Γράφει ὁ Θεόκλητος Ρουσάκης*
Παρακολουθοῦμε μὲ ἀγωνία τὶς τελευταῖες ἡμέρες τὴν μεγάλη ἔξαρση τῆς ἐγκληματικῆς βίας μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὰ γήπεδα κατὰ τὴ διάρκεια ἀθλητικῶν συναντήσεων. Μένουμε ἄναυδοι πάλι ἀπὸ τὴν ψυχρότητα καὶ τὴν ὠμότητα ποὺ κουκουλοφόροι παρακινοῦν ὁμάδες νέων ἀνθρώπων νὰ ἐπιτεθοῦν ἀπρόκλητα μὲ φονικὰ ὄργανα, εἴτε σὲ φιλάθλους ἄλλης ὁμάδος εἴτε κυρίως στὶς ἀστυνομικὲς δυνάμεις ποὺ εἶναι ἐντεταλμένες γιὰ τὴν ἀσφάλεια τοῦ χώρου. Οἱ εἰκόνες, χωρὶς ὑπερβολή, παραπέμπουν σὲ πεδίο μάχης μεταξὺ ἐχθρικῶν δυνάμεων. Πρόσφατα, στὸ γεγονὸς ποὺ συγκλόνισε πάλι τὸ πανελλήνιο, κουκουλοφόροι δίνουν ἐντολὴ σὲ 16χρονα καὶ 18χρονα παιδιὰ νὰ ρίξουν ναυτικὲς φωτοβολίδες ἐναντίον ἀστυνομικῶν. Καὶ τὰ παιδιὰ ὑπακούουν τυφλὰ καὶ μεταξὺ τῶν ἄλλων τραυματίζουν φρικτὰ ἕναν ἀστυνομικό, μὲ κίνδυνο νὰ χάσῃ τὴ ζωή του.
Τοὺς κουκουλοφόρους ποὺ ὀργανώνουν καὶ στρατολογοῦν τοὺς νέους σὲ τέτοιες ἐκδηλώσεις τυφλῆς καὶ ἀψυχολόγητης βίας, οἱ πολιτικοὶ παράγοντες, ἡ ἀστυνομία καὶ τὰ ΜΜΕ τοὺς χαρακτηρίζουν ὡς «καθοδηγητὲς» ποὺ «ὄργανά τους» ἔχουν τὰ νεαρὰ παιδιὰ ποὺ γίνονται οἱ ἐκτελεστὲς ἀθώων συνανθρώπων μας. Ἂν ὅμως βλέπαμε λίγο πιὸ βαθιά, θὰ τολμοῦσα νὰ πῶ ὅτι πρὶν τὰ παιδιὰ αὐτὰ γίνουν «ὄργανα» ἐγκληματικῶν πράξεων, ὑπῆρξαν πρωτίστως θύματα μιᾶς στρεβλῆς ἢ ἀνύπαρκτης παιδείας ποὺ τὰ ἀφήνει νὰ μεγαλώνουν στὴν τύχη καὶ νὰ ντοπάρονται ἀπὸ ψευτο-ἐπαναστατικὲς ἰδεολογίες, ἐγωκεντρισμό, ἔλλειμμα ἀγάπης καὶ οἰκογενειακῆς στοργῆς καὶ ἀγωγῆς στὴν κατάλληλη ἡλικία.
Ἔτσι, ὅταν ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὁ «καθοδηγητής – παιδαγωγὸς» ποὺ εἶναι κατ᾿ ἀρχὴν ἡ σωστὴ οἰκογένεια ποὺ θὰ διαπαιδαγωγήσει τὰ παιδιὰ μὲ ἀγάπη καὶ «φόβο Θεοῦ» γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς ἀξιακῆς τους ὑποδομῆς, ἀναλαμβάνουν οἱ «καθοδηγητὲς τοῦ πεζοδρομίου» ποὺ ἀκοῦμε στὰ ΜΜΕ. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀναλαμβάνουν τὴν χειραγώγησή τους πρὸς ἐγκληματικὲς πράξεις ἀκραίας βιαιότητας ποὺ τώρα μᾶς ἐκπλήττουν καὶ μᾶς προβληματίζουν. «Ὁ καθοδηγητὴς τοῦ πεζοδρομίου» ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὰ λάθη ἢ τὸ ἔλλειμμα τῆς οἰκογένειας ὡς βασικῆς θεσμικῆς λειτουργίας. Τῆς «οἰκογένειας» ποὺ ἀφήνει τὰ παιδιά της ἕρμαια στὴν «πνευματικὴ τροφὴ» ποὺ παρέχουν οἱ βίαιες εἰκόνες τῶν ἀνεξέλεγκτων βιντεοπαιχνιδιῶν καὶ σκοτεινῶν ἀναζητήσεων στὸ διαδίκτυο, ποὺ γρήγορα «πετρώνουν» τὸν ψυχισμό τους, στὴν τρυφερὴ παιδικὴ ἡλικία.
Τῆς «οἰκογένειας» ποὺ οὐδέποτε ἔβαλε ὅρια στὰ παιδιά της ὅταν ὑπερβάλλανε στὶς ἀπαιτήσεις τους, ποὺ δὲν ἔκανε τὶς σωστὲς παρεμβάσεις ὅταν ἐμφάνιζαν τὶς πρῶτες ἀκραῖες ἢ παραβατικὲς συμπεριφορὲς καὶ τὰ ἄφησε νὰ πιστεύουν ὅτι ὅλος ὁ κόσμος εἶναι δικός τους. Ὅτι ἔχουν μόνο δικαιώματα χωρὶς ὅμως εὐθύνες στὴ ζωή. Εἶναι αὐτονόητο ὅτι ἡ παραβατικὴ συμπεριφορὰ ἀνηλίκων, ἂν δὲν ἀναχαιτίζεται ἔγκαιρα καὶ κατάλληλα, λειτουργεῖ καὶ ὡς ἕνα προστάδιο ὅπου ἐκκολάπτονται οἱ ἐνήλικοι ἐγκληματίες εἰδεχθῶν ἐγκλημάτων ποὺ συγκλονίζουν τὴν κοινωνία.
Μιᾶς «οἰκογένειας», ποὺ στὸ σπίτι δὲν γίνεται λόγος γιὰ Θεὸ καὶ Πατρίδα. Στὸ Σχολεῖο, ἡ ἔπαρση τῆς Σημαίας θεωρεῖται ἀναχρονισμὸς καὶ γραφικότητα, ἐνῶ ἡ παραπληροφόρηση θεωρεῖται ἐκσυγχρονισμός. Στὸ Πανεπιστήμιο, ἡ ἀδιαφορία καὶ ὁ λαϊκισμὸς τῆς Πολιτείας σκοπὸ ἔχει τὴν κομματικὴ «ἐπένδυση» γιὰ τὶς ἑπόμενες ἐκλογές. Καὶ «στὴ γωνία» παραμονεύει ὁ «κουκουλοφόρος καθοδηγητὴς τοῦ πεζοδρομίου» ποὺ δίνει τὸ δικό του περιεχόμενο στὴν ξηρότητα τῆς ψυχῆς τοῦ νέου κάνοντάς τον «ἥρωα» τῶν ἐγκληματικῶν του διαθέσεων.
Ἔτσι τοὺς ἀπαίδευτους, ἀνερμάτιστους ἠθικῶν ἀξιῶν καὶ κανόνων καὶ σὲ πλήρη σύγχυση ἐφήβους, πολὺ εὔκολα τοὺς «φέρουν καὶ τοὺς ἄγουν» ὡς «πιόνια» γιὰ νὰ τοὺς χρησιμοποιήσουν ὡς ἐκτελεστικὰ ὄργανά τους γιὰ ἐγκληματικὲς ἐνέργειες, ὅπως αὐτὲς ποὺ βλέπουμε συχνὰ ἀλλὰ καὶ πρόσφατα μὲ τὸν πολὺ σοβαρὸ τραυματισμὸ τοῦ ἀστυνομικοῦ ἀπὸ τὸν 18χρονο, σύμφωνα μὲ τὴν ὁμολογία του.
Στοὺς νέους αὐτοὺς δὲν ἔχει ἐμφυσήσει, οὔτε ἡ οἰκογένεια, οὔτε ἡ πολιτεία, τὰ ἰδανικὰ καὶ τὶς ἀξίες ποὺ ἑδράζονται στὴν Πίστη στὸ Θεό, στὴν ἀγάπη γιὰ τὴν Πατρίδα, στὴ γνώση τοῦ μεγαλείου τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους στὸ ὁποῖο ἀνήκουν, στὴν ἀγάπη καὶ στὸν σεβασμὸ τοῦ συνανθρώπου τους. Ἡ ἀνάπτυξη θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς συνείδησης, θὰ τοὺς κάνῃ νὰ νιώσουν ὑπερήφανοι γιὰ τὴν Πίστη τους καὶ Πατρίδα τους, θὰ δώσῃ περιεχόμενο στὴ ζωή τους καὶ θὰ τοὺς κρατήσῃ μακριὰ ἀπὸ τὸν κόσμο τοῦ «κενοῦ», τῆς βίας καὶ τῆς στρατευμένης στὸ χουλιγκανισμὸ ἰδεοληψίας.
«Χωρὶς Θεό, ὅλα ἐπιτρέπονται», ἔγραψε ὁ Ντοστογιέφσκι, τονίζοντας τὸ ρόλο τοῦ θείου ὡς κοινωνικοῦ μηχανισμοῦ, ποὺ διαμορφώνοντας ἠθικὲς ἀναστολὲς καὶ φραγμούς, ἐξασφαλίζει τὴν κοινωνικὴ ἰσορροπία καὶ εὐταξία καὶ ἀποτρέπει τὴν ἀσυδοσία. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε καὶ τὴ ρήση τοῦ Πλούταρχου «Μπορεῖς νὰ βρῇς πόλεις χωρὶς ἄλλα πράγματα, ἀλλὰ ὄχι χωρὶς θρησκεία καὶ θεό», ἀλλὰ καὶ τοῦ Γκάντι «Αὐτοὶ ποὺ λένε πὼς ἡ θρησκεία δὲν ἔχει σχέση μὲ τὴν πολιτική, δὲν ξέρουν τί εἶναι ἡ θρησκεία».
Βεβαίως ὅταν ἡ παιδεία «αὐτοκτονεῖ» μαζί της «αὐτοκτονεῖ καὶ ἡ Πολιτεία», ὅταν μὲ μεγάλη σπουδὴ «τορπιλίζει» τοὺς πυλῶνες τῆς οἰκογένειας ποὺ εἶναι τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, ὁ πατέρας, ἡ μητέρα καὶ τὸ θαῦμα τῆς τεκνογονίας. Ἀντ᾿ αὐτῶν θεσμοθετεῖ τὴν πάσης φύσεως παρέκκλιση ὡς κανονικότητα. Μιᾶς παρέκκλισης ποὺ προκλητικὰ ἐπιδεικνύει τὴν ἐχθρότητά της πρὸς κάθε τί ποὺ ἐκφράζει τοῦ Χριστοῦ τὴν πίστη τὴν Ἁγία καὶ τὸ Ἔθνος, ὅπως κάθε φορὰ αὐτὸ ἐκφράζεται μὲ τὰ σύμβολά του, τὴν Ἱστορία του, τὰ Μνημεῖα του καὶ τοὺς Ἥρωές του. Πῶς εἶναι δυνατὸν ὅμως μέσα σὲ αὐτὸν τόν «φαῦλο κύκλο» μιᾶς οἰκογένειας ποὺ ὑπονομεύεται καὶ παραπαίει καὶ μιᾶς παιδείας ἀποπροσανατολισμένης νὰ ἀναπτυχθοῦν ὑπεύθυνοι, ὥριμοι καί «ἄριστοι» πολῖτες;
Ὁ ἐκ βάθρων ἀνασχεδιασμὸς μιᾶς Ἐθνικῆς Παιδείας εἶναι πλέον ἐπιτακτικὴ καὶ ἐπείγουσα ἀνάγκη πρὶν ἡ κατάσταση στὴν νεολαία ἐκραγεῖ καὶ τότε θὰ ψάχνουμε πάλι γιὰ τοὺς ἐνόχους «κουκουλοφόρους καθοδηγητές». Ὅμως οἱ ἠθικοὶ αὐτουργοὶ καὶ οἱ ἔνοχοι θὰ εἶναι ἀλλοῦ......
Μιᾶς Ἐθνικῆς Παιδείας ποὺ θὰ ἔχῃ στὸ κέντρο της ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς, σὲ ὅλες τὶς ἐκφάνσεις της, τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα μας. Διότι πάντοτε ὁ Ἕλληνας στὴν μακραίωνη Ἱστορία του, γι᾿ αὐτὰ τὰ ἰδανικὰ πολέμησε καὶ γι᾿ αὐτὰ τὰ ἰδανικὰ πότισε μὲ τὸ αἷμα του κάθε γωνιὰ τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας. «........Πρέπει νὰ φυλάξετε τὴν πίστη σας καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἅρματα εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος. Ὅλα τὰ ἔθνη τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ φυλάττουν μιὰ Θρησκεία........» ἦταν μεταξὺ τῶν ἄλλων ἡ πνευματικὴ παρακαταθήκη τοῦ Γέρου τοῦ Μωριᾶ πρὸς τὴ νέα γενιά, στὶς 8 Ὀκτωβρίου 1838 στὴν Πνύκα.
Μιᾶς Ἐθνικῆς Παιδείας ποὺ θὰ δώσῃ στοὺς νέους νὰ καταλάβουν ὅτι «ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ κλίματος, τοῦ πνευματικοῦ χώρου μέσα στὸ ὁποῖο κινεῖται ὁλόκληρος ὁ εὐρωπαϊκὸς κόσμος ἔχει Ἑλληνικὸ Πνεῦμα» (Κ. Τσάτσος ) καὶ αὐτὸ τὸ Ἑλληνικὸ Πνεῦμα οὐδεμία σχέση ἔχει μὲ τὸ φαινόμενο τοῦ χουλιγκανισμοῦ καὶ μὲ μασκοφόρους «καθοδηγητές».
*Ἀντιστράτηγος (ἐ.ἀ.) Θεόκλητος Ρουσάκης
Ἐπίτιμος Διοικητὴς Β΄ Σώματος Στρατοῦ
______________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου