Σάββας Ἠλιάδης: Ἑρμηνεῖες εἰς τούς ψαλμούς - Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (3)

«Ὁ Θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος καὶ μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν» (Ψαλμὸς 7, 12)

α). Ὁ Θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος:

Αὐτὰ τὰ λόγια φαίνεται νὰ τὰ λέει ὁ Δαβὶδ σὲ ἐκείνους ποὺ τότε σκανδαλίζονταν μὲ ἐκεῖνον καὶ ἀποροῦσαν, πῶς ὁ Θεός τοῦ ἔδειξε τὴν θεία Του Πρόνοια. 

 

Πῶς, δηλαδή, ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ ξεσηκωθεῖ ὁ γιός του ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἐναντίον τοῦ πατέρα του καὶ τελικὰ νὰ ἡττηθεῖ καὶ νὰ σκοτωθεῖ. 

 

Ἐξ αὐτῆς τῆς αἰτίας τους λέει πὼς ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος μέν, διότι ἀντισταθμίζει μὲ τὰ ἔργα τοῦ καθενὸς καὶ τίς ἀνάλογες ἀμοιβές, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἰσχυρός, διότι ὅ,τι θέλει, μπορεῖ νὰ τὸ κάνει, ἀλλὰ καὶ μακρόθυμος, διότι δὲν τιμωρεῖ τὸν ἄνθρωπο ἀμέσως, ὅταν ἁμαρτάνει, ἀλλὰ ἀναβάλλει καὶ καθυστερεῖ τὴν τιμωρία.

Σάββας Ἠλιάδης: Ἑρμηνεῖες εἰς τούς ψαλμούς - Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (1)

 Ἐπιμέλεια - Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνικὴ Σάββας Ἠλιάδης

 

«υἱοὶ ἀνθρώπων, ἕως πότε βαρυκάρδιοι; ἱνατί ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος;» (Ψαλμὸς 4,3)

Σχόλιο ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: 

 

Ἔχω τὴν γνώμη πὼς ματαιότητα καὶ ψεῦδος ὀνομάζει τὸν βίο, ὁ ὁποῖος δαπανᾷται στὴν πονηρία. Διότι μάταιο λέγεται ἐκεῖνο ποὺ εἶναι κατ᾿ οὐσίαν ἀνύπαρκτο, τὸ ὁποῖο ἔχει μὲν ὄνομα, ἀλλὰ δὲν εἶναι κάτι πραγματικό. 

 

Ἔχει μὲν ὄνομα σχετικὸ μὲ τὸν πλοῦτο καὶ τὴν δόξα καὶ τὴν ἐξουσία, ἀλλὰ εἶναι στὴν πραγματικότητα ἀνύπαρκτο, μένει δὲ ἡ ὀνομασία, δίχως ἀξία... 

Ο Άγιος Νικόδημος για τα ελαφρά ή σύγγνωστα αμαρτήματα

Ο ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ πνευματικότατο βιβλίο του Πνευματικὰ Γυμνάσματα (Μελέτη ΙΔ΄) ἀναπτύσσει μὲ πολλὰ ἐπιχειρήματα πόσο μεγάλη ζημιὰ προξενοῦν τὰ λεγόμεναἐλαφρὰ ἢ μικρὰ ἢ συγγνωστὰ ἁμαρτήματα.

Δυστυχῶς πολλοὶ ἄνθρωποι, ἐπισημαίνει ὁ Ἅγιος, μὲ ἐλαφρὰ συνείδηση δικαιολογοῦν πολλὲς παρεκκλίσεις τους ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, λέγοντας, δὲν εἶναι τίποτε ποὺ εἶπα ἕνα μικρὸ ψεματάκι, δὲν εἶναι τίποτε…, ποὺ ἀστειεύθηκα, ποὺ κάπνισα, ποὺ θύμωσα, ποὺ εἶπα πειρακτικοὺς λόγους εἰς βάρος τοῦ ἀδελφοῦ μου, ποὺ ἔφαγα περισσότερο ἀπ’ ὅσο χρειαζόταν καὶ παραγέμισα τὸ στομάχι μου.

Για το ψέμα (Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)

 

 

Αδελφοί μου Χριστιανοί, προσέχετε, όσο μπορείτε, να μη λέτε ψέματα, γιατί το ψέμα είναι ε­φεύρεση του διαβόλου και ο διάβολος είναι ο πατέρας του ψεύδους.

Επομένως, όσοι είναι ψεύτες, έχουν πατέρα τους τον διάβολο και μοιάζουν μ’ αυτόν και τον έχουν πατέρα, κα­θώς το αναφέρει και ο Κύριός μας στην Αγία Γραφή, λέγοντας: 

 

«Ο πατέρας που έχετε εσείς είναι ο διάβολος, κι όσα επιθυμεί ο πατέρας σας, αυτά θέλετε να κάνετε. Εκείνος εξαρχής ήταν ανθρωποκτόνος και δεν μπόρεσε να στα­θεί μέσα στην αλήθεια, γιατί δεν υπάρχει μέ­σα του τίποτε το αληθινό. 

 

Όταν λέει ψέματα, εκφράζει τον εαυτό του, γιατί είναι ψεύτης και είναι ο πατέρας του ψεύδους. (Ιωαν.8,44) 

«ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεος τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος· κατακαυχᾶται ἔλεος κρίσεως». (Ιακ. 2,13) - Ἑρμηνευτικό σχόλιο Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου

«ἡ γὰρ κρίσις ἀνέλεος τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος· κατακαυχᾶται ἔλεος κρίσεως». (Ιακ. 2,13)

Δηλαδή: Μὴν παρασύρεστε ἀπὸ τὴν προσωποληψία καὶ φαίνεστε σκληροὶ καὶ ἄσπλαγχνοι ἀπέναντι τῶν πτωχῶν καὶ ἀσήμων, διότι ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι χωρὶς ἔλεος, γιὰ κεῖνον, ποὺ δὲν ἔδειξε ἔλεος πρὸς τοὺς ἀδελφούς του.

Μέ ποιόν τρόπο πρέπει νά πολεμᾶ καθημερινά ὁ στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ... - Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἀφοῦ ξυπνήσεις τό πρωί, καί ἀφοῦ προσευχηθεῖς κάμποση ὥρα, λέγοντας, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Υἱέ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με, τό πρῶτο πράγμα, πού ἔχεις νά στοχασθεῖς εἶναι αὐτό· τό νά σού φανεῖ πώς βλέπεις τόν ἑαυτό σου περικλεισμένο μέσα σ' ἕναν τόπο, καί στάδιο, τό ὁποῖο δέν εἶναι ἄλλο, παρά ἡ ἴδια σου ἡ καρδιά, καί ὅλος ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος·

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Πῶς πρέπει νὰ πολεμᾷς ἐναντίον τῆς ἀμελείας

Αόρατος Πόλεμος  - Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Γιὰ νὰ μὴ πέσῃς στὴν ἄθλια κακία τῆς ἀμέλειας, ἡ ὁποία σοῦ ἐμποδίζῃ τὸν δρόμο τῆς τελειότητας καὶ σὲ προδίδει στὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν, πρέπει νὰ ἀποφεύγῃς κάθε περιέργεια, κάθε γήϊνο προσκόλλημα καὶ κάθε εἴδους ἀσχολία, ποὺ δὲν ταιριάζει στὴν κατάστασί σου.

Ἔπειτα πρέπει νὰ βιάσης τὸν ἑαυτό σου, νὰ ὑπακούης γρήγορα σὲ κάθε καλὴ συμβουλὴ καὶ σὲ κάθε προσταγὴ τῶν προεστώτων καὶ πνευματικῶν σου, κάνοντας κάθε πρᾶγμα σὲ ἐκεῖνο τὸν χρόνο καὶ μὲ ἐκεῖνο τὸν τρόπο ποὺ τοὺς ἀρέσει.

Σὲ κάθε ἔργο ποὺ ἔχεις νὰ κάνεις, μὴν ἀργοπορήσῃς ἐντελῶς·

γιατὶ ἐκείνη ἡ μικρὴ πρώτη ἀργοπορία φέρνει μαζί της καὶ τὴν δεύτερη...

καὶ ἡ δεύτερη τὴν τρίτη καὶ ἡ τρίτη τὶς ὑπόλοιπες, στὶς ὁποῖες παρεκλίνει ἡ αἴσθησις εὐκολώτερα παρὰ στὴν πρώτη...Ἐπειδὴ καὶ περισσότερο τραβήχθηκε καὶ αἰχμαλωτίστηκε ἀπὸ τὴν ἡδονή, ποὺ δοκίμασε στὴ δεύτερη καὶ τρίτη καὶ ὑπόλοιπες ἀργοπορίες.

Η ελπίδα και η πεποίθηση στον Θεό - Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Αν και στον αόρατο πόλεμο είναι πολύ αναγκαίο το να μην έχουμε θάρρος στον εαυτό μας, παρ’ όλα αυτά, αν απελπιστούμε μόνο, δηλαδή αν αποβάλουμε μόνο κάθε θάρρος στον εαυτό μας, είναι βέβαιο ότι ή θα τραπούμε σε φυγή ή θα νικηθούμε και θα κυριευθούμε από τους εχθρούς.

Γι’ αυτό, κοντά στη ολοκληρωτική απάρνηση του εαυτού μας, χρειάζεται ακόμη και η απόλυτη ελπίδα και πεποίθηση στον Θεό, να ελπίζουμε δηλαδή από αυτόν μόνο κάθε καλό και κάθε βοήθεια και νίκη. 

Όπως δηλαδή από τον εαυτό μας, που είμαστε το μηδέν, τίποτε άλλο δεν περιμένουμε, παρά γκρεμίσματα και πτώσεις, για τα οποία και πρέπει να απελπιστούμε από τον εαυτό μας εντελώς, έτσι και θα απολαύσουμε οπωσδήποτε από τον Θεό κάθε νίκη αμέσως μόλις οπλίσουμε την καρδιά μας με μια ζωντανή ελπίδα σε αυτόν, ότι θα λάβουμε τη βοήθειά του σύμφωνα με το ψαλμικό: «Σ’ αυτόν έλπισε η καρδιά μου και βοηθήθηκα» (Ψαλμ. 27:9).

Όταν βρίσκεσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας σου ...( Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου )

Όταν βρίσκεσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας σου ή καμιά φορά με την θέλησή σου για κακό σου, μη δειλιάσεις ούτε να ταραχθείς γι’ αυτό, αλλά αφού επιστρέψεις αμέσως στο Θεό, μίλησε έτσι:
«Βλέπε, Κύριέ μου, έκανα τέτοια πράγματα σαν τέτοιος που είμαι, ούτε ήταν δυνατό να περίμενες και τίποτα άλλο από εμένα, τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά ξεπεσμό και γκρέμισμα».

Και εδώ, ξευτελίσου στα μάτια σου αρκετή ώρα και λυπήσου με πόνο καρδιάς για την λύπη που προξένησες στον Θεό και χωρίς να συγχυστείς, αγανάκτησε κατά των αισχρών σου παθών, ιδιαιτέρως δε και μάλιστα, εναντίον εκείνου του πάθους που έγινε αιτία να πέσεις έπειτα πες πάλι:

«Ούτε μέχρι εδώ θα στεκόμουνα, Κύριέ μου, και θα αμάρτανα χειρότερα, εάν εσύ δεν με κρατούσες με την πολύ μεγάλη σου αγαθότητα».

Περί καπνίσματος, του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ότι οι Αρχιερείς, και ιερωμένοι, και Κληρικοί, δεν πρέπει να βάλουν καπνόν εις την μύτην, και εις το στόμα.

Του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη

από το βιβλίο «Εγχειρίδιο συμβουλευτικόν. Περί φυλακής των πέντε αισθήσεων»

Εδώ ενθυμήθηκα να την υπομνήσω, δια την κακήν μεταχείρισην, όπου κάμνουν την σήμερον, όχι μόνον λαϊκοί, αλλά και Ιερωμένοι και Αρχιερείς, εις το χόρτον το καλούμενον Νικοτιανήν, το οποίο ευρεθέν εις μίαν επαρχίαν της Βορείου Αμερικής, καλουμένην Ανθέαν, και προσφερθέν από τον πρέσβυν του Πορτογάλλου, ως ένα θαύμα του νέου Κόσμου, προς την Αικατερίνην Βασίλισσαν της Γαλλίας, ονομάσθη από αυτήν με τούτον τον υψηλόν τίτλον «Χόρτον Βασιλικόν». Έστι δε τούτο, ο κοινώς παρά πάντων λεγόμενος Καπνός. 

 

Παρακαλώ λοιπόν τον Πανιερώτατόν μου Δεσπότην, να μη μιμηθεί τους κακώς μεταχειριζομένους το χόρτον τούτο, και εις κάθε καιρόν, και εμπρός εις κάθε πρόσωπον, βάλλοντας τούτο εις το στόμα, και εις τους μυκτήρας, διατί

Ο σχολιασμός του ΚΗ΄ Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου από τον άγιο Νικόδημο τον αγιορείτη.

Γράφει ο Βασίλειος Τουλουμτσής

14/03/2020

Τις ημέρες αυτές, με αφορμή τη γενική αναστάτωση γύρω από τον κορονοϊό, προκλήθηκε συζήτηση ανάμεσα στα άλλα και για το αν θα πρέπει η διοίκηση της Εκκλησίας να τοποθετηθεί διαφορετικά ως προς τον τρόπο της μετάδοσης των αχράντων μυστηρίων. 

Ακούστηκαν διάφορες θέσεις οι οποίες δεν είναι της παρούσης να σχολιαστούν. Ασφαλώς και δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι παίζουν κάποιο ρόλο τα όσα λέγονται και προτείνονται, ιδίως όσα εξ’ αυτών προέρχονται από τον ευρύτερο δημοσιογραφικό και πολιτικό χώρο.

Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: Εις την Κυριακήν της Τυρινής

Οι θειότατοι και Αγιοι Πατέρες εθέσπισαν να κάνωμεν σήμερον, ήτοι πρό της Αγίας Τεσσαρακοστής, την ανάμνησιν της εξορίας των πρωτοπλάστων από την τρυφήν του Παραδείσου, δείχνοντες εμπράκτως πόσον καλόν και ωφέλιμον πράγμα είναι η νηστεία εις την ανθρωπίνην φύσιν, και πάλιν εκ του εναντίου, πόσον κακόν και αισχρόν είναι η αδηφαγία.

Παρατρέξαντες λοιπόν οι Πατέρες τα κατά μέρος πάντα, οπού εις όλον τον κόσμον γίνονται, άπειρα σχεδόν όντα, τον πρωτόπλαστον Αδάμ προβάλλουν εις όλους παράδειγμα, πόσον κακόν έπαθε, με το να μην ενήστευσε προς ολίγον, και εις την εδικήν μας φύσιν μετέδωκε, σαφώς δεικνύοντες, και ότι πρώτον

παράγγελμα του Θεού προς τους ανθρώπους εδόθη το της νηστείας καλόν, το οποίον με το να μην εφύλαξεν εκείνος, αλλά εις την γαστέρα υπήκουσε, το δέ αληθέστερον εις τον πλάνον όφιν από την παρακύνησιν της Εύας, όχι μόνον Θεός δέν έγινεν, αλλά και εις τον θάνατον κατεκρίθη, και εις όλον το γένος μετέδωκε του κακού.

Ο Χριστός δίδαξε με την ζωή του την υπακοή των παιδιών προς τους γονείς

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης

Τώρα, ποὺ τελείωσαν οἱ διακοπὲς καὶ ξαναρχίζουν τὰ σχολεῖα καὶ μαζὶ ὁ ἀγῶνας τῶν παιδιῶν στὸ ἔργο τῆς μαθητείας καὶ τῆς ὑπακοῆς στοὺς γονεῖς καὶ στοὺς δασκάλους, δημοσιεύουμε, μὲ ἀγάπη καὶ ἀγωνία, ἕνα μικρὸ πόνημα, ὥστε νὰ στηριχτοῦν ἀπὸ τὸν φωτισμένο λόγο τοῦ ἁγίου. Ἕνα ἀπόσπασμα διδακτικὸ καὶ ψυχωφελές, ἀπὸ τὴν ΚΓ' Μελέτη τοῦ βιβλίου «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ», τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

Σκέψου, ἀδελφέ, ὅτι ὁ Δεσπότης τῶν ἁπάντων, στὸν ὁποῖο ὑπακούουν ὅλα τὰ ὄντα, αὐτὸς τήρησε αὐστηρὴ καὶ μάλιστα ὑπερβολικὴ ὑπακοὴ στοὺς γονεῖς του, γιὰ τρεῖς λόγους. α). Γιὰ τὰ πρόσωπα στὰ ὁποῖα τὴν ἔκανε, β). γιὰ τὴν διάρκεια τοῦ χρόνου, ποὺ τὴν ἔκανε καὶ γ). γιὰ τὴν ποιότητά της.

Η φυγή του Χριστού στην Αίγυπτο (ενδιαφέροντα στοιχεία από τον Άγιο Νικόδημο)

Στις 26 Δεκεμβρίου εορτάζεται η Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου (τιμούμε δηλ. το πρόσωπό της καθώς συνέβαλε στο Μυστήριο της Θείας Οικονομίας) και η Φυγή στην Αίγυπτο.

Όταν οι μάγοι προσκύνησαν το Χριστό, αναχώρησαν για την πατρίδα τους, χωρίς να περάσουν από το βασιλιά Ηρώδη. Τότε άγγελος Κυρίου φάνηκε σε όνειρο στον Ιωσήφ και του είπε να πάρει το παιδί με τη μητέρα του και να φύγει στην Αίγυπτο (Ευαγγέλιο Ματθαίου, Β’ 13-18). Και έμειναν εκεί, μέχρι πού πέθανε ο Ηρώδης, για να επαληθευθεί έτσι εκείνο που ελέχθη δια του προφήτου Ωσηέ: «Ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου» (Ωσ. Ια’ 1).

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Μη λυπάσαι και μην πικραίνεσαι ο Χριστός είναι εδώ

Να γνωρίζεις ότι πολλές φορές θα αισθανθείς τον εαυτό σου να ενοχλείται και να λείπει από μέσα του αυτή η αγία ειρήνη και γλυκιά μοναξιά και αγαπητή ελευθερία, και μερικές φορές μπορεί να σηκωθεί από τις κινήσεις της καρδιάς σου μία σκόνη, που θα σε ενοχλήσει στην πορεία που πρόκειται να εκτελέσεις. 

Και αυτό σου το παραχωρεί ο Θεός για μεγαλύτερο καλό σου. Θυμήσου ότι αυτός είναι ο πόλεμος από τον οποίον οι άγιοι έλαβαν τα στεφάνια των μεγάλων μισθών. 

Σε όλα εκείνα που σε συγχίζουν πρέπει να πεις: «Κύριέ μου, βλέπεις εδώ τον δούλο σου, ας γίνει σε μένα το θέλημά σου. Γνωρίζω και το ομολογώ ότι η αλήθεια των λόγων σου παραμένει πάντοτε σταθερή και οι υποσχέσεις σου είναι αψευδείς και σ’ αυτές ελπίζω. 

ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΡΙΑ ?

Ενῶ οἱ πρῶτες ὀκτὼ ὠδές εἶναι παρμένες

ἀπὸ βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ ἔνατη καὶ τελευταία ὠδή,

ποὺ εἶναι τῆς ἁγίας Παρθένου καὶ Θεοτόκου Μαρίας, εἶναι παρμένη ἀπὸ τὴν

Καινὴ Διαθήκη καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ

τὸ πρῶτο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Λουκᾶν

Εὐαγγελίου (στίχ. 46-55).

Στὴν Καινὴ Διαθήκη ἔχουμε τρεῖς ὠδές, οἱ ὁποῖες χρησιμοποιοῦνται καὶ

στὴ Λατρεία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

ἤδη ἀπὸ τοὺς πρώτους αἰῶνες. Περιέχονται δὲ καὶ οἱ τρεῖς στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ. 

Νικόδημος ο Αγιορείτης ο όσιος - Ο χαλκέντερος κολυβάς

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ (ήχος α΄)
 

«Τον του Άθω φωστήρα και της Νάξου το βλάστημα,

και της Εκκλησίας απάσης τον θεόπτουν διδάσκαλον,

Νικόδημον τιμήσωμεν πιστοί,

ως έμπλεων σοφίας θεϊκής.

Διδαχάς γάρ ουρανίους και δαψιλείς,

βλυστάνει τοις κραυγάζουσι.

Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ,

δόξα τω σε στεφανώσαντι,

δόξα τω σε χορηγούντι διά σου ημίν τα πρόσφορα».

ΕΤΕΡΟΝ (ήχος γ΄)

«Σοφίας χάριτι,

Πάτερ κοσμούμενος,

σάλπιγξ θεόφθογγος,

ώφθης του Πνεύματος,

και αρετών υφηγητής,

Νικόδημε θεηγόρε.

 Πάσι γαρ παρέθηκας,

σωτηρίας διδάγματα,

βίου καθαρότητος,

διεκφαίνων την έλαμψιν,

τω πλούτω των ενθέων σου λόγων,

δι’ ών ως φως τω κόσμω έλαμψας».

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Τι κακά κάνουν οι Χριστιανοί στις απόκριες

Ποιός μπορεί να διηγηθή τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκρέων, και μάλιστα στα νησιά; 

Στ' αλήθεια, θα μπορούσε να πη κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον γέροντες. 

Και, όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά· διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες· 

Προσευχή πρίν καί μετά τήν Ἱερά ἐξομολόγηση. (Ἁγίου Νικοδήμου)

Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Προσευχὴ πρὸ τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως
Προαιώνιε Πατὴρ τῶν οἰκτιρμῶν, καὶ Θεὲ πάσης παρακλήσεως. Ἐγώ, ὁ ταλαίπωρος, θέλοντας νὰ ἐξετάσω τὴν Συνείδησίν μου ἐπάνω εἰς ταῖς ἀνομίαις μου, φοβοῦμαι κατὰ πολλὰ καὶ τρέμω· ἐπειδὴ καὶ σοῦ εἶναι τόσον φανερὴ ἡ κατάστασις τῆς ζωῆς μου, ὁποῦ κανένα ἔργον, καὶ κανένας συλλογισμός μου δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι κρυπτὸς εἰς τοὺς ὀφθαλμούς σου. 

Ὅθεν σοῦ ζητῶ μὲ ὅλην τὴν ταπείνωσιν διὰ τοὺς οἰκτιρμοὺς τοῦ Μονογενοῦς σοῦ Υἱοῦ, νὰ μοῦ δώσῃς τὴν χάριν νὰ γνωρίσω καλά, νὰ μισήσω, καὶ νὰ διορθώσω ὅλα μου τὰ ἁμαρτήματα. 

Για τα ελαφρά αμαρτήματα. Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου

Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο πνευματικότατο βιβλίο του Πνευματικά Γυμνάσματα (Μελέτη ΙΔ ) αναπτύσσει με πολλά επιχειρήματα πόσο μεγάλη ζημιά προξενούν τα λεγόμενα ελαφρά η μικρά η συγγνωστά αμαρτήματα. 

Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι, επισημαίνει ο Άγιος, με ελαφρά συνείδηση δικαιολογούν πολλές παρεκκλίσεις τους από το θέλημα του Θεού, λέγοντας, δεν είναι τίποτε που είπα ένα μικρό ψεματάκι, δεν είναι τίποτε…, που αστειεύθηκα, που κάπνισα, που θύμωσα, που είπα πειρακτικούς λόγους εις βάρος του αδελφού μου, που έφαγα περισσότερο απ’ όσο χρειαζόταν και παραγέμισα το στομάχι μου.