«Μισό -χριστοι» οι Οικουμενιστές! Αποδέχονται δύο Χριστούς και δύο Εκκλησίες!

«Τοὺς τῶν αἱρετικῶν λέγω παῖδας, 

τοὺς δυσωνύμους καὶ ἀθεωτάτους, 

τοὺς προσποιου-μένους 

μὲν εἶναι φιλοχρίστους, 

 μισοχρίστους δὲ παντελῶς». 

 (Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, 

Κατήχησης α΄ Φωτιζομένων,   

Περί Αιρέσεων 6.12).

Του Παναγιώτη Σημάτη 

 

Οι Άγιοι, που στέκουν άγρυπνοι φρουροί της Πίστεως, στην ποιμαντική προσπάθειά τους να προφυλάξουν τους πιστούς από τον μολυσμό της αιρέσεως, "στολίζουν" τους αμετανόητους αιρετικούς με βαρείς χαρακτηρισμούς.

Μεταξύ αυτών και ο άγιος Κύριλλος, του οποίου τα λόγια προβάλλουμε στην αρχή του άρθρου. Ο άγιος Κύριλλος ονομάζει τους αιρετικούς της εποχής του «δυσωνύμους» «ἀθεωτάτους», καὶ «μισοχρίστους».

Αυτοί οι χαρακτηρισμοί ταιριάζουν ιδιαιτέρως στους Οικουμενιστές, αφού ο Οικουμενισμός έχει από Αγίους χαρακτηριστεί όχι απλώς αίρεση, αλλά Παναίρεση.

Ας δούμε δυό μόνο λόγους, που δικαιολογεί, γιατί οι Οικουμενιστές είναι «μισόχριστοι» καὶ «ἀθεώτατοι».

1^ον: Σε κάθε ιερή μας Ακολουθία ομολογούμε πίστη σε Μία Εκκλησία που ίδρυσε Χριστός. Όμως οι στρατευμένοι Οικουμενιστές Επίσκοποι, με τις κατά καιρούς δηλώσεις τους, ομιλούν για "διηρημένη Εκκλησία", για "Εκκλησία δύο πνευμόνων" κ.λπ., δηλαδή για δύο Εκκλησίες (την αιρετική Παπική και την Ορθόδοξη).

2^ον. Όμως η κάθε κάθε "εκκλησία" έχει διαφορετική Πίστη για το Χριστό και το Άγιο Πνεύμα: Η μεν Ορθόδοξη Εκκλησία μένει πιστή στη διδασκαλία του ίδιου του Χριστού για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, η δε Παπική την έχει αλλοιώσει εισάγοντας το Filioque (δηλαδή ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Πατέρα και από τον Υιό).

Έτσι, αφού οι Οικουμενιστές δίδουν εκκλησιαστικότητα σε μιά αιρετική "εκκλησία" (κάτι αδύνατον θεολογικά), εκ τούτου συνεπάγεται ότι γι' αυτούς υπάρχουν δύο Εκκλησίες και δυό Χριστοί (αλλά και διπλό Άγιο Πνεύμα)! Ένα Χριστό της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που είναι ισότιμος και ομοούσιος με το Άγιο Πνεύμα και τον Πατέρα, και ένα άλλο Χριστό, τον διαφορετικό Χριστό του Παπισμού.

Αυτόν λοιπόν τον βλαστημούντα Παπισμό, παρόλο που διαλύει την ισότητα των προσώπων της Αγίας Τριάδος, μειώνοντας το Άγιο Πνεύμα και εξυψώνοντας τον Χριστό, που εισάγει δηλ. Διθεῒα στην Αγία Τριάδα, τον αναγνωρίζουν ως Εκκλησία οι Οικουμενιστές!

Ως εκ τούτου ‒χωρίς να τολμήσουν να το πουν ξεκάθαρα στους πιστούς‒ αποδέχονται οι Οικουμενιστές ένα Χριστό κομμένο στα δύο, διηρημένο, ή ‒ορθότερα‒ δύο Χριστούς! Και αποδέχονται δύο Εκκλησίες! Και κατά συνέπειαν αποδέχονται άλλο Θεό, όχι τον Τριαδικό Θεό των ισοτίμων τριών προσώπων! Είναι δηλαδή «ἀθεώτατοι» και «μισόχριστοι», όπως ακριβώς ονομάζει τους αιρετικούς ο άγιος Κύριλλος. Κι αυτήν την πίστη τους οι Οικουμενιστές ενώ υποκριτικά την κρύβουν, την ψήφισαν στην Σύνοδο της Κρήτης, περιλαμβάνοντας μάλιστα στην Συνοδική τους απόφαση ως Εκκλησίες ‒εκτός από τους Παπικούς‒ και τις Προτεσταντικές Ομολογίες.

Πόσο τραγικό!

* * *

Όμως οι "ευσεβείς" Επίσκοποι δεν ενημερώνουν γι' αυτά τον λαό, ο οποίος αποίμαντος δεν γνωρίζει τις αλχημείες τους! Δεν γνωρίζει ότι Οικουμενιστές και μη Οικουμενιστές Επίσκοποι, έχουν πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων «χώρις τύψεις και χωρίς αιδώ» τον λόγο του Κυρίου:

       «Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. Ὅς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε΄18-19).  

Αυτά είναι τα αποτελέσματα του συνθήματος-δόγματος του Επισκοποκεντρισμού και της Δεσποτοκρατίας.  Μας λέγουν: «Υπακοή στην Εκκλησία», και «αγώνας μέσα από την Εκκλησία κατά του Οικουμενισμού»· και Εκκλησία εννοούν τον αιρετικό Πατριάρχη ή τον αδιάφορο ή σιωπώντα Επίσκοπο.

Οι Άγιοι όμως είναι ξεκάθαροι: Η αίρεση καταπολεμείται και ανατρέπεται, όταν ελέγχονται οι αιρετικοί, όταν οι πιστοί απομακρύνονται από τους Επισκόπους που διδάσκουν ή ανέχονται την αίρεση.

Γι' αυτό, όσο οι πιστοί ακολουθουν το Δόγμα του Επισκοποκεντρισμού, τόσο θα επεκτείνεται και θα εδραιώνεται ο Οικουμενισμός, τόσο οι αντιδράσεις των Ορθοδόξων θα ατονούν και θα ελαχιστοποιούνται έως το μηδέν, και άλλο τόσο θα θριαμβεύει η αίρεση.

Και το προσωπικό δράμα των ευαίσθητων πιστών: Δεν έχουν βρει ούτε αγιογραφικό επιχείρημα, με το οποίο να στηρίξουν την υπακοή-κοινωνία με τους αιρετίζοντες Επισκόπους και ιερείς! Και εν τούτοις παραμένουν αναπολόγητοι στην νέα "Εκκλησία" του Οικουμενισμού!