Νώντας Σκοπετέας: Ὁ ἀδελφός μας ὁ Ξανθός...

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

...Ἑσπερινὸς στὴ στοργικὴ Γρηγορίου. Ἄλλη μιὰ μέρα κλείνει τὸν αἰνετικό της κύκλο, ὑποδεχόμενη καὶ περιφανῶς χαιρετίζοντας τοὺς Ἁγίους, ποὺ ἕναν ὁλάκερο χρόνο πρόσμεναν γιὰ νὰ μνημονευθοῦν ἐξαιρέτως. Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες σὲ μιὰ νέα ἁλυσίδα προσκύνησης καὶ ἐνδυνάμωσης τῆς πίστης. Περνᾶμε ἀπὸ τὸν Δεσπότη Χριστό, περιστοιχισμένο ἀπ τὴν Εὐλογημένη τῶν γυναικῶν καὶ τὸν ἀρχηγὸ τοῦ ἀγγελικοῦ τάγματος Ἰωάννη, ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νικόλαο καὶ τὴν Ἁγία Ἀναστασία τὴν Ρωμαία. Ὅλοι καταλήγουμε στὸ θρονί τῆς Γλυκοφιλοῦσας. 

 

Παρατηρῶ κάποιων ρασοφόρων τὰ σκαμμένα πρόσωπα. Σὰν νὰ καρτεροῦν κάτι ἀπὸ τὴν Ἐγγυήτρια Μητέρα τους. Νὰ ἀνανεώση τὴν ὑπόσχεση τῆς παντοτινῆς προστασίας! Καὶ σὰν νὰ τοὺς δίνη Ἐκείνη ἡ Πανυπέραγνος, τὸ πιὸ γλυκὸ μητρικὸ φιλὶ στὸ μέτωπο. Τὸ βραβεῖο τῆς σημερινῆς πνευματικῆς τους ἐργασίας. Τὸ ἐφόδιο γιὰ τὴν νυχτερινὴ μάχη μὲ τῶν παθῶν τὸν τάραχο τὸν ἀπεχθῆ. 

Στὴν τράπεζα γευόμαστε γλυκὸ τραχανᾶ μὲ τυρὶ καὶ ζυμωτὸ ψωμάκι. Μαζὶ καὶ εὐωδιαστὰ μῆλα ποὺ πόσο ταιριάζουν μὲ τὴν διήγηση τοῦ διαβαστή. Συνέχεια τοῦ Βίου τοῦ Ἁγίου Εὐφροσύνου τοῦ μάγειρος! Τίποτα στὸ Ὅρος δὲν ἀφήνεται ἡμιτελές. Ὅλα ὑπηρετοῦν τὴν Σωτηρία. Ἀκόμα καὶ μιὰ μόνο λέξη μπορεῖ νὰ μεταστρέψει τὸν νοῦ! Δοκιμάζω τὸ μῆλο καὶ γιὰ λίγο μεταφέρομαι στὸν θαυμαστὸ βίο τοῦ ταπεινότατου Ἁγίου. 

 

Περιφρονημένος καὶ μουτζουρωμένος ἀπὸ τὴν στάχτη καὶ τὴν ἀνθρακιά τοῦ μαγειρίου τῆς μονῆς ὅπου διακονοῦσε πάντα μὲ χαρά, λοιδωρούμενος ἀπὸ κάποιους ἀδελφούς του, ὑπέμενε καὶ πορευόταν σιωπηλὰ καὶ ἀγόγγυστα τὸν δικό του τεθλιμμένο δρόμο. Κάποτε ὅμως ἕνας εὐλαβέστατος ἱερέας τοῦ κοινοβίου, ποὺ προσευχόταν στὸν Κύριο νὰ τοῦ φανερώση τὰ ἀγαθὰ ποὺ θὰ ἀπολαύσουν οἱ ἀγαπῶντες Αὐτόν, ὁραματίστηκε πὼς βρέθηκε στὸ μέσο ἑνὸς ἀπερίγραπτου κάλους κήπου, μὲ ὅλα τὰ αἰσθητὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς. 

Στὸ μέσο τοῦ πλουσιόκαρπου περιβολιοῦ στεκόταν ὁ Εὐφρόσυνος ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε ὅτι ἦταν ὁ φύλακας τοῦ παραδείσιου ἐκείνου τόπου. Ὁ ἱερέας ἐκστασιασμένος τοῦ ζήτησε τότε ὡς εὐλογία τρία μῆλα καὶ ὁ Εὐφρόσυνος τοῦ τὰ ἔβαλε στὴν τσέπη τοῦ πανωφοριοῦ του. Μόλις τὴ νύχτα τὸ τάλαντο κτύπησε γιὰ τὴν ἀκολουθία, ὁ Ἱερέας ξύπνησε μὰ διαπίστωσε πὼς τὰ μῆλα ἦταν πάνω του. Συνάντησε τὸν Ἅγιο στὸ Καθολικὸ καὶ συνειδητοποίησε τὸ ἄφραστο τοῦτο θαῦμα. Τὴν ὥρα ποὺ ἔνδεος τὸ ἐξιστοροῦσε στοὺς ὑπόλοιπους κοινοβιάτες ἀδελφούς του, ὁ Ἅγιος ἀποτασσόμενος τὸν παραμικρὸ ἀνθρώπινο ἔπαινο, ἐξαφανίστηκε καὶ δὲν γύρισε ποτέ του πίσω. Τὰ μῆλα του δὲ θεράπευσαν πλῆθος ἀσθενειῶν! 

Εὐλογημένο συναξάρι! Τί βοήθεια προσφέρεις στὴν κάτισχνη πίστη μου σὲ κάθε σου Θεόγραφη σελίδα! Θαρρῶ πὼς πάντα ἀπὸ ἐδῶ καὶ μπρὸς ὅταν θὰ τρώγω τοῦτον τὸν καρπό, μιὰ ρανίδα ἀπὸ δάκρυ θὰ ἀνεβαίνει στὰ μάτια μου!
 

Στὸ Ἀπόδειπνο συναντᾶμε καὶ κατασπαζόμαστε ξανὰ τοὺς ἱκέτες μας στὸν Οὐράνιο θῶκο. Δίπλα μου ἕνας ψηλὸς ἄντρας γύρω στὰ 65... Διάσημος, πρώην ὑπουργὸς καὶ ἐξαίρετος τοῦ πόνου προγυμναστής... Ἀλλοιωμένα τὰ γνωστά του χαρακτηριστικά. Στέκεται μὲ δέος ἀληθινὸ μπρὸς στὰ τίμια λείψανα τῶν Ἁγίων. Τὰ ἀξιώματα μπροστὰ στὴν ἀδιάσειστη ἀπόδειξη τῆς ὄντως ζωῆς καταργοῦνται. Ὅλοι ἴσοι ἐνώπιόν της. Ὅλοι προσπαθοῦμε, ὅλοι ἀγωνιζόμαστε κατὰ τὴν προαίρεση καὶ τὸ φιλότιμό μας νὰ ἐνδυθοῦμε καὶ πάλι ξελεκιασμένη, τὴν χιονοφεγγαρόφωτη στολὴ ποὺ ὁ φιλεύσπλαχνος Σωτήρ μᾶς χορήγησε κάποτε ἐξ ὕδατος καὶ πνεύματος. Τὸ Ἅγιον Ὅρος εἶναι ἀφετηρία καὶ προπύργιο καὶ ἄγκυρα καὶ θεραπευτήριο καὶ ἰαμάτων πηγούλα ἀστείρευτη. Τὴν καθαρτική του ἐπενέργεια καὶ τὴν θαυμαστή του ἐπήρεια, ἐκεῖνο τὸ ἀπόγευμα, μᾶς τὴν φανέρωσε τὸ τόσο ἀλλαγμένο καὶ ἡσύχιο βλέμμα τοῦ ἀδελφοῦ μας τοῦ... Ξανθοῦ...

Νώντας Σκοπετέας

"Ψυχὴ Ὀρθρία" (Ἡμερολόγιο Ὅρους 2015)

Ἀπόσπασμα

Εἰς μνήμην Ἰωάννη Ι.

 

__________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»