Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος Κιλκὶς
(Ἅγιος Νικόδημος ὁ Αγιορείτης)
Στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, στὸ τρίτο
κεφάλαιο καὶ στὴν περικοπή, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπὸ τὸν ἕβδομο στίχο καὶ
ὁλοκληρώνεται στὸ τέλος τοῦ κεφαλαίου, ὁ καθηγητὴς Παναγιώτης Τρεμπέλας
θέτει τὸν τίτλο:
«Τὸ φοβερὸ παράδειγμα τῆς ἀπιστίας τοῦ Ἰσραήλ». Ἐμεῖς
θὰ μείνουμε στοὺς στίχους 7 ἕως 11, ὅπως ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
τοὺς ἑρμηνεύει, διότι μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ δύο λέξεις: παραπικρασμὸς καὶ
κατάπαυσις.
Καταρχᾶς, σύμφωνα μὲ τὸ ἔγκυρο λεξικὸ
τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας LIDDELL-SCOTT, οἱ δύο λέξεις σημαίνουν:
