Νώντας Σκοπετέας: Μεῖνε...(Κυριακὴ στὸ Ὄρος...)

 

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

..Στὸ λεωφορεῖο γιὰ Καρυὲς συναντιόμαστε μὲ γνώριμους... ἀγνώστους ἀδελφούς μας! Οἱ Χριστιανοὶ ἐξάλλου γνωρίζονται προτοῦ νὰ γνωριστοῦνε! Ἀπὸ Ἀγρίνιο, ἀπὸ Ἠμαθία...
Μὲ τὸν «ἀνταποκριτὴ» Θεοδόση μας στὶς μπροστινὲς θέσεις, μιλᾷ ὁ κυρ Σπύρος ἀπὸ τὴν Σίνδο! Καὶ ἐκεῖνος καὶ ἡ γυναῖκα του εἶναι ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια πνευματικοπαίδια τοῦ Καρακαλληνοῦ ἡγουμένου. Ὁ ἀδελφός μας ἔπειτα μᾶς μεταφέρει τὴν συνομιλία τους!
 

-Πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια περνοῦσα ἀπὸ τὸ Θεαγένειο νοσοκομεῖο στὴν Θεσσαλονίκη. Εἶχα ἀκούσει λοιπὸν γιὰ ἕναν Ἁγιορείτη Γέροντα ποὺ σοῦ ἔλεγε γιὰ τὴν ζωή σου καὶ ποὺ ἔκανε θαύματα σὲ πολλοὺς ποὺ τὸν ἐπισκέπτονταν στὸ Ἅγιο Ὄρος. Δὲν εἶχα πάει ποτέ μου ἐκεῖ. Ἔμαθα ὅτι νοσηλευόταν καὶ ὅτι τὸν ἐπισκέπτονταν πολὺς κόσμος.

Μοῦ εἶχε κάνει ἐντύπωση ποὺ κάποιοι φίλοι μου πήγαιναν καθημερινὰ μόνο νὰ σταθοῦν γιὰ λίγο ἔξω ἀπ τὸ δωμάτιό του κι ἂς μὴν τὸν ἔβλεπαν καθόλου! Περνῶντας λοιπὸν γιὰ δικές μου δουλειὲς ἔξω ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο, ἔνιωσα μιὰ δύναμη νά με ἕλκει, εἰλικρινὰ τότε δὲν κατάλαβα πὼς μοῦ ἦρθε καὶ στάθμευσα ἐκεῖ καὶ κατέβηκα ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο. Καὶ ὅπως περπάταγα στὸ προαύλιο συναντῶ ἕναν καλόγερο. Δὲν φαντάστηκα ὅτι ἦταν ὁ Ἅγιος! Δὲν τὸν εἶχα συναντήσει ποτέ μου κι οὔτε εἶχα δεῖ τὴν μορφὴ του πουθενά! Πιάσαμε κουβέντα λοιπὸν γιὰ ἐλάχιστα καὶ ἐκεῖνος μοῦ εἶπε: 

«-Κάποτε θὰ μιλᾷς καὶ θὰ διηγεῖσαι γιὰ μένα Σπύρο μου! Καὶ θὰ λὲς σὲ ὅλους ὅτι μιλήσαμε!» Καὶ ἔφυγε!
 

Ἐμένα μοῦ ἔκανε πολὺ ἐντύπωση ἡ μορφή του καὶ ὁ τρόπος του, ὅπως καί τὸ ὅτι μὲ εἶπε μὲ τὸ ὄνομά μου ἐνῶ δέν τοῦ τὸ εἶχα φανερώσει! Βέβαια μετὰ ἕναν πρῶτο ἐνθουσιασμὸ σχεδὸν καθόλου δὲν μὲ ἐπηρέασε αὐτὴ ἡ συνάντηση... Συνέχισα νὰ ζῶ τήν... ζωούλα μου καὶ νὰ ζητῶ μόνο τὴν καλοπέραση τοῦ ἐγώ μου. 

 

Ἐμένα ποὺ μὲ βλέπεις ἀδελφέ μου κάπνιζα κάποτε 5 πακέτα τσιγάρα καὶ ἤθελα ἕνα καφάσι μπύρες στὴν καθισιά μου! Γι αὐτὸ καὶ ὅταν ἡ γυναῖκα μου εἶπε νὰ πᾶμε μιὰ ἐκδρομὴ ὡς τὴν Σουρωτὴ τὸ Φθινόπωρο τοῦ 1994 σκέφτηκα: Καὶ δὲν πᾶμε; Θὰ ἔχει καὶ καλὲς ταβέρνες σὲ ἐκεῖνα τὰ μέρη! Καὶ πήγαμε! Καὶ ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ποὺ πήγαμε στὸν τάφο του... ἄλλαξε ἡ ζωή μας ἀδελφέ μου! Ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα! Καὶ ἔπειτα οἰκονόμησε ὁ Κύριος νὰ γνωρίσουμε τὸν Γέροντά μας τὸν Φιλόθεο! Θαύματα... θαύματα συνεχῆ...ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ποὺ ξαναγεννηθήκαμε!

Δὲν χρειάστηκε νὰ ρωτήσουμε τί ἀκριβῶς ἔγινε ἐκείνη τὴν Φθινοπωρινὴ ἡμέρα τοῦ 1994 λίγο καιρὸ μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ἁγίου. Οὔτε ὁ κυρ Σπύρος ἀπὸ τὴν Σίνδο θέλησε νὰ πεῖ περισσότερα γιὰ τὰ ἀτίμητα φυλαχτάρια τῆς θύμησής του.
Ὁ καθένας μας ὅμως μπορεῖ νὰ βάλει τὴν ἱερή του φαντασία νὰ μιλήσει γιὰ τὴν Ἀλήθεια καὶ γιὰ τὸν Θαυμαστὸ καὶ Πανευμήχανο Θεό, ὅπως φανερώνεται συνεχῶς καὶ παντοιοτρόπως ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ!

 

Πρωὶ Κυριακῆς γύρω στὶς 10 βρισκόμαστε στὶς Καρυές. Σχεδὸν πάντοτε ἡ τελευταία μας μέρα βρίσκεται ὑπὸ τὴν σκέπη τῆς Φοβερᾶς Προστασίας. Κατεβαίνουμε τὸ γνωστὸ μονοπάτι καὶ στεκόμαστε στὴν πόρτα τοῦ Γέροντος Ἰούστου. Ἀνθολόγησε ὁ Γέροντας ἀποσπάσματα ἀπὸ δυὸ ποιήματα τοῦ ἀγαπημένου τοῦ Γ. Βερίτη. Τὰ ἔγραψε στὸ χέρι καὶ τὰ κόλλησε στὴν πόρτα τοῦ κελιοῦ του νὰ συναντιέται μαζὶ μὲ αὐτοὺς τοὺς συγκλονιστικοὺς στίχους κάθε περαστικὸς διαβάτης ποὺ τὸ Φῶς ἀναζητᾷ.

Τοῦ Γεωργοῦ Βερίτη, τοῦ Ἀλεξάνδρου Γκιάλα οἱ στίχοι.
Αὐτοῦ τοῦ σπουδαίου ἂν ὄχι τοῦ πιὸ σημαντικοῦ Ποιητῆ τοῦ Χριστοῦ! Ποὺ Πάσχα ζοῦσε κάθε φορὰ ποὺ μετελάμβανε τὸν λατρευτό του Νυμφίο! Ποὺ πορεύθηκε στὴν σύντομη ζωή του μὲ πνεῦμα «κατακομβῶν καὶ μαρτυρίου». Ποὺ κοιμήθηκε 33 ἐτῶν! Στοῦ Χριστοῦ μας τὰ ἑκουσίως μαρτυρικὰ ἐπὶ γῆς χρόνια!
 

Ποὺ γεώργησε βαθιά τὴν γῆ τῆς ψυχῆς κάθε ταλαίπωρου στρατοκόπου τούτου τοῦ κόσμου καὶ ποὺ ὅλο καὶ περισσότερο ἀνακαλύπτεται ἐλέῳ Θεοῦ στὴν διψασμένη καὶ ἄνυδρη ἐποχή μας. Φορτωμένοι σταθήκαμε λοιπὸν καὶ ἀφήσαμε αὐτὰ τὰ λόγια νὰ χαράξουν ὅσο περισσότερο βαθιὰ μέσα μας.
 

Νυχτωμένοι στρατοκόποι,
στὰ σκοτάδια ποὺ γυρνᾶτε,
σὰν τί νὰ ᾿ναι ποὺ ζητᾶτε;
Tί ζητᾶμε; Φῶς διαβάτη:
 

Eἶν᾿ ὁ πόθος ὁ βαθύς
κάθε ἀνθρώπινης ψυχῆς.
Σὰν ποιό νᾶν᾿ τὸ μονοπάτι,
ποὺ στὸ φῶς θὲ νὰ μᾶς φέρῃ;
 

Εἶν᾿ τὸ ἴδιο τὸ στρατί
τὸ ματόβρεχτο ποὺ φτάνει
στὸ μαρτυρικὸ στεφάνι
κι ὡς τὸ Γολγοθᾶ κρατεῖ.

 

Κι ἀκόμα λίγοι στίχοι ποὺ βρίσκονται στὸ τέλος ἑνὸς ποιήματος ποὺ κι αὐτὸς ἀκόμα ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος τολμῶ νὰ γράψω ὅτι θὰ θαύμαζε! Ὁ συγκλονιστικὸς Κοινωνικὸς τοῦ Γ. Βερίτη. Βαδίζοντας πρὸς Θεία Κοινωνία δὲν γίνεται ἂν τὸν ἔχεις διαβάσει νὰ μὴν σοῦ ἔρθουν κάποιοι ἀπὸ τοὺς στίχους του στὰ χείλη. Πρώτη μας Κυριακὴ στὸ Ὄρος! 

 

Δὲν ξέρουμε ἂν ἦρθε ἐν ζωῇ στὸ Ὄρος ὁ ποιητής! Εἶναι ὅμως ἐδῶ κάθε φορὰ ποὺ ἡ Ἁγία Τράπεζα τοῦ Γέροντος Ἰούστου λειτουργεῖται, σὲ κάθε κοινωνικὸ ποὺ οἱ καλεσμένοι ψαλτάδες του ξεκινοῦν πρὶν ξεσκεπαστεῖ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Ζῶντος Θεοῦ. Ξανὰ ἡ ἱερή μας φαντασία ξεκινᾷ νὰ ἐργάζεται. Ἀσύνοροι οἱ στίχοι τοῦ ἀθάνατου Βερίτη σὲ ἕνα ἀσύνορο Ὄρος ποὺ ὅλα μὰ ὅλα τὰ Χριστοποιεῖ καὶ ὅλα τὰ ἀναστάσιμα καὶ αἰώνια σφιχταγκαλιάζει.
 

.... Σεμνὰ κι ἀθόρυβα προσέρχονται
θερμὸς στὰ μάτια ὁ πόθος λάμπει
κι ἀνοίγουν οἱ καρδιὲς ἐφτάδιπλες,
ὁ Βασιλιᾶς τῶν ὅλων νὰ ᾿μπη.
 

....Αὖρες τῶν ὄρθρων μας θωπεύουνε
μέσ᾿ στὴ σεμνὴ φωτοχυσία.
τὴν ἐκκλησιά μας ὅλη γέμισε
χίλιων ψυχῶν ἡ παρουσία.
 

Ἄκτιστε Λόγε καὶ Συνάναρχε,
πόσους ἐκάλεσες σιμά σου!

Γύρω ἕνα πλῆθος ἀναρίθμητο
σιμώνει πρὸς τὴν Τράπεζά σου.....
 

                                                         .....Μεῖνε, τὸ θάρρος μου κι ἡ ἐλπίδα μου,
                                                         φίλος, παράκλητος, Θεός μου!
                                                         Μὲ σένα θὰ ᾿μαι παντοδύναμος
                                                         καὶ νικητὴς ὅλου τοῦ κόσμου.
 

                                                         Κι ὅταν στερνὰ θὰ πέφτῃ ἀπάνω μου,
                                                         θὰ πέφτῃ ὁ ἴσκιος τοῦ θανάτου,
                                                         στὸ φῶς μιᾶς νέας ζωῆς, ἀθάνατης,
                                                         θ᾿ ἀνοίγῃ ὁ νοῦς τὰ βλέφαρά του!....

                                                        ("Ὁ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ". τοῦ Γ. Βερίτη. Ἀποσπάσματα)

Νώντας Σκοπετέας
Ὄρος ἀσύνορο Ἡμερολόγιο Ἄθωνος 2019

 

Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/

___________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»