Αισθάνθηκα τις χάρες του αγίου Πορφυρίου

 

Στην περιοχή Ζωγράφου που μένω – διηγείται ο κ. Νικόλαος Τζάφας – γνώρισα ένα ιερέα σπουδαστή της Θεολογίας από την Σερβία, που σήμερα είναι Επίσκοπος. Ερχόταν όταν μπορούσε τα πρωινά στο μαγαζί μου στο ξυλουργείο και συζητούσαμε πνευματικά, ήταν ευλαβέστατος. 

 

Όταν μια ομάδα δέκα μοναχών από την Σερβία διερχόμενοι από Αθήνα πήγαιναν προσκυνητές στους Αγίους Τόπους, ο γνωστός μου ιερέας τους έφερε από το ξυλουργείο μου. Ήλθανε, ψάλανε στο μαγαζί μου και με ευλόγησαν. Πήγανε και στο Μήλεσι να πάρουν την ευλογία του οσίου Πορφυρίου. Όταν πήγανε, τους ρώτησε:

– Επάνω από το Μοναστήρι σας, τι υπάρχει εκεί; Του απαντήσανε:

– Υπάρχουν μερικά χαλάσματα από παλαιό Μοναστήρι.

– Εγώ, τους είπε, βλέπω φως· εκεί υπάρχουν άγια Λείψανα. Και τους περιέγραψε ακριβώς την περιοχή.

Ἅγιος Πορφύριος: Κάνε ότι μας λέει ο Χριστός...

 

" Κάνε αυτά που μας λέγει ο Χριστός, και τα προβλήματά σου θα πάνε καλά "

 

Μία μέρα, που βρισκόμουν στο κελί του και κουβεντιάζαμε, άκουγα να ηχεί διαρκώς το τηλέφωνο, χωρίς ο Γέροντας να το σηκώνει το ακουστικό. Κάποια στιγμή όμως, μου είπε : 

 

"Σε παρακαλώ σήκωσέ το και ρώτησε, ποιός είναι και τί θέλει". 

Ήταν μία κυρία, από κάποια πόλη της Βορείου Ελλάδος και έλεγε, πως ήταν ανάγκη να μιλήσει με το Γέροντα. 

Άγιος Πορφύριος: Άδικα τον απέλυσες δεν ήταν κλέφτης

 

Ο Γέρων Πορφύριος είπε σε κάποιον επισκέπτη του ότι έβλεπε πως κάτι κακό είχε κάνει στη ζωή του. 

 

Εκείνος του απάντησε ότι δεν ένοιωθε να τον ενοχλεί η συνείδησή του σε οτιδήποτε κι ότι τριάντα τόσα χρόνια που βρισκόταν στην Αθήνα, όπου είχε ένα εμπορικό κατάστημα, υπήρξε ένας τίμιος έμπορος. 

 

Δεν θυμόταν ο άνθρωπος να είχε κάνει οποιοδήποτε κακό.

«Στο χωριό σου», τον ρωτά ο Γέρων Πορφύριος, «δεν έκανες κανένα κακό;» 

«Όχι», απάντησε εκείνος. «Είμαστε πλούσια οικογένεια. 

Ο πατέρας μου πέθανε και μου άφησε όλη την περιουσία του. Και για να καταλάβετε ότι είμαι καλός άνθρωπος, θα σας πω ένα παράδειγμα. 

Όσιος Πορφύριος: Ο Χριστός είναι η χαρά της ζωής

 

 

Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας.

Η σχέση μας με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά..

Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα.

Ἅγιος Πορφύριος: Πῶς ἐπηρεάζουμε τούς ἄλλους μέ τίς σκέψεις μας

 

 

Μέσα μας ὑπάρχει ἕνα μέρος τῆς ψυχῆς ποὺ λέγεται “ἠθικολόγος”. 

 

Αὐτὸς ὁ “ἠθικολόγος”, ὅταν βλέπει κάποιον νὰ παρεκτρέπεται, ἐπαναστατεῖ, ἐνῶ πολλὲς φορὲς αὐτὸς ποὺ κρίνει ἔχει κάνει τὴν ἴδια παρεκτροπή.

Δὲν τὰ βάζει, ὅμως, μὲ τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ μὲ τὸν ἄλλο. Κι αὐτὸ δὲν τὸ θέλει ὁ Θεός.

Λέει ὁ Χριστὸς στὸ Εὐαγγέλιο: “Ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις; Ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν, κλέπτεις;”. Μπορεῖ νὰ μὴν κλέπτουμε, ὅμως φονεύουμε, κακίζουμε τὸν ἄλλον καὶ ὄχι τὸν ἑαυτόν μας. Λέμε παραδείγματος χάριν:

Άγιος Πορφύριος: Ο κρυφός πόλεμος των Μασόνων

 

Συζητούσα μια μέρα με τον Γέροντα για τις αιρέσεις κι εκείνος μου διηγήθηκε: 

 

"Μια φορά ήλθε σε μένα μια καλή κοπέλα, μορφωμένη, από καλό σπίτι και χριστιανή, πήγαινε μάλιστα και σε χριστιανική οργάνωση.

 

Μου είπε ότι της προξενεύουν έναν πολύ καλό κύριο, σοβαρό, πλούσιο, μορφωμένο, μόνο που ήταν μασόνος. 

 

Με ρώτησε τί να κάνει.

Της είπα να μην τον πάρει, αφού ήταν μασόνος. 

 

Άρχισε να μου λέει, ότι είναι πολύ καλός χαρακτήρας και γι' αυτό θα μπορέσει να τον προσελκύσει στο Χριστό. 

 

Της είπα ότι δε θα μπορέσει να πετύχει τίποτε. 

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Μη σας βασανίζουν τα έσχατα. Ούτε ο “Αντίχριστος” και τα σημάδια του

 

«Μη σας βασανίζουν τα έσχατα. Ούτε ο “Αντίχριστος” και τα σημάδια του. Γιατί, να ξέρετε, αν εμείς έχουμε μέσα μας τον Χριστό, δεν μπορεί σε τίποτε να μας βλάψει ο “Αντίχριστος”».

 

Μια μεγάλη αλήθεια, από τον σύγχρονο προορατικό και διορατικό Άγιο της εποχής μας, τον Γέροντα Πορφύριο.

 

Δυστυχώς, οι περισσότεροι παρασυρόμαστε και βασανιζόμαστε με τέτοιου είδους σκέψεις, δηλαδή: «Πότε θα έρθει ο “Αντίχριστος;” 

Ἅγιος Πορφύριος: Διαφορὰ θρησκείας καὶ χριστιανικῆς πίστης

Ἡ θρησκεία μας εἶναι ἀγάπη, εἶναι ἔρωτας, εἶναι ἐνθουσιασμός, εἶναι τρέλα, εἶναι λαχτάρα τοῦ θείου. Εἶναι μέσα μας ὅλ’ αὐτά. Εἶναι ἀπαίτηση τῆς ψυχῆς μας ἡ ἀπόκτησή τους.

Γιὰ πολλοὺς ὅμως ἡ θρησκεία εἶναι ἕνας ἀγώνας, μία ἀγωνία κι ἕνα ἄγχος. Γι’ αὐτὸ πολλοὺς ἀπ’ τοὺς «θρήσκους» τοὺς θεωροῦνε δυστυχισμένους, γιατί βλέπουνε σὲ τί χάλια βρίσκονται.

Κι ἔτσι εἶναι πράγματι. Γιατί ἂν δὲν καταλάβει κανεὶς τὸ βάθος τῆς θρησκείας καὶ δὲν τὴ ζήσει, ἡ θρησκεία καταντάει ἀρρώστια καὶ μάλιστα φοβερή. Τόσο φοβερὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος χάνει τὸν ἔλεγχο τῶν πράξεών του, γίνεται ἄβουλος κι ἀνίσχυρος, ἔχει ἀγωνία κι ἄγχος καὶ φέρεται ὑπὸ τοῦ κακοῦ πνεύματος.

Άγιος Πορφύριος: Και στο χειρότερο περιβάλλον μπορούμε να αγιάσουμε!

 

Πρέπει να χαίρεσαι που ο Θεός σ’ έριξε σε δύσκολο περιβάλλον. Γιατί εκεί έχεις την δυνατότητα ν’ αγωνισθείς και να κερδίσεις πολλά.

Και να ξέρεις πως κανένα περιβάλλον δεν είναι τέλειο.

Πρέπει να αισθάνεσαι τους άλλους, οποιοιδήποτε κι αν είναι αυτοί, μέλη του σώματός σου.

Άμα σε πονάει το χέρι σου το κόβεις;

Άμα σε πονάει το πόδι σου το κατηγορείς;

Όσιος Πορφύριος: Η αγάπη προς τον Χριστό θεραπεύει

Είδα και την Β. αυτές τις ημέρες – είπε κάποτε ο όσιος Πορφύριος – και της λέω «αν δεν προσπαθής στην αγάπη του Χριστού, αν δεν προσπαθήσης να ερωτευθής όντως με σφοδρό έρωτα τον Χριστό να γίνης αγία, δεν θα απαλλαγής από αυτό που έχεις, αλλά έτσι θα παιδεύης τους αδελφούς γύρω σου και εσύ θα μελαγχολής και θα αγριεύης και θα στενοχωριέσαι. 

 

Ενώ, άμα δοθής στην αγάπη του Χριστού, όλα αυτά τα βάσανα που έχεις και τις αντιδράσεις, θα γίνουνε όλα αγάπη και θείος έρωτας και δοξολογία και ευχαριστία στον καλό μας Χριστό. Βάλτο καλά στο μυαλό σου, αν δεν κατορθώσης να γίνης έτσι, θα παιδεύης και τους Πνευματικούς σου και τους άλλους».

Θαύματα με την προσευχή και την αγάπη του αγίου Πορφυρίου

 

Το 1984 – διηγείται η κυρία Νίκη Χιλλ – ζούσαμε στην Κρήτη, το κοριτσάκι μας η Ειρήνη 12 ετών βγήκε στον δρόμο να βοηθήση μια τυφλή γιαγιά να την πάη στο ιατρείο. Ένα αυτοκίνητο την πέταξε δυο μέτρα ψηλά και έπεσε με το κεφάλι μέσα σ’ ένα τσιμεντένιο χαντάκι. Οι γιατροί στο Νοσοκομείο στα Χανιά είπαν να φύγουμε αμέσως για την Αθήνα, γιατί το χτύπημα ήταν σοβαρό, το παιδί ήταν σε κώμα και ίσως δεν θα ζούσε.

Μας πήρε ντακότα της στρατιωτικής αεροπορίας και μας πήγε στην Αθήνα. Αμέσως στο Νοσοκομείο των Παίδων έπεσαν όλοι οι γιατροί πάνω στο παιδί, μα δεν ήξεραν αν θα γίνη καλά.

Στα Χανιά ο Σεβασμιώτατος κ. Ειρηναίος όλη την νύχτα προσευχόταν γονατιστός στο Ιερό, όλοι οι φίλοι μας και Ιερείς προσεύχονταν για την Ειρήνη μας.

Ἅγιος Πορφύριος: Ἡ νοερά προσευχή γίνεται μόνο ἀπό ἐκείνον πού ἔχει ἀποσπάσει τήν χάρι τοῦ Θεοῦ

Ἡ νοερά προσευχή γίνεται μόνο ἀπό ἐκεῖνον πού ἔχει ἀποσπάσει τήν χάρι τοῦ Θεοῦ. Δέν πρέπει νά γίνετε μέ τήν σκέψη “νά τή μάθω, νά τήν καταφέρω, νά τή φθάσω”, γιατί μπορεῖ νά ὁδηγηθοῦμε στόν ἐγωισμό καί ὑπερηφάνεια. Χρειάζεται πείρα, λαχτάρα, ἀλλά καί σύνεση, προσοχή καὶ φρόνηση, γιά νά εἶναι ἡ προσευχή καθαρή καί θεάρεστη. Ἕνας λογισμός, “εἶμαι προχωρημένος”, τά χαλάει ὅλα. Τί νά ὑπερηφανευθοῦμε; Δέν εἶναι τίποτα δικό μας. Αὐτά τά θέματα εἶναι λεπτά.

Νὰ προσεύχεσθε χωρίς νά σχηματίζετε στό νοῦ σας εἰκόνες. Νά μή φαντάζεσθε τόν Χριστό. Οἱ Πατέρες ἐτόνιζαν τό ἀνεικόνιστον στήν προσευχή. Μέ τήν εἰκόνα ὑπάρχει τό εὐόλισθον, διότι ἐνδέχεται στήν εἰκόνα νά παρεμβληθεῖ ἄλλη εἰκόνα. Ἐνδέχεται καί ὁ πονηρός νά κάνει παρεμβολές καί νά χάσουμε τήν χάρι.

Η τελευταία είσοδος του οσίου Πορφυρίου στο Άγιον Όρος

«Επισκεπτόμουν το Άγιον Όρος από παιδί πολύ συχνά και το γεγονός που θα σας περιγράψω δεν μπορώ να το τοποθετήσω άριστα στον χρόνο. Ήταν μάλλον μετά το 1990, η δε περίοδος του χρόνου ήταν μάλλον Φθινόπωρο και ταξίδευα μόνος μου για τα Κατουνάκια, για τον παπα–Εφραίμ και τους Δανιηλαίους. Οι προσκυνητές ήσαν λίγοι. 

 

Το καΐκι που έκανε την διαδρομή Δάφνη–Λαύρα ήταν δεμένο στον ένα και μοναδικό τότε Αρσανά και το κουμαντάριζε ο δούλος του Θεού Ιορδάνης με την οικογένειά του. Άνθρωπος ευλαβής, πεισματάρης με την θάλασσα, γνώστης των καιρών και κυρίως των μικρών ιδιοτροπιών των πατέρων. 

 

Εκείνη την ημέρα ήταν νοτιάς, η θάλασσα είχε δυσκολία, ο Ιορδάνης είχε ακυρώσει το δρομολόγιο για την Λαύρα και φώναζε σε όλους μας, “τελευταίος σταθμός Αγία Άννα”. Η αλήθεια ήταν ότι δεν με βόλευε, αλλά σκέφτηκα να μπω στο καΐκι και να κατέβω Αγία Άννα και να ανεβώ στο κάθετο καρδερίμι και μετά παράλληλα με την ακτή να περπατήσω με τα πόδια για τα Κατουνάκια. Ήμουν νέος και είχα τότε αντοχές για αυτές τις διαδρομές.

Η πρώτη μου γνωριμία με τον άγιο Πορφύριο

Είχαμε μεταβή με την σεβαστή μου (μακαριστή) γερόντισσα Ευστοχία στην Αθήνα – διηγείται η γερόντισσα Χριστονύμφη, Ιερά Μονή Ευαγγελισμού, Πάτμος – και μία μέρα με έστειλε στον γέροντα Πορφύριο, στο Μήλεσι, να πάρω την ευχή του.

Όταν τον συνάντησα μου λέει: «Έλα μαζί μου στο δάσος». Τον ακολούθησα τότε με δέος και εσωτερική χαρά και καθώς προχωρήσαμε αρκετά ανάμεσα στα πεύκα, με οδήγησε σε μία φυσική κρύπτη που συχνά προσευχόταν εκεί, σε μία δηλαδή μεγάλη κουφάλα ενός πεύκου που την είχε μετατρέψει σε μικρό ασκητήριο (στρώνοντας κάτω μάλιστα και μία κουρελού για να κάθεται και να προσεύχεται).

Αφού λοιπόν καθήσαμε πρόχειρα εκεί, μου λέει: «Να, εδώ έρχομαι και προσεύχομαι για όλο τον κόσμο και για την πατρίδα μου την Εύβοια που είναι εδώ απέναντι (και μου έδειξε στον ορίζοντα την Εύβοια που από εκεί φαινόταν καθαρά). Εύχομαι και γι’ αυτούς ιδιαιτέρως…».

Μετά άρχισε να κάνη ακτινογραφία της πνευματικής μου κατάστασης και ανασκόπηση όλης μου της ζωής και να μου αποκαλύπτη πράγματα που μόνο εγώ γνώριζα και ο Θεός.

Κατ’ αρχάς μου είπε ότι πήγα δώδεκα ετών στο Μοναστήρι· ακόμη και ότι όταν ήμουν πέντε ετών είχα βαπτίσει, μαζί μ’ ένα άλλο κοριτσάκι πέντε ετών και μία καθηγήτρια, ένα παιδάκι. Κάθε φορά που μου απεκάλυπτε κάτι, με ρωτούσε με την αγία απλότητα που τον χαρακτήριζε: «Έτσι δεν είναι;».

Βοήθεια του αγίου Πορφυρίου σε υποψήφια μοναχή

Πρώτη φορά – διηγείται ανώνυμη μοναχή – πήγα στον π. Πορφύριο τότε που γίνονταν οι σεισμοί στην Αθήνα. Έξω από το καλυβάκι του στον Ωρωπό ήταν μία ομάδα νέων. Μας είπαν να πάμε όλοι μαζί να πάρουμε μόνο την ευχή του, διότι δεν ήταν καλά.

Πήραμε την ευχή του και μας είπε: «Τι λένε οι εφημερίδες για τους σεισμούς;». Τα παιδιά απάντησαν: «Λένε ότι είναι τεκτονικοί». Μας λέει: «Δεν τα λένε καλά. Εγώ τους βλέπω ότι είναι εγκάρσιοι. Να, ο π. Επιφάνιος περιγράφει ωραία τους εγκάρσιους… στο τάδε βιβλίο». Δεν θυμάμαι αν μας διάβασε απόσπασμα εκ του βιβλίου που το είχε κοντά του. Φύγαμε και είχαμε όλοι μία χαρά ανεξήγητη, πετούσαμε.

Ἅγιος Πορφύριος: ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ!

 «Μην πολεμάτε να διώξετε το σκοτάδι απ’ το δωμάτιο της ψυχής σας. Ανοίξτε μια τρυπίτσα, για να έλθει το φως, και το σκοτάδι θα φύγει. Το ίδιο ισχύει και για τα πάθη και τις αδυναμίες. Να μην τα πολεμάτε, αλλά να τα μεταμορφώνετε σε δυνάμεις, περιφρονώντας το κακό. 

Να καταγίνεσθε με τα τροπάρια, τους κανόνες, τη λατρεία του Θεού, τον θείο έρωτα. Όλα τ’  άγια βιβλία της Εκκλησίας, μας, η Παρακλητική, το Ωρολόγιο, το Ψαλτήρι, τα Μηναία περιέχουν λόγια άγια, ερωτικά προς τον Χριστό μας. Να τα διαβάζετε με χαρά και αγάπη και αγαλλίαση. Όταν δοθείτε σ’  αυτήν την προσπάθεια με λαχτάρα, η ψυχή σας θ’ αγιάζεται με τρόπο απαλό, μυστικό, χωρίς να το καταλαβαίνετε» (Οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι, Ι. Μ. Χρυσοπηγής, Χανιά, 2003, σελ. 283).

Μία απλή εμπειρική πραγματικότητα αναφέρει ο μεγάλος σύγχρονος άγιος και αγαπημένος Γέροντας Πορφύριος: Όταν θέλουμε να φύγουμε από το σκοτάδι, δεν προβαίνουμε σε…πολεμικές ενέργειες! Απλώς στρεφόμαστε προς το φως – αρκεί και μία… τρυπίτσα! Για να τονίσει έτσι ότι το ίδιο ισχύει και στην πνευματική ζωή. 

Ο όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

 

Οι άγιοι με την χριστοειδή βιοτή τους και τα υπερφυσικά θαύματά τους αποτελούν μια αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο. Ένας τέτοιος θεογνώστης και θεοφάντωρ άγιος είναι και ο σύγχρονός μας όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης.

Πυρακτωμένος από τον θείο έρωτα δωδεκαετής άφησε τον κόσμο και ανεχώρησε για το Άγιον Όρος. Έφθασαν λίγα χρόνια αγώνων υπακοής και ασκήσεως για να λάβη την Χάρη του Θεού και ο Θεός με την πανσοφία Του προνόησε να βγη πάλι στον κόσμο «εις σωτηρίαν απολλυμένων ψυχών».

Αυτά που αγίασαν τον όσιο Πορφύριο ήταν η τελεία και χαρούμενη υπακοή στους Γέροντές του και η προσεκτική με αγάπη και ακόρεστη διάθεση ανάγνωση της Αγίας Γραφής και των λειτουργικών βιβλίων.

Άγιος Πορφύριος: Η προσευχή για το ζευγάρι που δε μπορούσε να κάνει παιδί

 

Ήταν Μάρτιος του 1972, όταν ένα πνευματικό παιδί του π. Πορφυρίου τον επισκέφθηκε στον Άγιο Νικόλαο, στα Καλλίσια Αττικής, για να τον συμβουλευθεί για ένα προσωπικό του θέμα.

Ο Παππούλης τον υποδέχθηκε με ιδιαίτερη χαρά, γιατί τον υπεραγαπούσε και τον θεωρούσε σαν ένα μέλος της οικογενείας του. Το ίδιο, ακριβώς συνέβαινε και από την άλλη πλευρά. Υπεράνω όλων ο Παππούλης!

Αφού μίλησαν αρκετές ώρες για πολλά και διάφορα, όπως συνέβαινε πάντα, ο Παππούλης του λέει:

-Πές μου τώρα και το θέμα σου, που τόσο σε απασχολεί.

-Έλα, ευλογημένε, λέγε…

Ο άγιος Πορφύριος παρηγορεί τον κόσμο

 

Όταν είχα περάσει μια μεγάλη δοκιμασία με την υγεία μου και ήμουν πολλούς μήνες άρρωστος, όταν ανέρρωσα συνάντησα τον Γέροντα Πορφύριο και με ρώτησε:

– Τι κάνεις;

– Δόξα τω Θεώ, Γέροντα, καλά είμαι. Ευχαριστώ για τις προσευχές σας.

– Μμμ, δεν είσαι καλά, μωρέ.

– Καλά είμαι, Γέροντα, διότι πράγματι ένοιωθα καλά.

– Όχι, λέει, δεν είσαι καλά. Όπως ήσουν, δεν είσαι, και όντως είχε δίκαιο, όπως έδειξαν τα πράγματα στην συνέχεια.

Η σχέση με τον Πνευματικό μας Πατέρα! (όσιος γέροντας Πορφύριος)

«Τον ρώτησα κάποτε (τον όσιο Πορφύριο): Γέροντα ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ υπακοής και ταπεινώσεως χριστιανικής; Και εκείνος μου απάντησε χαμογελώντας: Είναι το ίδιο πράγμα» (Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο σελ. 320)
     

«Μου εξηγούσε ο γέροντας Πορφύριος: «Μου έλεγαν για παράδειγμα: «Νικήτα» -αυτό ήταν το όνομά του ως μοναχού στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους- «τρέξε κάτω στον αρσανά να πάρεις αυτό το τσουβάλι με το αλεύρι. Και προτού να τελειώσει ο γέροντάς μου την εντολή του, εγώ ήδη είχα αρχίσει να τρέχω για τον αρσανά, να φορτωθώ το τσουβάλι και με χαρούμενη υπακοή να επιστρέψω» (Ο γέρων Πορφύριος σελ.97)