Ο ταπεινός άνθρωπος - Δημήτριος Παναγόπουλος

Αν θυμηθεί κανείς ποτέ αυτόν που τον λύπησε ή τον πρόσβαλε ή τον αδίκησε ή του έκανε ένα οποιοδήποτε άλλο κακό, οφείλει να τον θυμηθεί και να τον θεωρήσει ως γιατρό της ψυχής του και εκ βάθους ψυχής να προσεύχεται γι’ αυτόν.

Αν όμως κάνει σκέψεις εναντίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι κάνει κακό εναντίον της ίδιας της ψυχής του, όπως οι δαίμονες.

Μάλλον δε, γίνεται ο ίδιος στον εαυτό του δαίμονας και εχθρός, διότι δεν επιθυμεί να απαλλαγεί από την κακία, αλλά θέλει να υποφέρει από ασθένεια αθεράπευτη. 

Διότι, αν δεν ήταν πραγματικά άρρωστος, δεν θα σκεφτόταν άσχημα για εκείνον που τον λύπησε ή ζημίωσε και ο οποίος στάλθηκε σε αυτόν από τον Χριστό ως γιατρός και με την ύβρη ή τη ζημία που του προξένησε τον ωφέλησε, διότι έτσι φανερώθηκε το πάθος που κρυβόταν μέσα του.

Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων: Το ιδεολόγημα της ταυτότητας φύλου καταστρέφει τα παιδιά

Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων: Το ιδεολόγημα της ταυτότητας φύλου καταστρέφει τα παιδιά

Το Αμερικανικό Κολλέγιο Παιδιάτρων (American College of Pediatricians) παροτρύνει τους επαγγελματίες υγείας, τους εκπαιδευτικούς και τους νομοθέτες να απορρίψουν όλες τις πολιτικές που κανονίζουν ώστε τα παιδιά να αποδεχθούν ως φυσιολογική μια ζωή που με μέσα χημικά και χειρουργικά πλαστογραφεί το αντίθετο φύλο. Τα γεγονότα - και όχι η ιδεολογία - καθορίζουν την πραγματικότητα.

1.Η ανθρώπινη σεξουαλικότητα χαρακτηρίζεται από ένα αντικειμενικό βιολογικό ζευγαρι- ίχνος : 

Ο ρόλος των μοναχών στην Αλωση της Πόλης μας.

Στην πρόσφατη αρθρογραφία της ΟΟΔΕ, ασχοληθήκαμε σε δύο συνέχειες (και θα ακολουθήσει και μία τρίτη) με μια υποτιθέμενη «συνέντευξη», που είχε θέμα τη «σεξουαλική κακοποίηση παιδιών στο Βυζάντιο» και έχει αναρτηθεί σε ιστοσελίδα αθεο-νέο-παγανιστών[1]. 

Το παρόν άρθρο, στην πραγματικότητα απαντά σε ένα ακόμα παραμύθι της «συνέντευξης» εκείνης, επειδή όμως είναι αρκετά διαδεδομένο και το συναντάμε σε πολλά φόρουμ και blog της νέο-ειδωλολατρίας, αποφασίσαμε να του αφιερώσουμε ένα ξεχωριστό άρθρο.

Ας δούμε ποιο είναι το απίστευτο αυτό σενάριο και πώς το διατυπώνουν στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, στα πλαίσια της υποτιθέμενης συνέντευξης:

Μοναχός Ιωσήφ Κουτλουμουσιανοσκητιώτης (1886 - 30 /5/ 1992)

Ο επί επταετία γείτονας μου Γερο-Ιωσήφ ο Κύπριος έχει μία ωραία ιστορία, γεμάτη περιπέτειες, απλότητα και ταπεινότητα. Κατά κόσμον ονομαζόταν Ιωάννης Χατζηπαναγιώτου. 

Τους ευλαβείς, καλοσυνάτους, απλούς και φτωχούς γονείς του τους έλεγαν Νικόλαο και Παναγιώτα. Γεννήθηκε στο χωριό Ριζοκάρπασο, της σήμερα κατεχόμενης από τους Τούρκους Καρπασίας, το 1886. 

Το 1902 ήλθε στο Άγιον Όρος. 

Στην Κύπρο δεν ξαναπήγε ποτέ. Την αγαπούσε όμως, προσευχόταν γι’ αυτή, και τη θυμόταν. Έλεγε:

 «Ποτέ δεν έχω βγάλει την Κύπρο από την καρδιά μου, γιατί γέννησε αγίους». Θυμόταν τις πολλές εκκλησιές του χωριού του με τα ωραία ήθη κι έθιμα.

Ή ιστορία της θεραπείας μιας Τουρκάλας μέ μεγάλη πίστη

Μάς έλεγαν στο γυναικείο μοναστήρι στο Μίρκοβατς εκεί πίσω άπ’ τά Σκόπια αυτό τό ασυνήθιστο συμβάν. 

Σ’ αυτό τό μοναστήρι υπάρχει ένα αγίασμα. Τούτο τό νερό ήταν γνωστό γιά τή θεραπευτική του ιδιότητα τόσο μεταξύ των χριστιανών όσο καί μεταξύ των μουσουλμάνων. 

Μία μέρα, έπεφτε δυνατή βροχή, καί τό νερό, κόκκινο άπ’ τή λάσπη, έρεε σάν ποτάμι δίπλα στο μοναστήρι. Κάποιου Τούρκου αρρώστησε ή γυναίκα. Την πόνεσαν πολύ τα στήθη, κι εκείνη διπλωνόταν άπ’ τους πόνους. 

Πήρε ό Τούρκος την Τουρκάλα στο άλογο καί λίγο πριν βραδιάσει την έφερε στο μοναστήρι του Μίρκοβατς.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2019

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος ὁ Ὁμολογητής

Ψήφῳ Θεοῦ πρὸς θεῖον ἤρθη χωρίον,

Γῆς, Ἰσαάκιος ἐκλιπὼν τὸ χωρίον.

Θεῖον Ἰσαάκιον μόρος εἷλεν ἑνὶ τριακοστῇ.

Ψήφω Θεού προς θείον ήρθη χωρίον,

Γης Iσάκιος εκλιπών το χωρίον.

Γην λίπεν Iσακίου τριακοστή κυδάλιμον κηρ.

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀρειανοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλεντος (364 – 378 μ.Χ.). Μοναχὸς στὴν πατρίδα του, μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς μονὲς αὐτῆς. Διακρινόταν γιὰ τὴ φλογερὴ πίστη καὶ τὴ μαχητικότητά του ἐναντίον καθενὸς ποὺ ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δὲ κατὰ τῶν ἐπικρατούντων αἱρετικῶν Ἀρειανῶν. 

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Περί Αγάπης Α' (51-75)

51.   Ο ανόητος, που τον οδηγούν τα πάθη, όταν αναστατώνεται από το θυμό, βιάζεται να φύγει ασυλλόγιστα μακριά από τους αδελφούς. Άλλοτε πάλι, όταν καίγεται από την επιθυμία, μετανοιωμένος τρέχει να τους συναντήσει. Ο φρόνιμος όμως, και στις δύο περιπτώσεις κάνει το αντίθετο. Στην περίπτωση του θυμού, αφού κόψει τις αιτίες της ταραχής, απαλλάσσει τον εαυτό του από την λύπη προς τους αδελφούς. στην περίπτωση της επιθυμίας, συγκρατεί τον εαυτό του από την παράλογη παρόρμηση για συνάντηση άλλων.

52.   Στον καιρό των πειρασμών μην εγκαταλείψεις το Μοναστήρι σου, αλλά υπόμενε με γενναιότητα τα κύματα των λογισμών, και μάλιστα της λύπης και της ακηδίας. Έτσι αφού δοκιμαστείς κατά θεία οικονομία με τις θλίψεις, θα αποκτήσεις βέβαιη ελπίδα στο Θεό. Αν όμως το εγκαταλείπεις, θα φανείς ανάξιος, άνανδρος και άστατος.

Κυρά-Λωξάντρα, θα με πας στο Μπαλουκλί;

Ξεκινήσαμε με τη Λωξάντρα για το Μπαλουκλί. Μου το'χε από καιρό τάξει πως θα με πήγαινε να μου δείξει τους τάφους της μάνας της και της γιαγιάς της -της καημένης της κυρα-Ζωίτσας ντε, που εκείνη έμαθε στη Λωξάντρα να μαγειρεύει έτσι όμορφα.

ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΣΙΠΡΑ - ΡΟΥΜΠΑΤΗ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ

Του Παναγιώτη Αποστόλου

Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου

egerssi@otenet.gr

www.egerssi.gr

Δυο 24ωρα μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και τη λαϊκή ετυμηγορία στην στήλη μου “Κόκκινο Πιπέρι” θα ασχοληθώ με το μείζον ζήτημα που προέκυψε ξαφνικά για τους αδαείς! Εμείς και κάποιοι ελάχιστοι συνεχώς κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για μια νέα μεθοδευμένη εθνική απώλεια μετά την Μακεδονία μας!

Και γίνομαι περισσότερο σαφής, δημοσιεύοντας ανάρτηση της Κυριακής – ως άμεση αντίδραση – του πατριωτικού διαδικτυακού portal “ας μιλήσουμε επιτέλους” με τίτλο: Πονηρές ματιές Ερντογάν – Τσίπρα πάνω από τη Θράκη:

Αφιέρωμα στις ηρωικές Δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα

Από τότε που ο πατρο-Κοσμάς με τις διδαχές του έκανε φανερό ότι το ποθούμενο δεν θα ερχόταν όσο το Γένος παράδερνε στην αμάθει αφ΄ οτου απέδειξε ότι άνδρας και γυναίκα είναι πλάσματα του Θεού ισότιμα, τα Παρθεναγωγεία άρχισαν αν ιδρύονται και οι απόφοιτές τους να προσφέρουν το έργο τους στον ελληνισμό ,που άρχισε να αποτινάζει από πάνω του τις αλυσίδες της σκλαβιάς. 

Στην Μακεδονία ιδιαίτερα άνθισαν μετά τα 1870 και την απόσχιση της βουλγαρικής εκκλησίας από το Πατριαρχείο , οπότε και άρχισε άγριος ο θρησκευτικός προσηλυτισμός. Τότε ο ελληνισμός αφυπνίστηκε και με το όπλο της παιδείας αγωνίστηκε να προασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα έναντι της βουλγαρικής απειλής.

29 Μαίου1453-Ένας Τούρκος γράφει για την Άλωση της Πόλης - Αυτά τα μέρη είναι των Ελλήνων και μια μέρα θα ’ρθουν να τα πάρουν

Με ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε παλαιότερα στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαίου. 

Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει αλήθειες για τις οποίες το Κεµαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει. 

Αξίζει να παρατεθεί μεταφρασμένο μέρος του κειμένου, από την συγκεκριμένη διεύθυνση της Τουρκικής εφημερίδας Sabah το οποίο έχει ως εξής:

Η Πόλις εάλω: Η άλωση της Κωνσταντινούπολης (29 Μαϊου 1453)

Η πολιορκία της Πόλης – Άγνωστες λεπτομέρειες από την ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών της Βασιλεύουσας – Η άλωση της Πόλης

Η πολιορκία και η άλωση της Κωνσταντινούπολης, είναι αναμφίβολα από τα πλέον σημαντικά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας. 

Το Βυζάντιο, η παρακμή και η αντίστροφη πορεία του οποίου είχαν αρχίσει, όπως συμφωνούν όλοι οι σύγχρονοι ιστορικοί από τα μέσα του 11ου αιώνα, με κομβικό σημείο την ήττα του Μαντζικέρτ (1071) και πρώτο ισχυρό πλήγμα την άλωση της Πόλης από τους Λατίνους (1204), δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τους Οθωμανούς. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 29 ΜΑΪΟΥ 2019

Ἡ Ἁγία Θεοδοσία ἡ Παρθενομάρτυς

 

Πνίγει θαλάσσης Θεοδοσίαν ὕδωρ,

Τρέφει δὲ Χριστὸς εἰς ἀναψυχῆς ὕδωρ.

Εἰκάδι Θεοδοσίην ἐνάτῃ πέφνε ῥεῦμα θαλάσσης.

Ἡ Ἁγία Παρθενομάρτυς Θεοδοσία καταγόταν ἀπὸ τὴν Τύρο τῆς Φοινίκης καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ ἐτῶν διέπρεπε τόσο γιὰ τὴν εὐσέβεια, ὅσο καὶ γιὰ τὸ ζῆλο της ὑπὲρ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, διαδίδοντας αὐτὴ μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρισσῶν γυναικῶν καὶ ἑλκύοντας πολλὲς ἀπὸ αὐτές. Κατὰ τὸ πέμπτο ἔτος τῶν διωγμῶν, βρισκόμενη στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης, συνελήφθη καὶ δέσμια ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος Οὐρβανοῦ. 

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Εντάξει,… έχεις πάθη, έχεις όμως και αρετές.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Εντάξει,… έχεις πάθη, έχεις όμως και αρετές.

Έχεις απιστία, έχεις και πίστη.

Έχεις ανηθικότητα, έχεις και ηθικά στοιχεία. Γιατί αυτά δεν τα λαμβάνεις υπόψιν σου;

Ένα μόνο να προσέχεις, να μην είσαι τεμπέλης, να μη φοβάσαι να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. 

Μη κάθεσαι και λες, έχω αυτό το πάθος, έχω εκείνο, χριστιανός είμαι εγώ; τίποτε δεν κάνω στην ζωή μου. 

Έτσι οδηγείσαι στην ακηδία, σπάνε τα νεύρα σου, και δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. 

Ο άγιος νέος ιερομάρτυς Ζαχαρίας ο εν Προύσση

Ο άγιος Ζαχαρίας ήταν ιερέας μιας ενορίας της Προύσσας, στην Βιθυνία. Η άμετρη κατανάλωση οίνου τού είχε γίνει οικτρός εθισμός, και μία νύχτα που ήταν μεθυσμένος έφθασε στο σημείο να απαρνηθεί τον Χριστιανισμό και να ασπασθεί την μουσουλμανική θρησκεία.

Μόλις συνήλθε, συνειδητοποίησε την βαρύτητα του αμαρτήματός του και άρχισε να τρέφει την επιθυμία να καθαρθεί δια του αίματος. Εντούτοις δεν εγκατέλειψε το ποτό και τον άστατο βίο.

Μία ημέρα που βρισκόταν πάλι σε κατάσταση μέθης, διαπληκτίσθηκε με μία πτωχή χήρα που δεν μπορούσε να ξεπληρώσει τα χρήματα που είχε δανεισθεί από αυτόν. Αποφάσισε τότε να πάει να υποβάλει μήνυση στο δικαστήριο. 

ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ... ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΠΟΤΑ... ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!... (Πολλές εικόνες 1.000.000 λέξεις...)

ΕΛΕΟΣ, ΘΕΕ ΜΟΥ!!! 

ΙΝΑ ΤΙ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ;;;;...

Όταν σκύβει ένα Κράτος το καβαλάνε όλοι

Γράφει ο Δρ. Αναστάσιος Κοπανίδης

Η είδηση ότι η Τουρκία ζητά αποζημίωση βάσει της Συνθήκης της Λοζάνης για τις «παραβιάσεις τον νόμων του πολέμου» (sic) που διέπραξε ο ελληνικός Στρατός κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία υποσκελίζεται σε αστειότητα από την ανακοίνωση-απάντηση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Ο λόγος είναι ότι τα σοβαρότατα επιχειρήματα του ελληνικού Υπουργείου, συνοδεύονται από τη φράση «Η ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών συνιστά ακόμη μια αδόκιμη προσπάθεια παραποίησης της ιστορίας», ενώ λίγο παρακάτω αναφέρεται σε «αναγνώριση της ιστορικής αλήθειας».

Ναι, σωστά διαβάσατε: 

Η Παναγία Προυσσιώτισσα διώχνει την θανατηφόρο γρίππη

Διηγήθηκε η Μεσολογγίτισσα Γεωργία Μωραΐτου: «Το έτος 1918 έπεσε θανατηφόρα γρίππη στο Μεσολόγγι. 

Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των γιατρών, ο ένας μετά τον άλλον κολλούσαν γρίππη και μετά από λίγες μέρες πέθαιναν εξαντλημένοι. 

Καθημερινώς πέθαιναν 25-30 άτομα, τα οποία μετέφεραν με κάρα και τα έθαπταν χωρίς συνοδεία ιερέως. Είχε γίνει επιδημία φοβερή. 

Το ίδιο συνέβαινε στο Αγρίνιο, όπου πέθαιναν κάθε μέρα 40-50 άτομα, στο Αιτωλικό και στα γύρω χωριά. 

Όταν είδαν οι ιθύνοντες της πόλεως τα πολλά θύματα και την γρήγορη εξάπλωση της νόσου συνεννοήθηκαν με τον Επίσκοπο και έστειλαν ανθρώπους στο μοναστήρι της Παναγίας της Προυσσιώτισσας. 

Άγιος Πορφύριος: Μη Πεις Τίποτε, Παππούλη Μόνο Εγώ Το Ξέρω Αυτό Κι Εσύ!

Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος ξεκίνησε μαζί με τρία πνευματικά τέκνα του να πάει σ’ ένα μοναστήρι, για να τελέσουν έναν Εσπερινό.

Αρχικά, είπαν να πάνε με τα πόδια. Αφού, όμως, περπάτησαν κάποια απόσταση κι επειδή ο Γέρων Πορφύριος ήταν κουρασμένος, σκέφτηκαν, μια καί το μοναστήρι εκείνο ήταν κάπως μακριά, να βρουν ένα μεταφορικό μέσον, αντί να πάνε με τα πόδια.

Εκείνη την ώρα φάνηκε από μακριά ένα ταξί. Είπαν τότε στο Γέροντα οι συνοδοί του -καί οι τρεις λαϊκοί, όχι κληρικοί- να κάνουν ένα νεύμα στο ταξί να σταματήσει, για να ρωτήσουν τον οδηγό αν μπορούσε να τους μεταφέρει στο μοναστήρι. 

«Μη φοβάστε», τους είπε, «θα σταματήσει μόνος του ο οδηγός του ταξί. Αλλά, όταν θα μπούμε στο ταξί, να μη μιλήσει κανένας σας στον οδηγό• μόνο εγώ θα του μιλήσω». 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 28 ΜΑΪΟΥ 2019

Μνήμη Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Λίγες μόλις δεκαετίες μετὰ τὸ γεγονὸς τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ ἐμφανίσθηκαν οἱ πρῶτες παραχαράξεις τῆς πίστεως καὶ ἀργότερα οἱ μεγάλες χριστολογικὲς αἱρέσεις στὴν Ἐκκλησία Του, σχετικὰ μὲ τὸ πρόσωπο καὶ τὴν ὑποστατικὴ ἕνωση τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων. Ποιὸς εἶναι Αὐτός; Ποιὰ εἶναι ἡ σχέση Του μὲ τὸν Θεό; Πῶς κατανοεῖται ἡ σχέση καὶ ἡ ἕνωση δηλαδὴ ἀκτίστου καὶ κτιστοῦ ἀπὸ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ; Πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι συγχρόνως «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου»; Μὲ ποιὸ τρόπο γεννήθηκε ἀπὸ γυναίκα; Πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ μητέρα Του, ἡ Παρθένος Μαρία νὰ ἀποκαλεῖται «Θεοτόκος»; Τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἐτίθεντο ἀφοροῦσαν ὄχι μόνο τὴ θεότητα τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἐνανθρώπησή Του.