Η αμαρτία της γλώσσας είναι η συνηθέστερη
και η πιο συχνή αμαρτία. «Ει τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ»,
λέει ο Απόστολος Ιάκωβος (Ιακ. 3,2).
Όταν ένας μετανοημένος άνθρωπος ξεκινά να βαδίσει τον δρόμο του Θεού –
όταν αρχίζει να ζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού – πρέπει να πασχίζει
να αποφύγει να αμαρτήσει με τη γλώσσα.
Αυτός ήταν ο κανόνας που έβαλε στον εαυτό του ο μετανοημένος προφήτης
Δαβίδ. Ιδιαιτέρως μάλιστα υποσχέθηκε να παραμείνει σιωπηλός ενώπιον των
εχθρών του: «Αποφάσισα να βάλω φραγμό στο στόμα μου και να μη μιλώ όταν ο
αμαρτωλός βρεθεί μπροστά μου» (Ψαλ. 38,1).