Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας
Καί ἐλάχιστο μόνο χρόνο μετά τήν προδοτική ἀναγνώριση τῆς ψευτομακεδονικῆς «Ἐκκλησίας» ἀπό τόν φερόμενο ὡς Οἰκουμενικό Πατριάρχη, νά καί τό αἴτημα γιά ἐκκλησιαστική αὐτοκεφαλία, ὅπως ἐκφράζεται σέ ἐπιστολή πρός τό Φανάρι ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Monkeydonia Στέβο Πενταρόφσκι (στή φωτογραφία οἱ δυό τους σέ παλαιότερη ἐπίσκεψη στήν Κωνσταντινούπολη).
Στήν ὁποία ἐπιστολή ἀναφέρεται μάλιστα μεταξύ ἄλλων καί ὅτι «ἡ ὁλοκλήρωση τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ὑπέρτατου ἐθνικοῦ συμφέροντος, καθώς ἀνοίγει τή δυνατότητα γιά νέα πνευματική ἀνάπτυξη τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀχρίδος καί πρόοδο στή μακεδονική κοινωνία».
Τήν πρόθεση τοῦ προεξάρχοντος τῆς φαναριώτικης σφηκοφωλιᾶς μπορεῖτε βεβαίως εὔκολα νά τή μαντέψετε.
Τό λογικότερο φυσικά θά ἦταν νά τό ἀναβάλουν γιά λίγο (γιά στάχτη στά μάτια), ἀλλά τώρα πιθανότατα θά τό ἐπισπεύσει ἡ μονομερής ἀναγνώριση ἐκ μέρους τοῦ Σέρβου Πατριάρχη καί γενικά ὁ σερβοφαναριώτικος διαγκωνισμός πού πλέον ξέσπασε γιά τό ποιός θά χαϊδολογήσει καλύτερα τήν…ψευτομακεδόνισσα νύφη (γιά τήν πυροδότηση τοῦ ὁποίου διαγκωνισμοῦ πάντως, ἐννοεῖται πώς ὁ Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ βασικός ὑπεύθυνος, μέ τή σταθερά διχαστική καί ἐμπρηστική πολιτική του ἐδῶ καί χρόνια).
Ἀνεξαρτήτως ὡστόσο τῶν ὅποιων καθυστερήσεων, ἡ ἐντολή ἀπό τά ὑπερατλαντικά ἀφεντικά εἶναι ξεκάθαρη καί θά τηρηθεῖ κατά γράμμα.
Μετά δέ τήν αὐτοκεφαλία τῶν Ψευτομακεδόνων ἔχουν βεβαίως σειρά καί ἄλλες, σέ γειτονικές περιοχές.
Δυστυχῶς, τό ζοφερό ἔργο τοῦ κατά συρροήν σχισματοποιοῦ ἀρχιλυκοποιμένα ἔχει ἀκόμη καί ἄλλα ἐπεισόδια…
«Πᾶνος»
Ευλογημένε αγωνιστή Νεκτάριε όπως ακριβώς το τονίζεις έχουμε να κάνουμε με ( ἀρχιλυκοποιμένα ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να νιώσουμε ότι έχομε να παλαίψωμε σκληρά. Ότι λίγοι είναι εκείνοι που θα σωθούν.
Καιρός να αντιληφθούμε ότι το τέρμα του κόσμου φθάνει με καλπασμό...
Μπροστά σε όλα αυτά τα ενεστώτα και μέλλοντα γεγονότα, που αναφέρει ο λόγος του Θεού, ποιος θα έμενε αδιάφορος;
Η εμφάνισις του Αντιχρίστου.
Αυτή θα είναι το αποκορύφωμα της αποστασίας και ηθικής αθλιότητος.
Μετά την αποστασία, σημειώνει ο Απ. Παύλος, θα «αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός... ου εστιν η παρουσία κατ' ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους...» (Β΄ Θεσ. β΄ 3-12).
Άγιου Εφραίμ τοῦ Σύρου:
Πῶς ἐγὼ ὁ ἐλάχιστος καὶ ἁμαρτωλὸς Ἐφραίμ, καὶ πλήρης πλημμελημάτων, θέλω δυνηθῇ νὰ διηγηθῶ τὰ ὑπὲρ τὴν δύναμίν μου!
Ἀλλ' ἐπειδὴ ὁ Σωτὴρ διὰ τῆς εὐσπλαγχνίας του, τοὺς ἀγραμμάτους σοφίαν ἐδίδαξε, καὶ δι' αὐτῶν τοὺς πανταχοῦ πιστοὺς κατεφώτισε, θέλει ἐνδυναμώσει καὶ ἡμῶν τὴν γλῶσσαν πρὸς ὠφέλειαν καὶ οἰκοδομήν, καὶ ἐμοῦ τοῦ λέγοντος καὶ πάντων τῶν ἀκροατῶν.
Θὰ λαλήσω δὲ μὲ ὀδύνας, καὶ θὰ εἴπω μὲ στεναγμούς, περὶ τῆς συντελείας τοῦ κόσμου τούτου, καὶ περὶ τοῦ ἀναιδέστατου καὶ φοβεροῦ Δράκοντος, ὅστις μέλλει νὰ ταράξη πᾶσαν τὴν ὑπὸ τὸν οὐρανόν κτίσιν,
καὶ νὰ ἐμβάλῃ δειλίαν, καὶ ὁλιγωρίαν, καὶ δεινήν ἀπιστίαν εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων,
καὶ νὰ ποίηση τέρατα καὶ σημεῖα καὶ φόβητρα, ὥστε, ἐὰν δυνηθῇ, νὰ πλανήσῃ καὶ τοὺς ἐκλεκτούς, καὶ νὰ ἀπατήσῃ πάντας διὰ ψευδῶν σημείων, καὶ διὰ φαντασμῶν τεράτων, ὑπὸ αὐτοῦ γενομένων.
ὅταν ἴδῃ ὅτι συνταράσσεται ὁ σύμπας κόσμος, καὶ φεύγει ἕκαστος διὰ νὰ κρυβῇ εἰς τὰ ὄρη, καὶ ἄλλος μὲν ἀποθνήσκει τῆς πείνης·
ἄλλος δὲ ἀναλύεται ὡς κηρὸς ἐν δεινῇ θλίψει, καὶ οὐδεὶς ὑπάρχει ὁ ἐλεῶν·
ὅταν ἴδῃ ἅπαντα τὰ πρόσωπα δακρύοντα, καὶ μετὰ πόθου ἐρωτῶντας τοὺς ἀνθρώπους, μήπως ἀκούεται λόγος Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς;
καὶ ἀκούει οὐδαμοῦ.
Τὶς θέλει ὑποφέρει τὰς ἡμέρας ἐκείνας;
Τὶς δὲ θὰ ὑπομείνῃ τὴν θλίψιν τὴν ἀφόρητον;
(Ο ασκητικώτατος Μέγας Βασίλειος παρακαλούσε στην προσευχή του τον Κύριο μας Ιησού Χριστό να μην ζήσει τα χρόνια του αντιχρίστου γιατί δεν γνώριζε αν θα μπορούσε να σταθεί (όρθιος).
Ποιος; αυτός που αγκάλιαζε και περιποιούνταν τους λεπρούς, το Λιοντάρι του Χριστού.
Εμείς τι θα πρέπει να παρακαλούμε Τον Κύριό μας;
ὅταν ἴδῃ σύγχυσιν τῶν λαῶν, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται ἀπὸ τῶν περάτων τῆς γῆς εἰς τὴν θέαν τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἰδῆ ὅτι πολλοὶ προσκυνοῦσιν ἔμπροσθεν τοῦ τυράννου, καὶ κράζουσι μετὰ τρόμου, ὅτι σὺ εἶσαι ὁ Σωτὴρ ἡμῶν·
ὅταν ἰδῇ ὅτι ἡ θάλασσα ταράσσεται, καὶ ἡ γῆ ξηραίνεται, οἱ οὐρανοί δὲν βρέχουσι, τὰ φυτὰ μαραίνονται·
ἅπαντες δὲ οἱ ὄντες πρὸς ἀνατολάς, φεύγουσι πρὸς δυσμάς, ἐκ τῆς πολλῆς δειλίας καὶ πάλιν δὲ οἱ ὄντες πρὸς δυσμάς, φεύγουσι πρὸς ἀνατολάς μετὰ τρόμου, ὁ δὲ ἀναιδὴς εἰς πάντα τὰ πέρατα, ὥστε νὰ κηρύξῃ παρρησία, ὅτι βασιλεύς μέγας ἐφάνη μετὰ δόξης, ἔλθετε καὶ ἴδητε αὐτόν.
Τὶς εἶναι ὁ ἔχων οὕτω ἀδαμαντίνην ψυχήν, ὥστε νὰ ὑποφέρῃ γενναίως ἅπαντα τὰ σκάνδαλα;
Τὶς ἄρα ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὡς προεῖπον, ὥστε νὰ μακαρίσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ ἄγγελοι;
Μείναμε μόνοι μας* ἐμεῖς καὶ ὁ Μέγας Θεός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑὐτοὶ οἱ φουκαράδες, χωρὶς Θεό, ποῦ πᾶνε;;