Προφήτης Ηλίας: «Μετανοήστε, κλάψτε, θρηνήστε, πενθήστε, νηστέψτε, ἐπιστρέψτε.. Ἔρχεται, ἔρχεται, ἔρχεται κακό κι ανεμοθύελλα στην Οικουμένη και στην Ελλάδα".

«Μετανοήστε, κλάψτε, θρηνήστε, πενθήστε, νηστέψτε, ἐπιστρέψτε. Ἔρχεται, ἔρχεται, ἔρχεται σφαγή! Κακό καί ἀνεμοθύελλα στήν οἰκουμένη καί στήν Ἑλλάδα».

Στις 2 Μαρτίου του 1979 εμφανίστηκε ο Προφήτης Ηλίας σε έναν ταξιτζή και κήρυξε μετάνοια και επιστροφή του κόσμου στον δρόμο του Θεού.

Συγκεκριμένα, ο Προφήτης Ηλίας εμφανίστηκε ως καλόγηρος στον Πειραιά, όπου πήρε ένα ταξί για να πάει στην Καστέλλα. Εκεί υπάρχει μια Εκκλησία του Προφήτη Ηλία.

Τὸ τέχνασμα μίας μάνας στὴν Ἀμερικὴ γιὰ νὰ διδάξει τὴ νηστεία στὰ παιδιά της!

Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας †

Θὰ σᾶς πῶ μία ἐξυπνάδα ποὺ συνήντησα ἔξω, στὸ ἐξωτερικό, ποὺ ἤμουνα αὐτὲς τὶς μέρες. Φιλοξενήθηκα στὸ σπίτι ἕνος ἱερέως. Ἱερεὺς καλοβαλμένος καὶ ἡ πρεσβυτέρα καλοβαλμένη. Νεαρότατοι. 30 ὁ ἕνας, 25 ὁ ἄλλος, μὲ 3 παιδιά. Τετάρτη καὶ Παρασκευή, ἀλάδιαγο. Στὴν Ἀμερική, στὸ Μπόστον. Στὴ Βοστόνη σᾶς μιλῶ τώρα, ποὺ ὑπάρχουν ὅλα τ' ἀγαθὰ τοῦ κόσμου! Τ' ἀγαθὰ τοῦ κόσμου!

«Δὲν τὸ τρώει», μοῦ λέει, «ὁ Θανάσης [5-6 χρονῶν] ὅταν ἔχουμε ἀλάδιαγο. Τὸ ἀπόφευγει, καὶ ζητάει μόνο φρουτόζουμο».

Διότι, ἡ πορτοκαλάδα ἐκεῖ δὲν λείπει ὅλον τὸν χρόνο. Τὸ μῆλο δὲν λείπει ὅλον τὸν χρόνο. Δηλαδή, ζωμός. Τὸ σταφύλι, στὴ φυσική του ὄψη, δὲν λείπει ὅλον τὸν χρόνο. Μέσα στὸ τραπέζι θὰ πιοῦν ἀπαραιτήτως τὴ μέρα 4-5 ποτήρια ἀπὸ αὐτὰ τὰ φροῦτα. Λοιπόν, αὐτὸς ζητάει τέτοιο.

...πρέπει να πάω στην Εκκλησία; (Δημήτριος Παναγόπουλος

Μετὰ τὸ τέλος μιᾶς ὁμιλίας ποὺ ἔκανα στὴν Πάτρα, ἦρθε ἕνας δικηγόρος καὶ μοῦ λέει:

- κ. Παναγόπουλε ὅπως τὰ εἶπες στὴν ὁμιλία, πρέπει νὰ πάω στὴν Ἐκκλησία;

- Ναὶ στὴν Ἐκκλησία...

- Μὰ εἶναι οἱ παπᾶδες στὴν Ἐκκλησία!

- Τὶ θὰ ἤθελες νὰ ὑπάρχουν στὴν Ἐκκλησία; Δικηγόροι; Οἱ δικηγόροι θὰ εἶναι στὰ δικαστήρια καὶ οἱ παπᾶδες στὴν Ἐκκλησία.

- Μὰ δὲν διαβάζεις τὶς ἐφημερίδες, δὲν βλέπεις καὶ δὲν ἀκοῦς τὶ σκάνδαλα γίνονται μὲ τοὺς παπᾶδες;

Ο Θεός θα σού βάλει λόγια στο στόμα σου και θα μιλήσεις καταλλήλως

 

Κάποιος Χριστιανός βρέθηκε κάποτε σε ένα κύκλο προτεσταντών, οι οποίοι κατηγορούσαν την Παναγία και έλεγαν, ότι δεν είναι Αγία. 

 

Ο Ορθόδοξος αισθάνθηκε πολύ άσχημα, αλλά δεν ήταν πνευματικά τόσο καταρτισμένος, ώστε να τους απαντήσει καταλλήλως.

Προσευχήθηκε λοιπόν στο Θεό να τον βοηθήσει, έστω κάτι να πεί, γιατί ο ίδιος δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει.

Τότε,σαν να άρχισε κάποιος να του μιλάει από μέσα του, ρώτησε τους προτεστάντες:

-Σε ποιο Όρος έγινε η μεταμόρφωση του Χριστού;

«Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε!» - Δημήτριος Παναγόπουλος

Προφανώς ελαφριά η εντολή. Ελαφριά, διότι αν με κάποια προσοχή εξετάσουμε το πράγμα, θα δούμε ότι είναι εύκολο να αποφύγουμε την κατάκριση, να προφυλάξουμε την ψυχή και το στόμα μας από αυτήν. 

Άλλωστε η κατάκριση δεν είναι κάτι το εξ αρχής, το εκ γενετής ριζωμένο και ζυμωμένο με την ψυχή μας. Είναι κάτι μάλλον το εξωτερικό, όταν μάλιστα πρόκειται για την κατάκριση εκείνη που δεν γίνεται από εμπάθεια και μίσος, αλλά από επιπολαιότητα και απροσεξία και από τη συνήθη τάση να μιλούμε πάντοτε για τους άλλους.

Και όμως, η κατάκριση δεν είναι μόνο ελαφριά, αλλά και βαριά αμαρτία, ευρύτατα, δυστυχώς, διαδεδομένη. Την συναντούμε παντού. Αποτελεί μία μολυσμένη ατμόσφαιρα, την οποία συνεχώς αναπνέουμε. 

Ἡ ἀσθενὴς γυναίκα μὲ τὰ ἀφροδισιακὰ ποὺ ἤθελε νὰ βαπτισθεῖ…

+ Δημήτριος Παναγόπουλος Ἱεροκήρυκας

Στὰ πρῶτα χρόνια του Χριστιανισμοῦ ἔλαβε χώρα τὸ ἑξῆς γεγονός: Σὲ ἕνα νοσοκομεῖο ποὺ νοσηλεύονταν ἀφροδισιακὰ περιστατικά, ὑπῆρχε καὶ μία ἀσθενής, ποὺ ἤθελε νὰ Βαπτιστεῖ, ἀλλὰ ντρεπόταν, διότι οἱ ἄλλες ἄρρωστες τὴν κοροϊδεύανε καὶ τὴν λέγανε: 

- Δὲν ντρέπεσαι ἐσὺ ποὺ ἔκανες τόσες ἁμαρτίες καὶ τόσες βρωμιές, νὰ προσέλθεις νὰ Βαπτιστεῖς; Τὸ Βάπτισμα εἶναι γιὰ τοὺς καθαρούς, γιὰ τοὺς Ἁγίους ἀνθρώπους, δὲν εἶναι γιὰ σένα...

Μία μέρα ὅμως, ἐμφανίζεται στὸ δωμάτιό της ἕνας ψηλὸς εὐπαρουσίαστος κύριος καὶ τῆς λέει:

- Ἔμαθα ὅτι θέλεις νὰ Βαπτιστεῖς, ἀληθεύει;

Καὶ αὐτὴ τοῦ ἀπάντησε:

Μήν κρίνετε (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Κρίση – Κατάκριση

Προφανώς ελαφρά η εντολή. Ελαφρά, διότι εάν με κά­ποιαν προσοχήν εξετάσωμεν το πράγμα, θα ίδωμεν ότι είναι εύκολον να αποφύγωμεν την κατάκρισιν, να προφυλάξωμεν την ψυχήν και το στόμα μας από αυτήν.

Άλλωστε η κατάκρισις δεν είναι κάτι το εξ αρχής, το εκ γενετής ριζωμένον και ζυμωμένον με την ψυχήν μας. Είναι κάτι μάλλον το εξωτερικόν, όταν μάλιστα πρόκειται διά την κατάκρισιν εκείνην, που δεν γίνεται από εμπάθειαν και μίσος, αλλά από επιπολαιότητα και απροσεξίαν και από την συνήθη τάσιν να ομιλούμεν πάντοτε περί των άλλων.

Και όμως, η κατάκρισις δεν είναι μόνον ελαφρά αλλά και βαρειά αμαρτία, ευρύτατα, δυστυχώς, διαδεδομένη. Την συναντώμεν παντού. Αποτελεί μίαν μολυσμένην ατμόσφαιραν, την οποίαν συνεχώς αναπνέομεν.

Ο ταπεινός άνθρωπος - Δημήτριος Παναγόπουλος

Αν θυμηθεί κανείς ποτέ αυτόν που τον λύπησε ή τον πρόσβαλε ή τον αδίκησε ή του έκανε ένα οποιοδήποτε άλλο κακό, οφείλει να τον θυμηθεί και να τον θεωρήσει ως γιατρό της ψυχής του και εκ βάθους ψυχής να προσεύχεται γι’ αυτόν.

Αν όμως κάνει σκέψεις εναντίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι κάνει κακό εναντίον της ίδιας της ψυχής του, όπως οι δαίμονες.

Μάλλον δε, γίνεται ο ίδιος στον εαυτό του δαίμονας και εχθρός, διότι δεν επιθυμεί να απαλλαγεί από την κακία, αλλά θέλει να υποφέρει από ασθένεια αθεράπευτη. 

Διότι, αν δεν ήταν πραγματικά άρρωστος, δεν θα σκεφτόταν άσχημα για εκείνον που τον λύπησε ή ζημίωσε και ο οποίος στάλθηκε σε αυτόν από τον Χριστό ως γιατρός και με την ύβρη ή τη ζημία που του προξένησε τον ωφέλησε, διότι έτσι φανερώθηκε το πάθος που κρυβόταν μέσα του.

Ούτε τα πιο άγρια θηρία δεν σκοτώνουν τα παιδιά τους

Βρέθηκα μια μέρα για μια δουλειά, σε μια γυναικολογική κλινική. Εκεί ήταν μία γυναίκα που χαροπάλευε, αφού είχε κάνει έκτρωση και είχε, μη αναμενόμενες αιμορραγίες.

Καθώς λοιπόν εγώ περνούσα από το διάδρομο, για άλλη εργασία που είχα, με αντιλήφθηκε και με φώναξε.

Εγώ την άκουσα και γύρισα να την δω. Και βλέπω μια κατάσταση... ένα χάλι... Με λέει:

- Προσευχήσου για μένα, εσύ που έχεις στον Θεό παρρησία.

Η ταπείνωση (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Η πύλη του ουρανού είναι η ταπείνωση (Αββάς Ιωάννης)

Αγωνίζου να υπομένεις την προσβολή και την εξουθένωση που σου κάνουν οι άνθρωποι, χωρίς να ταράζεσαι και να αγανακτείς μέσα στην ψυχή σου, για να αποκτήσεις παρρησία στον Θεό.

Κάθε σκληρός λόγος που υπομένει ο άνθρωπος, εν γνώσει του και με τη θέλησή του, χωρίς να έχει ο ίδιος καθόλου φταίξει σ’ αυτόν που τον προσβάλλει και τον αδικεί, είναι για την ώρα εκείνη ένα στεφάνι ακάνθινο που βάζει ο ίδιος στο κεφάλι του, γίνεται όμως ευτυχισμένος και μακάριος, διότι σε καιρό που δεν το γνωρίζει, θα στεφανωθεί με στεφάνι άφθαρτο.

Η τελειότητα της ταπεινώσεως είναι το να υπομένει ο άνθρωπος με χαρά την εξουδένωση και κάθε άδικη και ψευδή κατηγορία. 

Η σωτήρια πίστη

Δημήτριος Παναγόπουλος

Πίστη που δεν μας κάμνει να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να γίνουμε καλοί, δεν είναι πίστη σωτηρίας.

Πίστη που δεν μας βοηθεί να καθαρίσουμε το εσωτερικό μας από τον «πονηρόν θησαυρόν» (Ματθ. 12:35), δεν είναι πίστη σωτηρίας. 

Είναι πίστη νόθος και όχι γνήσια και σε τέτοια πίστη δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε ούτε ένα δευτερόλεπτο.

Από μία τέτοια πίστη δεν μπορεί να αναμένει κάποιος καλό παρά ναυάγιο. Ναυάγιο στην παρούσα ζωή, ναυάγιο και στην άλλη, τη μέλλουσα, και προπαντός στη μέλλουσα…

Άλλο καλός άνθρωπος και άλλο Χριστιανός

Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας

Ο αείμνηστος ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος υπήρξε ένας άοκνος εργάτης του Ευαγγελίου με πλήθος καταπληκτικών ομιλιών και συγγραμμάτων. Χωρίς σπουδές και τίτλους, έχοντας όμως το σπουδαίο χάρισμα του λόγου και κυρίως την πλουσιότατη Χάρη του Κυρίου μας που τον επεσκίαζε και τον καθοδηγούσε, βοήθησε πλήθος ανθρώπων να βρουν και να ακολουθήσουν την οδό της σωτηρίας.

Αξίζει να σημειωθεί πως δεν επεδίωξε να αναλάβει αυτήν την διακονία αλλά ο Ίδιος ο Χριστός τον επέλεξε και του την ανέθεσε. Για τον συγκλονιστικό τρόπο με τον οποίον έγινε αυτό αλλά και ένα γενικό βιογραφικό πατήστε εδώ και εδώ όπου υπάρχει απομαγνητοφωνημένη σχετική διήγηση του ιδίου!