Αὐτὴ ἡ γραμμὴ διατηρήθηκε σ᾿ ὅλη τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας καὶ βέβαια τὸ ἴδιο ἔγινε καὶ κατὰ τὴν Φραγκοκρατία, ποὺ προηγήθηκε τῆς Τουρκοκρατίας. Ἕνα μεγάλο μέρος τῆς Ρωμηοσύνης [59], ποὺ μετὰ σκλαβώθηκε στὴν Τουρκιά, εἶχε σκλαβωθῆ πρωτύτερα στὴν Φραγκιά.
Σημειωτέον ὅτι οἱ Φράγκοι, ποὺ ἦσαν γιὰ ἀρκετοὺς αἰῶνες στὰ διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ἔκαναν μεγάλον ἀγῶνα γιὰ νὰ καθυποτάξουν τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς στοὺς Φράγκους ἐπισκόπους. Διότι δὲν ἐπέτρεπαν χειροτονίες Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων.
Καὶ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ μᾶς φαίνεται παράξενο, ἀφοῦ Φραγκοκρατία ἔχομε καὶ στὴν πρόσφατη Ἑλληνικὴ ἱστορία, ὅταν τὰ Δωδεκάνησα ἦταν ὑποδουλωμένα στὴν Ἰταλία καὶ οἱ Φράγκοι δὲν ἐπέτρεπαν στὰ Δωδεκάνησα χειροτονία Ὀρθοδόξου ἐπισκόπου.