ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ἦταν Ἰουδαῖος καὶ ὀνομαζόταν Σίμων. Γεννήθηκε στὴν ἄσημη κώμη Βηθσαϊδά. Ὁ Πατέρας του ὀνομαζόταν Ἰωνᾶς. Ἔζησε μὲ φτώχεια καὶ στερήσεις, ἀλλὰ σὲ περιβάλλον εὐσέβειας. Οἱ γονεῖς του ἀνῆκαν στοὺς λιγοστοὺς πιστοὺς εὐσεβεῖς Ἰουδαίους τῆς ἐποχῆς τους, οἱ ὁποῖοι περίμεναν ἐναγώνια τὸν Μεσσία. Γράμματα ἔμαθε ἐλάχιστα, προφανῶς γνώριζε μόνο γραφὴ καὶ ἀνάγνωση. Ἀδελφός του ὑπῆρξε ὁ πρωτόκλητος Ἀνδρέας.
Ὁ Πέτρος νυμφεύτηκε τὴν κόρη τοῦ Ἀριστοβούλου, ἀνεψιὰ τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα. Ἔκαμε δύο παιδιά, ἕνα γιὸ καὶ μιὰ κόρη, τῶν ὁποίων ἀγνοοῦμε τὰ ὀνόματα. Ἀγνοοῦμε ἐπίσης καὶ τὸ ὄνομα τῆς συζύγου του. Ἐγκαταστάθηκε στὸ σπίτι τοῦ πεθεροῦ του στὴν Καπερναοὺμ καὶ ἀσκοῦσε μαζὶ μὲ τὸν ἀδελφό του τὸν Ἀνδρέα, τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ψαρᾶ στὴ λίμνη τῆς Γενισαρέτ.
Μετὰ τὴν σύλληψη τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, ὁ Κύριος πῆγε στὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, γιὰ νὰ κηρύξῃ τὸ εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας. Ἐκεῖ συνάντησε τοὺς περισσότερους ἀπὸ τοὺς μαθητές του, ψαρᾶδες τὸ ἐπάγγελμα, τοὺς ὁποίους κάλεσε νὰ γίνουν στὸ ἑξῆς «ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Μάτθ.4,20), συνεργοὶ Του στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου.
Ὁ εὐσεβὴς καὶ ἐνθουσιώδης Πέτρος πέταξε τὰ δίχτυα, ἀπὸ τοὺς πρώτους, καὶ Τὸν ἀκολούθησε πιστά. Λόγῳ τοῦ δυναμικοῦ χαρακτῆρα του καὶ τῆς ἰδιαίτερης ἀφοσίωσής του στὸν Κύριο ἀξιώθηκε νὰ ἔχει τὸ προβάδισμα ἔναντι τῶν ἄλλων ἀποστόλων καὶ νὰ ὁμιλεῖ συχνὰ ἐκ μέρους αὐτῶν. Ὁμολόγησε πρῶτος ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι «ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (Ματθ. 16,17). Ὁ Κύριος ἐξετίμησε αὐτὴ τὴν ὁμολογία, καὶ τὸν διαβεβαίωσε πὼς πάνω σὲ αὐτὴ τὴν ὁμολογία πίστεως «οἰκοδομήσω μου τὴν Ἐκκλησίαν» (Ματθ. 16,18).
Ἀκολούθησε τὸ Χριστὸ πιστὰ σὲ ὅλη τὴν τριετῆ δράση Του. Τὴν ὥρα τῆς σύλληψής Του ἀντέδρασε βίαια. Τὸν ἀκολούθησε ἐπίσης γεμᾶτος ἀγωνία καὶ θλίψη στὸ ἀνίερο δικαστήριο τοῦ ἰουδαϊκοῦ ἱερατείου, παρ᾿ ὅλο ὅτι σὲ μιὰ στιγμὴ ἀδυναμίας καὶ φόβου Τὸν ἀρνήθηκε, ἔστω καὶ λεκτικὰ καὶ γι᾿ αὐτὸ μετάνοιωσε πικρὰ καὶ ἔκλεγε σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ (Ματθ. 26,75).
Ἀξιώθηκε νὰ δεῖ ἀπὸ τοὺς πρώτους τὸ κενὸ μνημεῖο καὶ νὰ διαπιστώσῃ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Τὸ συγκλονιστικὸ αὐτὸ τὸ γεγονὸς τὸν μεταμόρφωσε κυριολεκτικά. Τὸ φλογερό του κήρυγμα τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἔκαμε νὰ πιστέψουν τρεῖς χιλιάδες ψυχές, νὰ βαπτιστοῦν καὶ νὰ ἱδρυθεῖ ἔτσι ἡ ἱστορικὴ ἐπίγεια Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Κατόπιν ἡ ζωὴ καὶ ἡ δράση του ὑπῆρξε θαυμαστή. Κήρυξε μὲ ζῆλο καὶ θάρρος στὴν Παλαιστίνη καὶ ἑδραίωσε τὴν Ἐκκλησία καὶ ἔκαμε ἄπειρα θαύματα γιὰ τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὴ δράση του διώχτηκε σκληρὰ ἀπὸ τοὺς ὁμοφύλους του. Κατόπιν πῆγε στὴ Ἀντιόχεια καὶ ἵδρυσε ἐκεῖ τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία, μιὰ ἀπὸ τίς σημαντικότερες πρωτοχριστιανικὲς κοινότητες. Ὕστερα περιόδευσε στὴν Γαλατία, στὴν Καππαδοκία, στὴν Βιθυνία, στὸν Πόντο, στὴν Ἑλλάδα.
Στὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας δὲν ὑπάρχουν πληροφορίες γιὰ τὸ τέλος τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἀποστόλου. Τὸ πιθανότερο εἶναι γέρος καὶ κατάκοπος νὰ βρῆκε μαρτυρικὸ θάνατο στὴν Ἀντιόχεια.
Ὑπάρχει βέβαια καὶ ἡ παπικὴ παράδοση περὶ μεταβάσεως τοῦ Πέτρου στὴ Ρώμη, ἡ ὁποία ἀμφισβητεῖται σοβαρά, ἐπειδὴ στηρίζεται σὲ μεταγενέστερα πλαστὰ καὶ ψευδεπίγραφα κείμενα, τά ὁποῖα χάλκευσαν οἱ παπικοὶ προκειμένου νὰ στηρίξουν τὸ ἀντιχριστιανικὸ παπικὸ πρωτεῖο ἐξουσίας σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία. Ἐμεῖς γνωρίζουμε, ἀποδεδειγμένα, πὼς ὁ πρῶτος ἐπίσκοπος Ρώμης ὑπῆρξε ὁ Λίνος καὶ ὄχι ὁ Πέτρος!
Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴν παράδοση ὁ Πέτρος κατέληξε στὴν πολυάνθρωπη Ρώμη. Ἵδρυσε τὴν τοπικὴ ἐκκλησία καὶ ἔγινε ὁ πρῶτος ἐπίσκοπός της. Κήρυττε νυχθημερὸν καὶ κατόρθωσε νὰ μεταστρέψῃ πλῆθος κατοίκων στὸν Χριστιανισμό. Τὴν ἴδια ἐποχὴ βρισκόταν στὴ Ρώμη καὶ ὁ διαβόητος Σίμων ὁ μάγος, γνωστὸς ἀπὸ τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων (κεφ. 8,9). Ἐκεῖ μὲ τίς διάφορες μαγγανεῖες καὶ τὰ μαγικὰ κόλπα προκαλοῦσε τὸν θαυμασμὸ τοῦ πλήθους καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀπέκτησε πολλοὺς ὀπαδούς, οἱ ὁποῖοι τὸν λάτρευαν γιὰ θεό. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος τὸν ξεσκέπασε μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ βρῆκε φρικτὸ θαυματουργικὸ θάνατο!
Στὰ χρόνια ἐκεῖνα βασίλευε στὴ Ρώμη ὁ παράφρονας Νέρων, ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ μισητοὺς καὶ αἱμοδιψεῖς δικτάτορες τῆς ἱστορίας. Προκειμένου νὰ ἀποποιηθῇ τὴ εὐθύνη ἀπὸ τὸ ἔγκλημά του, τὴν πυρπόληση τῆς Ρώμης, τὸ ἀπέδωσε στοὺς Χριστιανούς. Γιὰ νὰ γίνει πιστευτός, κήρυξε σκληρὸ διωγμὸ κατὰ τῆς νέας πίστεως. Χιλιάδες Χριστιανοὶ συνελήφθησαν καὶ ὁδηγήθηκαν σὲ φρικτὰ μαρτύρια καὶ στὸ θάνατο.
Ὁ Πέτρος ἔγινε ὁ κυριότερος στόχος τῶν διωκτῶν. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔκρινε σκόπιμο νὰ φύγει κρυφὰ ἀπὸ τὴν πόλη καὶ νὰ γλυτώσει. Καθὼς βάδιζε βιαστικὰ τὴν περίφημη Ἀπία ὁδὸ εἶδε μπροστά του τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος τὸν ρώτησε «Quo Vadis?» δηλαδὴ «ποὺ πηγαίνεις;». Τότε ὁ ἔνθερμος Ἀπόστολος κατάλαβε πὼς ἡ φυγή του αὐτὴ ἰσοδυναμοῦσε μὲ νέα ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτὸ μὲ δάκρυα στὰ μάτια γύρισε πίσω καὶ συνελήφθη καὶ καταδικάστηκε σὲ σταυρικὸ θάνατο. Ὅταν ὁδηγήθηκε στὸ μαρτύριο παρακάλεσε τοὺς δημίους του νὰ τὸν σταυρώσουν ἀνάποδα, μὲ τὸ κεφάλι πρὸς τὰ κάτω, διότι ὅπως εἶπε δὲν θεωροῦσε τὸν ἑαυτὸ ἄξιο νὰ σταυρωθῇ σὰν τὸν ἀγαπημένο Δάσκαλο καὶ Θεό του! Ἔτσι παρέδωσε τὴν ἁγία του ψυχὴ στὸν Χριστό, τὸ δὲ ἁγιασμένο λείψανό του τὸ περιμάζεψαν οἱ πιστοὶ καὶ τὸ ἔθαψαν σὲ τόπο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη. Ἡ σεπτή του μνήμη ἑορτάζεται στὶς 29 Ἰουνίου, μαζὶ μὲ τὸν κορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο.
Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἔγραψε δύο Καθολικὲς Ἐπιστολές. Ἡ μὲν πρώτη ἀπευθύνονταν στοὺς Χριστιανοὺς τοῦ Πόντου, τῆς Γαλατίας, τῆς Καππαδοκίας, τῆς Ἀσίας καὶ τῆς Βιθυνίας, ἡ δὲ δεύτερη σὲ ὅλους τους Χριστιανούς. Μέσα ἀπὸ αὐτὲς προσπαθεῖ νὰ στηρίξει τοὺς πιστοὺς στὶς θλίψεις ποὺ ὑφίστανται ἐξ᾿ αἰτίας τῆς πίστης των στὸν Ἰησοῦ Χριστό.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου