Γεώργιος Τζανάκης: Ἠλίθιοι ἤ προδότες;

Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης 

Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὸ σπινθηροβόλο βλέμμα, εἶναι ὁ πρωθυπουργὸς τῆς χώρας μας, (γιὰ δεύτερη φορά, μὲ τὴν ψῆφο τοῦ λαοῦ). Αὐτὸς ποὺ συνετέλεσε ὥστε νὰ βρεθῇ ἡ χώρα καὶ ὁ λαός, σὲ αὐτὴ τὴν λαμπρὴ κατάστασι, τὴν ἐθνικὴ, οἰκονομικὴ, πνευματική. Αὐτὸς ποὺ «ἔκλεισε ναοὺς, ἀπαγόρευσε τὴν Θεία λειτουργία, κυνήγησε ἱερεῖς, θέλει νὰ κάνῃ τὴν χώρα πολυεθνικὸ χῶρο, ὁπαδὸς τῶν ΛΟΑΤΚΙ+, θαυμαστὴς καὶ ἀκροατὴς τοῦ Σβάτζ καὶ τοῦ Χαράρι, ἕνα νεοεποχίτικο ἀνδρείκελο», ὅπως θὰ ἔλεγε ὁποιοσδήποτε, στοιχειωδῶς ἀντιλαμβανόμενος τὰ ὅσα προγραμματίζονται καὶ ἐξελίσσονται γύρω μας....

Καὶ κρατάει τὴν θαυματουργὸ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς Τήνου ὑπὸ τὸ βλέμμα τοῦ δοκοῦντος ἐπισκόπου μὲ τὴν διὰ Μίτρας κεκαλυμμένην κεφαλὴ, καὶ τοῦ ὑπουργοῦ κ. Δένδια μὲ τὴν ἀκάλυπτον.

Μέχρι ἐδῶ, ὅλα αὐτὰ θὰ ἦταν πρόσφορα γιὰ εἰρωνεία καὶ καλαμπούρι, ἄν δὲν ἦταν τραγικά καὶ ἀποκαλυπτικά.

Διότι αὐτὰ συμβαίνουν ἑνῶ ἔχουμε εἰσέλθη, ἐν τοῖς πράγμασι, σὲ ἀποκαλυπτικὴ περίοδο καὶ βεβαίως συμβαίνουν ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἔχουμε εἰσέλθει καὶ ζοῦμε στὸ κλίμα αὐτό. 

Τὸ μεθυσμένο βλέμμα τοῦ πρωθυπουργοῦ, ὅπως καὶ ὅλες οἱ ἄλλες ἐνέργειες καὶ παραλείψεις του, μοῦ φέρνουν στὸ μυαλό τὴν μνήμη

«...τῆς πόρνης τῆς μεγάλης τῆς καθημένης ἐπὶ ὑδάτων πολλῶν, μεθ᾿ ἧς ἐπόρνευσαν οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ ἐμεθύσθησαν οἱ κατοικοῦντες τὴν γῆν ἐκ τοῦ οἴνου τῆς πορνείας αὐτῆς». ΑΠΟΚΑΛ. ΙΩΑΝΝΟΥ 17,1-2 

Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ τρέχουν σὰν ὑπάκουα μεθυσμένα σκυλάκια, μὲ μιὰ γνώμη νὰ δώσουν τὴν ἐξουσία τους στὸ θηρίο, στὴν πόρνη, στὴν Βαβυλώνα τὴ μεγάλη, στὴ παγκόσμια Δύσι μὲ ὅλα τὰ παρακλάδια της, μὲ ὅλες τὶς σύγχρονες ὀνομασίες της, Ἀμερικὴ τὴν πεῖς, Εὐρώπη τὴν πεῖς, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, ΠΟΥ, καὶ μαζὶ ὅλοι αὐτοὶ ποὺ πλουτίζουν καὶ πορνεύουν καὶ ἐμπορεύονται καὶ δηλητηριάζουν καὶ φαρμακώνουν τοὺς ἀνθρώπους τὴν γῆ τὸν ἀέρα καὶ τὰ νερά καὶ ὁτιδήποτε ζεῖ.

 «Οὗτοι μίαν γνώμην ἔχουσι, καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν τῷ θηρίῳ διδόασιν».ΑΠΟΚΑΛ. 17, 13 , καὶ «ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετ᾿ αὐτῆς ἐπόρνευσαν, καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτησαν». ΑΠΟΚΑΛ.18,3

Ὅλοι αὐτοὶ, ποὺ χρόνια τυραννοῦν τὴ γῆ καὶ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἡ πόρνη ἡ μεγάλη, πλέον κάθεται-στηρίζεται πάνω στοὺς ἀνθρώπους καὶ στοὺς λαοὺς κάθε φυλῆς καὶ γλώσσας ποὺ ἔχουν γίνει ὑποχείριά της. Αὐτοὶ, ὅλοι ἐμεῖς δηλαδὴ, εἴμαστε τὰ ὕδατα τὰ πολλὰ πάνω στὰ ὁποία κάθεται ἡ πόρνη ἡ μεγάλη.

«...τὰ ὕδατα ἃ εἶδες, οὗ ἡ πόρνη κάθηται, λαοὶ καὶ ὄχλοι εἰσὶ καὶ ἔθνη καὶ γλῶσσαι». ΑΠΟΚΑΛ.17,15

Ἐμένα τέτοιες σκέψεις  μοῦ φέρνει αὐτὴ ἡ σκηνή, αὐτὴ ἡ εἰκόνα, αὐτὸ τὸ βδελυρὸ θέατρο. Ἐλπίζω νὰ κάνω λάθος, ὡς ψεκασμένος, φανατικὸς καὶ ἀπροσάρμοστος στοὺς καιρούς .

Μὴν μᾶς ξεγελάει τὸ ὅτι βλέπουμε ἀρχιερατικὰ σχήματα  καὶ ἅγιες εἰκόνες ἐν ναῷ τοῦ Θεοῦ. Βλέπουμε τοὺς διαδόχους τῶν θρόνων, ὑπάρχει ἡ διαδοχὴ τῶν τρόπων;. Ὑπάρχει ἡ κατοίκησις τῆς χάριτος στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν; Διάδοχοι ἀποστόλων, λένε ὅ,τι, εἶναι. Ναί, ἀλλὰ ἄν τοὺς ἐξετάσει κανεὶς (ἐννοῶ τὰ ἔργα τους) θὰ βρεθοῦν ἀπόστολοι ἤ ψευδαπόστολοι;  Ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ἐφέσου βρῆκε ψευδαποστόλους αὐτοὺς ποὺ παρουσιάζονταν ὡς ἀπόστολοι.

«καὶ ἐπείρασας τοὺς λέγοντας ἑαυτοὺς ἀποστόλους εἶναι, καὶ οὐκ εἰσί, καὶ εὗρες αὐτοὺς ψευδεῖς» ΑΠΟΚΑΛ.2,2

Ἄς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι στὸν διωγμὸ καὶ στὸ ξεθεμελίωμα τῆς πίστης τῶν τριῶν τελευταίων χρόνων συνεργάστηκαν ἄψογα οἱ κληρικοὶ, ὅπως ὁ εἰκονιζόμενος, μὲ τὸν κρατοῦντα ἀνοιχτομάτη πρωθυπουργό μας. Ὅπως οἱ ἀρειανοὶ αἱρετικοὶ μὲ τὸν τότε αὐτοκράτορα Κωνστάντιο. Αὐτὸς μὲ τὴν πρόφασι τῶν ἐπισκόπων εἶχε τὴν ἐξουσία νὰ κάνῃ ὅτι θέλει ἐναντίον τῆς ἐκκλησίας, καὶ ἐνῷ τὴν διώκει νὰ μὴν λέγεται διώκτης καὶ αὐτοὶ, οἱ ἐπίσκοποι ἔχοντες τὴν κάλυψι τῆς ἐξουσίας νὰ ἐπιβουλεύονται ὅποιους θέλουν. 

«Τὴν ἐπισκόπων ἔχων πρόφασιν τῇ ἐξουσίᾳ καθ' ὧν ἂν ἐθέλοι πράττῃ καὶ διώκων μὴ λέγηται διώκτης. Καὶ οὗτοι δὲ τὴν βασιλέως ἔχοντες δυναστείαν ἐπιβουλεύωσιν οἷς ἂν ἐθέλωσι·» ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ PG25.757

Τὰ ζήσαμε τὰ τελευταία τρία χρόνια μὲ πρωταγωνιστὲς τοὺς ἐπισκόπους τῆς ἐκκλησίας μας στὸ ρόλο τῶν ἀρειανῶν –οἰκουμενιστὲς εἶναι, ἄλλη αἵρεσις, πολὺ χειρότερη,  παναίρεσις κατὰ τὸν ἅγιο Ἰουστίνο Σερβίας- καὶ τὸν μητσοτακούλη στὸ ρόλο τοῦ αὐτοκράτορα-μαριονέτας. Στὴν μητσοτακικὴ σοβιετία μπορεῖ νὰ μὴν φτάσαμε τοὺς ὀρίτζιναλ ρώσους κουμουνιστὲς, ἀλλὰ ἔκανε γενναῖα προσπάθεια τὸ ἀνοιχτομάτικο, νὰ μιμηθῇ τὸ παράδειγμα καὶ τὶς ὑποθῆκες τους, ἀσχέτως ἄν εἶχε ἤ ἔχει συναίσθησι γιὰ τὴν βαθύτερη καταγωγὴ τῶν ἐντολῶν ποὺ ἐκτελεῖ. 

(Ἐκεῖ , ἐπὶ παραδείγματι, στόχος ἦταν «τὸ κλείσιμο ὅλων τῶν ναῶν» [1] ἄν καὶ δὲν τὰ κατάφεραν: «Λυπᾶμαι μόνο ποὺ δὲν μπόρεσα ὡς τώρα νὰ τελειώνω μὲ ὅλους αὐτούς» Ι.Β. Στάλιν, Μάρτιος 1931, συνέντευξις σὲ ἀμερικάνικη ἐφημερίδα.[2] Ὁ μητσοτάκουλας τοὺς ἔκλεισε μὲν ἀλλὰ ὄχι γιὰ πάντα. (Ἔχει ἀλλάξει, ἐξ ἄλλου, τὸ κεντρικό σχέδιο. Τώρα πρέπει νὰ μείνουν ἀνοιχτοί καὶ γεμάτοι, ἀφοῦ μετατραποῦν, διὰ τοῦ οἰκουμενισμοῦ, σὲ ἄντρα τῆς νεοεποχίτικης πανθρησκείας)

Ἐκεί ἀπαγορεύτηκαν οἱ κωδωνοκρουσίες, δημεύτηκαν καὶ ἔλειωσαν οἱ καμπάνες (1929) [3], ἐδὼ ἀπλὰ σταμάτησαν νὰ χτυποῦν τὶς καμπάνες μήπως καὶ μεταδίδεται ὁ κωρονοϊὸς μὲ τὸν ἦχο τους. Καὶ ἐπειδὴ οἱ πολιτικοὶ λένε ὅτι οἱ δεσποτάδες τὸ ἔκαναν μόνοι τους καὶ ὅτι δὲν τοὺς τὸ ἐπέβαλλαν αὐτοί, τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ στὴ Ρωσία ὅταν «Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Παλλάδιος τοῦ Σαράτοφ ἔπαυσε τὶς κωδωνοκρουσίες  μόνος του, τρομοκρατημένος  (μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ ἐπισκόπου Νικολάου Γιαρούσεβιτς στὶς 13 Δεκεμβρίου 1961 –«λόγῳ ἀλλαγῆς κλίματος» ἀνέφερε τὸ ἰατρικὸ πόρισμα»).[4]

Ὅπως καὶ στὴν Κομμουνιστικὴ Σοβιετία, ἔτσι καὶ ἐδῶ, κατηγορήθηκαν οἱ εἰκόνες καὶ ἡ θεία κοινωνία ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρος ὁ ναὸς καὶ οἱ ἀκολουθίες ὅτι μεταδίδουν ἀσθένειες: «Τὸ 1930 ἄρχιζαν νὰ τονίζονται οἱ κίνδυνοι μετάδοσης ἀσθενειῶν ἀπὸ τὴν μετάληψι καὶ τὸ φίλημα τῶν εἰκόνων, ἐνῷ ὁ Τύπος ἔβριθε ἀπὸ ἄρθρα γιὰ περιπτώσεις πνευμονίας βρεφῶν ποὺ βαπτίστηκαν. Γιὰ νὰ σταματήσουν τὴν κατοχὴ εἰκόνων στὰ σπίτια διέδοσαν πῶς «μία ἐπιδημία σύφιλης σαρώνει τὴν ἐπαρχία διαδιδόμενη ἀπὸ τὸ φίλημα τῶν εἰκόνων» Ἐδῶ τὴν ἐπικινδυνότητα τοῦ βαπτίσματος δὲν χρειάζεται νὰ τὴν ἐπιβάλλῃ ὁ ἀνοιχτομάτης, μόνοι τους οἱ ἱερεῖς δὲν τελοῦν τὶς προβλεπόμενες καταδύσεις θεωρῶντας τις ἐπικίνδυνες . Γιὰ σύφιλι ἀκόμη δὲν ἔχει γίνει λόγος. Μὴν τὰ λέμε καὶ ἀκούει καὶ ἡ Παγώνα... [5] 

Ἐδῶ τοὺς ρουφιάνους ἐντὸς τῶν ἐκκλησιῶν τοὺς ἐπεδίωξαν καὶ οἱ κρατοῦντες καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοί. Ἐκεῖ «Σὲ κάθε ἀκολουθία στέλνονταν ἄνθρωποι νὰ παρακολουθήσουν τὸ κήρυγμα»[6] καὶ τὸ κόμμα ἔστελνε ἐγκυκλίους νὰ βρεθοῦν ρουφιάνοι παπᾶδες: «Στὶς 8-12-1955 σὲ ἐγκύκλιο ἐπιστολή του τὸ Συμβούλιο ΡΟΕ πρὸς τοὺς ἀντιπροσώπους του προέτρεπε νὰ βρεθῇ κατὰ τόπους «νομοταγής» κλῆρος γιὰ ἀπόσπασι πληροφοριῶν ἀπὸ μέσα». [7]

Στὴν περίπτωσι τοῦ Πάσχα ὁ Μητσοτάκουλας  μετέφερε τὸν ἑορτασμὸ λίγες ὧρες πρὶν  ὥστε νὰ γίνῃ τὸ Σάββατο ἐνῷ οἱ κουμουνισμένοι τῆς Ρωσίας τὸ 1962  μετέθεσαν τὸν ἑορτασμὸ τὴν ... Δευτέρα.  «Τὴν ἴδια χρονιά (1962) τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα τὴν μετέθεσαν τὴν Δευτέρα». Skarovskij, Russkaja pravoslvnaja cerkov’.u xx veke Μόσχα 2010 Ρωσικὴ ἐκκλησία στὸν 20ο αἰῶνα. σελ. 376 [8]

Τὰ παραπάνω μιὰ μικρὴ γεῦσις μήπως καὶ ὑποψιαστεῖ κανεὶς, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀγνοοῦν, τὶ ἀκριβῶς συνέβη τὰ τελευταῖα χρόνια καὶ βάσει ποίων προτύπων) 

Τὸ ἴδιο γεγονὸς συνεργασίας κρατούντων καὶ ἐντὸς ἐκκλησίας αἱρετικῶν τὸ  ζοῦμε διαρκῶς τὰ τελευταία χρόνια μὲ πρωταγωνιστὴ τὸν Βαρθολομαῖο Κωνσταντινουπόλεως –Κεφαλὴ  καὶ  Πρῶτο  τῶν ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ  οἰκουμενιστῶν- καὶ τὴν ἀγγλοσαξωνικὴ ἀμερικανοκίνητη νεοεποχήτικη κλίκα σὲ ρόλο αὐτοκράτορα, ποὺ τὸν ἔχει ὑποχείριο καὶ ὄργανό της  μὲ τελευταία προφανῆ ἀποστολή του νὰ πολεμᾶ τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία τῆς Οὑκρανίας νομιμοποιῶντας τὴν αἱρετικὴ ἐκκλησιαστικὴ συμμορία καὶ τοὺς χιτλερικοὺς ἐθνικιστὲς διῶκτες της (αὐτὸς ποὺ ἀπεχθάνεται τὸν καταδικασμένο «ἐθνικισμὸ»).

Ὁ ἐπίσκοπος αὐτὸς, ὁ Σύρου, θεωρεῖ ὅτι ὁ πρωθυπουργὸς ὑπερασπίζεται μὲ ἄριστο τρόπο τὰ συμφέροντα καὶ τὰ δίκαια τῆς πατρίδος μας καὶ τοῦ λαοῦ μας καὶ τοῦ εὔχεται νὰ ζήσῃ «ἐν γήρει πίονι» συνεχίζοντας τὸ θεοφιλὲς καὶ λαοσωτήριο ἔργο του.!!!

«Νὰ ζήσετε ἐν γήρει πίονι, νὰ ὑπερασπίζεστε- ὅπως ἅριστα πράττετε μέχρι σἠμερα- τὰ δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα τῆς πατρῖδος καὶ τοῦ λαοῦ μας».  Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ https://www.youtube.com/watch?v=5bBrjD3jut4

Ὅλοι γνωρίζουμε καὶ καθημερινῶς βλέπουμε πόσο καὶ μὲ ποιὸ τρόπο ὑπερασπίζεται ὁ λεβέντης πρωθυπουργὸς τὰ δίκαια τῆς πατρίδος καὶ τοῦ λαοῦ... κοιτάζοντας τοὺς λαθρομετανάστες νὰ μπαίνουν ἀπὸ παντοῦ, τὶς τιμὲς ... νὰ πέφτουν, τὸ «ἐπιτελικὸ κράτος» νὰ σβήνῃ κάθε πυρκαϊὰ πρὶν καλά –καλά ἀνάψει,  καὶ τὴν ἁμαρτία νὰ περιορίζεται μέχρι ἐξαφανίσεως, ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τοῦ πιστοῦ, κατὰ δήλωσί του, πρωθυπουργοῦ.  (Τὶς μέρες ἐκεῖνες ποὺ τὸν ἐπαινοῦσε φιλοξενοῦσε στὸ Ἀκρωτήρι τὸν πρωθυπουργὸ τοῦ Λουξεμβούργου μὲ τὸν σύζυγό του... μετὰ ἦρθε καὶ ἡ Φοντερλάϊεν)

Ἄραγε, δὲν γνωρίζει (ὁ ἐπίσκοπος) ὅτι ὅποιος τὸν ἄδικο τὸν κρίνει ὡς δίκαιο εἶναι ἀκάθαρτος καὶ βδελυρὸς παρὰ Κυρίῳ; 

«Ὅς δίκαιον κρίνει τὸν ἄδικον, ἄδικον δὲ τὸν δίκαιον, ἀκάθαρτος καὶ βδελυκτὸς παρὰ Κυρίῳ» ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ PG 96,421

Αὐτὴ εἶναι «ἡ πρόφασις τῶν ἐπισκόπων» ποὺ χρειάζεται ὁ πρωθυπουργὸς γιὰ νὰ κοροϊδεύῃ τὸν κόσμο ὅτι εἶναι πιστὸς ἄνθρωπος καὶ ὅτι ἀγωνίζεται γιὰ τὸ καλὸ τῆς πατρίδος καὶ τοῦ λαοῦ. Καὶ τοῦ τὴν παρέχουν ἀφειδῶς παραπλανῶντας τὸν κόσμο καὶ προδίδοντας τὴν ἀλήθεια. 

Σὲ μερικοὺς φαίνονται βαρειές τέτοιες ἐκφράσεις: «Προδίδουν τὴν ἀλήθεια». Ναί!,  προδίδουν τὴν ἀλήθεια ὅταν κολακεύουν τοὺς ἀθέους καὶ  ἀφορισμένους καὶ ὁλετῆρες τῆς πατρίδος καὶ τοῦ λαοῦ. Ὅταν κολακεύουν δημοσίως τοὺς πονηρευομένους πολιτευτάκηδες καὶ ποιητικοὺς τῆς πατρίδος. Διότι ἔτσι ἐπιβουλεύονται τὸ κοινὸ, τὸ ἐθίζουν ὥστε νὰ ἀδιαφορῇ γιὰ ὅσα κακὰ συμβαίνουν.

«Προδοσία οὖν ἐστι τῆς ἀληθείας, καὶ ἐπιβουλὴ τοῦ κοινοῦ, καὶ ἐθισμὸς πρὸς ἀδιαφορίαν κακῶν, ἡ πρὸς τοὺς πονηρευομένους ἐσχηματισμένη χρηστότης» ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ PG31,989

 Ὅταν βλέπει ὁ ἁπλὸς ἄνθρωπος δεσπότες νὰ βραβεύουν καὶ νὰ ἐπαινοῦν ὡς «τὰ ἄριστα πράττοντας» τοὺς διῶκτες καταπιεστὲς καὶ ἐκμαυλιστὲς  τοῦ λαοῦ, τί θὰ σκεφτῇ; Δὲν φτάνει ὁ κομματικὸς ὑλιστικὸς συμφεροντολογισμὸς ποὺ ἔχει στραβώσει ἐντελῶς μεγάλη μερίδα τοῦ κόσμου, ἔχωμε καὶ τοὺς πνευματικοὺς αὐτοὺς ἡγήτορες ποὺ δίνουν καὶ θρησκευτικὴ ἐπιβεβαίωσι καὶ ἐπιβράβευσι αὐτῶν τῶν κνωδάλων. Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι ἔτσι ἐθίζουν τὸν λαὸ στὴν διαφθορά; 

Μὰ, αὐτὸ ἐπιδιώκουν, ἐκτὸς καὶ ἄν θεωρήσουμε ὅτι εἶναι ἀπολύτως ἠλίθιοι. Δὲν εἶναι ὅμως, ὅσο καὶ ἄν μερικὲς φορὲς βλέποντας αὐτὰ ποὺ κάνουν ἀναρωτιέσαι «βρὲ, μπᾶς καὶ εἶναι ἀπλὰ ἡλίθιοι;» Ἀκούγοντας αὐτὸν τὸν δέσποτα νὰ λέει ὅτι ὁ κούλης «ὑπερασπίζεται ἄριστα τὰ συμφέροντα τοῦ λαοῦ καὶ τῆς πατρῖδος» δὲν σοῦ ἔρχεται αὐτομάτως αὐτὴ ἡ σκέψι; Ἐντάξει, κατανοητὴ καὶ ἡ λεγομένη διπλωματία καὶ τὸ γλύψιμο, ἀπὸ ἀνθρώπους τέτοιου ἐπιπέδου, ἀλλὰ ... σὲ τέτοιο βαθμό; 

 Δὲν εἶναι ἡλίθιοι. Εἶναι προδότες τῆς ἀληθείας. Ὅταν κλείναν τὶς ἐκκλησίες, ὅταν δεχόταν ὅτι ἡ θεία κοινωνία καὶ ὁ ναὸς μολύνουν, ὅταν πρότειναν στὸ κόσμο τὰ βρωμοεμβόλια τῶν πολυεθνικῶν δὲν ἦταν ἀπὸ ἠλιθιότητα. Προδότες ἦταν καὶ εἶναι καὶ ἔτσι (δυστυχῶς, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν στάσι τους) θὰ μείνουν. Γι᾿ αὐτὸ ἀποδέχτηκαν καὶ τοὺς πονηρευομένους μπουρλάδες καὶ Γκέιτζδες καὶ εἰδικοὺς καὶ δημοσιογράφους καὶ ὅλο τὸ ἐγκληματικὸ συναπάντημα,( ποὺ σὲ ἄλλες χῶρες ἐλέγχεται καὶ διώκεται), καὶ τοὺς ἐγχώριους πλασιέ τους. Ἔχουν ἐθιστεῖ στὴν διαφθορά καὶ ἐθίζουν καὶ τὸν λαό, γιὰ νὰ τὸν ἔχουν συνένοχο καὶ συναυτουργό.

«Προδοσία τῆς ἀληθείας ἐστὶ, καὶ ἐθισμὸς πρὸς διαφθορὰν ἡ τῶν πονηρευομένων ἀποδοχή». ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ PG 96,424

Τέλος πάντων αὐτὰ τὰ ἔχουν εἰπωθῇ καὶ ξαναειπωθῇ ὄχι ὡς γνῶμες τοῦ κάθε ἑνὸς, ἀλλὰ ἀπὸ μεγάλους ἁγίους τῆς ἐκκλησίας μας, καὶ κάθε φυσιολογικὸς ἄνθρωπος ποὺ διατηρεῖ τὰ στοιχειώδη ἀνθρώπινα κατὰ φύσιν ἰδιώματα τὰ ἀντιλαμβάνεται καὶ ναυτιά νὰ τὰ βλέπῃ συνεχῶς νὰ ἐπαναλαμβάνονται. Καὶ ὅμως τὰ πράττουν καὶ τὰ προβάλλουν συνεχῶς σκοπίμως γιὰ τὸν ἐθισμὸ τοῦ κόσμου. Αὐτὰ προβλέπει ἡ ψυχο-τεχνικὴ διάβρωσις τῶν συνειδήσεων ποὺ ἐφαρμόζεται.

Εἶναι μέρος τοῦ συνολικοῦ σχεδιασμοῦ γιὰ νὰ ἐθιστῇ ὁ λαὸς καὶ νὰ πᾶμε εὔκολα στὸ ἐπόμενο βῆμα τῆς ἐξαχρειώσεως τῶν ἀνθρώπων καὶ τοῦ ξεπουλήματος τῶν πάντων. Προδότες στὴν πολιτικὴ, προδότες στὴν ἡγεσία τῆς χώρας, προδότες στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, στὰ πανεπιστήμια στὴν δικαιοσύνη, παντοῦ. Ἀνεξάρτητες ἀρχὲς καὶ ἐξηρτημένα ἀρχίδια, ὅλα τὰ ἴδια. (ἀρχίδιον =ἡ μικρὰ ἀρχή. Δ. Δημητράκου: Μέγα Λεξικὸν Ἑλληνικῆς Γλώσσης, σελ 1014),

Καὶ μεῖς δὲν πᾶμε πίσω. Τυπικοὶ χριστιανοὶ, μέχρι ἐκεῖ ποὺ δὲν ζημιώνεται ἡ τσέπη καὶ ἡ καλοπέρασι καὶ ὁ ἐγωϊσμός μας. Χλιαροὶ καὶ βολεμένοι, ἄρα ἕνα ξερατὸ ἀκόμη πάνω στὴ μολεμένη γῆ.

Ἡ λύσις; 

Γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς. ΑΠΟΚΑΛ. ΙΩΑΝΝΟΥ 2,10

Θέλουμε; Ἄς ρωτήσουμε τὸν ἑαυτό μας. Ἄν θέλουμε ἀληθινά, θὰ βοηθήσῃ ὁ δυνάμενος τὰ ἀδύνατα παρ᾿ ἀνθρώποις.

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 23 Αὐγούστου 2023

_______________________________________

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1] π. Νήφων Πουλόπουλος: Η Ρωσικη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὴν ΕΣΣΔ: 1956-1964 Ἐκδ. Μπαρμπουνάκης Θεσσαλονίκη 2020, σελ 102

[2] ὅ.π. σελ.101

[3] Στὶς 4-11-1929 μὲ διαταγὴ τοῦ Ε. Α. Τούσκοφ «Περὶ τῆς ρυθμίσεως τῆς κωδωνοκρουσίας» οἱ καμπάνες σιώπησαν, δημεύτηκαν καὶ τὸ μέταλλό τους διοχετεύτηκε σὲ ἄλλες χρήσεις. ο.π. σελ. 117. Οἱ ἀπαγορεύσεις τῶν κωδωνοκρουσιῶν συνεχιζόταν κατὰ περιόδους μέχρι τὰ τελευταία χρόνια πρὶν τὴν μεταλλαγὴ τοῦ καθεστῶτος.

[4] ὅ.π. σελ 320

[5] Paul Froese. The plot to kill God. Findings from thw soviet experiment in secularization. California. University of California press. 2008, σελ.53  ἡ παραπομπὴ στὸ Ἡ Ρως. Ἐκκλ. κλπ σελ.118

[6] 349

[7] 222

[8] 366

«Πᾶνος»