– Εἶναι πολὺ βαρύ, Γέροντα, νὰ μολύνη κανεὶς τὸ Ἅγιο Βάπτισμα;
– Ἀνάλογα πόσο τὸ μολύνει. Ἄλλος τὸ μολύνει πολύ, ἄλλος λίγο, ἄλλος κάνει ἕναν λεκέ, ἄλλος δύο...
– Καὶ εἶναι τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα ποὺ μολύνουν τὸ Βάπτισμα;
– Ἔ, φυσικά, τὰ θανάσιμα ἁμαρτήματα τὸ μολύνουν καὶ τότε ἡ θεία Χάρις ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Βέβαια δὲν τὸν ἐγκαταλείπει, ὅπως οὔτε ὁ Φύλακας Ἄγγελος δὲν τὸν ἐγκαταλείπει. Θυμᾶστε τί εἶχε πεῖ ὁ διάβολος στὸν ἱερέα τῶν εἰδώλων γιὰ τὸν μοναχὸ ποὺ ἤθελε νὰ παντρευτῆ τὴν κόρη του; «Μὴ βιάζεσαι· αὐτὸς ἐγκατέλειψε τὸν Θεό, ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν τὸν ἐγκατέλειψε ἀκόμη»[1].
– Γέροντα, μπορεῖ κανεὶς νὰ ζῆ στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ μὴν τὸ αἰσθάνεται;
– Ὄχι, τὴν αἴσθηση ὅλοι τὴν ἔχουν, ἀλλὰ ὑπάρχει ἀδιαφορία. Γιὰ νὰ ἔρθη κανεὶς στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νὰ θέλη νὰ βγῆ ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Ἂς πάρουμε γιὰ παράδειγμα κάποιον ποὺ κλείσθηκε κατὰ λάθος σὲ ἕνα σκοτεινὸ ὑπόγειο. Μόλις δῆ μιὰ ἀκτίνα νὰ περνάη ἀπὸ μιὰ ρωγμή, κοιτάζει πῶς νὰ βγῆ στὸ φῶς. Θὰ ἀνοίξη σιγὰ-σιγὰ τὴν ρωγμή, γιὰ νὰ βρῆ τὴν πόρτα καὶ νὰ βγῆ ἔξω.
– Ἀνάλογα πόσο τὸ μολύνει. Ἄλλος τὸ μολύνει πολύ, ἄλλος λίγο, ἄλλος κάνει ἕναν λεκέ, ἄλλος δύο...
– Καὶ εἶναι τὰ μεγάλα ἁμαρτήματα ποὺ μολύνουν τὸ Βάπτισμα;
– Ἔ, φυσικά, τὰ θανάσιμα ἁμαρτήματα τὸ μολύνουν καὶ τότε ἡ θεία Χάρις ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Βέβαια δὲν τὸν ἐγκαταλείπει, ὅπως οὔτε ὁ Φύλακας Ἄγγελος δὲν τὸν ἐγκαταλείπει. Θυμᾶστε τί εἶχε πεῖ ὁ διάβολος στὸν ἱερέα τῶν εἰδώλων γιὰ τὸν μοναχὸ ποὺ ἤθελε νὰ παντρευτῆ τὴν κόρη του; «Μὴ βιάζεσαι· αὐτὸς ἐγκατέλειψε τὸν Θεό, ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν τὸν ἐγκατέλειψε ἀκόμη»[1].
– Γέροντα, μπορεῖ κανεὶς νὰ ζῆ στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ μὴν τὸ αἰσθάνεται;
– Ὄχι, τὴν αἴσθηση ὅλοι τὴν ἔχουν, ἀλλὰ ὑπάρχει ἀδιαφορία. Γιὰ νὰ ἔρθη κανεὶς στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νὰ θέλη νὰ βγῆ ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Ἂς πάρουμε γιὰ παράδειγμα κάποιον ποὺ κλείσθηκε κατὰ λάθος σὲ ἕνα σκοτεινὸ ὑπόγειο. Μόλις δῆ μιὰ ἀκτίνα νὰ περνάη ἀπὸ μιὰ ρωγμή, κοιτάζει πῶς νὰ βγῆ στὸ φῶς. Θὰ ἀνοίξη σιγὰ-σιγὰ τὴν ρωγμή, γιὰ νὰ βρῆ τὴν πόρτα καὶ νὰ βγῆ ἔξω.
Ἔτσι καὶ ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος θὰ αἰσθανθῆ τὸ καλὸ ὡς ἀνάγκη καὶ μπῆ μέσα του ἡ καλὴ ἀνησυχία, θὰ καταβάλη προσπάθεια νὰ βγῆ ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας. Ἂν πῆ: «αὐτὸ ποὺ κάνω εἶναι λανθασμένο, δὲν πηγαίνω καλά», ταπεινώνεται, ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα προχωράει κανονικά. Ἀλλά, ἂν δὲν μπῆ μέσα του ἡ καλὴ ἀνησυχία, εἶναι δύσκολο νὰ βοηθηθῆ. Κάποιος λ.χ. βρίσκεται σὲ κλειστὸ χῶρο καὶ αἰσθάνεται ἄσχημα.
Τοῦ λές: «σήκω, ἄνοιξε τὴν πόρτα καὶ βγὲς ἔξω νὰ πάρης λίγο ὀξυγόνο, γιὰ νὰ συνέλθης», καὶ ἐκεῖνος ἀρχίζει: «Δὲν μπορῶ νὰ βγῶ ἔξω. Καὶ γιατί νὰ εἶμαι κλεισμένος μέσα καὶ νὰ μὴν μπορῶ νὰ πάρω ἀναπνοή; Καὶ γιατί νὰ μὴν ἔχω ὀξυγόνο; Καὶ γιατί ὁ Θεὸς νὰ μὲ ἔχη ἐδῶ καὶ τοὺς ἄλλους ἔξω;». Ἔ, μπορεῖ αὐτὸς νὰ βοηθηθῆ; Ξέρετε πόσοι βασανίζονται, ἐπειδὴ δὲν ἀκοῦν κάποιον ποὺ μπορεῖ νὰ τοὺς βοηθήση πνευματικά;
Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἁμαρτία κάνει τὸν ἐπίγειο παράδεισο ἐπίγεια κόλαση. Ἂν ἡ ψυχή του μολυνθῆ μὲ θανάσιμες ἁμαρτίες, ζῆ μιὰ δαιμονικὴ κατάσταση· ἀντιδρᾶ, βασανίζεται, δὲν ἔχει εἰρήνη. Ἀντίθετα, ὅποιος εἶναι κοντὰ στὸν Θεό, ἔχει τὸν νοῦ του στὰ θεῖα νοήματα καὶ ἔχει πάντοτε καλοὺς λογισμούς, εἶναι εἰρηνικὸς καὶ ζῆ τὸν Παράδεισο στὴν γῆ. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἔχει κάτι ξεχωριστὸ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ αὐτὸ εἶναι αἰσθητὸ καὶ στοὺς ἄλλους. Νά, αὐτὸ εἶναι ἡ θεία Χάρις, ἡ ὁποία προδίδει τὸν ἄνθρωπο, ἀκόμη κι ἂν κρύβεται.
Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἁμαρτία κάνει τὸν ἐπίγειο παράδεισο ἐπίγεια κόλαση. Ἂν ἡ ψυχή του μολυνθῆ μὲ θανάσιμες ἁμαρτίες, ζῆ μιὰ δαιμονικὴ κατάσταση· ἀντιδρᾶ, βασανίζεται, δὲν ἔχει εἰρήνη. Ἀντίθετα, ὅποιος εἶναι κοντὰ στὸν Θεό, ἔχει τὸν νοῦ του στὰ θεῖα νοήματα καὶ ἔχει πάντοτε καλοὺς λογισμούς, εἶναι εἰρηνικὸς καὶ ζῆ τὸν Παράδεισο στὴν γῆ. Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἔχει κάτι ξεχωριστὸ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ αὐτὸ εἶναι αἰσθητὸ καὶ στοὺς ἄλλους. Νά, αὐτὸ εἶναι ἡ θεία Χάρις, ἡ ὁποία προδίδει τὸν ἄνθρωπο, ἀκόμη κι ἂν κρύβεται.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Γ' «Πνευματικὸς ἀγώνας»
______________________________
[1] Βλ. Εὐεργετινός, τόμος Α´, Ὑπόθεσις Α´, σ. 54 κ.ἑ.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου