Για να προσευχηθούμε αμετεώριστα, πρέπει να βιώνουμε:
α) την απανταχού παρουσία του Θεού, τόσο στο χώρο που βρισκόμαστε, όσο και μέσα μας και
β) την αίσθηση της βαθειάς εν μετανοία αμαρτωλότητάς μας.
Η αίσθηση της αμαρτωλότητάς μας, βιώνεται με την φράση ''ελέησόν με'', όταν δεν την λέμε σαν παππαγάλος, αλλά την λέμε συνειδητά και με πόνο.
Με αυτούς τους 2 τρόπους, σε συνδυασμό με την μνήμη του θανάτου, αποκτούμε Θείο φόβο (σεβασμό) και ο νους προσκολλάται στο Χριστό και δεν μετεωρίζεται.