Ἦταν κάποτε μία γυναῖκα ἡ ὁποία εἶχε μιὰ περίεργη ἀρρώστια. Δὲν μποροῦσε μὲ τίποτα νὰ σταθῇ ὄρθια, Τὸ σῶμα της ἦταν κυρτωμένο, δηλαδὴ γυρισμένο πρὸς τὰ κάτω. Τόσο πολὺ ποὺ περπατοῦσε περίπου ὅπως τὰ ζῶα!
Τὴ γυναῖκα αὐτὴ τὸ Εὐαγγέλιο τὴν ὀνομάζει «συγκύπτουσα», ἐπειδὴ ἦταν ἔτσι, δηλαδὴ μὲ γυρισμένο τὸ σῶμα της πρὸς τὰ κάτω. Μάλιστα εἶχε αὐτὴ τὴν ἀρρώστια 18 ὁλόκληρα χρόνια!
Παρ᾿ ὅλα αὐτὰ ἡ γυναῖκα αὐτή, συνήθιζε μὲ πολὺ μεγάλη δυσκολία, καὶ πονῶντας ἀκόμη, νὰ πηγαίνῃ πάντοτε στὸ ναό, γιὰ νὰ ἀκούσῃ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ προσευχηθῇ.
Ἐκεῖ στὸ ναὸ τὴν Βρῆκε ὁ Χριστός. Ὅταν τὴν εἶδε, χωρὶς ἐκείνη νὰ Τοῦ ζητήσει κάτι, τῆς εἶπε: «Γυναῖκα, ἔχεις ἐλευθερωθῇ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου», (Λουκ, 13, 12).
Ἔβαλε τὰ χέρια Του πάνω της καὶ τὸ Θαῦμα ἔγινε ἀμέσως! Τὸ σῶμα της ἐπανῆλθε στὴν ὄρθια στάση ποὺ εἶχε πρὶν ἀπὸ χρόνια. Ἔτσι μπόρεσε καὶ σήκωσε τὸ κεφάλι της καὶ εἶδε Ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἔκανε καλὰ καὶ Τὸν εὐχαρίστησε.
Βλέπουμε, λοιπόν, ἐδῶ καθαρά, πόσο μᾶς φροντίζει ὁ Χριστός, ἰδιαίτερα ὅταν ἐμεῖς φροντίζουμε γιὰ τὶς πνευματικές μας ἀνάγκες, ὅπως λέγονται.
Αὐτὴ ἡ γυναῖκα παρὰ τὴν τόσο σοβαρὴ ἀρρώστια ποὺ εἶχε καὶ βασανιζόταν 18 ὁλόκληρα χρόνια ὅπως εἴπαμε, δὲν ἔχασε τὴν πίστη της στὸν Θεό, οὔτε καὶ τὴν ὑπομονή της, ἀντίθετα πήγαινε ἀδιάκοπα στὸ ναό. Κι ὅμως εἶκε κάθε δικαιολογία νὰ μὴν πηγαίνει, ἀφοῦ ἦταν τόσο δύσκολο γι᾿ αὐτήν!
Κι ἐμεῖς, παιδιά, πόσες δικαιολογίες βρίσκουμε κάθε φορὰ γιὰ νὰ μὴν πᾶμε στὴν Ἐκκλησία καὶ μάλιστα τὴν Κυριακή! Καὶ τί λέμε; «Θέλω νὰ κοιμηθῶ λίγο παραπάνω»! «Θέλω νὰ παίξω»! «Θέλω νὰ δῶ ἐκείνη τὴν ταινία μὲ τὰ κινούμενα σχέδια»! «Θέλω νὰ διαβάσω» κ.λπ. Λὲς καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τὰ κάνουμε ὅλα αὐτά, μετά. Ἔτσι χάνουμε τὴν εὐλογία τῆς Κυριακῆς, τὴν εὐλογία τοῦ ἐκκλησιασμοῦ μας, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐλογία τῆς Θείας Κοινωνίας.
Ἀνάλογες δικαιολογίες λέμε κι ὅταν εἶναι νὰ πᾶμε στὸ Κατηχατικό μας, ὅταν εἶναι νὰ κάνουμε τὴν πρωινὴ ἢ τὴν βραδυνή μας προσευχὴ κ. λπ.
Ἔτσι τί παθαίνουμε; Χάνουμε τὴν εὐκαιρία νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν Χριστό. Καὶ χάνοντας αὐτὴ τὴν μεγάλη εὐκαιρία τῆς συνάντησης μαζὶ Του, τελικὰ χάνουμε καὶ τόσες εὐλογίες ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς δίνει, ἀκόμη καὶ ὅταν δὲν Τοῦ ζητήσουμε κάτι, ἀκόμη καὶ γιὰ πράγματα ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἔχουμε σκεφθεῖ!
Ἡ γυναῖκα αὐτή, ἡ συγκύπτουσα, δὲν θὰ γινόταν ποτέ της καλὰ ἂν ἔμενε στὸ σπίτι της, ἂν κοιμόταν, ἂν ἔκανε τὶς ὅποιες δουλειὲς εἶχε καὶ δὲν τὰ ἄφηνε ὅλα προκειμένου νὰ πάει στὸ ναό.
Παρ᾿ ὅλα αὐτὰ ἡ γυναῖκα αὐτή, συνήθιζε μὲ πολὺ μεγάλη δυσκολία, καὶ πονῶντας ἀκόμη, νὰ πηγαίνῃ πάντοτε στὸ ναό, γιὰ νὰ ἀκούσῃ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ προσευχηθῇ.
Ἐκεῖ στὸ ναὸ τὴν Βρῆκε ὁ Χριστός. Ὅταν τὴν εἶδε, χωρὶς ἐκείνη νὰ Τοῦ ζητήσει κάτι, τῆς εἶπε: «Γυναῖκα, ἔχεις ἐλευθερωθῇ ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου», (Λουκ, 13, 12).
Ἔβαλε τὰ χέρια Του πάνω της καὶ τὸ Θαῦμα ἔγινε ἀμέσως! Τὸ σῶμα της ἐπανῆλθε στὴν ὄρθια στάση ποὺ εἶχε πρὶν ἀπὸ χρόνια. Ἔτσι μπόρεσε καὶ σήκωσε τὸ κεφάλι της καὶ εἶδε Ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἔκανε καλὰ καὶ Τὸν εὐχαρίστησε.
Βλέπουμε, λοιπόν, ἐδῶ καθαρά, πόσο μᾶς φροντίζει ὁ Χριστός, ἰδιαίτερα ὅταν ἐμεῖς φροντίζουμε γιὰ τὶς πνευματικές μας ἀνάγκες, ὅπως λέγονται.
Αὐτὴ ἡ γυναῖκα παρὰ τὴν τόσο σοβαρὴ ἀρρώστια ποὺ εἶχε καὶ βασανιζόταν 18 ὁλόκληρα χρόνια ὅπως εἴπαμε, δὲν ἔχασε τὴν πίστη της στὸν Θεό, οὔτε καὶ τὴν ὑπομονή της, ἀντίθετα πήγαινε ἀδιάκοπα στὸ ναό. Κι ὅμως εἶκε κάθε δικαιολογία νὰ μὴν πηγαίνει, ἀφοῦ ἦταν τόσο δύσκολο γι᾿ αὐτήν!
Κι ἐμεῖς, παιδιά, πόσες δικαιολογίες βρίσκουμε κάθε φορὰ γιὰ νὰ μὴν πᾶμε στὴν Ἐκκλησία καὶ μάλιστα τὴν Κυριακή! Καὶ τί λέμε; «Θέλω νὰ κοιμηθῶ λίγο παραπάνω»! «Θέλω νὰ παίξω»! «Θέλω νὰ δῶ ἐκείνη τὴν ταινία μὲ τὰ κινούμενα σχέδια»! «Θέλω νὰ διαβάσω» κ.λπ. Λὲς καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τὰ κάνουμε ὅλα αὐτά, μετά. Ἔτσι χάνουμε τὴν εὐλογία τῆς Κυριακῆς, τὴν εὐλογία τοῦ ἐκκλησιασμοῦ μας, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐλογία τῆς Θείας Κοινωνίας.
Ἀνάλογες δικαιολογίες λέμε κι ὅταν εἶναι νὰ πᾶμε στὸ Κατηχατικό μας, ὅταν εἶναι νὰ κάνουμε τὴν πρωινὴ ἢ τὴν βραδυνή μας προσευχὴ κ. λπ.
Ἔτσι τί παθαίνουμε; Χάνουμε τὴν εὐκαιρία νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν Χριστό. Καὶ χάνοντας αὐτὴ τὴν μεγάλη εὐκαιρία τῆς συνάντησης μαζὶ Του, τελικὰ χάνουμε καὶ τόσες εὐλογίες ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς δίνει, ἀκόμη καὶ ὅταν δὲν Τοῦ ζητήσουμε κάτι, ἀκόμη καὶ γιὰ πράγματα ποὺ μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἔχουμε σκεφθεῖ!
Ἡ γυναῖκα αὐτή, ἡ συγκύπτουσα, δὲν θὰ γινόταν ποτέ της καλὰ ἂν ἔμενε στὸ σπίτι της, ἂν κοιμόταν, ἂν ἔκανε τὶς ὅποιες δουλειὲς εἶχε καὶ δὲν τὰ ἄφηνε ὅλα προκειμένου νὰ πάει στὸ ναό.
__________________________________
Ψηφιοποίηση καὶ πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου