Γέρων Αρσένιος Μπόκα
Ρουμάνος Ιερομόναχος
Η Προσευχή είναι η Αναπνοή της Ψυχής, ενώ η Νηστεία είναι το Νερό, το οποίο Σβήνει την Φλόγα των Παθών ...
Ὤ
Ανθρωπε, πρέπει ν᾿ ἀλλάξης ζωή. Κόψε μέ τό ψαλίδι τό θέλημά σου, δηλαδή
τά κακά ἀποκυήματα: ἀνυπακοές, ἀντιρρήσεις, νοητικές ἀλλοιώσεις καί θά
παραμείνη ἕνα δένδρο, τό ὁποῖον δέν θά σαπίση στόν αἰῶνα. Αὐτά λέγει ὁ
Κύριος καί Θεός μας.
Κάθε
ἡμέρα διάβασε, ἐάν μπορῆς, ἔστω ἕνα στίχο, ἔστω ἕνα κεφάλαιο ἤ ἕνα
ψαλμό μέ τά ὁποῖα νά δένης τούς λογισμούς σου καί ἔτσι νά τούς μετακινῆς
ἀπό τά φθαρτά στά ἄφθαρτα καί αἰώνια. Δίνοντας ἔτσι δουλειά στούς
λογισμούς σου, δέν τούς ἀφήνης πλέον νά γεννοῦν τήν ἁμαρτία, ἡ ὁποία
κατόπιν γεννᾶ τά ἔργα τῆς ἐντροπῆς.
Ἡ
προσευχή καί ἡ νηστεία, αὐτές οἱ δύο πτέρυγες τῆς ψυχῆς, τά δυνατά ὅπλα
τῆς πνευματικῆς μάχης, μέ τά ὁποῖα μπορεῖς νά κερδίσης τήν μάχη
ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, τά γνωρίζεις καί ἐσύ, ἄνθρωπε, καί ξέρεις ἀκόμη
πόσο ὠφέλιμα εἶναι.
Ναί!
Ἡ Προσευχή καί ἡ νηστεία εἶναι τά θαυμαστά πνευματικά ἐργαλεῖα, μέ τά
ὁποῖα μαζεύεις πότε τόν ἕνα καί πότε τόν ἄλλον, τούς καρπούς τῶν
πνευματικῶν σου κόπων, ὅπως εἶναι καί τά ἐργαλεῖα στό νοικοκυριό ἑνός
σπιτιοῦ.
Ὅταν
θέλης νά κόψης τό χορτάρι, χρησιμοποιεῖς τήν κόσα, ἐνῶ ἐδῶ στήν
πνευματική μάχη παίρνεις τήν κόσα τῆς προσευχῆς καί κόβεις τήν ἁμαρτία
καί συγκεντρώνεις τίς ἀρετές καί τίς φυλάγης γιά νά μή ὁρμήσουν τά ἄγρια
πουλιά τῶν λογισμῶν καί ἁρπάξουν τούς σπόρους τῶν ἀρετῶν.
Χρησιμοποίησε
αὐτά, ὅταν πρέπει, διότι κανείς δέν γνωρίζει καλλίτερα ἀπό σένα ποῦ
συγκεντρώνεις καί ποῦ κόβεις, μόνο ἐσύ, ἄνθρωπε, τά γνωρίζεις αὐτά.
Διότι εἶναι γραμμένο: Ὑπάρχει καιρός νά κλαῖς, καί καιρός νά ὁμιλῆς καί
καιρός νά σιωπᾶς καί ὅλα στόν καιρό τους καί ὅλα μέ μία ἀληθινή σοφία
(Ἐκκλησιασ. 3,4-8).
Λέγει
ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Ἐγώ θέλω νά εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅπως εἶμαι καί
ἐγώ, δηλαδή ἄγαμοι. Ἀλλ᾿ ὁ καθένας ἔχει ἰδικό του χάρισμα ἀπό τόν Θεό»
(Α΄Κορ. 7,7).
Κάνε
βιαστικά κάτι, ὅ,τι ἠμπορεῖς, ἀλλά μέ πνεῦμα ταπεινώσεως, διότι ὁ Θεός,
ἐναντιώνεται στούς ὑπερηφάνους καί ἀλαζόνες, ἐνῶ στούς ταπεινούς δίνει
τήν χάρι.
Εὑρίσκεσαι
σέ περίοδο νηστείας, μή ξεχνᾶς ὅτι σέ βοηθεῖ κι αὐτή καί εἶναι σάν μία
αἴθουσα διαμονῆς, στήν ὁποία ὁ ἄρρωστος ἀπό τίς ἁμαρτίες του χριστιανός
πρέπει νά σκεφθῆ, μέχρι νά ἔλθη ἡ σειρά του, πῶς νά ξεσκεπάση πιό
εἰλικρινά τήν ἀσθένειά του μπροστά τόν Πνευματικό του στήν ἐξομολόγησι,
διότι, ἐφ᾿ ὅσον ἦλθες στόν γιατρό δέν πρέπει νά ἐπιστρέψης ἀθεράπευτος,
ἀλλά νά λάβης μέρος κατά ἕνα ὠφέλιμο τρόπο στούς οὐράνιους γιατρούς τῆς
Ἁγίας Τριάδος.
Ἡ προσευχή εἶναι ἡ ἀναπνοή τῆς ψυχῆς, ἐνῶ ἡ νηστεία εἶναι τό νερό, τό ὁποῖον σβήνει τήν φλόγα τῶν παθῶν..
Κάθε
ἐργαλεῖο ἔχει δύο ὄψεις. Ἐάν δέν τό χρησιμοποιήσης ὅπως πρέπει, ἀπό τήν
θέσι πού κόβει, σέ κόβει ἐσένα καί ἀντί νά κτίζης, νά γκρεμίζης.
Συνεπῶς, νά εἶσαι μέ τήν ἐλπίδα στόν Κύριο, ὅταν χρησιμοποιῆς τά
ἐργαλεῖα Του.
Σού
ὑπενθυμίζω τήν μυστική ἐκείνη ὁμάδα, ἡ ὁποία ἔβαλε στόν δρόμο ἀνθρώπους
της γιά τήν σύλληψι τοῦ Ἰησοῦ. Ἦτο ἡμέρα Τετάρτη καί μετά τρεῖς ἡμέρες,
δηλαδή τήν Παρασκευή, λοχεύθηκε γιά τίς ἁμαρτίες μας καί ραντίσθηκε μέ
τό Αἷμα Του γιά τίς ἀνομίες μας. Ὁ Χριστός βασανίσθηκε γιά τήν σωτηρία
μας καί μέ τίς πληγές Του ὅλοι ἐμεῖς θεραπευθήκαμε.
Βασανισμένος
καί ταλαιπωρημένος καθώς ἦτο, δέν ἄνοιξε τό στόμα Του, καί σάν πρόβατο
ὡδηγήθηκε στήν σφαγή καί σάν ἀμνός ἄμωμος στάθηκε μπροστά σ᾿ αὐτόν γιά
νά Τόν κουρέψη καί δέν ἄνοιξε τό στόμα Του (Πράξεις Ἀποστόλων 8,32).
Καί
ἐπειδή αὐτές τίς δύο ἡμέρες ἔπαθε ὁ Ἰησοῦς γιά χάριν τῆς σωτηρίας ὅλων
μας, ἐπιθυμῶντας κατά ἕνα ἰδιαίτερο τρόπο νά μᾶς βγάλη ἀπό τήν λάσπη τῆς
ἁμαρτίας, τῶν παθῶν, τῆς αἰωνίου καταδίκης, θέλοντας νά μᾶς σώση,
ἐμεῖς θά παραμείνουμε, ἄραγε, ἀδιάφοροι μπροστά στήν μεγάλη Του θυσία;
Νά μή θυσιάσουμε κι ἐμεῖς κάτι χρησιμοποιῶντας τό ὅπλο τῆς ἐγκρατείας;
Από το βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ»
«Πᾶνος»
Διαβάζουμε στο τέλος του άρθρου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ».
Εάν κάνουν μία φορά τον άνθρωπο όμορφο, τα υλικά μαργαριτάρια, τον κάνουν μύριες φορές τα πνευματικά μαργαριτάρια.
Το έχω ξαναπεί και θα το λέω συνεχώς αυτό που ρωτούσε ένας άγιος Γέροντας στους προσκυνητές που τον επισκεπτόταν.
Πες μου πόσο προσεύχεσαι, για να σου πω, πόση πνευματικότητα έχεις μέσα σου.
Πράγματι Αδέρφια μου, αν δεν έχουμε συνεχώς στο στόμα μας την ευχούλα Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με και Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς, δεν έχουμε κάνει βήμα στην πνευματική ζωή.
Και αυτό δεν είναι κατόρθωμα δικό μας, αλλά δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Ίσως φανεί περίεργο σε πολλούς αυτό που θα γράψω, ότι δεν είναι τίποτα απολύτως κατόρθωμα δικό μας.
Ακόμα και ότι πιστεύουμε στον Άγιο Τριαδικό Θεό μας και αυτό είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.
Ακόμα και η ελεημοσύνη, η συγχώρεση, η αγάπη στον αδερφό μας όλα είναι δωρεά του Αγίου Πνεύματος.
Τότε δικαιολογημένα θα αναρωτηθεί κάποιος:
τότε αφού τα πάντα τα δίνει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος τότε γιατί άλλοι πιστεύουν και άλλοι όχι.
Γιατί το μόνο πραγματικά που είναι δικό μας είναι η προαίρεσης μας.
Ούτε η ψυχή μας μας ανήκει, θα έρθει η ώρα που κι αυτήν θα κριθεί από τον Κύριο μας ανάλογα με τις πράξεις της.
Ομως να εξηγήσω τι είναι η προαίρεση, είναι το αυτεξούσιο μας, είναι η ελευθερία που μας έδωσε ο Θεός να πράττουμε το καλό ή το κακό.
Ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας, θέλει να μας σώσει όλους, όμως σέβεται την ελευθερία μας και δεν καταργεί το αυτεξούσιο μας.
Και όταν βλέπει το Άγιο Πνεύμα την προαίρεση του καθενός δίνει ανάλογα και τους καρπούς Του.
Το να νηστέψω, να αγρυπνήσω, να κάνω άσκηση, σημαίνει γενικά να μην αγαπάμε την καλοπέραση και την άνεση, αλλά να ζούμε λιτά και να προτιμάμε τα ταπεινότερα και τα πτωχότερα στην ζωή μας.
Αυτά ανήκουν στην προαίρεση μας και τότε μας έρχεται η όρεξη για προσευχή.
Αρχίζει και γλυκαίνει την καρδιά μας η Χάρις του Αγίου Πνεύματος και ποθούμε να προχωρήσουμε στην πνευματική ζωή.
Να νηστεύετε, Χριστιανοί μου! Και ιδιαίτερα να μάθουμε τα παιδιά μας να νηστεύουν.
Δεν θα πάθουν τίποτε, τίποτε δεν θα πάθουν, αν δεν φάνε το κρέας ή το γλυκό ή το παγωτό, την Τετάρτη και την Παρασκευή ημέρα.
Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να εγγρατεύεται από μικρός, γιατί όσο μεγαλώνει και διαμορφώνει τον χαρακτήρα του τόσο δυσκολότερα τον αλλάζει.
Θα συνεχίσω..
Μας λέει ο άγιος Γέρων Αρσένιος Μπόκα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε ἡμέρα διάβασε, ἐάν μπορῆς, ἔστω ἕνα στίχο, ἔστω ἕνα κεφάλαιο ἤ ἕνα ψαλμό μέ τά ὁποῖα νά δένης τούς λογισμούς σου καί ἔτσι νά τούς μετακινῆς ἀπό τά φθαρτά στά ἄφθαρτα καί αἰώνια.
Δίνοντας ἔτσι δουλειά στούς λογισμούς σου, δέν τούς ἀφήνης πλέον νά γεννοῦν τήν ἁμαρτία, ἡ ὁποία κατόπιν γεννᾶ τά ἔργα τῆς ἐντροπῆς.
Το μυαλό μας από τη φύση του είναι συνεχώς κινητικό, έτσι το δημιούργησε ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας. ( και αυτό για να έχουμε συνέχεια το μυαλό μας στον Θεό).
Συνεχώς σκέφτεται, άς το μάθουμε αντί να σκέφτεται να προσεύχεται.
Ο Άγιος Παΐσιος μας λέει ότι το μυαλό μας είναι όπως ένα δωμάτιο που είναι συνεχώς γεμάτο.
Αν μπει μέσα στο δωμάτιο ένας τεράστιος ελέφαντας, τότε το δωμάτιο γεμίζει και δεν χωράει τίποτα άλλο.
Έτσι και το μυαλό μας αν το γεμίσουμε καλούς λογισμούς δεν θα έχει χώρο για τους πονηρούς.
Ναι, όμως πώς θα το γεμίσουμε με καλούς;
Αυτό που μας λέει ο άγιος Γέρων να διαβάζουμε πνευματικά βιβλία.
Το Ψαλτήρι και τους βίους των Αγίων, δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να γνωρίζουμε τους βίους των Αγίων μας.
Ξυπνάνε το φιλότιμο μας και έχουμε προθυμία για Πνευματικούς Αγώνες.
Τα Αετόπουλα που ζούνε στα φρικαλέα καρούλια του Αγίου Όρους, πήγανε για έναν και μόνο σκοπό, να μείνουν μόνοι, με μόνον το Θεό.
Την μόνη παρουσία που ζουν και βιώνουν είναι ο Θεός, λένε ακατάπαυστα την ευχή και προσεύχονται για όλον τον κόσμο, χάρη σε αυτούς τους ανθρώπους υπάρχει ο κόσμος ακόμα.
Ενώ αντιθέτως όταν διαβάζουμε ή βλέπουμε κάτι πονηρό ξυπνάνε μέσα μας τα κατώτερα αισθητήρια μας.
Ο άνθρωπος μετά την πτώση του από τον Παράδεισο έχει ροπή προς την αμαρτία χρειάζεται μεγάλος αγώνας με τον ίδιο τον εαυτό μας για να πετύχουμε τις αρετές που θα μας δώσει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.
Στόχος εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ὁ ἀγῶνας ἔχει διπλὸ χαρακτῆρα. Εἶναι ἡ φυγὴ ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ ἡ ἐπίδοσι στὸ ἀγαθό.
Ὁ Απόστολος Τιμόθεος θὰ πάρῃ τὴ γενικὴ προτροπή: «Ἔπεχε σεαυτῷ» (Α΄ Τιμ. δ΄15).
Δὲν λέγει, πρόσεχε τὸν κόσμο, οὔτε πρόσεχε τὸν διάβολο, ἀλλὰ τὸν ἑαυτό σου.
Εἶναι ἡ ἰδία ἡ ἐντολὴ ποὺ πῆραν οἱ πρωτόπλαστοι στὸν Παράδεισο «ἐργάζεσθαι καὶ φυλάσσειν» αὐτὸν (Γέν. β΄ 15).
Ἀπὸ ποῖον νὰ φυλάξουν τὸν Παράδεισο οἱ πρωτόπλαστοι;
Κλέπται καὶ λησταὶ δὲν ὑπῆρχαν.
Ὁ διάβολος ἦταν πνεῦμα καὶ φράχτες δὲν ἐμποδίζουν τὴν παρουσία του.
Ἔπρεπε ὁ Ἀδὰμ νὰ φυλάξῃ τὸν ἑαυτό του γιὰ νὰ μὴ χάσῃ τὸν Παράδεισο.
Θα κλείσω με αυτό:
Μας είπε ο Κύριος μας: «Τούτο το γένος (= των δαιμόνων το γένος) εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία» (Μαρκ. 9,29).
Υ.Γ. να ευχαριστήσουμε και τον Αδερφό μας Πάνο που μας δίνει τροφή για περισσότερη εμβάθυνση.
Είχα γράψει παλιότερα να μην με ευχαριστεί για αυτά που αντιγράφω. ( τα περισσότερα είναι του Μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου).
Το τηρεί με απόλυτη ευλάβεια και τον ευχαριστώ.
Όμως όπως και ο ίδιος μου είπε: όπως μας λέει και ο Άγιος Παΐσιος, κάπου-κάπου χρειάζεται και κανένα λουκουμάκι.