«Ἐν τῷ οὐρανῷ τοὺς ὀφθαλμούς μου αἴρω,
πρὸς σε Λόγε οἴκτειρόν με,
ἵνα ζῶ σοι»
(Ἀναβαθμοὶ Παρακλητικῆς πλ. β’)
Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Ἔχει μάτια ἡ καρδιά! Ἔχει μάτια ἡ ψυχή! Στὸν Οὐρανὸ ἐκπέμπονται νὰ πάρουν σὰν ἀνταπόδομα τὴν ἐπίλαμψη Ἐκείνου, τοῦ Θεανθρώπου, ποὺ ἔπλασε ὄμμα ἀπὸ χῶμα καὶ σίελο, βγαλμένο ἀπὸ τὸ ἄχραντο στόμα Του! Ὅλα τὰ πνευματικά, ποὺ τὴν ψυχὴ ἀνεβάζουν στὸ Φῶς, δὲν θὰ εἶχαν καμία ὑπόσταση ὅμως, ἂν τὰ πρέσβευαν μονάχα οἱ ἀκροατὲς σὰν τὸν ταλαίπωρο γράφοντα, ἀλλὰ οἱ ποιητὲς τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, οἱ βιωματικοὶ ἐκφραστὲς τῆς μόνης Ἀλήθειας, οἱ μπροστάρηδές μας, σὰν τὸν ἀξέχαστο Παναγιώτη Οἰκονόμου.
Τὸν πρόεδρο τῶν τυφλῶν! Ἐκεῖνον ποὺ ὁδηγοῦσε τοὺς τυφλούς, ὄχι ὅμως σὲ βόθυνον ἀπωλείας, μὰ σὲ λειμῶνα φωτόλαμπρο ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο Φῶς! Ὁ κυρ-Παναγιώτης, ποὺ ἔβλεπε τόσο καθαρὰ μέσα στὰ κατάβαθά σου! Ποὺ κάθε του λέξη φανέρωνε τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν προοπτικὴ τῆς αἰωνιότητας! Ἕνας ἀνδρειωμένος ἀγωνιστὴς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ Παραδείσου! Ἕνα πάλαισμα ὅλη του ἡ ἐπίγεια βιωτή, Θεαρέστως καὶ ἀλίμονο ὄχι αὐτάρεσκα, νὰ ἀναπαύει κάθε ἐμπερίστατο πλησίον του! Τὸν γνωρίσαμε πρὶν ἀπὸ 20 περίπου χρόνια καὶ θαυμάσαμε τότε καὶ κατεβάσαμε τὰ δικά μας μάτια, σὰν κατανοήσαμε πὼς στὰ ἀλήθεια εἶναι νὰ ἀγαπᾷς τὸν κάθε διπλανό σου καὶ νὰ μοχθεῖς γιὰ αὐτόν!
Ἦταν...ΕΙΝΑΙ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἂν συναντήσεις ἔστω καὶ μιὰ φορὰ στὴ ζωή σου, χαράσσουν στὴν μνήμη σου ἀνεξίτηλα τὴν φωτοβόλα μορφή τους! Πρὶν λίγο μόλις καιρὸ τὸν συναντήσαμε γιὰ τελευταία φορά! Μαζὶ μὲ τὸν ἀγαπημένο του γιὸ τὸν Γεράσιμο, εἶχε ἔρθει Κυριακὴ νὰ ἐκκλησιαστεῖ στὴν Πορτοκαλοῦσα! Δὲν εἴπαμε πολλά! Μᾶς ἔσφιξε τὸ χέρι! Ἀντανακλαστικὰ σχεδὸν χαμηλώσαμε ξανὰ τὸ βλέμμα! Δὲν ἀντέξαμε καὶ πάλι τὸ Φῶς ποὺ ἐξέπεμπαν τὰ μάτια του!
Δὲν εἶναι παράδοξο ἀδελφέ μου ἀναγνώστη τούτου τοῦ μικροῦ ἀφιερώματος, ποὺ σὲ ἕνα κείμενο γραμμένο στὴν μνήμη ἑνὸς τυφλοῦ, «πλεόνασε» ἡ λέξῃ ΦΩΣ! Οὔτε τὰ χρώματα εἶναι παράδοξα σὰν θυμόμαστε τὸν κυρ-Παναγιώτη! Ὁ δικός του ὁ δρόμος γιὰ τὸν Οὐρανὸ δὲν εἶναι ἁπλὰ ἐπτάχρωμος σὰν τῆς μυθολογικῆς καὶ οἰκείας του Ἴριδας! Εἶναι κατάγιομος ἀπὸ ὅλα τὰ χρώματα τοῦ Μεγάλου Ζωγράφου! Ὁ καμβᾶς ὁ ἀτέρμονος, ἦταν πάντοτε ὁλοζώντανος καὶ ὡραιότατος μπροστὰ στὰ ὀρθάνοιχτα μάτια τῆς ψυχῆς του!
Ἐκεῖ στὴν πύλη τοῦ Παραδείσου γιὰ ὅπου τώρα ταξιδεύει, θὰ τὸν περιμένει μαζὶ μὲ ἄλλους πολλοὺς καὶ ὁ πεφιλημένος του Δεσπότης τῆς Χίου ὁ Παντελεήμων Φωστίνης, ποὺ τόσο θαύμαζε! Ἀξέχαστος ὁ τρόπος ποὺ κάποτε μᾶς διηγήθηκε γιὰ ἐκεῖνον καὶ τὴν ἀκίβδηλη Ἱεροσύνη του. Ἐκεῖ θὰ τὸν περιμένουν καὶ πολλοὶ εὐεργετημένοι ἀδελφοὶ του νὰ τὸν ἀγκαλιάσουν στοργικά, μετὰ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν ἀφέντη Χριστό! Στὰ σίγουρα θὰ γνωριστεῖ μαζὶ του καὶ ἡ Ἀναστασία, ποὺ στερήθηκε τὴ σωματικὴ ὅραση ἀλλὰ μὲ τὴν μέθοδο Μπράϊγ, ψηλαφητὰ γιὰ πολλὰ χρόνια ρουφοῦσε κάθε λέξη τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, μὲ τὰ ἀκροδάχτυλα της καὶ πρὸς τὸ τέλος της, σὰν ξεράθηκαν καὶ ἐκεῖνα, διάβαζε ἀκουμπῶντας στὴν Ἁγία Γραφὴ τὰ χείλη της! Κοιμήθηκε ὁσιακὰ ἡ Ἀναστασία, ψελίζοντας τό: ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος! Καὶ αὐτὸ ταιριαστὸ γιὰ τὰ δικά του στερνὰ λόγια! Ἐμεῖς σὰν νὰ τὸν ἀκούσαμε πρὶν ξεπνεύσει γιὰ τελευταία φορά, νὰ ψελλίζει τοῦ Θεοδόχου Συμεῶν τὸ ἄληστο ρῆμα: Nῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμα σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ μου τὸ σωτήριόν σου...
Καλὴ ἀντάμωση κυρ-Παναγιώτη!
Στὸ αἰώνιο Φῶς τοῦ Χριστοῦ πορεύου μακάριε!
14-07-2023
Νῶντας Σκοπετέας
(Εἰς μνήμην Παναγιώτη Οἰκονόμου
προέδρου Συλλόγου Τυφλῶν Νομοῦ Ἀργολίδας "Ἡ Ἴριδα")
Δὲν εἶναι παράδοξο ἀδελφέ μου ἀναγνώστη τούτου τοῦ μικροῦ ἀφιερώματος, ποὺ σὲ ἕνα κείμενο γραμμένο στὴν μνήμη ἑνὸς τυφλοῦ, «πλεόνασε» ἡ λέξῃ ΦΩΣ! Οὔτε τὰ χρώματα εἶναι παράδοξα σὰν θυμόμαστε τὸν κυρ-Παναγιώτη! Ὁ δικός του ὁ δρόμος γιὰ τὸν Οὐρανὸ δὲν εἶναι ἁπλὰ ἐπτάχρωμος σὰν τῆς μυθολογικῆς καὶ οἰκείας του Ἴριδας! Εἶναι κατάγιομος ἀπὸ ὅλα τὰ χρώματα τοῦ Μεγάλου Ζωγράφου! Ὁ καμβᾶς ὁ ἀτέρμονος, ἦταν πάντοτε ὁλοζώντανος καὶ ὡραιότατος μπροστὰ στὰ ὀρθάνοιχτα μάτια τῆς ψυχῆς του!
Ἐκεῖ στὴν πύλη τοῦ Παραδείσου γιὰ ὅπου τώρα ταξιδεύει, θὰ τὸν περιμένει μαζὶ μὲ ἄλλους πολλοὺς καὶ ὁ πεφιλημένος του Δεσπότης τῆς Χίου ὁ Παντελεήμων Φωστίνης, ποὺ τόσο θαύμαζε! Ἀξέχαστος ὁ τρόπος ποὺ κάποτε μᾶς διηγήθηκε γιὰ ἐκεῖνον καὶ τὴν ἀκίβδηλη Ἱεροσύνη του. Ἐκεῖ θὰ τὸν περιμένουν καὶ πολλοὶ εὐεργετημένοι ἀδελφοὶ του νὰ τὸν ἀγκαλιάσουν στοργικά, μετὰ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν ἀφέντη Χριστό! Στὰ σίγουρα θὰ γνωριστεῖ μαζὶ του καὶ ἡ Ἀναστασία, ποὺ στερήθηκε τὴ σωματικὴ ὅραση ἀλλὰ μὲ τὴν μέθοδο Μπράϊγ, ψηλαφητὰ γιὰ πολλὰ χρόνια ρουφοῦσε κάθε λέξη τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελίου, μὲ τὰ ἀκροδάχτυλα της καὶ πρὸς τὸ τέλος της, σὰν ξεράθηκαν καὶ ἐκεῖνα, διάβαζε ἀκουμπῶντας στὴν Ἁγία Γραφὴ τὰ χείλη της! Κοιμήθηκε ὁσιακὰ ἡ Ἀναστασία, ψελίζοντας τό: ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος! Καὶ αὐτὸ ταιριαστὸ γιὰ τὰ δικά του στερνὰ λόγια! Ἐμεῖς σὰν νὰ τὸν ἀκούσαμε πρὶν ξεπνεύσει γιὰ τελευταία φορά, νὰ ψελλίζει τοῦ Θεοδόχου Συμεῶν τὸ ἄληστο ρῆμα: Nῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμα σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοὶ μου τὸ σωτήριόν σου...
Καλὴ ἀντάμωση κυρ-Παναγιώτη!
Στὸ αἰώνιο Φῶς τοῦ Χριστοῦ πορεύου μακάριε!
14-07-2023
Νῶντας Σκοπετέας
(Εἰς μνήμην Παναγιώτη Οἰκονόμου
προέδρου Συλλόγου Τυφλῶν Νομοῦ Ἀργολίδας "Ἡ Ἴριδα")
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου