Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Οἱ νεκροί μας ζοῦν, δέν ἐξαφανίζονται. Οἱ ψυχές τους ζοῦν ἐκεῖ ποῦ εἶναι ἡ ἀληθινή ζωή

 

Ναί, ἀδελφοί μου! οἱ νεκροί μας δὲν παύουν νὰ ζοῦν, δὲν ἐξαφανίζονται. Μετὰ τὸν θά­νατο οἱ ψυχές τους ζοῦν ἐκεῖ ποὺ εἶναι ἡ ἀ­ληθινὴ ζωή. Καὶ τὰ σώματά τους, ποὺ μένουν ἐ­δῶ μέσα στοὺς τάφους, ἀναπαύονται καὶ κοιμοῦνται μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως. 

 

Γι᾽ αὐτὸ τὰ νεκροταφεῖα κατὰ τὴν χριστιανικὴ ἀντίληψι εἶναι καὶ λέγονται κοιμητήρια. Οἱ ψυχὲς ἐκείνων ποὺ ἔφυγαν ἀπ᾽ αὐτὴ τὴ ζωὴ μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως ζοῦν κοντὰ στὸ Θεὸ καὶ περιμένουν τὴν ἡμέρα ἐκείνη, τὴ μεγάλη καὶ ἐπίσημη, κατὰ τὴν ὁ­ποία τὰ σώματα θὰ ἑνωθοῦν μαζί τους, τότε ποὺ ὅλοι οἱ νεκροὶ θ᾽ ἀναστηθοῦν καὶ θὰ ἐμ­φανισθοῦν μπρο­στὰ στὸν Ποιητὴ καὶ Πλάστη τους γιὰ τὴν τελικὴ κρίσι καὶ ἀπόφασι.

 

Μέχρι τὴν ἡμέρα ἐκείνη οἱ ψυχὲς ἐκείνων ποὺ ἔκλεισαν τὰ μάτια στὸ μάταιο τοῦ­το κόσμο ἐν μετανοίᾳ, ζοῦν ἐκεῖ μέσα στὴν πνευματικὴ ἀ­τμόσφαιρα τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὑπάρχει τίποτε γλυκύτερο καὶ ὡραιότερο ἀπὸ τὸ νὰ ζῇ κανεὶς κον­τὰ στὸ Θεό; Καὶ ἐφ᾿ ὅσον ἡ ψυχὴ τοῦ ἀποθανόντος συγγενοῦς μας ἔχει ἐξασφαλισθῆ ἐκεῖ ὅπου δὲν ὑπάρχουν τὰ δει­νὰ τῆς παρού­σης ζωῆς, ἐκεῖ ὅπου ὅπως τόσο ὡραῖα ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας «ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στε­ναγμός» (Νεκρ. ἀκολ., εὐχή), ἐκεῖ ποὺ «οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός» (κοντάκ.), γιατί ἐμεῖς νὰ κλαῖμε καὶ νὰ θρηνοῦμε ἀπαρηγόρητα; Σὲ λιμάνι ἀσφαλισμένο ἔφτασαν οἱ ψυχὲς μὲ τὸ θάνατο. 

 

Μακριὰ ἀπὸ τὰ κύματα, τὴ ζάλη, τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὶς θλίψεις αὐ­τῆς τῆς ζωῆς, εἶναι μακάριοι, ἥσυχοι, εὐτυχισμένοι· βλέπουν σὰν σκιὰ καὶ ἀράχνη ὅλα ἐ­κεῖνα τὰ δύσκολα, γιὰ τὰ ὁποῖα ἐμεῖς ἐπάνω στὴ γῆ θρηνοῦμε καὶ χτυπιόμαστε.

Ἐὰν ἀπὸ τὸν ἄλλο ἐκεῖνο κόσμο, στὸν ὁποῖο τώρα ζῇ τὸ προσφιλές σας πρόσωπο, μποροῦσε νὰ φθάσῃ ἡ φωνή του, θὰ ἀκούγατε νὰ σᾶς λέῃ·

Ἀγαπητοί μου, μὴ κλαῖτε γιὰ μένα. Ὑπάρχω. Ζῶ ἐδῶ, σὲ ἕνα κόσμο ποὺ δὲν μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὴν ὡραιότητά του. Γιὰ ἐκείνους ποὺ δὲν πίστευαν κατὰ τὴν ἐπίγεια ζωή τους καὶ ζοῦσαν ἀντιθέτα ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι φοβερὸς ὁ τόπος…

Ὑπάρχει ἄλλος κόσμος. Ὑπάρχει ή κόλασις. Ὑπάρχει ὁ παράδεισος. Ὑπάρχει ἡ αἰώνιος ζωή. Πιστεύετε στὸν Ἰησοῦ Χριστό, μελετᾶτε τὸ Εὐαγγέλιο, ἐκτελεῖτε τὶς ἅγιες ἐντολές του, μετανοεῖτε καὶ κλαίετε γιὰ τὶς ἁμαρτίες ποὺ κάνετε. Διότι «ἐν τῷ ἅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια».

Ὁ θάνατος δὲν διακόπτει τὸν σύνδεσμο τῶν ζώντων στὴ γῆ μὲ τοὺς ζῶντας στὸν ἄλλο κόσμο. Διατηρῆστε, λοιπόν, τὸν σύνδεσμο αὐτόν. Ἐνθυμεῖσθε τὰ πρόσωπα ποὺ ἔχουν μεταναστεύσει στὸν κόσμο τῆς αἰωνιότητος. Τελεῖτε τὰ ἱερά των μνημόσυνα.

Νὰ τὰ τελῆτε δὲ ὄχι εἰδωλολατρικά, ἀλλὰ χριστιανικά, ὅπως σᾶς ἔχουμε συμβουλεύσει.

 

Πηγή:https://www.augoustinos-kantiotis.gr/

«Πᾶνος»