Νεκτάριος Δαπέργολας: ...κοπρίζοντας γιά μία ἀκόμη φορά πάνω στά ἱερά καί τά ὅσια...

 

Ὄχι, ὅσο καί ἄν ὠρυόμαστε ἐναντίον σου, εἶναι ξεκάθαρο ὅτι δέν φταῖς μόνο ἐσύ γιά τό ὅτι ξανάπιασες πρό ἡμερῶν τήν Ἱστορία τοῦ τόπου μου στό στόμα σου, ἀναμηρυκάζοντας κάποιες ἀπό τίς πιό σιχαμένες μαγαρισιές πού ἔχει βαφτίσει ὡς ἱστορική ἀλήθεια τό καλολαδωμένο ἑλληνοφοβικό ψευτοεπιστημονικό σκυλολόι πού ἔχει κατακλύσει τά ἑλλαδίτικα πανεπιστήμια.
 

Οὔτε φταῖς μόνο ἐσύ γιά τή νέα βλαστήμια πού ξεστόμισες, παραλληλίζοντας τά κτηνώδη νεοναζίδια τῆς Μαριούπολης μέ τούς σεπτούς ἐθνομάρτυρες τῆς μεσολογγίτικης Ἐξόδου, κοπρίζοντας γιά μία ἀκόμη φορά πάνω στά ἱερά καί τά ὅσια αὐτῆς τῆς καταπληγωμένης πατρίδας.
 

Βλέποντας τούς τραγικούς χάσκακες ὁλόγυρά μου νά στέκουν (ἀκόμη) ἐκστασιασμένοι ἀπό τήν…λαμπρή ἐπιτυχία τοῦ ὑπερατλαντικῶς περιοδεύοντος τσίρκου σου καί ἀπό τά καθρεφτάκια καί τίς χάντρες πού σοῦ δώσανε τά ἀφεντικά γιά νά τά ἐπιδείξεις στά ἀνοϊκά ὑποζύγια τῆς ὑπερσαχάρειας ἀνθυπομπανανίας (τήν ὥρα πού τά δῆθεν θιγμένα γειτονικά ἀρπακτικά μαζεύουν ὑπαρκτά ὠφέλη καί ὄχι αἴολα χαδάκια, ὑποσχέσεις τοῦ ἀέρα καί ὑπογραφές ἀποικιοκρατικῶν συμφωνιῶν), τό συνειδητοποίησα - γιά μία ἀκόμη φορά - πώς ὄντως δέν φταῖς μόνο ἐσύ.
 

Ἐσένα ἄλλωστε σέ ξέρουμε καλά - ἐνῶ καί ὅσοι εἶχαν ἀμφιβολίες, ἐδῶ καί τρία χρόνια τούς ἔχεις δώσει τόσα πολλά καί τόσο ἐκκωφαντικά τεκμήρια γιά τόν ἑαυτό σου καί τήν αἰσχρουργό ἀντίχριστη καί μισελληνική χούντα σου, πού κανείς ἀπολύτως δέν δικαιοῦται πιά νά ἰσχυρίζεται πώς δέν γνωρίζει. Δέν ὑπάρχουν πλέον δικαιολογίες καί ἄλλοθι.
 

Φταίει μόνο ὁ λύκος ἄραγε, γιά τό ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε πρόβατα, πού τραβᾶμε ἀμέριμνα κατά πάνω του;
 

Φταίει μονάχα ὁ χασάπης, γιά τό ὅτι πέφτουμε μόνοι μας μέσα στή μηχανή τοῦ κιμᾶ;
 

Ἤ μήπως φταίει μόνο τό πλήρως ἀποκεκαλυμμένο πλέον παγκόσμιο διαβολοσύστημα καί οἱ ξεδιάντροπες ντόπιες μαριονέττες του, γιά τό ὅτι ἐμεῖς συνεχίζουμε νά παραμένουμε ἑκουσίως και αὐτοπροαιρέτως ἡμιθανεῖς μέσα στόν βόρβορο τῆς νεοεποχίτικης φρίκης καί τῆς ἐμμονικῆς ἀμετανοησίας;
 

Εἶσαι λοιπόν πλήρως ἀντάξιος μας. Καί ὅσο ἐμεῖς θά ἐπιμένουμε νά ἡδονιζόμαστε μέσα στόν βρωμερό βοῦρκο στόν ὁποῖο τσαλαβουτᾶμε, ἐσύ καί οἱ ὅμοιοί σου εἶστε πού θά μᾶς ἀξίζετε. Καί ἐμεῖς, ἀπό τήν ἄλλη, πάντοτε καί σταθερά ἐκεῖ: αὐτεξουσίως μέσα στόν βοῦρκο.
 

Ἄξιον καί δίκαιον…

«Πᾶνος»