Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης*
«Εμείς που θανατωθήκαμε εδώ, μην μας ξεχνάς γιατί η λήθη του
κακού είναι άδεια για την επανάληψή του», αναφέρει η επιγραφή του μνημείου στο ναζιστικό
στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης Μαουτχάουζεν – Γκούζεν της Αυστρίας,
υπενθυμίζοντας τον θάνατο 3.700 Ελλήνων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου
Πολέμου, αλλά και πως η λήθη μπορεί να σκεπάσει παλιά εγκλήματα και να
επιτρέψει την εμφάνιση νέων.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2000 και ο Oργανισμός Hνωμένων Eθνών το 2005 καθιέρωσε την 27η Ιανουαρίου, την ημέρα δηλαδή του 1945 που απελευθερώθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς Άουσβιτς-Μπίρκεναου, ως «Διεθνή Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος». Οι δύο αυτοί Οργανισμοί υπεράσπισης, μεταξύ των άλλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, αποφάσισαν να υιοθετήσουν τις σχετικές προτάσεις, ως διαρκή υπενθύμιση της συστηματικής προσπάθειας για την ολοκληρωτική εξόντωση εθνικών ή άλλων ομάδων από τη Ναζιστική Γερμανία και τους συνεργάτες της κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.