Ἀργότερα, βεβαίως, μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Χριστιανισμοῦ ἡ ἑορτὴ αὐτὴ παρέμεινε ὡς λαϊκὴ ἐκδήλωση, ἄν καὶ τὰ παλαιὰ ἔθιμα δὲν ἔπαψαν ποτὲ νὰ ὑπάρχουν, στὶς μέρες μας δὲ γίνονται προσπάθειες ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς παγανιστικοὺς κύκλους γιὰ ἀναβίωσή των.
Ἀπὸ πλευρᾶς Χριστιανῶν προτάθηκε τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ καθιέρωση τῆς 1ης Μαΐου ὡς ἑορτῆς τοῦ ἐργάτου Χριστοῦ. Ὀρθότερο ὅμως θὰ ἦταν νὰ καθιερωνόταν ἡ ἡμέρα αὐτὴ πρὸς τιμὴ τοῦ Δημιουργοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ποὺ ὄχι μόνον ἐνήργησε γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου ἀλλὰ διαρκῶς ἐργάζεται καὶ προνοεῖ γιὰ τὴν συντήρηση καὶ τὴν ἀναδημιουργία του. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ Πρωτομαγιὰ ὡς ἡμέρα ἢ ἑορτὴ ἐργασίας δὲν θὰ θύμιζε πλέον τὰ αἱματηρὰ γεγονότα καὶ τὶς συγκρούσεις τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ θὰ ὑπενθύμιζε σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τὴν φύση καὶ τὸν σκοπὸ τῆς ἐργασίας, ὥστε νὰ ἀποφεύγωνται στὸ μέλλον ἀνάλογες ὀδυνηρὲς περιπέτειες γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος.