Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης
Ἐπειδὴ ζοῦμε σὲ ἐποχὴ ἀπολύτου ἐκτραχηλισμοῦ, ἀποστασίας καὶ σχιζοφρένειας μᾶς κάνει καλὸ, πιστεύω, νὰ ἀκοῦμε τί λέγεται στὶς ἀκολουθίες καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ κατανοήσουμε τὸ πνεῦμα τῶν πατέρων ποὺ μᾶς παρέδωσαν αὐτὲς τὶς θεσπέσιες συνθέσεις.
Γιὰ τὰ ὑψηλά θὰ ὁμιλήσουν καὶ θὰ ἀσχοληθοῦν αὐτοί ποὺ τὰ ζοῦνε. Ἐγὼ θὰ προσπαθήσω νὰ πῶ δυὸ κουβέντες γιὰ τὰ χαμηλά, τὰ γήϊνα. Αὐτὰ ποὺ μᾶς ταλαιπωροῦν καὶ ταλαιπωροῦμε καὶ ἐμεῖς τοὺς ἄλλους.
Δυὸ λόγια γιὰ τὴν κατάχρησι ἐξουσίας, ποὺ μαστίζει ὅλον τὸν κόσμο, ὅπως ὅλοι τὸ ζοῦμε καὶ τὸ βλέπουμε, καὶ πιὸ συγκεκριμένα γιὰ τὸν χῶρο τὸν λεγόμενο «τῆς Ἐκκλησίας».
Λέγεται στὸν ὄρθρο τῆς Μ. Δευτέρας: «Τὸ νὰ ἐξουσιάζετε τοὺς ἀδελφούς σας, τοὺς ὁμογενεῖς, σᾶς ξαναγυρίζει πίσω στὴν τάξι τῶν εἰδολολατρῶν. Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ δικός μου κλῆρος, ἡ αὐθαίρετη γνώμη εἶναι τυραννία. Ὅποιος ἀνάμεσά σας θέλει νὰ εἶναι πρόκριτος ἄς εἶναι ὁ τελευταῖος ἀπὸ ὅλους. Καὶ ἀναγνωρίζοντες ὅτι εἶμαι ὁ Κύριος νὰ μὲ ὑμνῇτε καὶ νὰ μὲ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας».
«Τάξεως ἔμπαλιν ὑμῖν, ἐθνικῆς ἔστω τὸ κράτος ὁμογενῶν· οὐ κλῆρος γὰρ ἐμός, τυραννὶς δὲ γνώμῃ αὐθαίρετος· ὁ οὖν πρόκριτος ἐν ὑμῖν εἶναι θέλων, τῶν ἄλλων ἔστω πάντων ἐσχατώτερος· καὶ Κύριον γινώσκοντές με ὑμνεῖτε, καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας». Ὄρθρος Μ. Δευτέρας Ὡδῇ θ΄