Σάββας Ἠλιάδης: Ἑρμηνεῖες εἰς τούς ψαλμούς - Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (3)

«Ὁ Θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος καὶ μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν» (Ψαλμὸς 7, 12)

α). Ὁ Θεὸς κριτὴς δίκαιος καὶ ἰσχυρὸς καὶ μακρόθυμος:

Αὐτὰ τὰ λόγια φαίνεται νὰ τὰ λέει ὁ Δαβὶδ σὲ ἐκείνους ποὺ τότε σκανδαλίζονταν μὲ ἐκεῖνον καὶ ἀποροῦσαν, πῶς ὁ Θεός τοῦ ἔδειξε τὴν θεία Του Πρόνοια. 

 

Πῶς, δηλαδή, ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ ξεσηκωθεῖ ὁ γιός του ὁ Ἀβεσσαλὼμ ἐναντίον τοῦ πατέρα του καὶ τελικὰ νὰ ἡττηθεῖ καὶ νὰ σκοτωθεῖ. 

 

Ἐξ αὐτῆς τῆς αἰτίας τους λέει πὼς ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος μέν, διότι ἀντισταθμίζει μὲ τὰ ἔργα τοῦ καθενὸς καὶ τίς ἀνάλογες ἀμοιβές, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἰσχυρός, διότι ὅ,τι θέλει, μπορεῖ νὰ τὸ κάνει, ἀλλὰ καὶ μακρόθυμος, διότι δὲν τιμωρεῖ τὸν ἄνθρωπο ἀμέσως, ὅταν ἁμαρτάνει, ἀλλὰ ἀναβάλλει καὶ καθυστερεῖ τὴν τιμωρία.

β). καὶ μὴ ὀργὴν ἐπάγων καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν:

Αὐτό, τὸ δεύτερο μέρος τοῦ στίχου, λέει, ἀναλύει τὴν λέξη «μακρόθυμος», τὴν ὁποία εἶπε ἀμέσως πιὸ πάνω. 

 

Διότι, ἐμεῖς μὲν οἱ ἄνθρωποι, μὲ τὸ νὰ ἁμαρτάνουμε κάθε μέρα, εἴμαστε κατὰ συνέπεια πάντοτε ἄξιοι τιμωρίας, ὁ δὲ Θεός, μὲ τὸ νὰ εἶναι μακρόθυμος, δὲν μᾶς τιμωρεῖ, ἀλλὰ μᾶς δίνει καιρὸ προθεσμίας, γιὰ νὰ μετανοήσουμε. Διότι ἐδῶ τὴν λέξη ὀργὴ πρέπει νὰ τὴν ἑρμηνεύσουμε ὡς τιμωρία.

Μερικοὶ ἄνθρωποι ὅμως ἀποροῦν μὲ τὴν σκέψη πώς, ἂν ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος καὶ τιμωρεῖ τὸν καθένα ὅπως τοῦ ἀξίζει, πῶς πάλι αὐτὸς ὁ ἴδιος εἶναι καὶ φιλάνθρωπος; 

 

Καὶ τοῦ ἀπαντᾶμε πὼς ὁ Θεὸς εἶναι μὲν δίκαιος, ἐπειδὴ ἀνταποδίδει στὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του, εἶναι ὅμως καὶ φιλάνθρωπος, ἐπειδὴ δὲν τιμωρεῖ ἀμέσως, ἀλλὰ ὑπομένει τίς κακίες του κάθε ἀνθρώπου καὶ δίνει σ᾿ αὐτὸν εὐκαιρίες καὶ χρόνο γιὰ νὰ μετανοήσει. 

 

Ἐπίσης, δὲν ἀφήνει τὸν διάβολο νὰ κακοποιήσει τὸν ἄνθρωπο ὅσο θὰ ἤθελε ἡ κακία του καὶ ἐπιπλέον, διότι μὲ κάθε τρόπο ἐπιθυμεῖ καὶ ποθεῖ μὲ πολλὴ ἀγάπη τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνική - Ἐπιμέλεια:
Σάββας Ἠλιάδης - ΑΜΑΣΕΥΣ

«Πᾶνος»