ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ. 14,14-22]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΧΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΕΝΤΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ
«Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν· καἰ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων(:Όταν λοιπόν τα άκουσε αυτά ο Ιησούς, αναχώρησε από εκεί με πλοίο σε κάποιον ερημικό τόπο, για να μείνει μόνος Του με τους μαθητές Του. Και όταν άκουσαν τα πλήθη του λαού ότι αποχώρησε σε ερημικό τόπο, Τον ακολούθησαν πεζοί από τις πόλεις)»[Ματθ. 14,13].
Πρόσεξε το ότι ο Κύριος σε κάθε περίπτωση αναχωρεί, και όταν παραδόθηκε ο Ιωάννης και όταν αποκεφαλίστηκε και όταν πληροφορήθηκαν οι Ιουδαίοι ότι οι μαθητές Του γίνονται όλο και περισσότεροι· διότι θέλει τα περισσότερα να τα τακτοποιεί κατά τρόπο πιο ανθρώπινο και να κινείται ως επί το πλείστον μέσα στα ανθρώπινα πλαίσια, επειδή δεν ήταν ακόμη καιρός να αποκαλύψει με σαφήνεια τη θεότητά Του. Για τον λόγο αυτόν και στους μαθητές Του έλεγε να μην πουν σε κανένα ότι Αυτός είναι ο Χριστός· διότι ήθελε αυτό να γίνει περισσότερο γνωστό μετά την Ανάστασή Του. Για τον λόγο αυτόν δεν ήταν αρχικά πολύ αυστηρός προς τους Ιουδαίους εκείνους που έδειξαν δυσπιστία, αλλά ήταν περισσότερο επιεικής.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Α΄ Κορ. 1,10-17]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ (:Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν, ἀδελφοί, στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ ὁμολογεῖτε ὅλοι τὴν ἴδια πίστη καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν μεταξύ σας διαιρέσεις, ἀλλὰ νὰ εἶστε ἁρμονικὰ ἑνωμένοι μὲ τὰ ἴδια φρονήματα ὅλοι σας καὶ μὲ τίς ἴδιες γνῶμες καὶ ἀποφάσεις)» [Α΄ Κορ. 1,10].
Αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ ἔλεγα πάντοτε, ὅτι δηλαδὴ οἱ ἐπιπλήξεις πρέπει νὰ γίνονται βαθμιαῖα καὶ μὲ ἤρεμο τρόπο, τοῦτο κάνει ἐδῶ καὶ ὁ Παῦλος· ἐπειδὴ δηλαδὴ πρόκειται νὰ εἰσέλθει σὲ θέμα, τὸ ὁποῖο εἶναι πλῆρες πολλῶν κινδύνων καὶ ἱκανὸ νὰ καταστρέψει ἐκ θεμελίων τὴν Ἐκκλησία, γράφει μὲ περισσότερη πραότητα. Λέγει δηλαδὴ ὅτι τοὺς παρακαλεῖ, καὶ μάλιστα τοὺς παρακαλεῖ διὰ τοῦ Χριστοῦ, σὰν οὔτε αὐτὸς μόνος του ὁ Παῦλος νὰ ἀρκοῦσε νὰ τοὺς ἀπευθύνει αὐτὴν τὴν παράκληση καὶ νὰ τοὺς πείσει.
Πέντε νεκροί, νεκρά ζώα και καταστροφές σε σπίτια και καλλιέργειες στα πύρινα μέτωπα.
Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και καλλιεργήσιμης γης, στάχτες. Σπίτια, καταστήματα και περιουσίες, παρανάλωμα του πυρός και μέσα σε όλα αυτά, η χώρα θρηνεί για την απώλεια 5 ανθρώπων, αλλά και πολλών ζωών που χάθηκαν στις φλόγες.
Οι πρώτοι νεκροί των πυρκαγιών
Πενήντα τρία μίλια ραφιών. Τριάντα πέντε χιλιάδες τόμοι καταλόγου. Έγγραφα αξίας δώδεκα αιώνων.
Στεγασμένο σε ένα από τα πιο εμβληματικά προπύργια της θρησκείας και του πολιτισμού όλων των εποχών, τα Μυστικά Αρχεία του Βατικανού, μπορεί να θεωρούνται ως υλικό του ιστορικού θρύλου, αλλά η ύπαρξή τους είναι απολύτως πραγματική.
Εἶχα μακριά μαλλιά, εἶχα σκουλαρίκια, εἶχα τυραννήσει πνευματικούς ἀνθρώπους, τους δασκάλους μου…
Μέ ἔστειλαν σ’ ἕνα χριστιανικό οἰκοτροφεῖο και τό ἔκανα ἄνω-κάτω..!!!
Μία μέρα, μέ τήν προτροπή ἑνός θείου μου, ἀποφάσισα νά ἐπισκεφθῶ τόν πατέρα Πορφύριο…
Νόμιζα ὅτι θά συναντοῦσα ἕνα ἀφελές γεροντάκι, ἀλλά γρήγορα διαψεύστηκα…!!! Μόλις μέ εἶδε ὁ Γέροντάς μου εἶπε:
ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
Οι φόβοι για την τεχνητή νοημοσύνη (TN) έχουν στοιχειώσει την ανθρωπότητα από την αρχή της εποχής των υπολογιστών. Μέχρι τώρα αυτοί οι φόβοι επικεντρώνονταν σε μηχανές που χρησιμοποιούν φυσικά μέσα για να σκοτώσουν, να υποδουλώσουν ή να αντικαταστήσουν ανθρώπους. Όμως τα τελευταία δύο χρόνια έχουν εμφανιστεί νέα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης που απειλούν την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού από μια απροσδόκητη κατεύθυνση, αναφέρει σε άρθρο του στον Economist ο ιστορικός και φιλόσοφος Γιουβάλ Νώε Χαράρι.
«Η τεχνητή νοημοσύνη έχει αποκτήσει μερικές αξιοσημείωτες ικανότητες χειρισμού και δημιουργίας γλώσσας, είτε με λέξεις, ήχους ή εικόνες. Με τον τρόπο αυτόν έχει χακάρει το λειτουργικό σύστημα του πολιτισμού μας», σημειώνει ο Χαράρι.
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Ἄλλο ἕνα εὐσεβὲς τέκνο τῆς ἁγιοτόκου Μικρασίας τιμάει ἡ Ἐκκλησία μας στὶς 27 τοῦ μηνὸς Ἰουλίου καὶ γι’ αύτὸ καλεῖ ὅλους μας νὰ ὑμνήσωμε «τοῦ Ἀναργύρου τὴν μνήμην, τοῦ γενναίου τὴν ἄθλησιν, τοῦ πιστοῦ (Παντλεήμονος) τὰς ἰατρείας» (ἀπὸ τὸν Οἶκο τῆς ἑορτῆς).
Ὁ Παντολέων –τὸ ἀρχικό του ὄνομα-, γιὸς τοῦ Εὐστοργίου καὶ τῆς Εὐβούλης, γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰ. (περ. 275) στὴν Νικομήδεια τῆς Βιθυνίας, «τὴν μητέρα τῶν μαρτύρων», ὅπως χαρακτηριστικὰ τὴν ἀποκαλοῦσαν γιὰ τὴν πλουσία προσφορά της σὲ ἡρώων καὶ μαρτύρων αἷμα. Οἱ ἀριστοκράτες γονεῖς του φρόντισαν ὁ υἱός των νὰ λάβῃ τὴν κατάλληλη τῆς τάξεώς του ἀγωγή. Συγχρόνως, ὅμως, φρόντισαν καὶ γιὰ τὴν γενικώτερη μόρφωσή του, τὴν ψυχικὴ καὶ ἠθική του καλλιέργεια. Ἡ μητέρα του μάλιστα, πιστὴ Χριστιανή, ἔτρεφε τὸν μικρὸ Παντολέοντα μὲ τὰ διδάγματα τῶν γραφῶν, ποὺ ἡ τρυφερή του ψυχὴ ῥουφοῦσε σὰν τὸ μέλι. Ἀλήθεια, τρανὴ εἶναι ἡ δύναμη τῆς «ἐκ παίδων ὀρθῆς διδασκαλίας», ὅπως τόνιζε καὶ ὁ θεῖος Πλάτων καὶ φυσικὰ ἐπισημαίνουν οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ οἱ σοφοὶ παιδαγωγοὶ ὅλων τῶν ἐποχῶν.
«Οὐ δώσω ὕπνον τοῖς κροτάφοις μου, οὐδὲ τοῖς βλεφάρο, ἕως οὗ εὕρω ἀνάπαυσιν τῷ χριστῷ μου».
Από τις 25 Αυγούστου, η ΕΕ θα απαγορεύσει όλα τα μηνύματα από το Διαδίκτυο που θεωρεί ότι αποτελούν παραπληροφόρηση, ψευδείς ειδήσεις ή παραβιάσεις θεμελιωδών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό γίνεται μέσω του νόμου για τις ψηφιακές υπηρεσίες (ακούγεται πολύ αθώο) ή του νόμου για τις ψηφιακές υπηρεσίες (DSA).
Τὸ πρῶτο μέρος ΕΔΩ
Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης
Στὸ προηγούμενο γραφτὸ παρουσιάστηκαν τὰ κύρια δεδομένα τῆς προσπάθειας δημιουργίας τοῦ νέου «ἀναβαθμισμένου» ἀνθρώπου. Τοῦ μετανθρώπου ἤ ὑπερανθρώπου.
Εἶναι τόσο κραυγαλέα, ὅσα λέγονται καὶ προβλέπονται ἐκεῖ, ποὺ μᾶλλον περιττεύει κάθε περαιτέρω σχολιασμός.
Δὲν ἀντέχω ὅμως στὸν πειρασμό, καὶ θὰ καταθέσω μερικὲς πρόχειρες σκέψεις σχετικῶς μὲ ὅλα αὐτά. Οὔτε ἐξαντλοῦν, οὔτε καλύπτουν ὅλο τὸ πρόβλημα. Ἁπλῶς μερικὰ σημεῖα του σχολιάζονται.
Ἄς δοῦμε κάπως τὶς πνευματικὲς προϋποθέσεις αὐτῶν ποὺ λένε καὶ σχεδιάζουν ὅλα αὐτά, ὅπως, καὶ ὅσο, προκύπτουν ἀπὸ τὰ λεγόμενά τους.
Γνωστός, στοὺς περισσοτέρους, ὁ βίος τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς καὶ θαυμαστὴ ἡ πολιτεία της. Ἐνήθλησε στερρῶς καὶ κέρδισε ἐπαξίως τὸν στέφανο τῆς θείας δόξης, αὐτὸν ποὺ ἀποδίδει ὁ Κύριος σ’ ὅλους ὅσοι ἀγωνίστηκαν «τὸν ἀγῶνα τὸν καλόν» καὶ ὁλοκλήρωσαν μὲ ἐπιτυχία τὴν πορεία των (Τιμ. Β’, δ’ 5-8).
Ἔτσι, λοιπόν, ὁ ὑμνογράφος, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα δὲν γνωρίζομε, ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὸ παράδειγμα τῆς Ἁγίας, συνέθεσε τὸ Ἀπολυτίκιό της, πλούσιο σὲ ἔκφραση καὶ βαθὺ σὲ θεολογικὸ περιεχόμενο. Ἀξίζει, θεωροῦμε, νὰ τὸ προσεγγίσωμε καὶ νὰ προσπαθήσωμε νὰ τὸ κατανοήσωμε, δεδομένου ὅτι πρόκειται, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ δυσκολώτερα Ἀπολυτίκια. Ὅσο περισσότερο, ὅμως, ἐμβαθύνει κανεὶς στὴν ὑπέροχη γλῶσσα του καὶ διεισδύει στὰ πυκνά του νοήματα, τόσο μεγαλύτερη ὠφέλεια ἀποκομίζει καὶ ὁ ἴδιος καὶ ἔτσι ὁδηγεῖται καλύτερα στὴν μίμηση τοῦ Ἁγίου, ποὺ ὀφείλει νὰ εἶναι ὁ τελικὸς στόχος κάθε πιστοῦ Χριστιανοῦ.
