Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Οἴμοι! Δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ αὐτὴ ἡ λέξη ἐμφανίζεται μέσα στὰ ἱερὰ κείμενα τῆς μάνας Ἐκκλησίας. Κάθε μιὰ νὰ ἐμφατικοποιεῖ τὰ μεγάλα νοήματα τῶν θείων λόγων, νὰ ὑπογραμμίζει τίς ἀθάνατες λέξεις ποὺ ἀκολουθοῦν. Ὑπάρχει ἕνα τέτοιο... ἀλίμονο, τὸ ὁποῖο ἀληθινὰ κάθε φορὰ ποὺ τὸ ἀκοῦμε, μᾶς συνταράσσει ἀδελφοί μου.
Οἴμοι, οἶον ἀγῶνα ἔχει ἡ ψυχή, χωριζομένη ἐκ τοῦ σώματος! Οἴμοι, πόσα δακρύει τότε, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ ἐλεῶν αὐτήν!
Ὁ τόσο ἐπίπονος ἀγῶνας τῆς ψυχῆς νὰ ἐξέλθει ἐκ τοῦ σώματος...λόγια ἀπὸ τὴν ἀκολουθία εἰς κεκοιμημένους...ἐκεῖνο τὸ οἴμοι, ἐγερτικὴ σάλπιγγα γιὰ νεκροζώντανους ἀνθρώπους. Ἀλίμονο ἂν στὶς ἀμέτρητες φορὲς ποὺ ἐκείνη ἤχησε τὰ λόγια τοῦτα μεῖναν λόγια βουβὰ καὶ ...ἰδιόμελα γιὰ λίγους ἕως ἐλαχίστους.
Δὲν πᾶνε πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ἕνας συμπαθὴς καὶ πολυτάλαντος πασίγνωστος καλλιτέχνης, ὁ ἀδελφός μας ὁ Ἀθανάσιος, ἐγκατέλειψε τὰ μάταια τούτου τοῦ κόσμου καὶ μετέστῃ ἐξ ἡμῶν (προσευχόμαστε γιὰ αὐτὸ) ἐν χώρᾳ ζώντων. Πάλεψε ὁ ἀδελφός μας γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ μὲ τὸν καρκίνο καὶ ἔχοντας πλήρη γνώση του ὅτι ὁ καιρός του πάνω σὲ αὐτήν τὴ γῆ ἦταν ἐξαιρετικὰ περιορισμένος, ἔκανε κάτι πραγματικὰ ἐντυπωσιακὸ καὶ πρωτόγνωρο.
Οἴμοι, οἶον ἀγῶνα ἔχει ἡ ψυχή, χωριζομένη ἐκ τοῦ σώματος! Οἴμοι, πόσα δακρύει τότε, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ ἐλεῶν αὐτήν!
Ὁ τόσο ἐπίπονος ἀγῶνας τῆς ψυχῆς νὰ ἐξέλθει ἐκ τοῦ σώματος...λόγια ἀπὸ τὴν ἀκολουθία εἰς κεκοιμημένους...ἐκεῖνο τὸ οἴμοι, ἐγερτικὴ σάλπιγγα γιὰ νεκροζώντανους ἀνθρώπους. Ἀλίμονο ἂν στὶς ἀμέτρητες φορὲς ποὺ ἐκείνη ἤχησε τὰ λόγια τοῦτα μεῖναν λόγια βουβὰ καὶ ...ἰδιόμελα γιὰ λίγους ἕως ἐλαχίστους.
Δὲν πᾶνε πολλὰ χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ἕνας συμπαθὴς καὶ πολυτάλαντος πασίγνωστος καλλιτέχνης, ὁ ἀδελφός μας ὁ Ἀθανάσιος, ἐγκατέλειψε τὰ μάταια τούτου τοῦ κόσμου καὶ μετέστῃ ἐξ ἡμῶν (προσευχόμαστε γιὰ αὐτὸ) ἐν χώρᾳ ζώντων. Πάλεψε ὁ ἀδελφός μας γιὰ ἀρκετὸ καιρὸ μὲ τὸν καρκίνο καὶ ἔχοντας πλήρη γνώση του ὅτι ὁ καιρός του πάνω σὲ αὐτήν τὴ γῆ ἦταν ἐξαιρετικὰ περιορισμένος, ἔκανε κάτι πραγματικὰ ἐντυπωσιακὸ καὶ πρωτόγνωρο.
Λίγες μόλις μέρες προτοῦ κοιμηθεῖ, πῆγε μόνος του στὸ ἑστιατόριο ποὺ γειτνίαζε μὲ τὸ κοιμητήριο ὅπου καὶ θὰ ἐνταφιαζόταν, κανόνισε τὸ μενοῦ τῆς μακαρίας καὶ τὸ πλήρωσε...πράγματι ἀσύλληπτα σπάνιο αὐτὸ ποὺ ἔκανε! Θὰ ἔλεγε κανεὶς πὼς αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος δὲν φοβήθηκε τὸν θάνατο... Εἶχε γενναῖα ψυχή...ἀνδρεία ψυχή! Συνήθως ἐκεῖνες τίς τελευταῖες ὧρες, οἱ περισσότεροι οὔτε ποὺ θέλουν νὰ ἀκοῦνε γιὰ τὴν πιθανότητα τοῦ θανάτου. Ἐλπίζουν στὴν ἴαση, στὴν ἀντιστροφὴ τῆς ροῆς τῶν πραγμάτων, στό...θαῦμα!
Ἐκεῖνος ὁ ...Ἀθανάσιος φρόντισε, μερίμνησε...τὸν παρακολουθήσαμε νά...κήδεται τῆς μακαρίας του, τοῦ δείπνου, τοῦ νεκρόδειπνου τῶν φίλων του καὶ τῶν συγγενῶν του μετὰ τὴν κηδεία του, τὴν φροντίδα του δηλαδή. Εὐχηθήκαμε λοιπὸν ἐκείνη τὴν ὥρα μιὰ ἄλλη φροντίδα νὰ εἶχε λάβει ἐπίσης χώρα γιὰ τὸν ἀδελφό μας τὸν Ἀθανάσιο. Νὰ ἔφυγε καὶ μὲ τὴν ψυχή του τακτοποιημένη ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐξομολογημένος, ἑνωμένος μὲ τὸν Ζῶντα Θεὸ καὶ ἴσως πρὶν τὸ φευγιὸ του... μακάρι νὰ εἶχε μεριμνήσει γιὰ κάτι ἀκόμα. Νὰ εἶχε ἐντρυφήσει στὰ κορυφαῖα καὶ ἄφταστης ποιητικότητας λόγια ποὺ ὕστερα ἀπὸ λίγες μόλις μέρες ἀκούστηκαν πάνω ἀπὸ τὸ ἄψυχο σῶμα του.
Οἴμοι! Ἀλίμονο ἀδελφοί μου ἂν ποτὲ μᾶς δὲν μεριμνήσαμε γιὰ κάτι τέτοιο! Γιὰ τοὺς πολλοὺς μακάβριο! Γιὰ τοὺς ἐλαχίστους ἀληθινὰ μακάριο! Μὴν νομίζετε φυσικὰ πὼς ὁ γράφων ἀνήκει στό...λείμμα. Μόλις πρὶν ἀπὸ χρόνια πῆρε στὰ χέρια του ἕναν ψηφιακὸ δίσκο μὲ 600 ὀμιλήματα τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκα τοῦ Παραδείσου Δημητρίου Παναγόπουλου διαπίστωσε πὼς στὴν ἀκολουθία τῶν ὁμιλιῶν ὑπῆρχαν 15 μὲ τὸν τίτλο : Ἑρμηνεία Νεκρωσίμου! Δέος τὸν κατέλαβε τότε! Μόλις ἄρχισε νὰ ἀκούει καὶ νὰ μελετάει τὸν βαθὺ καὶ διαφωτιστικὸ λόγο τοῦ Παναγόπουλου, περιέργως πὼς ἐκεῖνες οἱ 15 ἀπὸ τίς 600 ὧρες ἔμεναν ...στὴν ἄκρη γιὰ ἀργότερα!
Οἴμοι! Ἀλίμονο ἀδελφοί μου ἂν ποτὲ μᾶς δὲν μεριμνήσαμε γιὰ κάτι τέτοιο! Γιὰ τοὺς πολλοὺς μακάβριο! Γιὰ τοὺς ἐλαχίστους ἀληθινὰ μακάριο! Μὴν νομίζετε φυσικὰ πὼς ὁ γράφων ἀνήκει στό...λείμμα. Μόλις πρὶν ἀπὸ χρόνια πῆρε στὰ χέρια του ἕναν ψηφιακὸ δίσκο μὲ 600 ὀμιλήματα τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκα τοῦ Παραδείσου Δημητρίου Παναγόπουλου διαπίστωσε πὼς στὴν ἀκολουθία τῶν ὁμιλιῶν ὑπῆρχαν 15 μὲ τὸν τίτλο : Ἑρμηνεία Νεκρωσίμου! Δέος τὸν κατέλαβε τότε! Μόλις ἄρχισε νὰ ἀκούει καὶ νὰ μελετάει τὸν βαθὺ καὶ διαφωτιστικὸ λόγο τοῦ Παναγόπουλου, περιέργως πὼς ἐκεῖνες οἱ 15 ἀπὸ τίς 600 ὧρες ἔμεναν ...στὴν ἄκρη γιὰ ἀργότερα!
Πέρασε ἀρκετὸς καιρὸς καὶ κάποτε ὁπλίστηκε μὲ θάρρος καὶ ξεκίνησε νὰ τίς ἀκούει! Ὦ Θεέ μου! Δὲν εἶχε ἀκούσει ποτέ του τίποτα πιὸ ἐλπιδοφόρα ἀφυπνιστικό! Ἀσταμάτητα καὶ ἐπαναληπτικὰ ξεκίνησε νὰ ἀκούει τὸν φλογερὸ Χριστοκήρυκα νὰ ἑρμηνεύει καὶ νὰ ρίχνει φῶς σὲ αὐτά τὰ μέχρι πρότινος ἄγνωρα καὶ σκιαχτερὰ λόγια τῶν ...νεκρῶν. Διαμάντια κρυμμένα ἀπὸ τὰ μάτια τῶν πολλῶν τούτου τοῦ μάταιου κόσμου. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα ποὺ πληροφορήθηκε γιὰ τίς κηδεῖες-φροντίδες τοῦ Ἀθανασίου , σκέφτηκε καὶ εὐχήθηκε! Νὰ μποροῦσε νὰ ἀπομαγνητοφωνοῦσε αὐτὲς τίς 15 ὧρες μὲ τὸν κυρ Δημήτρη καὶ νὰ τίς ἐνέτασσε μέσα στὴν ἑβδομαδιαία ραδιοσυμπόρευση μὲ τοὺς ἀδελφούς του, νὰ μάθουν ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότεροι γιὰ τὰ οὐράνια καὶ αἰώνια μηνύματα τῆς ἀκολουθίας πρὸς κεκοιμημένους.
Ἀδύνατον κάτι τόσο χρονοβόρο δίχως τὴν ἄνωθεν βοήθεια! Διαθέσιμος χρόνος σχεδὸν ἀνύπαρκτος! Ἔστειλε λοιπὸν ὁ Κύριος ποὺ σὲ ὅλα ἀπαντᾷ συνοδοιπόρο μιὰ εὐλογημένη ψυχὴ ποὺ ναί, ἀκούγεται ἀπίστευτο, λάτρευε ἀπὸ μικρὸς αὐτὴν τὴν ἀκολουθία! Δὲν γνωρίζονταν διόλου μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ ἐκεῖνος μὲ πολὺ εὐγένεια σὲ ἕνα μήνυμά του ρώτησε:-Μπορῶ σὲ κάτι νὰ βοηθήσω; -Ναὶ ἀπάντησε μὲ περίσσειο θράσος...μπορεῖς νὰ ἀπομαγνητοφωνήσεις 15 ὧρες ὁμιλίας τοῦ Παναγόπουλου; Εἶπε μόνο: Νὰ ᾿ναι εὐλογημένο! Ἕναν χρόνο μετὰ μαζὶ μὲ τὴν κοπιώδη τούτη ἐργασία, ὁ διάκονος τῆς...νεκρωσίμου ἀποκάλυψε καὶ τὴν συγκλονιστικὴ ἐπέμβαση τοῦ Κυριεύοντος σὲ ζωὴ καὶ θάνατο.
Ἀκολουθοῦν λόγια τοῦ Π.Β. : «...."... Ἀπ᾿ τὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του ποὺ τὸν ἔχανες, ποὺ τὸν ἔβλεπες, στοὺς Ταξιάρχες...
Ἀπὸ τὰ μικράτα του (ὅπως λέει καὶ μιὰ εὐλογημένη ψυχή), ἀπὸ τὸν Ἑξάψαλμο στὸν γυναικωνίτη μὲ τὴν μάνα του...
Ἀφοῦ ἔκανε καὶ τὸ ἑξῆς: Σὲ ἡλικία ποὺ δὲν θυμᾷται οὔτε αὐτὸς (δηλ. πολὺ μικρή, τοῦ εἶπαν τὸ κατόρθωμά του ἐφόσον μεγάλωσε), ἑωθινὴ ὥρα Κυριακῆς ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ πῆγε στὴν θέση του στὸν γυναικωνίτη μόνος του, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ μάνα του νὰ τὸν ψάχνει ἐναγωνίως μέχρι ποὺ τὸν βρῆκε...
Μεγαλώνοντας, τὸ Ἅγιο Βῆμα διαδέχθηκε τὸν γυναικωνίτη καὶ πλέον ἀπὸ ἐκεῖ μέσα ὑπηρετοῦσε τὸν Λειτουργὸ τοῦ Ὑψίστου σὰν ἕνα παιδάκι ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ εἶχαν οἱ Ἐκκλησιές μας τῷ καιρῷ ἐκείνῳ...
Τίς Κυριακὲς καὶ τίς γιορτὲς πολλὰ παιδιὰ στὸ Ἅγιο Βῆμα, ἀλλὰ στοὺς Ἑσπερινούς, στὰ Ἀπόδειπνα τῆς ἐπιστροφῆς, στὶς Παρακλήσεις τῆς Μάνας Παναγιᾶς, στὰ Μυστήρια γάμους, βαπτίσεις, (ποὺ τότε γίνονταν μόνο Κυριακές), μόνο ἕνα παπαδάκι... πάντα τὸ ἴδιο. Φυσικὰ ἂν δὲν εἶχε σχολεῖο, ἡ Νεκρώσιμη ἀκολουθία ἦταν ἡ ἀγαπημένη του. (Αὐτὸ βέβαια δὲν τὸ ἤξερε κανεὶς ἄλλος γιατί θὰ τὸν περνοῦσαν γιὰ τρελό).
Ὁ κυρ-Γιῶργος ὁ νεωκόρος (ποὺ ἔκανε τὸν ψάλτη στοὺς Ἑσπερινοὺς) καὶ ὁ πατὴρ Παναγιώτης (ὁ Θεὸς νὰ τοὺς ἀναπαύει), μὲ τὸν καιρὸ τὸν ἀνέβασαν στὸ ἀναλόγιο, μιᾶς καὶ πολλὲς φορὲς ἦταν οἱ τρεῖς τους. Νὰ ἕνα Τρισάγιο, νὰ ἕνα Πάτερ ἡμῶν, νὰ ἕνα Πιστεύω, καὶ σιγὰ σιγὰ τὸ παπαδάκι, ἔγινε ψαλτάκι... Ἄχ!... Ἀξέχαστοι ἑσπερινοὶ καὶ ἂς ἦταν σὲ ἦχο Πλάγιο τοῦ κουτουροῦ. Ὁ καιρὸς πέρασε..., μεγάλωσε, ἄρχισε νὰ ψάλλει καὶ τίς Κυριακὲς μὲ τοὺς ψάλτες... ὥσπου τὰ φέρε ἔτσι ὁ Θεὸς νὰ ἀναλάβει μόνος του τὸ ἀναλόγιο τῶν Ταξιαρχῶν...
Τροπάρια ἀμέτρητα... ψαλμοὶ ἀμέτρητοι... ἀλλ᾿ ὅμως... τὰ Νεκρώσιμα ἦταν ἡ ἀδυναμία του. Δεκάδες cd μὲ ψαλμωδίες, μὲ διαφόρους ψαλμούς, ἀλλὰ ὅσα κι ἂν εἶχε θεωροῦσε ὅτι ἡ συλλογή του εἶχε ἕνα κενό. Ἔψαχνε ἀπελπισμένα σὲ cd τὴν Νεκρώσιμο Ἀκολουθία. Χρόνια ὁλάκερα νὰ μὴν μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁλοκληρωμένη τὴν ἀκολουθία αὐτή. Ὁ Θεὸς ὅμως τὸν ὁδήγησε μὲ τὰ χρόνια στὸ ἀναλόγιο τῆς Ἀγιὰ Σοφιὰς στὴν ψαλτομάνα Θεσσαλονίκη καὶ ἔτσι βρῆκε καὶ τὸ cd ὁλόκληρης τῆς Νεκρώσιμου Ἀκολουθίας ἀπὸ τὸν Λέοντα τῶν ἀναλογίων.
Αὐτὸ τὸ cd ἔμελλε νὰ γίνει ἡ αἰτία, ὥστε νὰ συνδεθεῖ ἀκόμη περισσότερο μ᾿ αὐτὴν τὴν ἀκολουθία. Πλέον ὅλα τὰ ἄλλα παραμερίστηκαν καὶ αὐτὸ εἶχε μόνιμη θέση στὸ ράδιο-cd τοῦ αὐτοκινήτου του, καθότι περνοῦσε καὶ πολλὲς ὧρες στὸ αὐτοκίνητο του λόγο ἐργασίας. Τὴν ἄκουγε πολὺ συχνὰ γιατί τοῦ θύμιζε τὴν προσωρινότητα τοῦ κόσμου τούτου καὶ ἔβλεπε μὲ ἄλλη ματιὰ τὸν μάταιο αὐτὸν κόσμο.
Σὰν ψάλτης δεκάδες ἂν ὄχι ἑκατοντάδες Νεκρώσιμες ἀκολουθίες, σὰν συγγενεῖς, σὰν φίλος, σὰν γνωστός, ἄλλες τόσες... ἀμέτρητες φορὲς τὸ cd, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουν τυπωθεῖ στὸ μυαλό του τόσες φράσεις ἀπ᾿ αὐτὴν τὴν ἀκολουθία. Τί νὰ πρωτοθυμηθεῖ.... μὲ ἀποκορύφωμα τό:
"Οἴμοι, οἶον ἀγῶνα ἔχει ἡ ψυχή, χωριζομένη ἐκ τοῦ σώματος! Οἴμοι, πόσα δακρύει τότε, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ ἐλεῶν αὐτήν..."
Ἀλλ᾿ ὅμως... ὁ Θεός τοῦ ἄνοιξε μπροστά του ἕναν ἀκόμη δρόμο γιὰ νὰ γνωρίσει πολλὰ περισσότερα ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ ἤξερε μέχρι τότε. Ναὶ πράγματι, μπορεῖ πλέον νὰ ἀναφωνήσει ὅτι "Ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά!!!" γιὰ τὴν διατριβή του, δοξάζοντας τὸν Πανάγαθο Κύριο καὶ εὐχαριστῶντας Τον ποὺ οἰκονόμησε νὰ ἐργαστεῖ σ᾿ αὐτὸ τὸ πνευματικὸ ἀμπελάκι πρὸς Δόξαν Θεοῦ καὶ πνευματικῆς ὠφέλειας ψυχῶν.
.... αἰσθάνομαι ἀνείπωτη χαρὰ ἀλλὰ καὶ ταυτοχρόνως μεγάλη εὐθύνη γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ παρουσιασθῶ ἐνώπιον τοῦ Ἅγιου Θεοῦ ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἀναχώρησής μου ἀπ᾿ τὸν μάταιο τοῦτο κόσμο. Ὅλα αὐτὰ ποὺ κατέγραψα ἔχουν τυπωθεῖ μέσα στὸ μυαλό μου. Ὁ φωνὴ τοῦ κυρ-Δημήτρη ἀντηχεῖ μέρα νύχτα στὰ αὐτιά μου. Ἄλλο πρᾶγμα νὰ ἀκοῦς μιὰ ὁμιλία ποὺ περνᾷ καὶ φεύγει καὶ ἄλλο πρᾶγμα αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ διαδικασία.»
Πασχάλης τὸ ὄνομά του! Ἀναστάσιμο καὶ αὐτὸ ὅπως τὸ Ἀθανάσιος!
Ὁ Ἀθανάσιος ποὺ φρόντισε ἀκόμα καὶ τὸ τραπέζι τῶν συγγενῶν καὶ τῶν γνωστῶν μετὰ τὴν κηδεία του...στὰ ψάλματα ποὺ ἀκολουθοῦν ἐκεῖνο τὸ δεῦτε τελευταῖον ἀσπασμό, ἀρκετὰ παλαιότερα ὑπῆρχαν πολλὰ ἀκόμα τέτοια προσόμοια, ποὺ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου γιὰ λόγους συντομίας καὶ οἰκονομίας στή...δυσνόητη γιὰ τὸ κοσμικό μας φρόνημα ἀλήθεια, παραλείφθηκαν καὶ σχεδὸν ξεχάστηκαν...ἕνα ἀπὸ ἐκεῖνα λέει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:
Ὁ Ἀθανάσιος ποὺ φρόντισε ἀκόμα καὶ τὸ τραπέζι τῶν συγγενῶν καὶ τῶν γνωστῶν μετὰ τὴν κηδεία του...στὰ ψάλματα ποὺ ἀκολουθοῦν ἐκεῖνο τὸ δεῦτε τελευταῖον ἀσπασμό, ἀρκετὰ παλαιότερα ὑπῆρχαν πολλὰ ἀκόμα τέτοια προσόμοια, ποὺ μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου γιὰ λόγους συντομίας καὶ οἰκονομίας στή...δυσνόητη γιὰ τὸ κοσμικό μας φρόνημα ἀλήθεια, παραλείφθηκαν καὶ σχεδὸν ξεχάστηκαν...ἕνα ἀπὸ ἐκεῖνα λέει μεταξὺ ἄλλων τὰ ἑξῆς:
"Ὅτε ἐκ τοῦ σώματος ψυχὴ μέλλει μετὰ βίας ἀρπάσθαι ὑπὸ ἀγγέλων φρικτῶν, πάντων ἐπιλάθεται τῶν συγγενῶν καὶ γνωστῶν καὶ φροντίζει τὰ μέλλοντα κριτήρια στῆναι τὰ τῆς ματαιότητος καὶ πολυμόχθου σαρκός...
Ὦ νὰ φρόντιζε ὁ ἄνθρωπος τῆς ψυχῆς του τὰ μέλλοντα καὶ αἰώνια μακριὰ ἀπ᾿ὅ,τι τὸ πρόσκαιρο καὶ μάταιο πολύμοχθο ἀδελφοί μου. Εἶναι μεγάλη ἡ φροντίδα αὐτὴ ποὺ ξεκινᾷ σὲ αὐτὸν τὸν κύκλο τῶν ἐκπομπῶν! Νὰ ἐντρυφήσουμε σὲ αὐτὰ τὰ νοήματα! Νὰ ἀποδιώξουμε τὸν ὕπνο τῆς πλάνης ποὺ ἐπιφέρουν οἱ ἀκαιροφάνταστες μέριμνες τῆς ματαιότητας. Νὰ ἐμβαθύνουμε σὲ ἐκεῖνα ποὺ κάποτε θὰ ἀκούσει στὰ σίγουρα ἡ ψυχή μας! Μὴν τὴν ἀφήσουμε καθεύδουσα καὶ ἀπληροφόρητη γιὰ αὐτὰ τὰ σπουδαῖα. Μὴν τὴν τρομάξουμε μὲ ὅσα ὑποτιθέμενα μακάβρια, πεισιθάνατα καὶ ἄχαρα τάχα θαρρεῖ πὼς ἀκούγονται στὴν συγκλονιστικὴ τούτη ἀκολουθία. Μακάρια καὶ χαρμόσυνα οὐράνια εἶναι ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀκολουθοῦν. Μακαρία ἡ ὁδός, ἡ πορεύει σήμερον...θὰ ἀκουστεῖ...εὐτυχισμένος ὁ δρόμος ποὺ ἑτοιμάστηκε... Φρόντισε ἔτσι νὰ εἶναι ἀδελφέ μου... ταλαίπωρε ἑαυτέ μου, Ἀθάνατε!
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ σειρὰ 7 ἐκπομπῶν ἀφιερωμένων στὴν ἑρμηνεία τῆς ἀκολουθίας εἰς κεκοιμημένους ὑπὸ μακαριστοῦ Δημητρίου Παναγόπουλου.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ σειρὰ 7 ἐκπομπῶν ἀφιερωμένων στὴν ἑρμηνεία τῆς ἀκολουθίας εἰς κεκοιμημένους ὑπὸ μακαριστοῦ Δημητρίου Παναγόπουλου.
______________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου