Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Δύο ὄψεις κάθε νόμισμα καὶ κάθε ποτήρι... Τὸ μισοάδειο καὶ τὸ μισογεμάτο! Σὲ μιὰ πνευματικὴ θεώρηση, πάντοτε θὰ ὑπάρχουν ἐκεῖνοι, ποὺ συνεχῶς θὰ παραπονιοῦνται καὶ δὲν θὰ τοὺς εὐχαριστῇ καμιὰ ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων, μὰ καὶ οἱ... πολύ λιγότεροι, ποὺ γιὰ ὅλα θὰ δοξολογοῦν καὶ ὅλο θὰ εὐχαριστοῦν πάντων ἕνεκεν. Τῆς βασανιστικῆς ἐπιμονῆς-ἐμμονῆς οἱ πρῶτοι, τῆς ἐξιλεωτικῆς ὑπομονῆς οἱ δεύτεροι... οἱ λιγότεροι καὶ σπάνιοι!
Σὲ ὅλα βάζουν καλὸ λογισμό! Οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς καλοῦ, σοῦ λένε! Ἀπ᾿ ὅλα στύβουν θετικὰ καὶ συμφέροντα γιὰ τὴν ψυχή! Τίποτα δὲν τοὺς ἐνοχλεῖ! Τίποτα δὲν τοὺς στενοχωρεῖ, δὲν στενεύει τὴ μεγάλη τους καρδιά, ποὺ μόνο νὰ πλαταίνει γνωρίζει! Ἀπὸ τὰ πιὸ μικρά, ὡς τὰ πιὸ μεγάλα! Καὶ ἡ βροχὴ ξεδιψᾷ τὴ γῆ σοῦ λένε, ὅταν ἐσὺ παραπονιέσαι ποὺ πάλι βρέχει καὶ τὸ κρύο καθαρίζει τὸ ὀξυγόνο καὶ τὴν ἀτμόσφαιρα, ὅταν ἐσὺ τὰ ἔβαλες πάλι μὲ τὸν κακό μας τὸν καιρό. Μὰ καὶ στὸν καύσωνα ἀκόμα, βρίσκουν νὰ σοῦ ποῦν! -Γιατί στενοχωριέσαι ἀδελφέ μου; Ἐδῶ ἔχουμε τσάμπα καλοριφὲρ καὶ ἐσὺ γκρινιάζεις;
Ναί, ἔχει εἰπωθεῖ τοῦτο τὸ καταπληκτικό, ἀπὸ κάποιον ποὺ εἶχε σοφία κατὰ Θεόν, ἀδίσταχτη πίστη στὴν πρόνοιά Του, ἀνεξαίρετη ἀγάπη γιὰ ὅλην τὴν πλάση καὶ ἀνέσπερη ἐλπίδα στὴν αἰώνια καὶ ἀτελεύτητη Ζωή! Ὁ π.Ανανίας Κουστένης, ὁ γλυκύτατος καὶ μοναδικὸς Γέροντας τῶν Ἐξαρχείων, μὰ καὶ κάθε γειτονίτσας τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Δὲν τὰ ἔβλεπε ὅλα καλὰ γιατί ἐξωράϊζε, ἀμνήστευε καὶ ἀγαπολογοῦσε, ὅπως θλιβερὰ συμβαίνει μὲ πολλούς...
(Προχθὲς μόλις ἀκούστηκε ἕνας ἀνώτερος κληρικὸς νὰ λέει δημοσία: Ὁ Θεὸς εἶπε οὐ μοιχεύσεις δὲν εἶπε οὐ πορνεύσεις! Ποιοὶ δὲν θὰ κληρονομήσουν βασιλεία Οὐρανῶν σεβαστέ μου; Τὸ στόμα τοῦ Χριστοῦ ὁ Θεῖος Παῦλος δὲν ἦταν ἔγκυρος; οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται....»-Α' Κορ. στ΄ 9-) Ἀλίμονο!
Χαρὰ ἀληθινή, ἐν Χριστῷ καὶ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, εἶχε κάθε του λέξη! Ἐλπίδα Τριαδικοῦ Θεοῦ ἐλεήμονος καὶ φιλευσπλάχνου, γύρευε συνεχῶς νὰ μεταλαμπαδεύσει σὲ ὅσους ὁ Κύριος τοῦ ἐμπιστευόταν νὰ ποιμάνει! Ἐλπίδα θὰ ὑπάρχει μόνο, ὅσο ὁ Χριστὸς μας μαρτυρεῖται διὰ τῶν δικῶν Του! Εἶχε κηρύξει ἀνοιχτὸ πόλεμο κατὰ τῆς ἀπελπισίας καὶ τοῦ θανάτου ὁ π. Ἀνανίας!
Ὅπλα τοῦ Φωτὸς τὰ ὁμιλήματά του! Καὶ οἱ ἀτάκες του! Ἢ καλύτερα, νὰ τὸ ποῦμε μὲ μιὰ ἑλληνικὴ λέξη, ἀπὸ τίς στὴν κυριολεξία ἑκατομμύρια ἀγαπημένες, τῆς μάνας γλώσσας ποὺ καμάτεψε καὶ ἐξόρυξε ὅσο ἐλάχιστοι, τὰ ἀποφθέγματά του! Βιωματικὰ καὶ ἀνεπανάληπτα! Ὄχι λόγια τοῦ ἐντυπωσιασμοῦ! Μὰ τοῦ ἐνθουσιασμοῦ! Ἔνθεα καὶ ὡραῖα! Φανέρωναν ἕναν Θεὸ Πατέρα, ποὺ δὲν θὰ ἀφήσει ἀπροστάτευτα τὰ τεκνία του! Θαρσεῖτε! Φώναζε ὁ πατὴρ Ἀνανίας! Ἔχουμε Θεὸ Πατέρα βρὲ ποὺ νενίκηκε τὸν κόσμο!
Καὶ ἔτσι καὶ ὁ ἴδιος ἦταν καὶ εἶναι πατέρας, ἀφοῦ γεννᾷ συνεχῶς τὸν Χριστὸ ἐντός μας! Μὲ ὅλη τὴ σημασία τῆς λέξεως! Καὶ πατέρας καὶ μεγάλος! Τόσο πατέρας ὥστε νὰ μὴν λογαριάζονται τὰ παιδιά του, οἱ ἀναγκεμένοι, οἱ ὀρφανοί, οἱ ἐξαρτημένοι, οἱ ἀλῆτες, οἱ ἄστεγοι καὶ οἱ ἀποσυνάγωγοι... οἱ δικοί του! Καὶ τόσο μεγάλος, ὥστε νὰ κάνει τὰ πάντα, ποὺ νὰ τοῦ χαλᾶνε τὴ φήμη, νὰ τοῦ θαμπώνουν τὴν λάμψη, νὰ ψαλιδίζουν σύγκορμα τὰ καλὰ καὶ εὔφημα λόγια, ἀκόμα καὶ τίς σκέψεις ὅσων τὸν ἄκουγαν! Πάλευε...πῶς πάλευε! Νὰ μικρύνει τὸν ἑαυτό του, μὰ ἀρκοῦσε ἡ θέα του καὶ δυὸ κουβέντες ἁπλὲς γιὰ τὸν Χριστό μας, τὴν Παναγία μας καὶ τὴν πατρίδα μας, γιὰ νὰ καταλάβει κανείς, νὰ νιώσει καὶ νὰ σωπάσει μυστικὰ καὶ ἐν ὑπακοῇ! Νὰ κρατήσει καλὰ φυλαγμένη μέσα του τὴν ἀλήθεια, ὡς τὴν ἡμέρα τῆς ἐπιγείου τελευτῆς τοῦ παππούλη! Τότε ἦταν ποὺ δὲν κρατήθηκε καὶ φώναξε τὸ Πατέρας, τὸ Μεγάλος καὶ τὸ Ἅγιος!
Μέσα στὸ ζεστὸ καλοκαιράκι θὰ πορευθοῦμε σὲ μιὰ σειρὰ ἐκπομπῶν μὲ αὐτόν τόν... παράξενο τίτλο! Τσάμπα καλοριφὲρ τὸ καλοκαίρι... Θὰ τὸν ἐπισκεφθοῦμε στὸ κελλάκι τῆς Μετσόβου στὰ Ἐξάρχεια, στὰ χαμηλά τῆς παλιᾶς πολυκατοικίας, στὸ ἵδρυμα τῆς Ἰσαύρων ἔπειτα καὶ στὸν παμφίλτατο καὶ πολυφίλητό του Ἅγιο Νεκτάριο, ποὺ πόσο τοῦ ἔμοιασε!
Μνῆμες καὶ εὐγνωμοσύνη, πρὸς τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Κυρίου, ποὺ μᾶς δώρισε αὐτὸ τὸ ἔμψυχο καὶ ἀλύπιο ἄνθος! Ἀνεξίτηλο τὸ ἄρωμά του! Ἀνθεῖ σὲ κάθε καιρὸ τοῦ χρόνου! Ἀκόμα καὶ μέσα στό... ἀλύπητο καῦμα τοῦ θέρους, μέσα ἀπὸ τὸ τσιμέντο ξεπροβάλλει καὶ ὀμορφαίνει καὶ χρωματίζει τίς γκρίζες μας ζωές! Σὲ τούτη τὴν ἐσχατολογικὴ ἐποχή, ἀκόμα καὶ μέσα στὴν θεοστυγὴ γενιά μας, τὴν σκολιά, τὴν διεστραμμένη καὶ παραπικραίνουσα τὸν Ἅγιο Θεό!
Μέσα στὸ ζεστὸ καλοκαιράκι θὰ πορευθοῦμε σὲ μιὰ σειρὰ ἐκπομπῶν μὲ αὐτόν τόν... παράξενο τίτλο! Τσάμπα καλοριφὲρ τὸ καλοκαίρι... Θὰ τὸν ἐπισκεφθοῦμε στὸ κελλάκι τῆς Μετσόβου στὰ Ἐξάρχεια, στὰ χαμηλά τῆς παλιᾶς πολυκατοικίας, στὸ ἵδρυμα τῆς Ἰσαύρων ἔπειτα καὶ στὸν παμφίλτατο καὶ πολυφίλητό του Ἅγιο Νεκτάριο, ποὺ πόσο τοῦ ἔμοιασε!
Μνῆμες καὶ εὐγνωμοσύνη, πρὸς τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Κυρίου, ποὺ μᾶς δώρισε αὐτὸ τὸ ἔμψυχο καὶ ἀλύπιο ἄνθος! Ἀνεξίτηλο τὸ ἄρωμά του! Ἀνθεῖ σὲ κάθε καιρὸ τοῦ χρόνου! Ἀκόμα καὶ μέσα στό... ἀλύπητο καῦμα τοῦ θέρους, μέσα ἀπὸ τὸ τσιμέντο ξεπροβάλλει καὶ ὀμορφαίνει καὶ χρωματίζει τίς γκρίζες μας ζωές! Σὲ τούτη τὴν ἐσχατολογικὴ ἐποχή, ἀκόμα καὶ μέσα στὴν θεοστυγὴ γενιά μας, τὴν σκολιά, τὴν διεστραμμένη καὶ παραπικραίνουσα τὸν Ἅγιο Θεό!
Πρὶν συνεχίσουμε νὰ διαβάζουμε αὐτὸ τὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο, αὐτὴν τὴν σπουδαία... ἀνανιακή σπουδή, θὰ μεταφερθοῦμε νοερῶς ἐκεῖ στῆς Ἀρκαδικῆς γῆς τὰ μέρη! Ἐκεῖ στὴ σκιὰ τῆς Βλαχέρνας Παναγιᾶς ἀνεμίζουν τὰ λάβαρα τοῦ παπᾶ - Ἀνανία, τοῦ δικαίου οἱ ρομφαῖες! Ἐκεῖ καὶ τὸ ταπεινό του μνῆμα! Ὅποια ὥρα καὶ νὰ πᾶς, πάντα κάποιο κεράκι ἀκόμα δέεται πρὶν ἀποσωθεῖ! Λιώνοντας ἀπὸ ἀνάγκη καὶ φωτίζοντας τίς μεσιτεῖες του! Σὲ κεῖνο τὸ ὕψωμα, σὰν παιδὶ φύλαγε ὁ μικρὸς Ἀποστόλης τὰ πρόβατα ποὺ τοῦ ἐμπιστευόταν ὁ πατέρας του! Ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ὕψωμα, ἀγναντεύει ὅλην τὴν πλάση τώρα, ἀναζητῶντας χαμένες ψυχές, νὰ δεηθεῖ στὸν θρόνο τοῦ Ἀρχιποίμενος, τῆς Καρκαλλοὺς τὸ τσομπανάκι...
Νώντας Σκοπετέας
Ἀποσπάσματα ἀπὸ ὁμότιτλη σειρὰ 4 ἐκπομπῶν ὅπου διαβάζονται ἐκτενῆ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο: «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΑΛΟ Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΤΣΕΝΗΣ», τοῦ συγγραφέως Κώστα Γ. Παναγόπουλου καὶ τίς ἐκδόσεις «Ἄθως»
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου