τη μορφή μας και ευπρεπιζόμαστε, έτσι στο Ευαγγέλιο βλέπουμε όχι τον ορατό άνθρωπο, αλλά τον αόρατο εαυτό μας, τις κα­κίες και τα πάθη μας, για να τα δι­ορθώνου­με. Κι όπως δεν υπάρχει σπίτι, ακόμα και το πιο φτωχό, χωρίς καθρέφτη, έτσι δεν πρέπει να υπάρχη οικογένεια χωρίς Ευ­αγγέλιο.

Σήμερα λοιπόν η Εκκλησία έβαλε μπρο­στά μας πάλι τον πνευματικό καθρέφτη και μέσα σ᾽ αυτόν βλέπουμε τον εαυτό μας.
Τον εαυτό μας; θα πείτε· μα δε μιλάει για μας το ευ­αγγέλιο. Και όμως. Ελάτε να δούμε με συν­τομία τι μας λέει η περικοπή και πως σε αυτήν καθρεφτίζεται ο εαυτός μας.

Η θεραπεία του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών

Την εποχή του Χριστού, αγαπητοί μου, στη λίμνη της Τιβεριάδος ήταν χτισμένο ένα χωριό που το έλεγαν Γάδαρα. Στο χωριό αυτό ζού­σε ήσυχα ένας νέος. Ενώ όμως ήταν η χαρά και το καμά­ρι των γονέων του, ξαφνικά ο άνθρω­πος αυτός άλλαξε. Το μυαλό του θόλω­σε, η γλώσσα του μπέρδεψε και άρχισε να βγάζη άσχημα λόγια. Οργιζόταν, θύμωνε, χτυπιόταν, έσχιζε τα ρούχα του και παρουσιαζόταν γυμνός, όπως τον γέννησε η μάνα του. Έβγαινε έξω, έτρεχε δεξιά κι αριστερά. Τη νύχτα δεν κοιμόταν στο σπίτι αλλά στα νεκροταφεία, μέσα στα μνήματα. Πήγαιναν συγγενείς και φί­­λοι να τον πιάσουν, τον έδεναν με αλυσίδες, όχι με σχοινιά, κι αυτός είχε τέτοια πρωτοφανή δύναμι που έσπαζε τις αλυσίδες όπως σπάει κανείς τις κλωστές. Ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλης της περιοχής· κανείς δεν τολμούσε να περάσει από το μέρος εκείνο.

Ο δαιμονισμένος νέος

Τι ήταν, τρελός; Μακάρι να ήταν τρελός. Υπάρχει κάτι χειρότερο απ᾽ την τρέλα, κι ας μην το πιστεύουμε κι ας μη θέλουμε να το αν­τιληφθούμε. Ο νέος αυτός ήταν δαιμονισμένος, «είχε δαιμόνια» λέει το ευαγγέλιο (Λουκ. 8,27). Κάποια στιγμή άνοιξε την πόρτα της ψυχής του και δέχτηκε μέσα του το σατανά, τον διάβολο. Κι από την ώρα εκείνη έχασε πλέον τον έλεγχο, το κοντρόλ του εαυτού του· και κοντρόλ του ανθρώπου είναι το μυαλό. Το τιμόνι του δεν το είχε πλέον ο ίδιος, το είχε ο σατανάς, το πνεύμα το πονηρό. Από ᾽κείνη τη στιγμή έχασε την ταυτότητα και την προσωπικότητά του· ήταν ένα ρομπότ, το ο­ποίο κινούσε ως ενεργούμενο ο σατανάς. Ότι έλεγε εκείνος, έπραττε αυτός· ήταν όρ­γανο σατανικό.

–Μα, θα πείτε, έρχεσαι τώρα, στον αιώνα αυτό, και μας λες πως υπάρχουν δαίμονες και δαι­μονισμένοι άνθρωποι; Τι παραμύθια είναι αυτά;
Έτσι ζητάτε να ναρκώσετε το λαό και τον βάζετε να πιστεύει σε τέτοια.

Το Ευαγγέλιο δεν λέει παραμύθια, κηρύττει την αλήθεια. Τέτοια έλεγε και ένας άπιστος α­στροναύτης, που βγήκε λίγο έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα κι όταν γύρισε είπε ότι δε συνάν­τησε πουθενά εκεί αγγέλους. Και το πήραν αυτό και το έγραψαν σε σχολι­κό βιβλίο, για να διδάσκονται τα παιδιά την αθεΐα. Σε κάποιο σχολείο λοιπόν ρωτούσε η δα­σκάλα· –Ποιος είδε, παιδιά, αγγέλους; ο α­στροναύτης μας πέταξε στο διάστημα και δεν είδε κανέναν άγγελο. Τότε ένας μικρός –φωτίζει ο Θεός αθώα πλάσματα– αποστόμωσε τη δασκάλα λέγον­τας· –Κυρία, πέταξε πολύ χα­­μηλά· αν πετάξει ψη­λότερα, θα τους δη! Και τι ήταν πράγματι το άλμα εκείνο του αστροναύ­τη; Ούτε ένα μικρό βήμα δεν είχε κάνει, και βεβαίωνε ο α­λαζών ότι δεν είδε αγγέλους.

Υπάρχει αόρατος πνευματικός κόσμος και δαίμονες

Υπάρχει πνευματικός κόσμος αόρατος. Κι αν δεν τον βλέπουν τα φυσικά μας μάτια, μας βεβαιώνουν για αυτόν πολλές ενέργειές του ο­ρατές και αισθητές. Και στον κόσμο αυτόν δεν ανήκουν μόνο οι άγγελοι· ανήκουν και οι δαίμονες. Και κυριαρχούν δυστυχώς στην αν­θρωπότητα. Και είναι αναίσθητος όποιος δεν το νιώθει και τυφλός όποιος δεν το βλέπει.

Δαιμόνια και δαιμονιζόμενοι; Πλήθος. Θέλε­τε μερικά παραδείγματα; Να· χθες η εφημερίδα έγραφε, ότι ένας άνθρωπος τελείωσε τη δουλειά του, πάει στο σπίτι και, ενώ ήταν ήσυχος, πιάνει ένα καυγά με τη γυναίκα του· και σε μια στιγμή, καθώς ήταν οργισμένος και θυμωμένος, παίρνει ένα μαχαίρι, την καταδι­ώκει, εκείνη τρύπωσε μέσα στο μέρος, αυτός σπάει την πόρτα και την έσφαξε με δεκαεφτά μαχαιριές!

Τι ήταν αυτό; Δαιμόνιο· ο Θεός να φυλά. Για αυτό ο Κύριος μας δίδαξε να προσευχόμαστε «…αλλά ρύσαι ημάς από του πονη­ρού» (Ματθ. 6,13), και για  αυτό ένας ψαλμός λέει· Σώ­σε μας «από δαιμονίου μεσημβρινού» (Ψαλμ. 90,6). Κάθε άνθρωπος δέχεται πειρασμό.

Λένε και ψυχολόγοι, ότι και ο πιο λογικός και συνετός και επιστήμων έχει κάποτε «το πεντάλεπτο της τρέλας» – έτσι το λένε. Ο Θεός να φυλά· και ο πιο ενάρετος και άγιος, σε ένα πεντάλεπτο δαιμονισμού, αν αμελήσει, μπορεί να κάνη το μεγαλύτερο έγκλημα. Υπάρχει λοιπόν το δαιμόνιο της οργής και του θυμού.

Το χειρότερο δαιμόνιο

Υπάρχει το δαιμόνιο του φθόνου, της ζήλειας, που κάνει τον άνθρωπο να χάνει το χρώμα του και να κιτρινίζει από τη στενοχώρια για την πρόοδο και ευτυχία του άλλου.
Υπάρχει το δαιμόνιο της αλαζονείας, όταν κάποιος νομίζει ότι είναι μεγάλος και έχει αξία.
Υπάρχει το δαιμόνιο της φιλαργυρίας, που για τριάκοντα αργύρια προδίδει και το Χριστό.
Υπάρχει το δαιμόνιο της γαστριμαργίας. Ο άνθρωπος δεν αρκείται στο κανονικό φαγητό, αλλά τρώει παραπάνω· αλλά αυτό το παραπάνω δεν είναι δικό του, «είναι της χήρας, του ορ­­φανού», εκείνων που πεινούν και δυστυχούν.

Το χειρότερο δαιμόνιο στην εποχή μας είναι το δαιμόνιο του σεξ. Βλέπεις άνθρωπο γέρο, με παιδιά κ᾽ εγγόνια, κι αφήνει τη γυναίκα του για να πάρει άλλη, και γίνεται γελοίος.

Ποιος θα τα περιγράψει αυτά;
Βρέθηκε ένας σοφός, ο Ντοστογιέφσκι.
Εγώ τον ονομάζω προφήτη του Ρωσικού λαού, γιατί προέβλεψε τα δεινά που θα έρθουν στον κόσμο. Λέγεται ότι, όταν επί τσαρικού καθεστώτος τον έστειλαν εξορία στη Σιβηρία, μια γριούλα του έδωσε ένα Ευαγγέλιο. Εκεί το διάβασε, το με­λέτησε· και φωτίστηκε και έγραψε τα σπουδαι­­ότατα συγγράμματά του, όπου ψάλλει το μεγαλείο του Χριστού. Αυτός λοιπόν μεταξύ των άλλων έγραψε κ᾽ ένα βιβλίο με 500 σε­λίδες που επιγράφεται: “Οι δαιμονισμένοι.”

Παίρ­νει τη σημερινή περικοπή, τη βάζει στην πρώτη σελίδα, και μέσα περιγράφει περιπτώσεις δαιμονισμένων της εποχής του που έβλεπε στις καλύβες, στα σπίτια, στην ύπαιθρο και τις πόλεις, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και τις ακαδημίες, στους μικρούς και τους τρανούς. Περιγράφει πως οι δαίμονες ταράζουν όλους.

Και αν ο Ντοστογιέφσκι ζούσε σήμερα, θα έγραφε δεύτερο βιβλίο· γιατί λιγότερα ήταν τα δαιμόνια τότε, ενώ τώρα πολλαπλασιάστη­καν. Τα δαιμόνια περιγράφει και το μικρό ρωσι­κό βι­βλίο Ο πνευματικός καθρέπτης· κυκλοφορεί μεταφρασμένο, συνιστώ να το διαβάσετε. Είμαστε σε εποχή δαιμόνων.

Τι είναι λ.χ. τα μέντιουμ; όργανα υπό την κατοχή του δαίμονος· τους υπαγορεύει λόγια και τους κατευθύνει το πονηρό πνεύ­μα· και οι άνθρω­ποι, που τρέχουν σ᾽ αυτούς να μάθουν τα μυστικά τους, δέχονται την επήρεια του πονηρού.

Δαιμονισμένοι είναι οι α­στρολόγοι· όλοι ό­σοι πιστεύουν στα άστρα και ασχολούνται με τα ζώδια δέχονται την επήρεια του δαίμονος.
Δαιμονισμένοι είναι οι μάγοι· όποιος καταφεύγει σ᾽ αυτούς, για πρόβλημα υγείας η άλλο, σκλαβώ­νεται στον διάβολο. Σ᾽ ένα χωριό της περιφερείας μου ένας ευλαβής παπάς έμαθε ότι αρρώστησε κάποιος· πάει στο σπίτι, χτυπάει την πόρτα· και δεν τον δέχτηκαν, γιατί μέσα είχαν το μάγο. Δε σας χρειαζόμαστε τώρα, του είπαν. Κι ύστερα από τέσσερις ημέρες ο άρρωστος πέθανε. Δεν τον έσωσε ο μάγος, αυτοί όμως υποτάχθηκαν στο δαίμονα.

Το φοβερότερο δαιμόνιο

Αλλά το φοβερότερο δαιμόνιο είναι το δαιμόνιο της βλαστήμιας. Ο σατανάς δεν τολμά­ει να βλαστημήσει ο ίδιος. Είδατε σήμε­ρα τι λέει στο ευαγγέλιο· «Μη με βασανίσεις» (Λουκά 8,28). Έτρεμε μπροστά στο Χριστό, που είναι ο δυνατός των δυνατών· τρέμει τον τίμιο σταυρό, «…φρίττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού (του σταυρού) την δύναμιν» (Παρακλ., ηχ. πλ. δ΄, Κυρ. αίνοι). Αλλά ενώ ο ίδιος δεν βλαστημάει, βάζει τον άνθρωπο να το κάνη. Και εδώ, που δεν ακουγόταν ούτε μια βλαστήμια, τώρα μικροί – μεγάλοι βλαστη­μούν το «όνομα το υπέρ παν όνομα» (Φιλ. 2,9). Σημείο αντιχρίστου ήταν ο Καζαντζάκης· αυτός ύβρισε το Χριστό όσο κανένας άλλος.

Σταματώ, αδελφοί μου· μου έρχεται να κλάψω. Αν δεν αντιδράσουμε ώστε να παύση αυτή η ασέβεια, εγώ αμαρτωλός, που πιστεύω στο Χριστό, στα ιερά ευαγγέλια, στις προφητεί­ες του Κοσμά του Αιτωλού, σας προειδοποιώ· θα γίνη κακό μεγάλο. Ο Θεός να γίνη ίλεως.

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, η οποία έγινε στον παλαιό ι. ναό Αγ. Ευθυμίου Κυψέλης – Αθηνών την 23-10-1988

Πηγή:https://orthodoxia.online/

«Πᾶνος»