τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ἱστορίας
Ἔχοντας διαβάσει καὶ τὴ νέα λαμπρὴ ἀνακοίνωση τοῦ μητροπολίτη Μόρφου, σχετικὰ μὲ τὴ λειτουργία τῶν ναῶν μέσα στὰ ὅρια τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας του, μία ἀνακοίνωση ποὺ συνεχίζει ἀκόμη πιὸ συγκινητικά τὴν ἕως τώρα ὀρθόδοξη καὶ λεβέντικη στάση του ἀπέναντι στὴ λεγόμενη πανδημία καὶ τοὺς καθεστωτικοὺς μεγαλεμπόρους της, ἔπεσε τὸ μάτι μου καὶ σὲ σχόλιο διαδικτυακοῦ φίλου (σὲ κάποιο ἀπό τὰ μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης), ποὺ ἀναρωτιόταν γιατί κανένας ἄλλος μητροπολίτης σὲ Ἑλλάδα καὶ Κύπρο δὲν τὸν ἀκολουθεῖ. Γιὰ ποιόν λόγο τὸν ἔχουν ἀφήσει μόνο του. Καὶ τὸ ἴδιο εἶμαι σίγουρος ὅτι ἀναρωτιοῦνται πολλοὶ ἀκόμη.
Δὲν εἶναι ὅμως καὶ τόσο δύσκολη ἡ ἀπάντηση. Ὄχι μόνο δείχνει σχεδὸν ἀπίθανο τὸ νὰ βρεθοῦν κάποιοι νὰ τὸν ἀκολουθήσουν, ἀλλὰ εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ πλεῖστοι τοὐλάχιστον ἐξ αὐτῶν εἶναι καὶ ἐκνευρισμένοι μαζί του. Πιθανότατα καὶ ἔξαλλοι. Πιθανότατα τὸν ἀντιπαθοῦν, ἴσως κάποιοι καὶ νὰ τὸν...μισοῦν θανάσιμα.