Τὸ πρῶτο μέρος ΕΔΩ
Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης
Ἔρχεται λοιπὸν ἕνας ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ Μεσογαίας Νικόλαος, καὶ προκειμένου νὰ ὑποστηρίξῃ ἐπιστημονικῶς, καθότι κάτοχος ἐπιστημονικῶν τίτλων, τὶς ἀνάγκες τοῦ Λαρίσης (καὶ ὄχι μόνον) γιὰ νὰ «πολεμήσουν τὴν συκοφαντία ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας» - ἔτσι λένε- συγγράφει καὶ δημοσιεῦει τὸ κείμενο «Πνευματικὴ θεώρησι τοῦ ἀντιεμβολιαστικοῦ ἱδεολογήματος» στὸ ἔντυπο «Ἀχιλλίου Πόλις τ.7, τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης (ΑΠ7).
Καὶ μόνον ὁ τίτλος ἔχει μιὰ πομπώδη ἐπιστημονικότητα καὶ μεγαλοπρέπεια, ταυτοχρόνως μὲ μιὰ ἐκ προοιμίου δηλωμένη πνευματικότητα. «Θεώρησις». Εὑρίσκεται κάπου ψηλά καὶ θεωρεῖ. Καθόλου παράξενο ὅμως γιὰ ἐπισκόπους, ἐξ οὖ καὶ ἡ κλήσις τους. Εὑρίσκονται στὴν σκοπιά. Ἐπὶ τῆς σκοπιᾶς. Ἐπισκοποῦν. Θεωροῦν, βλέπουν μακρυά καὶ φροντίζουν γιὰ ἐκείνους ποὺ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν, εἴτε λόγῳ πνευματικῆς ἀνεπαρκείας, εἴτε λόγῳ συγκυλισμοῦ στὸν βορβορώδη βίο καὶ στὶς ἀτελείωτες μέριμνές του, ὅλους ἐμᾶς δηλαδή.
Ὄχι,ὅμως, ἀπλὴ θεώρησις, ἀλλὰ πνευματική. Δὲν περιμένει νὰ τοῦ ἀποδωθῇ ὁ χαρακτηρισμὸς «πνευματικὸς» ἀπὸ τοὺς ἀναγνῶστες. Τὸν τοποθετεῖ ἐξ ἀρχῆς ὁ ἴδιος. Ὁπότε ὁ ἀναγνώστης δὲν θὰ ἔχει τὴν βάσανο νὰ σκεφτῇ καὶ προβληματιστῇ ἐπὶ τῶν γραφομένων. Πληροφορεῖται ἐκ προοιμίου ὅτι ὅσα διαβάζει εἶναι ἀναμφιβόλως πνευματικά. Καὶ, ὅπως εἴπαμε, ἡ ἀρχιερατικὴ ἰδιότης τοῦ γράφοντος τὸ διασφαλίζει. Ἁπὸ ἕναν ἐπίσκοπο, πνευματικὰ πράγματα θὰ ἀκούσῃς. Ὅπως γνωρίζουμε -καὶ περιγράφεται στὴν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ φαίνεται στὴν πράξι τῆς ἐκκλησίας- ἐκλέγονταν (κάποτε) ἐπίσκοποι ὅσοι ἔχουν περάσει τὸ στάδιο τῆς καθάρσεως καὶ εὑρίσκονται κατ᾿ ἐλάχιστον στὸ στάδιο τοῦ φωτισμοῦ καὶ συνήθως στὸ στάδιο τῆς θεώσεως (οἱ ἐπίσκοποι).
Ἐντυπωσιασιακὸ ἐπίσης καὶ δηλωτικὸ ἐπιστημοσύνης -ἰδιαιτέρως γιὰ κάθε ἀπλὸν ἄνθρωπο- εἶναι καὶ τὸ ἀντικείμενο τῆς «Πνευματικῆς Θεωρήσεως». Τί θὰ θεωρηθῇ πνευματικῶς ἀπὸ τὸν ἐπιστήμονα δεσπότη; Τὸ «ἀντιεμβολιαστικὸ ἱδεολόγημα». Δηλαδή; Ἔμ!, ἔτσι μιλοῦν, φαίνεται, οἱ ἐπιστήμονες, σήμερα. Δὲν λέει ὅτι θὰ μιλήσῃ «γιὰ ὅσους δὲν ἐμβολιάζονται», γιὰ ὅσους δὲν δέχονται, χωρὶς τὴν θέλησί τους, νὰ ἐμβολιαστοῦν μὲ τὰ κυκλοφοροῦντα σκευάσματα. Θὰ ἦταν κάτι πεζὸ ὑποθέτω, ἀλλὰ καὶ παράξενο γιὰ τοὺς πολλοὺς: «Πνευματικὴ θεώρησις τῆς στάσεως ὅσων δὲν δέχονται νὰ ἐμβολιαστοῦν». Ἕνας δεσπότης καὶ νὰ μιλάῃ γιὰ κάποιους ἀνθρώπους ποὺ δὲν κάνουν κάποιο ἐμβόλιο. Τί τὸν νοιάζει; Δουλειά του εἶναι; Δηλαδὴ, δὲν θὰ μποροῦσε κάποιος ἄλλος δεσπότης νὰ «θεωρήσῃ πνευματικῶς» τὴν στάσι κάποιων ποὺ δὲν κάνουν ἐγχείρησι προστάτου, ἤ καρκίνου, ἤ θυρεοειδοῦς, ἤ δὲν ἐμβολιάζονται γιὰ τὴν ἡπατίτιδα β΄, ἤ ἀρνοῦνται νὰ κάνουν κωλονοσκόπησι; Θὰ μποροῦσε, ἀλλὰ θὰ ἀκουγόταν κάπως σὰν νὰ ἀνακατεύεται μὲ πεζὰ καὶ γήϊνα προσωπικά θέματα. Ὅταν ὅμως θέτει τὸν νεολογισμὸ «ἰδεολόγημα», τότε ὅλα παίρνουν μιὰν ἄλλη διάστασι, σὰν τόσα καὶ τόσα στὴν ἐποχή μας. Ὅπως εὔκολα διαπιστώνει κανείς, ὁ ὄρος «ἰδεολόγημα» σημαίνει «κοινωνική, πολιτική ἤ φιλοσοφική ἰδέα, ἄποψη ποὺ ἔχει ἐπινοηθεί γιὰ νὰ ὑποστηρίξει μιὰ ἄλλη ἰδέα ἤ κάποιο σκοπό, δὲν ἀντιστοιχεί ὅμως στὴν πραγματικότητα».[1] Ἄρα , θὰ σκεφτῇ, ἐδὼ πρόκειται γιὰ κάτι πολὺ μεγάλο. Ἔχει ἐπινοηθῇ κάποια κοινωνική, πολιτικὴ ἤ φιλοσοφικὴ ἰδέα, κάποια ἄποψι, ποὺ ἔχει σκοπὸ νὰ ὑποστηρίξῃ κάποια ἄλλη ἰδέα ἤ κάποιο ἄλλο σκοπό. Ἐπειδὴ οἱ ἰδέες δὲν εἶναι καιρικὰ φαινόμενα νὰ ἐμφανίζονται αἰφνιδίως ἐκεὶ ποὺ δὲν τὸ περιμένεις, ἐξ οὐρανοῦ, χρειάζονται κάποιοι ἐγκέφαλοι γιὰ νὰ γεννηθοῦν μέσα τους. Ἄρα ὑπάρχουν καὶ αὐτοὶ ποὺ σκέφτηκαν ὅλα αὐτὰ τὰ ἰδεολογήματα. Καὶ δὲν τὰ σκέφτηκαν ἔτσι ἀπλά. Δὲν ξύπνησαν ἕνα πρωΐ καὶ εἴπαν «μοῦ ἦρθε, μιὰ ἱδέα καὶ τὴν σκορπῶ στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης» .Ἔχουν κάποιον σκοπό. Κακὸ σκοπό. Ἐκτὸς πραγματικότητος, ὅπως φαίνεται καὶ στὸν ὁρισμὸ τοῦ ἰδεολογήματος.
Ποιοί εἶναι αὐτοί; Ποιὸς εἶναι ὁ σκοπός τους; Πῶς κατάφεραν νὰ ἀναστατώσουν ὅλην τὴν οἰκουμένη;
Σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βασανιστικὰ ἐρωτήματα, τὰ πρωτόγνωρα, ποὺ «εἶναι ἐν πολλοῖς ἄγνωστα, terra incognita, γιὰ τὴν πλειοψηφία τῶν συμπολιτῶν μας», ὅπως λέγει ὁ δεσπότης Λαρίσης, (ΑΠ7 σελ.10) ἔρχεται ὁ ἐπιστήμων, ἔρχεται ὁ ἐπίσκοπος, νὰ διαφωτήσῃ, νὰ ἐξηγήσῃ καὶ ἐπιστημονικῶς νὰ ἀποκαλύψῃ, ὥστε νὰ σώσῃ τοὺς ἀπλοὺς ἀνθρώπους -ὅπως ζητάει ὁ Λαρίσης- ἀπὸ τοὺς φορεῖς καὶ διασπορεῖς τοῦ ἐπικινδύνου ἰδεολογήματος.
Ἄς δοῦμε μερικὰ ἀπὸ τὰ ἐπιστημονικὰ καὶ πνευματικὰ ἄνθη τὰ ὁποία κοσμοῦν τῶν λειμώνα τοῦ Λαρίσης καὶ ἐφυτεύθησαν ἀπὸ τὸν Λαυρεωτικῆς.
Πῶς ξεκίνησαν ὅλα αὐτά; Αἰφνιδιαστικά.
Αὐτὸ διαπιστώνει ὁ ἐπιστήμων-ἐπίσκοπος:
«Ἡ πανδημία τοῦ COVID-19, ἀφοῦ ἐπικράτησε αἰφνιδιαστικὰ στὴν παγκόσμια κοινότητα, ἔχει κυριολεκτικὰ ἀναστατώσει τὴν ἀνθρωπότητα, ἔχει ἀνατρέψει διαχρονικὲς σταθερές, ἔχει ὁδηγήσει τὴν ἐπιστημονικὴ καὶ τεχνολογικὴ παντοδυναμία σὲ ἀμφισβήτηση» Νικόλαος Λαυρεωτικῆς (ΝΛ), ΑΠ7 σελ.13
Αἰφνιδιαστικά. Αὐτὸ βλέπει. Οὐρανοκατέβατη; Τώρα, πλέον, εἶναι κοινὸς τόπος ὅτι πρόκειται γιὰ κατασκευασμένο ἱό, οὐσιαστικά γιὰ βιολογικό ὅπλο (ἐξ οὖ καὶ ἡ ἄδεια γιὰ τὰ «ἐμβόλια» τῆς Pfizer στὴν Ἀμερικὴ δόθηκε ἀπὸ τὸ .. Πεντάγωνο).
«Ἡ πανδημία ἀκολουθεῖ μία πορεία ταλάντωσης καὶ ἤδη ἔχει περάσει ἀπὸ πέντε μεγάλα κύματα». (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.14) Χρησιμότερο θὰ ἦταν νὰ μᾶς πληροφοροῦσε ποιοὶ προκαλοῦν τὶς ταλαντῶσεις, μήπως καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ σταματήσουν, διότι ἐμεῖς ἔχουμε περάσει ἀπὸ 40 κύματα καὶ εἶναι πολλοὶ οἱ πνιγμένοι.
«Ἄρχικὰ δὲν ὑπῆρχαν φάρμακα, οὔτε ἐμβόλια, οὔτε ἐμπειρία στὴν ἀντιμετώπισή της». (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.14) Ἐμπειρία γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι τῶν κορωνοϊῶν ὑπῆρχε. Ἐδὼ ὅμως ἐπρόκειτο γιὰ κατασκευασμένο ἱό καὶ ἡ ἔγνοια τῶν ἀρμοδίων δὲν ἦταν ἡ ἀντιμετώπισίς του, ἀλλὰ ἡ χρησιμοποίησίς του γιὰ τὴν τρομοκράτησι τοῦ κόσμου. Γιὰ τοῦτο δὲν χρησιμοποιήθηκαν οὔτε τὰ ὑπάρχοντα, οὔτε τὰ κατασκευαζόμενα φάρμακα, παρουσιαζόταν δὲ ὡς μόνη λύσις τὰ ἐμβόλια τὰ ὁποία κατὰ ἄλλους ἐπιστήμονες δὲν μποροῦσαν νὰ λειτουργήσουν. (Βλέπει κανεὶς τὴν ἀντικειμενικότητα καὶ τὴν ἐπιστημονικὴ προσσέγγισι τοῦ ζητήματος ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ ἐπιστήμονος-ἐπισκόπου. Γιὰ ὅσα γράφω ὑπάρχει φυσικὰ ἡ τεκμηρίωσις, ἀλλὰ θὰ καταλήγαμε σὲ ἕνα πέλαγος παραπομπῶν, ὁπότε μένουμε μόνον στὰ ὅσα γράφουν οἱ ἐπίσκοποί μας, χρησιμοποιώντας κάπως τὸ Ὅμηρον ἐξ Ὁμήρου σαφήνιζε καὶ τὴν κοινὴ λογικὴ τῶν περισσοτέρων).
«Τώρα, καθὼς πλησιάζουμε στὰ μέσα τοῦ 2022 καὶ ἔχουν συμπληρωθῇ δύο χρόνια ἀπὸ τὴν ἐμφάνισί της, φαίνεται ἡ σχετικὴ ἀνεπάρκεια καὶ τῶν μέτρων προστασίας καί, μερικῶς, τῶν ἐμβολίων, ὅπως τουλάχιστον προεκτιμούσαμε». (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.14) Ἕνα μεγάλο χρονικὸ ἄλμα δύο χρόνων καὶ τώρα διαπιστώνουν αὐτὸ ποὺ τοὺς ἔλεγαν ἐπιστήμονες διαμετρήματος Μοντανιὲ, Μπαγκντί καὶ Ἰωαννίδη, (στὸν τομέα τους ὁ καθένας) καὶ πολλοὶ ἄλλοι, ὄχι μόνον γιὰ ἀνεπάρκεια μέτρων καὶ ἐμβολίων ἀλλὰ γιὰ τὴν καταστροφικὴ ἐπίδρασί τους γιὰ τὴν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, τὴν οἰκονομία καὶ τὴν συνοχή τῶν κοινωνιῶν.
«Τὸ τέλος τῆς πανδημίας μετατίθεται ὅλο καὶ πιὸ ἀργά. Αὐτὸ ποὺ φαίνεται πὼς ἔχουμε καταφέρει δὲν εἶναι ἡ ἐντελῶς ἀσφαλὴς ἐμβολιαστικὴ προστασία, οὔτε ὁ ἐπιθυμητὸς περιορισμὸς τῆς μεταδοτικότητας καὶ τῆς ἐξάπλωσης, οὔτε καὶ ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος τῆς πανδημίας, ἀλλὰ κυρίως ὁ μετριασμὸς τῆς βαρύτητας τῶν συμπτωμάτων καὶ συνεπειῶν (νοσηλεῖες καὶ θάνατοι), ποὺ βέβαια δὲν εἶναι λίγο. Ἀλλὰ καὶ αὐτὸ γιὰ πόσο, δεδομένου τοῦ ἐνδεχόμενου τῆς ἐπανανόσησης ἢ καὶ τῆς συνεχοῦς ἐμφάνισης νέων παραλλαγῶν καὶ μεταλλάξεων; Ὁ ἐχθρὸς φαίνεται πολὺ ἐπίμονος, ἀνθεκτικὸς καὶ δυνατός». (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.14) Προσέξτε λόγο. Ἄν δὲν ὑπῆρχε τὸ ὄνομα τοῦ συγγραφέως θὰ ὑπέθεται κάποιος ὅτι ἀκούει κάποιον ἀπὸ τοὺς ἐπὶ πληρωμὴ δημοσιογράφους τῶν καλοταϊσμένων καναλιῶν ποὺ ἀδιάκοπα συνεχίζουν τὴν προπαγάνδα τους ...
Τοῦ «φαίνεται ὅτι δὲν ἔχουμε καταφέρει τὴν ἐντελῶς ἀσφαλὴ ἐμβολιαστικὴ προστασία». Μπά! Πῶς φαίνεται αὐτό; Δὲν εἶναι ἐντελῶς ἀσφαλής ἡ ἐμβολιαστικὴ προστασία;. Πόσο ἀσφαλὴς εἶναι; Εἶναι προστασία; Τί ἔλεγε ὁ Μοντανιέ; Τί συμβαίνει στὴν πραγματικότητα; Εἴδατε ἤ μάθατε γιὰ κανέναν ἐμβολιασμένο νὰ ἀρρώστησε; Σώπα! Μὰ δὲν λέγατε ὅτι εἶναι ἡ ἐλπίδα καὶ τὸ τεῖχος καὶ ἡ ἀσπίδα, ὅταν ἀρνιόσασταν κάθε φαρμακευτικὴ ἀγωγὴ, ἀπὸ τὰ μονοκλωνικὰ ἀντισώματα μέχρι τὴν κολχικίνη καὶ ἰνβερμεκτίνη κλπ, περιμένοντας τὰ σωτήρια ἐμβόλια; Ποιοί εἶναι πλέον πιὸ πολλοὶ διασωληνωμένοι στὶς ΜΕΘ, οἱ ἐμβολιασμένοι ἤ οἱ ἀνεμβολίαστοι; Περικαρδίτιδες, θρομβώσεις, καρκίνοι, αὐτοάνοσα καὶ τόσα ἄλλα ποὺ ἔλεγε ὁ Μοντανιὲ καὶ ὁ Μπαγκντί συμβαίνουν; Πεθαίνουν ξαφνικά ἄνθρωποι καὶ μάλιστα νέοι; Τὰ παιδιὰ ποὺ γεννιοῦνται ἀπὸ ἐμβολιασμένες μητέρες ἔχουν ὑποβαθμισμένο ἀνοσοποιητικό σύστημα; Δὲν ἀντελήφθη κάτι ὁ ἐξ ὕψους τὸ βάθος θεωρῶν;
«Τελικά, ἡ χρήση τῶν ἐμβολίων δημιούργησε μία ἁλυσίδα προβλημάτων παράλληλων πρὸς τὰ καθαρῶς ὑγειονομικά: μετὰ τὰ ἀρχικὰ πρωτοφανῆ περιοριστικὰ μέτρα, ὑπῆρξε μία ἔντονη ἐμβολιαστικὴ προπαγάνδα μὲ ἀντίστοιχη ἀντίδραση μεγάλου ἀριθμοῦ πολιτῶν· γιὰ συγκεκριμένες κοινωνικὲς ὁμάδες (π.χ. ὑγειονομικοί), ὁ ἐμβολιασμὸς ἐφαρμόσθηκε μὲ σκληρὰ μέτρα ἔμμεσης ὑποχρεωτικότητας (ἀναστολὴ ἐργασίας, ἀπειλὴ ἀπόλυσης κ.λπ.)· ἡ ἔκδοση πιστοποιητικῶν ἐμβολιασμοῦ αὔξησε ἐπικίνδυνα τὸν ἔλεγχο στὴν κοινωνικὴ ζωή ἡ κοινωνία ἐκτέθηκε σὲ ἕναν τεράστιο ὄγκο ἀμφίβολων, ἀνεξέλεγκτων ἢ καὶ ψευδῶν πληροφοριῶν, ἡ ἐμπιστοσύνη στοὺς πολιτικοὺς καὶ τὶς κυβερνήσεις κλονίσθηκε σοβαρά, λόγῳ –δικαιολογημένα ἴσως– ἀντιλαϊκῶν καὶ διαρκῶς ἀναθεωρούμενων πολιτικῶν, ὁ λαὸς διχάσθηκε σὲ παγκόσμια κλίμακα ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα» (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.14)
Ὁ δεσπότης-ἐπιστήμων ἔχει περάσει τώρα καθαρὰ στὴν διαδικασία ἐμβολιασμοῦ. Διαπιστώνει ἁλυσίδα προβλημάτων, πρωτοφανῆ περιοριστικὰ μέτρα, ἔντονη ἐμβολιαστικὴ προπαγάνδα, σκληρὰ μέτρα ἔμμεσης ὑποχρεωτικότητας, ἀναστολὴ ἐργασίας, ἀπειλὴ ἀπόλυσης, ἔλεγχο στὴν κοινωνικὴ ζωή, ἐφαρμογὴ ἀντιλαϊκῶν καὶ διαρκῶς ἀναθεωρούμενων πολιτικῶν . Ὅμως δὲν φαίνεται νὰ τὸν ἀνησυχοῦν ἤ νὰ τὸν ἐνοχλοῦν ὅλα αὐτά. Δὲν φαίνεται νὰ συμπάσχει μὲ ὅσους ὑφίστανται ὅλα αὐτά. Δὲν φαίνεται νὰ συστενάζει καὶ νὰ συνοδύνῃ μὲ ὅσους μένουν χωρὶς ἐργασία, μὲ ὅσους ἀπολύονται ἤ ἀπειλοῦνται ἤ ἐκβιάζονται. Ἡ περὶ ἐλευθερίας διδασκαλία τῆς ἐκκλησίας τὴν ὁποία ὑπηρετεῖ δὲν φαίνεται νὰ νήγῃ τὶς χορδὲς τῆς εὐαισθησίας του, ὥστε νὰ ὑπερασπιστῇ ὅσους ὑποφέρουν καὶ προσπαθοῦν νὰ ἀντιδράσουν.
Τί διαπιστώνει; Ποιὸ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν τῶν πραγματικῶν καταστάσεων, ποὺ ὁ ἴδιος περιγράφει; «Μέσα ἀπὸ ὅλην αὐτὴν τὴν ἀναταραχὴ προέκυψε ἕνα ὁρμητικὸ ἀντιεμβολιαστικὸ ἰδεολόγημα μὲ βαθύτερες συνέπειες στὴ ζωή μας». (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.14) Ὅπως τὸ ἀκοῦτε. Ἐνῷ ὁ ἴδιος διαπιστώνει ὅλα τὰ παραπάνω, θεωρεῖ ὅτι δημιουργήθηκε ἕνα ἀντιεμβολιαστικὸ ἰδεολόγημα τὸ ὁποῖο προκάλεσε βαθύτερες συνέπειες στὴν ζωή μας!!! Βαθύτερρες ἀπὸ τὶς παραπάνω. Ἡ διαδικασία ἐπιβολῆς τῶν ἐμβολίων προκάλεσε ὅπως προείπαμε (καὶ τὰ ξαναλέμε) πρωτοφανῆ περιοριστικὰ μέτρα, ἔντονη ἐμβολιαστικὴ προπαγάνδα, σκληρὰ μέτρα ἔμμεσης ὑποχρεωτικότητας, ἀναστολὴ ἐργασίας, ἀπειλὴ ἀπόλυσης, ἔλεγχο στὴν κοινωνικὴ ζωή, ἐφαρμογὴ ἀντιλαϊκῶν πολιτικῶν, ὅμως βαθύτερες συνέπειες προκάλεσε τὸ ὁρμητικὸ ἀντιεμβολιαστικό ἰδεολόγημα. Τόσο ἀπλά, τόσο ἐπιστημονικά καὶ ἀργότερα θὰ δοῦμε καὶ πόσο χριστιανικά ὅλα αὐτά.
Στὸ ἐπόμενο κεφάλαιο ἐπιχειρεῖ νὰ προσδιορίσει καὶ νὰ περιγράψει ἐπιστημονικῶς τὸ «φαινόμενο τοῦ ἀντιεμβολιασμοῦ».( Ἄν καθόταν κανεὶς νὰ ἀσχοληθῇ λέξι λέξι μὲ τὰ λεγόμενα τοῦ δέσποτα θὰ ἔβλεπε ἀπίστευτα μαργαριτάρια καὶ ἀπὸ ἐπιστημονική, μιλῶ γιὰ κοινὴ λογικὴ μὴν πάει ὁ νοῦς σας σὲ ἐξεζητημένα θέματα, ἀλλὰ κυρίως ἀπὸ ἀνθρώπινη καὶ μάλιστα χριστιανικὴ ἄποψι. Ὁπότε ἀναδεικνύω μερικὰ ἀπὸ ὅσα μοῦ ἔκαναν ἐντύπωσι ἐμένα).
«Οἱ κυβερνήσεις προμηθεύονται ἀπὸ τὶς φαρμακευτικὲς ἑταιρεῖες τὰ ἐμβόλια, αὐτὰ διανέμονται δωρεὰν στοὺς πολίτες... γιὰ κάποιον ὅμως λόγο προκαλεῖται μεγάλη λαϊκὴ ἀντίδραση μὲ διάσπαρτους πυρῆνες σὲ ὅλον τὸν κόσμο, δημιουργεῖται ἕνα τεράστιο ἀντιεμβολιαστικὸ κίνημα, τὸ ὁποῖο προσπαθεῖ νὰ ἀποδομήσει ὅλην αὐτὴν τὴν ἐπιχείρηση τοῦ ἐμβολιασμοῦ, ἐπιστρατεύοντας διάφορους ἐπιστήμονες, παρουσιάζοντας διαφορετικὰ στατιστικὰ δεδομένα καὶ ἀξιοποιῶντας τὴν διαδικτυακὴ πληροφόρηση καὶ τὸ ὁποῖο θεωρεῖται ἀπὸ τὸν Παγκόσμιο Ὀργανισμὸ Ὑγείας ὡς μία ἀπὸ τὶς δέκα μεγαλύτερες ἀπειλὲς κατὰ τῆς ὑγείας». (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.15)
Μνημεῖο ἀντικειμενικότητος, ἐπιστημονικῆς ἀλλὰ καὶ κοινῆς λογικῆς. Οἱ κυβερνήσεις προμηθεύονται τὰ ἐμβόλια. Πρῶτον δὲν εἶναι κἄν ἐμβόλια. Οἱ ἴδιες οἱ φαρμακευτικὲς ἐταιρεῖες δὲν τὰ ἀναφέρουν ὡς τέτοια. Δεύτερον, χρυσοπληρώνουν (οἱ κυβερνήσεις) σκευάσματα, μὲ ἐντελῶς ἀδιαφανεῖς διαδικασίες καὶ κρυφὲς συμβάσεις –πού πῆγε ἡ διαφάνεια;- γιὰ νὰ κάνουν πειράματα οἱ φαρμακευτικὲς ἐταιρεῖες. Τρίτον, ὁ λογαριασμὸς θὰ πληρωθῇ ἀπὸ τοὺς λαούς, δὲν εἶναι δωρεάν, λοιπόν.
Καὶ ἀκολουθεῖ τὸ ἀπίθανο: «Γιὰ κάποιον ὅμως λόγο προκαλεῖται μεγάλη λαϊκὴ ἀντίδραση». Δὲν βλέπει κανέναν λόγο ὁ ἐπὶ σκοπὸν ταγμένος. Μὰ στὸν τίτλο ἀναφέρει ὅτι πρόκειται γιὰ πνευματικὴ θεώρησι. Δηλαδὴ θεωρεῖ τὰ βαθέα, τὰ ἀπόκρυφα τοῖς πολλοῖς, τὰ ἀποκαλυπτόμενα ὑπὸ τοῦ Πνεύματος στοὺς ἀξίους καὶ ἰκανοὺς πνευματικῶν ἀποκαλύψεων, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ δῇ τὸν λόγο ποὺ ἀντιδροῦν οἱ λαοί; Μένει στὸ: «Γιὰ κάποιον ὅμως λόγο». Κάποιον; Ὅλα ὅσα παραπάνω διεπίστωσε καὶ περιέγραψε δὲν εἶναι λόγοι; Τὸ νὰ ὑφίστασαι ἕναν ἀδυσώπητο βομβαρδισμὸ προπαγάνδας νυχθημερὸν, νὰ μὴν μπορεῖς νὰ βγῇς ἀπὸ τὸ σπίτι σου, νὰ μὴν μπορῇς νὰ μπῇς πουθενά, νὰ ταξιδέψῃς, νὰ ψωνίσῃς, νὰ πᾶς στὸ σχολεῖο, νὰ ἀπολύεσαι ἀπὸ τὴ δουλειά σου, νὰ ἀπειλεῖσαι, νὰ κινδυνεύῃ ἡ ἐλευθερία σου, δὲν τὰ βλέπει σὰν λόγο νὰ ἀντιδράσῃ κανείς;
Ἄν ὑφίστασαι ὅλα αὐτὰ τί πρέπει νὰ κάνῃς ἄν εἶσαι ζωντανὸς ἄνθρωπος; Νὰ κάθεσαι καὶ νὰ κοιτᾶς; Δὲν εἶναι αὐτὸ ἀποχαύνωσις; Φυσικὰ καὶ εἶναι. Καὶ τὸ ξέρει καὶ τὸ λέει καὶ ὁ ἴδιος, ὅτι σὲ τέτοιες συνθῆκες: «Ὁ ἄνθρωπος ὁδηγεῖται εἴτε σὲ ἐπιθετικότητα εἴτε σὲ ἀποχαύνωση· ἢ γίνεται ὑπερβολικὰ καχύποπτος ἢ καταντάει παθητικὰ εὔπιστος· ἢ ἀντιδρᾷ ἐκρηκτικὰ στὴν αἴσθηση ἀπώλειας τῆς ἐλευθερίας του ἢ ὑποτάσσεται ἀμήχανα, χωρὶς καμμία ἀντίδραση καὶ ἀδιαμαρτύρητα· τὸ θυμικό του ἢ ἀναστατώνεται ὑπέρμετρα ἢ ναρκώνεται ἀμυνόμενο». (ΝΛ. ΑΠ7 σελ.13).
Γιατί λοιπὸν χρησιμοποιεῖ τὴν φράσι «γιὰ κάποιον ὅμως λόγο»; Ἀφοὺ ὁ ἄνθρωπος ἤ θὰ ἀντιδράσῃ ἐκρηκτικὰ καὶ ἐπιθετικά , ὅπως ὁ ἴδιος λέει, ἤ θὰ ὁδηγηθῇ στὴν ἀποχαύνωσι, θὰ καταντήσῃ παθητικὰ εὔπιστος, θὰ ὑποταχθῇ ἀμήχανα μὲ ναρκωμένο θυμικὸ. Ἄρα ὑπάρχει λόγος. Χάνει τὴν ἐλευθερία του, ἀπειλεῖται καὶ ἀντιδρᾶ.
Ὁ δεσπότης, ὅμως, στὸ συγκεκριμένο σημεῖο δὲν θέλει νὰ φανῇ ὅτι ἐδὼ ἔχουμε ἀντίδρασι λόγῳ καταπατήσεως τῆς ἐλευθερίας, διότι ὅλοι θὰ ἀντιλαμβανόταν ὅτι οἱ ἀντιδρῶντες δὲν εὑρίσκονται ἐκτὸς πραγματικότητος, οὔτε εἶναι φορεῖς ἰδεολογήματος, ἀλλὰ ἄνθρωποι ἀπειλούμενοι ποὺ ἀγωνίζονται τὸ ἐλάχιστον γιὰ τὴν ζωή τους καὶ τὴν ἐλευθερία τους. Καὶ ὅπως φαίνεται ὁ δεσπότης αὐτὸς, ὅπως καὶ ὁ φιλοξενῶν τὶς ἀπόψεις του δὲν τὰ πᾶνε καλά μὲ τοὺς ἐλεύθερους ἀνθρώπους. Προτιμοῦν, φαίνεται, ὑποταγμένους ὑπηκόους. Ἴσως καὶ τὴν ἑκκλησία τὴν ἀντιλαμβάνονται ὡς ὀργανισμὸ, σύλλογο, ὀργάνωσι μὲ ἀρχηγοὺς καὶ μέλη, κάστες, εἰδικοὺς καὶ δούλους καὶ μὲ πλήρη πυραμιδικὴ ἱεραρχία χωρὶς καμμία δυνατότητα ὄχι κριτικῆς , ἀλλὰ οὔτε δυνατότητος σκέψεως ἐπὶ τῶν ἐντολῶν. Μιὰ ἀπολύτως Σταλινικὴ Ὀρθοδοξία. Δηλαδὴ ἡ πλήρης διαστροφὴ καὶ ἀντιστροφὴ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ αὐτὰ ὅταν φτάσουμε στὰ «πνευματικά».
Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 10 Ἰουλίου 2022
ΥΓ: Συγνώμη ποὺ κουράζω ὅποιον τυχὸν δαπανήσει τὸν χρόνο του διαβάζοντας ὅλα αὐτὰ, ἀλλὰ θεωρῶ ἀναγκαῖο νὰ παρουσιαστοῦν τόσο λεπτομερῶς ὥστε νὰ μπορέσῃ νὰ ἀντιληφθῇ ὅποιος ἀκόμη ἀμφιβάλλει γιὰ τὶς θέσεις καὶ τὸν τρόπο ποὺ τὶς διατυπώνουν οἱ ἐπίσκοποι μας, καὶ νὰ διαπιστώσῃ ἄν εἶναι συκοφάντες καὶ κακοήθεις ὅσοι διαφωνοῦν καὶ διαμαρτύρονται. Ὅσοι γνωρίζουν δὲν χρειάζεται κἄν νὰ διαβάσουν ὅσα γράφω. Δὲν ὑπάρχει τίποτα καινούργιο.
______________________________
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου