Η Γερμανική Επίθεση κατά της Ελλάδας - 6 Απριλίου 1941

Η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας κατά της χώρας μας εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας, 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη ώρα, σύμφωνα με τη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα, πρίγκιπα Έρμπαχ. 

Επιδίδοντας το τελεσίγραφο, ο Έρμπαχ τόνισε στον Κορυζή ότι ο πόλεμος δεν στρεφόταν κατά της Ελλάδας, αλλά κατά της Αγγλίας, που είχε σπεύσει προς βοήθεια της χώρας μας με 62.000 άνδρες και μεγάλη αεροπορική δύναμη. 

Ο Κορυζής είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στην ιταμή ναζιστική πρόκληση. Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας αποτελεί συνέχεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, που ξεκίνησε την 28η Οκτωβρίου 1940 με την ιταλική επίθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

13 Δεκεμβρίου 1943: Το Ναζιστικό έγκλημα στα Καλάβρυτα

Το ιστορικό

Έναρξη της γερμανικής επιχείρησης

Το φθινόπωρο του 1943, ο γερμανικός στρατός κατοχής στην Πελοπόννησο απαρτιζόταν από την 117η Μεραρχία Καταδρομών, υπό τον στρατηγό Καρλ φον Λε Σουίρ (Karl von Le Suire), με έδρα του επιτελείου της το Περιγιάλι Κορινθίας[1). 

Η μεραρχία αυτή αποτελείτο από Αυστριακούς και Γερμανούς από την Αλσατία, Λοθαριγγία, Ρουμανία, Σουδητία (περιοχή της Τσεχοσλοβακίας), Βαρτεγκάου κ.α.[2] 

Πιο πριν, η μεραρχία αυτή, ως 717 η Μεραρχία πεζικού και με αρκετά διαφορετική σύνθεση και ηγεσία, είχε συμμετάσχει σε επιχειρήσεις εναντίον ανταρτών και μαζικές εκτελέσεις χιλιάδων αμάχων, ως αντίποινα, στη Σερβία.

Έπος 1940, 22 Νοεμβρίου: Ο πρώτος αξιωματικός που μπήκε στην Κορυτσά και παρέδωσε την πόλη σε ελληνική διοίκηση.

Γιατί εκτελέστηκαν επί τόπου δύο Έλληνες στρατιώτες που πανικοβλήθηκαν και υποχώρησαν...

«Ο ηρωικός ελληνικός στρατός εισήλθεν σήμερον θριαμβευτικώς εις την πόλιν της Κορυτσάς. Η προέλασις συνεχίζεται εις όλους τους τομείς» (Έθνος). «Η γαλανόλευκη κυματίζει από χθες στην Κορυτσά. Ο ατάκτως φεύγων και πυρπολών τα πάντα εχθρός σφυροκοπείται συνεχώς» (Ακρόπολις). 

22 Νοεμβρίου 1940. Άνδρες του ελληνικού στρατού μπαίνουν στην Κορυτσά, όπου βρισκόταν ένα από τα αρχηγεία των Ιταλών. Ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη των Ελλήνων εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. 

Το αίσχος της εθνικιστικής παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου

....δια να ευθυμήσωμεν και ολίγον.

Γράφει ο Μιχάλης

Εχθές, πήγα στην παραλία του Ωροπού όπου παρακολούθησα την φασιστικο-εθνικιστική παρέλαση με την οποία οι καπιταλιστές δεξιοί μολύνουν τις τρυφερές ψυχές των παιδιών με τα φασιστικά τους πιστεύω.

Μόλις τώρα κατάφερα να μαζέψω και να αντιγράψω από το διαδίκτυο μερικά στοιχεία για την μεγάλη αυτή απάτη. Και τώρα γράφω αποστασιοποιημένος για να καταρρίψω τον φασιστικό αυτό μύθο:

Τα μετόπισθεν στον αγώνα του 1940 . Η διαμαρτυρία των Ελλήνων διανοουμένων

«Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περιεχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασεν η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τιμή της. 

Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωσι της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρωπίνης ιστορίας. 

Η 28ⁿ Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Αναγνωστικού.

Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.

 

Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.

Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή:

Η συνεργασία των Τσάμηδων με τους Ιταλούς κατά της Ελλάδος (Βίντεο)

Οι Τσάμηδες, Σπαχήδες τού Μπενίτο

Το ίδιο απόγευμα, λίγες ώρες μετά την επίδοση τού Ιταλικού τελεσιγράφου και την έναρξη των εχθροπραξιών, δυο Αλβανικά Τάγματα Τσάμηδων εισέβαλον στην Θεσπρωτία κατά διαταγή τού Ντούτσε. 

Επί κεφαλής των Τσάμικων αυτών ταγμάτων ήσαν οι Τσάμηδες Σπαχήδες τού Μουσσολίνι:

ΤΑ ΤΡΙΑ ΟΧΙ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων

   Το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά και του ελληνικού λαού κατά του αυθάδους Μουσσολίνι ήταν μόνον η αρχή. Ακολούθησαν πολλά ΟΧΙ από επώνυμα πρόσωπα και από απλούς Έλληνες αγωνιστές. 

 Μία μορφή που δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε από τα σχολικά βιβλία και τις τηλεοράσεις υπήρξε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, ο οποίος κράτησε στάση εθνικώς αξιοπρεπή, όπως αρμόζει σε Ορθόδοξο Έλληνα Ιεράρχη. 

Ας θυμηθούμε τα τρία ΟΧΙ που εξεστόμισε κατά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα.

Ο Μεταξάς, το "ΟΧΙ", η προδοσία των κομμουνιστών... η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ συνεχίζεται._

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΑΓΩΝ

 ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Ι. ΜΕΤΑΞΑ 29/10/1940 Προς τον ελληνικόν λαόν, 

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. 

Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. 

Τιμή και δόξα για τους Ήρωες Έπους 1940-1941 στην Βόρειο Ήπειρο (βίντεο)

Η Ένωση Τέκνων Συγγενών και Φίλων Πεσόντων του Έπους 1940-41 διοργάνωσε χθες, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, εκδήλωση «Τιμής και Μνήμης για τους Ήρωες Έπους 1940-41».

Στην εκδήλωσή έγινε μια ιστορική αναδρομή των μαχών του ελληνικού στρατού στην Αλβανία από τον πρόεδρο της Ένωσης Τέκνων Συγγενών και Φίλων Πεσόντων του Έπους 1940-41, Γεώργιο Σούρλα, ενώ παρουσιάστηκε η εξέλιξη των εργασιών αναζήτησης, εκταφής και ενταφιασμού των Ελλήνων πεσόντων σε αυτές τις μάχες.

Η εκτέλεση 20 Ελλήνων στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου:Ένα ακόμη έγκλημα των Βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής στην περιοχή της Δράμας

 

Το έγκλημα των Βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής στα Λευκόγεια Δράμας
 

Τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη του 1941, εκτελέστηκαν από τις κατοχικές βουλγαρικές δυνάμεις στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, είκοσι άνδρες από τα Λευκόγεια, το Χρυσοκέφαλο και την ευρύτερη περιοχή, από τις κατοχικές βουλγαρικές δυνάμεις.

 Ένα ακόμη έγκλημα από τους Βούλγαρους συμμάχους των Γερμανών Ναζί οι οποίοι τους παρέδωσαν την Μακεδονία και την Θράκη, ένα ακόμη έγκλημα εναντίων των Ποντίων, οι οποίοι υπέστησαν Γενοκτονία και από το Δάσκαλο Κεμάλ και από το Μαθητή Χίτλερ και τους συνεργάτες του. 

Τόσο ήταν το μίσος τους - Ο βομβαρδισμός της Αθήνας από τους Γερμανούς 3 μέρες πριν φύγουν, σαν σήμερα το 1944

Σαν σήμερα το 1944 ,οι Γερμανοί βομβάρδισαν την Αθήνα! Μόλις τρεις ημέρες πριν από την απελευθέρωσή της! Οι Γερμανοί έδειξαν ακόμη μια φορά πόσο απάνθρωποι υπήρξαν. 

Μέχρι τελευταία στιγμή εκτελούσαν πατριώτες ,προσπάθησαν να καταστρέψουν όποιες υποδομές είχαν αφήσει όρθιες στη χώρα, ήθελαν ακόμη και στην ταπεινωτική ήττα τους να δείξουν το μίσος και την περιφρόνησή τους στην ανθρώπινη ζωή. Ένας στρατός κατοχής που δεν σεβάστηκε ποτέ κανέναν κώδικα τιμής.

4, 5 και 6 Οκτωβρίου 1941: Η σφαγή των Ελλήνων από τους Βούλγαρους κατακτητές στους Φιλίππους Καβάλας Μακεδονίας

77 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που οι Βούλγαροι κατακτητές εκτέλεσαν 25 κατοίκους του οικισμού των Φιλίππων, στο πλαίσιο του σχεδίου τους για την επιβολή της εξουσίας τους σε μια περιοχή που διεκδικούσαν για πολλά χρόνια. 

Η σφαγή ξεκίνησε στις 4 Οκτωβρίου του 1941, ολοκληρώθηκε στις 6 Οκτωβρίου και άφησε -όπως ήταν φυσικό- ανεξίτηλα σημάδια στην μνήμη των κατοίκων των Φιλίππων.

Καλοκαίρι του 1941. Οι Βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής ξεκίνησαν από τα μεγάλα χωριά της Δράμας ένα πρόγραμμα τρομοκράτησης των κατοίκων με στόχο την οριστική επιβολή της κατοχικής εξουσίας, την υποταγή και πιθανόν τον εκβουλγαρισμό του πληθυσμού. 

Η σφαγή των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς από τους Τσάμηδες που συνεργάστηκαν με τους Ναζί

Το καλοκαίρι του 1943 η Παραμυθιά και τα χωριά του κάμπου της περνούσαν άσχημες ώρες. Η περιοχή ζούσε την κορύφωση του δράματος που είχε αρχίσει την άνοιξη του 1941 με την επικράτηση του άξονα στην Ελλάδα. 

Η Θεσπρωτία, ζούσε μία τριπλή κατοχή, των Γερμανών, των Ιταλών και των μουσουλμάνων Τσάμηδων, οι οποίοι έσπευσαν από την αρχή να συνεργαστούν με τους κατακτητές.

Όλη την περιοχή της Ηπείρου έλεγχε η γερμανική μεραρχία Εντελβάις η οποία ευθυνόταν για τις σφαγές αμάχων στη Μουσιωτίτσα, στους Λιγκιάδες και την εξόντωση της εβραϊκής κοινότητας των Ιωαννίνων. 

Του έβγαλαν ένα – ένα τα δόντια. Δεν μίλησε. Του έκοψαν ένα – ένα τα δάκτυλα. Δεν μίλησε.

Του έβγαλαν ένα – ένα τα δόντια. Δεν μίλησε! Του έκοψαν ένα – ένα τα δάκτυλα. Δεν μίλησε! Άρχισαν να του πετσοκόβουν πόδια και χέρια. Δεν μίλησε! Κι όταν βρέθηκε κάτω από τα γερμανικά τανκς είχε ακόμη τη δύναμη να περιφρονήσει τους δήμιούς του!

Ήταν παιδί, στα δεκαοχτώ του, γεμάτος όνειρα. Προτίμησε να πεθάνει ελεύθερος παρά να ζει με το στίγμα του κιοτή. Τον έλεγαν Σταύρο Ανδρεαδάκη. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Σοκαρά της Κρήτης.

Την ιστορία του Σταύρου Ανδρεαδάκη δεν την ήξερα. Τη διάβασα φέτος τον Σεπτέμβρη σε ένα φωτοτυπημένο, αλλά επαρκώς τεκμηριωμένο, φυλλάδιο γραμμένο από τον φιλίστορα δικηγόρο κ. Γιώργο Καρτσωνάκη. Το επόμενο πρωί βρισκόμουν στο Σοκαρά, ένα μικρό χωριό κοντά στο Ασήμι.