ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ (Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στήν Κοζάνη) - (Βιβλίο Α΄ - Μέρος 89ο)

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄» ΕΔΩ

Ο ΑΓΩΝ ΘΑ ΓΙΝΗ ΣΦΟΔΡΟΤΕΡΟΣ

Kάρυστος 16 Ἀπριλίου 1951

 

Ἀγαπητοί μοι ἀδελφοί ΕΥΘΥΜΙΕ – ΓΕΩΡΓΙΕ,

 

Ἔλαβα τὰ γράμματά σας καὶ χαίρω χαρὰν μεγάλην διὰ τὴν πρόοδον τοῦ Συλλόγου. Ἔχοντες ὡς θεμέλια τῆς ἐργασίας τὴν πίστιν τὴν ἀκράδαντον, τὴν ταπείνωσιν τὴν εἰλικρινῆ, τὴν γνησίαν ἀγάπην καὶ πρόθυμον ἐξυπηρέτησιν πασχόντων ἀδελφῶν, μὴ φοβηθεῖτε ποτέ, ἔστω καὶ ὅλοι οἱ δαίμονες μαζευθοῦν εἰς τὸ γκαρὰζ καὶ σᾶς ἐπιτεθοῦν. Δὲν θὰ σᾶς διαλύσουν. Τὸ οἰκημα εἰμπορεῖ νὰ τὸ κρημνίσουν καὶ νὰ τὸ κάμουν γιαπί, μὰ αἱ ψυχαὶ ποὺ ἐγνώρισαν τὴν ἐν Χριστῷ φιλίαν δὲν παραδίδονται εἰς κατακτητάς, εἰς τοὺς «κατακυριεύοντας τῶν ἐθνῶν», περὶ ὧν ὁμιλεῖ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Ε΄ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν. 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 16,19 - 31] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 16,19 - 31]

                    Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

      ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

[…] «Ήταν κάποτε», λέγει ο Κύριος, «κάποιος άνθρωπος πλούσιος, που  ενώ ζούσε μέσα σε πολλή κακία και αμαρτία, δεν είχε λάβει πείρα καμιάς συμφοράς, αλλά τα πάντα έρρεαν ομαλά και άφθονα γι΄ αυτόν όπως το νερό στις πηγές». Το ότι πράγματι καμία συμφορά δεν του συνέβαινε, ούτε αφορμή για στενοχώρια, ούτε καμία ανωμαλία βιοτική, αυτό ακριβώς ο Κύριος το υπαινίχτηκε με αυτό που είπε ότι «ἦν εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:διασκέδαζε και ευφραινόταν σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)»[Λουκ.16,19].

Η βιομηχανία της «τρομοκρατίας» ως παράδειγμα πολεμικής προπαγάνδας

Μαθήματα εφαρμοσμένης προπαγάνδας / Μάθημα 9ο

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης, Καθηγητής Ποινικού Δικαίου – Δικηγόρος Αθηνών

Είναι πλέον κοινός τόπος ότι ζούμε στην εποχή όχι μόνο του ανάποδου αλλά και του ψεύτικου κόσμου. Ένα από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα είναι να μπορεί κάποιος να διακρίνει την αλήθεια από το αληθοφανές ψέμα, το νόθο από το γνήσιο, το τεχνητό από το αυθεντικό, το πρόσωπο από το προσωπείο.

Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο, όταν η διάκριση πρέπει να γίνει κατά την διάρκεια ενός πολέμου που διεξάγεται είτε κυριολεκτικώς είτε μεταφορικώς. Όποιος πολεμά, θέλει να κερδίσει τον πόλεμο per mare per terram, αξιοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσο, θεμιτό και αθέμιτο. Είναι δε ευρέως γνωστό ότι η προπαγάνδα σε καιρό πολέμου αποτελεί το πιο ανέξοδο και, ταυτοχρόνως, εξυπνότερο όπλο, αφού οι «σφαίρες» του είναι φτιαγμένες από λέξεις που μεταδίδονται δωρεάν και διαχέονται με ταχύτητα επιδημίας χάρη στον διαδικτυακό πολλαπλασιαστή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ [:Γαλ. 6,11-18] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[:Γαλ.6,11-18]

 ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

       «῎Ιδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί(:Δείτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα με το ίδιο μου το χέρι)»[Γαλ.6,11].

    Σκέψου πόση οδύνη κατέχει τη μακάρια εκείνη ψυχή· διότι, όπως ακριβώς εκείνοι οι οποίοι περιπίπτουν σε πένθος και αφού απώλεσαν κάποιον από τους οικείους τους ή υπομένοντας κάτι από τα απροσδόκητα, ούτε τη νύκτα ησυχάζουν, ούτε την ημέρα, επειδή πολιορκεί την ψυχή τους το πένθος· έτσι και ο μακάριος Παύλος, αφού είπε λίγο για τα ήθη, πάλι επανέρχεται στα προηγούμενα, τα οποία περισσότερο τάρασσαν την ψυχή του, λέγοντας τα εξής λόγια: «Κοιτάξτε με πόσο μεγάλα γράμματα σας έγραψα».

Ο Άγιος Γεώργιος προστατεύει τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη της Ευβοιας

Διηγείται ο Γέροντας:

 

”Γύριζα από κάποια δουλειά, καβάλα σε ένα γαϊδουράκι και όταν έφθασα εκεί (ένα σημείο που του είχε εμφανισθεί ο πειρασμός άλλη φορά) το ζώο ξαφνικά σταμάτησε και ξεφυσούσε φοβισμένο, χτυπούσε τα πόδια του χωρίς να προχωράει καθόλου, γιατί ο πειρασμός ήταν ξαπλωμένος στη μέση του δρόμου, με σκοπό να με ρίξει από το ζώο και να μου κάνει κακό. 

 

Εγώ έκανα την προσευχή μου, έκανα τον Σταυρό μου, επικαλέστηκα τον Άγιο Γεώργιο, που εκεί κοντά είχε ένα ξωκκλήσι του, και τότε το ζώο κάνοντας ένα τεράστιο άλμα, σαν να υπήρχε μπροστά μας μεγάλο εμπόδιο, πέρασε με μεγάλο κίνδυνο και δικό μου και δικό του. Πως με φύλαξε ο Θεός και κρατήθηκα στο σαμάρι και δεν σκοτώθηκα! Ήταν θαύμα!”.

Νεκτάριος Δαπέργολας στόν Focus Fm: ΕΘΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΣΑΤΑΝΙΚΟΥΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥΣ

 

Στέφανος Δαμιανίδης: [...] έρχεται το παιδί από το σχολείο...

Μπαμπά, να κάνουμε, λέει, χάλογουιν.

Να στολίσουμε χάλογουιν το σπίτι.

Εκεί δεν πρέπει να πούμε εμείς... Όπα ρε, τι είναι αυτά που λες;...

Νεκτάριος Δαπέργολας: Προφανώς είναι, ένα ακόμη νεοεποχήτικο δηλητήριο που το έχουν εισαγάγει στη ζωή μας και κοντεύει πλέον να γίνει θεσμός.

Μιλάμε για μια κανονική εισβολή, όπως είπατε, μέσα στις ελληνικές οικογένειες και στα ελληνικά σχολεία και δημόσια και ιδιωτικά, σε όλη την γκάμα, απ' τα νηπιαγωγεία και απ' τα λεγόμενα κέντρα δημιουργικής απασχόλησης μέχρι δημοτικά και γυμνάσια.

Σοφία Μπεκρῆ: Ἡ μεγάλη καὶ ἡ μικρὴ θυγατέρα

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Ὄχι ἕνα ἀλλὰ δύο θαύματα πίστεως μᾶς παρουσιάζει ὁ Λουκᾶς στὸ Εὐαγγέλιό του (Κυριακὴ Ζ’ Λουκᾶ). Γιὰ νὰ συντελεστοῦν, μάλιστα, αὐτά, ὁ Κύριος δὲν χρειάζεται νὰ «ἐλέγξῃ», ὅπως συνήθως κάνει, τὴν πίστη αὐτῶν ποὺ τὸ ζητοῦν («Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» Ματθ., θ’ 28), διότι μᾶλλον, στὴν συγκεκριμένη περίπτωση, τὴν βρίσκει ἤδη ῥιζωμένη στὴν ψυχή των!

Ἄς πάρωμε, ὅμως, τὰ πράγματα μὲ τὴν σειρά. Ἀμέσως μετὰ ἀπὸ τὴν θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου Γαδαρηνοῦ, στὴν ἀντίπερα ὄχθη τῆς Γαλιλαίας, ὁ Κύριος ἐπιστρέφει καὶ πάλι στὴν «ἰδίαν πόλιν», τὴν Καπερναούμ, ὅπου πλῆθος κόσμου «ἀπεδέξατο αὐτόν.» Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ Λουκᾶς ἐπιλέγει εὔστοχα τὸ ῥῆμα «ἀπεδέξατο», γιὰ νὰ καταστήσῃ φανερὸ πόσο ἔνθερμα τὸν ὑποδέχθηκαν ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι, καὶ μάλιστα «ἦσαν πάντες προσδοκῶντες αὐτόν» (Λουκ., η’ 41) . Τὸν περίμεναν μὲ μεγάλη ὑπομονὴ καὶ ἐλπίδα νὰ ἐπιστρέψῃ ἀπὸ τὴν ἄξενη χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, ἀπ’ ὅπου οἱ κάτοικοί της τὸν ἐξεδίωξαν, γιὰ νὰ τοὺς θεραπεύσῃ ἀπὸ τὰ ψυχικὰ καὶ σωματικά των πάθη. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρα καὶ Τροπαιοφόρου καὶ ἐγκαίνια Ναοῦ του στὴν Λύδδα τῆς Ἰόππης

 
Ναοῦ τὰ ἐγκαίνια, Μάρτυς καὶ θέσιν,
Τῶν λειψάνων σου νῦν γεραίρει ἡ κτίσις.

Μετά την κατάπαυση των διωγμών και την επικράτηση του χριστιανισμού σ' όλο το Ρωμαϊκό κράτος, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι χριστιανοί ανήγειραν μεγαλοπρεπή Ναό στη Λύδδα της Ιόππης, όπου μετακόμισαν το ιερό λείψανο του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, για να το προσκυνούν πλέον άφοβα. Έγιναν δε μετά την κατάθεση του Ιερού λειψάνου και τα εγκαίνια του Ναού στις 3 Νοεμβρίου και από τότε κάθε χρόνο η Εκκλησία μας, τελεί κατά την ήμερα αυτή την ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του μεγαλομάρτυρα, προς δόξαν Θεού.

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ (Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στήν Κοζάνη) - (Βιβλίο Α΄ - Μέρος 88ο)

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄» ΕΔΩ

ΝΕΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ

Κύμη τῆ 19-3-1951

Ἀγαπητέ μοι Γιῶργο,
 

Φεύγω… διὰ ΚΑΡΥΣΤΟΝ.
 

Ὁλόκληρος πάλιν περιπέτεια. Ἐνῶ ὅλος ὁ λαὸς ἐν συναγερμῶ παρηκολούθει τὸ κήρυγμα…. ὁ δεσπότης διατάσσει νά… κάμω περιοδείαν εἰς τὸ ἄκρον τῆς Νήσου, μόνον καὶ μόνον διὰ νὰ διαλυθῆ ἡ ἐδῶ ἐργασία… 

Οι αναμνήσεις της Κετεβάν Μπεκαούρι για τον όσιο Γαβριήλ.

«Ακτινοβολούσε μεγάλη χάρη και αγάπη»

 

Καθαγιασμένος με την χάρη του Αγίου Πνεύματος ο διά Χριστόν Σαλός γέροντας Γαβριήλ (Ουργκεμπάντζε) είχε την εκπληκτική ικανότητα διορατικότητας με την οποία μπορούσε να δει τα μελλούμενα διαπερνώντας χρόνους και χώρους. Οι πράξεις του ήταν τόσο απρόβλεπτες, ανεξήγητες που ήταν δύσκολο σε απλό άνθρωπο να φανταστεί τη δύναμη της πνευματικότητας και της σοφίας του. Μία από τις αυτόπτες μάρτυρες της πληθώρας των θαυμάτων του γέροντα, των ακατανόητων πράξεων και προφητειών του ήταν το πνευματικό του τέκνο η Κετεβάν Μπεκαούρι, η οποία έζησε κοντά στον όσιο τα τελευταία χρόνια της ζωής του. «Όλοι θα γράφουν για μένα ενώ εσύ θα τα διηγείσαι προφορικά» - ήταν ακριβώς τα προφητικά λόγια του γέροντα σε αυτήν. Η Κετεβάν Μπεκαούρι δέχτηκε χωρίς περιστροφές να μοιραστεί μαζί μας τις αναμνήσεις της για τον πνευματικό της πατέρα τον άγιο Γαβριήλ (Ουργκεμπάντζε).

 

____________________________ 

 

Η πνευματική μου κατάσταση και ο φόβος του άγνωστου με έφεραν στην Εκκλησία. Δούλευα τότε στην αρχαιολογική αποστολή στην Μτσχέτα και δεν μπορούσα να μην επισκεφθώ τον ναό Σβετιτσχοβέλι. Για τρις συνεχόμενους μήνες πήγαινα στην εκκλησία χωρίς να μπορώ να κοινωνήσω και ούτε να εξομολογηθώ και γι΄αυτό ανησυχούσα πολύ.

«Οι εικόνες και οι τοιχογραφίες σκέπτονται και μας δίνουν ορισμένα σημεία» - έλεγε ο πατήρ Γαβριήλ. Μια φορά ήμουν στην εκκλησία και παρακολουθούσα την Θεία Λειτουργία. Ξαφνικά ένιωσα περίεργα, με κατέλαβε η αίσθηση ότι η τοιχογραφία του ναού μου υπαγόρευε κάτι. «Θα αποκτήσεις πνευματικό πατέρα, έναν γέροντα, μέγιστο ασκητή, εκλεκτό του Κυρίου ο οποίος θα σε καλέσει κοντά του» - σαν να μου έλεγε η τοιχογραφία. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε μπροστά μου, σαν άλλος ήρωας του διηγήματος «Διήγηση ενός πτωχού» του Ιλία Τσαβτσαβάντζε, Γαβριήλ. Ο γέροντας για τον οποίον μου μίλησε η τοιχογραφία μου φάνταζε να είναι ο φτωχός Γαβριήλ.

Πέρασε καιρός. Επισκέφθηκα τον ναό Σβετιτσχοβέλι για την βραδινή παράκληση και άκουσα κάποιον να λέει ότι θα έρθει κάποιος γέροντας Γαβριήλ που ήταν πότης και συνηθίζει να ελέγχει και να βλασφημεί τον κόσμο χωρίς φανερό λόγο. Ένιωσα δυσάρεστα και ρώτησα τους ενορίτες για αυτόν τον γέροντα, ποιος είναι; Μου απάντησαν ότι είναι ένας τρομακτικός στην όψη και περίεργος άνθρωπος με εκκεντρικό χαρακτήρα. Αυτά που άκουσα με επηρέασαν σε τόσο μεγάλο βαθμό που βγήκα αμέσως από τον ναό και για ενάμιση χρόνο δεν ξαναπάτησα το πόδι μου εκεί. Εγκατέλειψα την εκκλησία αλλά δεν με εγκατέλειψε ο Θεός.

Ήταν το φθινόπωρο του 1992. Με επισκέφθηκε η φίλη μου και μου πρότεινε να πάμε μαζί στην μονή Σαβναμπάντα (αγίου Γεωργίου). Δέχτηκα και πήγαμε αμέσως. Μόλις φτάσαμε στο μοναστήρι, συναντήσαμε κάποιους γνωστούς που μας είπαν ότι εδώ βρίσκεται ο μοναχός ονόματι Γαβριήλ που είναι μέγιστος ιερωμένος και δια Χριστόν σαλός γέροντας. Σκέφτηκα με φόβο ότι εξαιτίας του σταμάτησα να πηγαίνω στην εκκλησία και τώρα βρίσκεται εδώ. Και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ενώ στο ναό Σβετιτσχοβέλι τον χαρακτήρισαν ως τρελό και μεθύστακα εδώ τον ονόμαζαν μέγιστο ιερωμένο και δια Χριστόν σαλό γέροντα. 

Εκείνη την εποχή μου άρεσε να ασχολούμαι με την φωνογραφία και ήθελα να τον φωτογραφίσω, έστω και από απόσταση. Στεκόταν ανάμεσα στους πιστούς και κήρυττε. Τον παρατηρούσα και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι είναι ο ίδιος τρομακτικός άνθρωπος που μου έλεγαν. Δεν έμοιαζε με άτομο της εποχής μας. Σκέφτηκα από μέσα μου ότι ήταν μοναχός προερχόμενος από τα αρχαία χρόνια. Ακτινοβολούσε μεγάλη χάρη και αγάπη. Ο γέροντας στάθηκε με την πλάτη του σε μένα και δεν έβλεπα το πρόσωπό του. 

Έκανα μια υπόθεση ότι αν ο γέροντας είναι πραγματικά διορατικός τότε θα γυρίσει να με κοιτάξει. Μόλις αυτή η σκέψη πέρασε από το μυαλό μου ο γέροντας γύρισε, με κοίταξε και ένιωσα ότι αυτός γνωρίζει τα πάντα για μένα. Εγώ τότε δεν είχα πνευματικό, πράγμα για το οποίο ανησυχούσα πολύ και αισθάνθηκα την ανάγκη να τον πλησιάσω και να γονατίσω μπροστά του. Φανταζόμουν πόσο ευτυχισμένοι είναι όσοι επικοινωνούν μαζί του και μπορούν να τον κοιτούν στα μάτια. 

γέροντας Γαβριήλ (Ουργκεμπαντζε)

Ένας εκ των ιερέων μου έδωσε την ευλογία του να πλησιάσω τον γέροντα Γαβριήλ. Και το έκανα. Όταν έφτασα στην Μτσχέτα χρονοτριβούσα μπροστά στην είσοδο της μονής και δεν τολμούσα να μπω μέσα. Ξαφνικά μου ήρθε μία σκέψη: «Αν ο γέροντας Γαβριήλ είναι στην πραγματικότητα διορατικός τότε πρέπει να ξέρει για τον ερχομό μου και θα έρθει να με βρει». Με το που το σκέφτηκα αυτό – πετάχτηκε από το κελί του ο γέροντας Γαβριήλ. Στριφογυρίζοντας μπροστά μου ούρλιαζε με θυμό – «Και ποιος σου είπε ότι εγώ είμαι προφήτης? Δεν ξέρεις πόσο αμαρτωλός άνθρωπος είμαι! Ήρθες εδώ και με τρέμεις?». Δεν με κοιτούσε καν άλλα ένιωθα ότι είχε καταρρίψει όλους τους δαίμονες στα πόδια μου. Βρίζοντας πλησίασε και με σταύρωσε. Τα ‘χασα και αντί να ζητήσω την ευλογία του τον χαιρέτησα. «Τι θέλεις?» - με ρώτησε αυστηρά. «Παππούλη ήρθα να σας δω» - του απάντησα ντροπιασμένη. «Πάμε στο κελί να μιλήσουμε» - ανταποκρίθηκε.

Γύρισε και άρχισε να ανεβαίνει τη σκάλα. Άγγιξα τον μανδύα του και είπα – «Σας φοβάμαι, πάτερ!». Αμέσως με κοίταξε και είπε – «Εμένα φοβάσαι? Καλώς, τότε θα ανέβω μόνος μου και εσύ μείνε εδώ!». Λέγοντας αυτά ανέβηκε γρήγορα τη σκάλα και μπήκε στο κελί του. Στεκόμουν στην μέση της σκάλας σκεπτόμενη ότι πρέπει να φύγω τρέχοντας σπίτι μου γιατί δεν θα μπορούσα να το αντέξω! Στράφηκα να φύγω και ξαφνικά άκουσα μία φωνή – «Αν φύγεις θα χαθείς!». Ωστόσο, αποφάσισα να πάω στον γέροντα αλλά εκείνη τη στιγμή άκουσα ξανά μια φωνή: "Αν ανέβεις, θα χαθείς!"

Για περίπου δέκα λεπτά ένιωθα πως οι δαίμονες πολεμούσαν μαζί μου. Ήθελα πραγματικά πάρα πολύ να πάω στον γέροντα. Ανασυγκροτήθηκα, λοιπόν και ανέβηκα στο κελί. Δεν γνώριζα ότι πριν μπεις στο σπίτι ενός κληρικού πρέπει να πεις μια συγκεκριμένη προσευχή και απλώς χτύπησα την πόρτα. Η πόρτα άνοιξε και αντίκρισα εντελώς διαφορετικό άνθρωπο. Ένιωσα πληρότητα θείας χάριτος. Υπήρχαν πολλές εικόνες στο κελί κάτι το οποίο μου έφερε τα δάκρυα μετανοίας. Σκέφτηκα – «Θεέ μου, τι άγιος άνθρωπος! Γιατί δεν γυρίζουν ταινία και δεν γράφουν βιβλία γι’ αυτόν!». Καθίσαμε στο κελί με τον γέροντα Γαβριήλ πολλή ώρα και συζητήσαμε τα πάντα.

Μια φορά μου είπε ο γέροντας – «Σε περίμενα, Κετεβάν. Γιατί δεν ερχόσουν τόσο καιρό?» και μετά από λίγο συμπλήρωσε – «Δεν ήθελα να επισκεφτώ την μονή Σαβναμπάντα τότε. Για σένα πήγα. Σε έβλεπα από μακριά και δεν ήθελα να το αποκαλύψω. Πολλά δεν σου αποκάλυψα τότε…».

Κάποια μέρα ήρθα να δω τον γέροντα. Προσευχήθηκα στην εκκλησία, επισκέφθηκα το κοιμητήριο, για πολλή ώρα περπατούσα στην αυλή της μονής αλλά ο γέροντας δεν φαινόταν πουθενά. Ανέβηκα πάνω και είδα ότι η πόρτα του κελιού είναι ανοικτή. Βλέπω το ξύλινο Εσταυρωμένο σαν να κατακρίνει για κάτι τον πατέρα Γαβριήλ. Για μία στιγμή σκέφτηκα ότι αυτό μου φάνηκε. Κοίταξα ξανά και ξανά και πάλι αντίκρισα το ίδιο. Πέρασε μια ώρα αλλά ο γέροντας δεν έβγαινε. Αποφάσισα να επιστρέψω στην Τιφλίδα αφού, όπως σκεπτόμουν, δεν ήταν γραπτό να τον συναντήσω σήμερα. Πριν φύγω μπήκα στην εκκλησία, έκανα τον σταυρό μου, προσευχήθηκα και βγήκα έξω. Ξαφνικά βλέπω τον πατέρα Γαβριήλ να κατεβαίνει την σκάλα. «Τί συμβαίνει Κετεβάν? Γιατί δεν ανέβηκες να με δεις? Φοβάσαι ή ντρέπεσαι για κάτι?». Τρέχοντας ανέβηκα με χαρά και γονάτισα μπροστά στον γέροντα. «Βλέπεις, τι θαύμα σου φανέρωσε ο Κύριος? Ενώ εγώ κοιμόμουν με μάλωνε ο Χριστός. Πέρασε έξω, μου λέει, πέρασε έξω. Δεν με άφησε στην ησυχία μου. Πόσο σε αγαπάει ο Κύριος, Κετεβάν!».

Περίπου έξι μήνες μετά και ενώ είχα πλέων στερεωθεί στην πίστη βλέποντας αμέτρητα θαύματα στο κελί του γέροντα μου πέρασε μία σκέψη – «Μήπως όντως το εικόνισμα μάλωνε για κάτι τον πατέρα Γαβριήλ?». Μόλις το σκέφτηκα μου λέει ο γέροντας – «Στο κελί αυτό επιτελούνται πολλά θαύματα. Ήμουν άρρωστος, ο Κύριος μου μίλησε από την εικόνα του και σε δύο ημέρες έγινα καλά. Η Παναγία έκλαιγε…». Δεν άντεξα και του είπα – « Αυτός εδώ ο Εσταυρωμένος σας μάλωνε!». «Ναι, μπορεί και να με μάλωνε» - απάντησε ο γέροντας.

Την ημέρα που συνάντησα για πρώτη φορά τον γέροντα Γαβριήλ την 2 Νοεμβρίου του 1992 ήθελα να την θυμάμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου. Μετά από ένα χρόνο του είπα – «Παππούλη σας ξέρω εδώ και ένα χρόνο». Τότε ο γέροντας κάθισε δίπλα μου και είπε – « Κετεβάν, όχι ένα χρόνο. Πάνε σαράντα χρόνια που σε ξέρω. Δεν κατάλαβες ποιος είμαι? Είμαι ο πτωχός από το διήγημα του Ιλία Τσαβτσαβάντζε που ξέχασες ήδη»

Ένας φίλος μου διηγήθηκε – «Μου συνέβη μια φορά που παράτησα τον πατέρα Γαβριήλ και έφυγα». Σκέφτηκα τότε ότι εγώ ποτέ δεν θα τον άφηνα. Αλλά πόσο λάθος είμαστε όταν είμαστε σίγουροι για κάτι εκ των προτέρων! Ήταν χειμώνας. Ο γέροντας με πήρε μαζί του στην εκκλησία και άρχισε να προφητεύει – «Τώρα τρεις άνδρες θα μπουν εδώ, έπειτα τρεις ακόμη και μετά οι έξι θα βγουν». Αναρωτήθηκα μέσα μου - "Τι ακριβός είναι αυτό που προβλέπει?». Τότε είπε - «Θα περάσει μισή ώρα και ένας από αυτούς τους έξι θα επιστρέψει και θα με σκοτώσει. Θα είσαι η μόνη μάρτυρας αυτού. Να το πεις σε όλους ... » - και άρχισε να κλαίει. «Εδώ, ακούς βήματα; Μην με αφήνεις". Και με καθησύχασε: «Μην φοβάσαι, δεν θα σε χτυπήσει η σφαίρα αλλά εμένα και θα πεθάνω ... κοίτα μην με αφήσεις».

Κετεβάν Μπεκαούρι

Με κατέλαβε ο φόβος. «Να, τώρα θα ανοίξει η πόρτα και θα μπει ο άνθρωπος…». Και όντως, η πόρτα άνοιξε και μπήκε ένας άνθρωπος με πολυβόλο. Ήταν μια γυναίκα που την πέρασα για άνδρα και στα χέρια της κρατούσε όχι πολυβόλο αλλά μια τσάντα. Είχε κατεβάσει από τον ώμο της την τσάντα και μου φάνηκε ότι ήταν ένα πολυβόλο όπλο. Έπεσα στα γόνατα μπροστά στα εικονίσματα και άρχισα να προσεύχομαι – «Σε παρακαλώ, Κύριε, μην αφήσεις να τον σκοτώσουν μπροστά μου!». Σηκώθηκα απότομα και έτρεξα στην αυλή.

Καθώς έτρεχα άκουσα να μου φωνάζει ο γέροντας – «Μη με παρατάς! Μου υποσχέθηκες ότι δεν θα με αφήσεις! Δεν κάνεις τις καλές πράξεις από μόνη σου αλλά ο Θεός σε βοηθάει σε αυτό. Όλοι πρέπει να το θυμούνται αυτό!».

Άλλο ένα συμβάν. Μου είπε ένας ιερέας – «Όσο εγώ θα πάω να ξεκουραστώ εσύ διάβασε τον βίο του αγίου Δωροθέου». Ξεκίνησα να διαβάζω. Αφού διάβασα τρεις σελίδες, σταμάτησα να κατανοώ το κείμενο, αλλά συνέχισα να διαβάζω δυνατά, και έτσι, χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα, πλην όμως κάνοντας υπακοή, διάβασα δεκαπέντε σελίδες ακόμα. Όταν ολοκλήρωσα το διάβασμα μπήκε ο πατήρ Γαβριήλ και ξεκίνησε να εξιστορεί τον βίο ακριβώς από εκείνο το σημείο από το οποίο σταμάτησα να καταλαβαίνω το κείμενο.

Κάποτε μου δώρισαν μερικές παλιές εικόνες. Αποφάσισα να τις δώσω στον πατέρα Γαβριήλ και το δέχτηκε με χαρά. Επιστρέφοντας στο σπίτι, για κάποιο λόγο, σκέφτηκα ότι την μία εικόνα έπρεπε να την κρατήσω για τον αυτό μου. Την επόμενη μέρα που τον επισκέφθηκα μου επέστρεψε όλες τις εικόνες που του χάρισα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Με λυπήθηκε και πήρε τις εικόνες πίσω.

Ο λόγος του ήταν υπέροχος με εκπληκτικές εκφράσεις του προσώπου του και κινήσεις των χεριών τις οποίες δεν μπορείς να περιγράψεις με λέξεις. Λυπάμαι πολύ που δεν κατέγραφα τον, όλο γεμάτο σοφία, λόγο του. Δεν μπόρεσα πλήρως να εκτιμήσω την πλουσιότατη πνευματική του ζωή και να κατανοήσω έστω και ένα μικρό μέρος του μεγαλείου του…

Τον επισκεπτόταν ο Θεός και μου έλεγε συχνά - «Ιδού ο Χριστός πέρασε και μπήκε στην τράπεζα… Δεν τον βλέπεις και βέβαια δεν θα με καταλάβεις…»

Ανησυχούσα πολύ που δεν έτρωγε τίποτα και τον παρακαλούσα να φάει έστω και λίγο… μου απάντησε – «Τρέφομαι με αγάπη». Μια φορά μου ζήτησε – «Θα κοιμηθώ αλλά εσύ μείνε εδώ, μην με αφήσεις… θα ξυπνήσω σύντομα». Όταν ξύπνησε άρχισε να απαριθμεί τις χώρες: Αμερική, Γαλλία, Ινδία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Ουκρανία, Ελλάδα ... και είπε: «Σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος ... ήμουν σε αυτές τις χώρες».

Ήταν σπουδαίος γέροντας ο πατήρ Γαβριήλ. Εμφανιζόταν αόρατα όπου ήθελε. Μου έλεγε συχνά ότι δεν θα γίνει σπουδαίος αν δεν μου δώσει ένα μάθημα. Μετά την κηδεία του γύρισα σπίτι αλλά δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Και όλο θυμόμουνα τα λόγια του γέροντα τα οποία μου έλεγε χαριτολογώντας όταν με έπιαναν τα γέλια – «Μη γένοιτο και ο γέλωτας αυτός μετατραπεί σε δάκρυα!». Ακόμα δεν μπορούσα να βρω την ηρεμία μου. Επισκέφθηκα τους γείτονες αλλά και εκεί ήταν ανήσυχη η καρδιά μου. Σηκώθηκα να φύγω και μου λέει η γειτόνισσα – «Μην φεύγεις, θα ανοίξω την τηλεόραση». Τελικά άνοιξε την τηλεόραση και έγινε θαύμα! Από την οθόνη της τηλεόρασης ακούστηκε η φράση του γέροντα – «Δεν θα γίνω σπουδαίος αν δεν σου δώσω ένα μάθημα». Έμεινα εμβρόντητη.

Ανεξαρτήτως από το ύψος της πνευματικής κατάστασης στην οποία βρισκόταν ο γέροντας, το βασικό γι΄αυτόν ήταν η αγάπη και η φροντίδα για τον διπλανό του και η σωτηρία του ανθρώπου. Ο γέροντας εμφανιζόταν εντελώς διαφορετικός κατά την διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Τότε εξαφανιζόταν η σαλότητα, δεν έκανε αστεία, ούτε γελούσε, ήταν σκεπτικός. Βίωνε εξ βάθος την πεπραγμένη αμαρτία της ανθρωπότητας – την Σταύρωση του Χριστού. Την Μεγάλη Παρασκευή με δυνατή, γεμάτη από φόβο και θλίψη φωνή φώναζε – «Βοήθεια… βοήθεια… ο Χριστός κουβαλάει τον σταυρό του στον Γολγοθά…». Και δεν υπήρχε πιστός στην εκκλησία που να μην έκλαιγε γοερά εκείνη τη στιγμή. Κατά την διάρκεια της Ακολουθίας με δάκρυα στα μάτια έλεγε ο γέροντας – «Μην αφήνετε μόνη την Υπεραγία Θεοτόκο που υποφέρει τώρα! Όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί είμαστε μαζί της τώρα και δεν θα τολμήσει κανείς να την εγκαταλείψει! Πρέπει να είμαστε κοντά της! Μάνα είναι, που υποφέρει για τα Πάθη του Υιού της!». Και όλο το εκκλησίασμα φάνταζε σαν να έβλεπε μπροστά του την Σταύρωση του Ιησού Χριστού.

Καθαγιασμένος με την χάρη του Θεού είχε τόση αγάπη στον συνάνθρωπό του, που καμία δύναμη δεν μπορούσε να του αντισταθεί. Έβλεπε πέρα από τα ορατά και όλος ο κόσμος ήταν ανοικτός στα μάτια του.

Συντάχθηκε από Кωνσταντίνος Τσερτσβάντζε και Δαυιδ Τσικάντζε
Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Σάββας Λαζαρίδης

Πηγή: https://gr.pravoslavie.ru/

«Πᾶνος»

Μήπως η Ρωσία γίνεται μια άλλη Κίνα; (Βίντεο)

Πώς η Ρωσία έγινε τόσο προοδευτική στον ψηφιακό μετασχηματισμό της; Γίνεται η Ρωσία μια άλλη Κίνα; Και ποιος είναι ο Χέρμαν Γκρεφ; 

Ένα πολύ ενδιαφέρον μίνι-ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε στο τσέχικο κανάλι V.O.X. News στις 07 Αυγούστου 2023. Η εξαιρετική τσέχα δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Cecílie Jílková1 πήρε συνέντευξη από τον αμερικανό συγγραφέα και δημοσιογράφο Riley Waggaman, ο οποίος έζησε στη Μόσχα για δέκα χρόνια και έγραφε για το ρωσικό κρατικό μέσο ενημέρωσης Russia Today. Η δημοσιογράφος Cecílie Jílková θέτει ενδιαφέρουσες ερωτήσεις στον Riley Waggaman για την σύγχρονη ψηφιακή Ρωσία:

Ἀντώνιος Βασιλειάδης: Μιά ξεχασμένη λέξη

Γράφει ὁ Ἀντώνιος Βασιλειάδης 

Θεολόγος 

 

Δεδομένη πιὰ ἡ καταφρόνηση τοῦ λαοῦ ἀπὸ τὶς ἡγεσίες του, πολιτικὲς καὶ ἐκκλησιαστικές. Εἶναι νὰ θαυμάζῃ κανεὶς τὶς ἀντοχὲς καὶ τὶς ὑπομονὲς τοῦ λαοῦ μας.
 

Μεγάλες ὑποθέσεις καὶ θέματα σοβαρά, ποὺ ἀφοροῦν τὴν ὑπόστασή μας καὶ τὴν προκοπὴ τοῦ λαοῦ καὶ τῆς Πατρίδας μας, προδίδονται χωρὶς ντροπή. Ἡ ἀξιολογικὴ πυραμίδα ἔχει ἀντιστραφῇ. Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ παραδείγματα καὶ τὰ συνθήματα ποὺ ἔχουν ἀναρτηθεῖ εἶναι καὶ τὰ παρακάτω συνθήματα: «... στὸ διάολο ἡ πατρίς... νὰ πεθάνει ἡ Ἑλλὰς νὰ ζήσουμε ἐμεῖς ...», καί «δὲν πολεμᾶμε γιὰ καμία πατρίδα». Δὲν θέλουμε νὰ ἀναφερθοῦμε στὰ ἠθικῆς φύσεως θέματα, ποὺ πνίγουν κυριολεκτικὰ τὴν νεολαία μας. Ποιός πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια θὰ δεχόταν νὰ εὐφημεῖται τόσο πολὺ ὁ σοδομισμός; Στὸ ἄκουσμα μόνο τῆς λέξεως οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης γίνονταν ἀνάστατοι. Σήμερα τί γίνεται;

Θεοφάνης Μαλκίδης: Ζουράφα (Λαδόξερα) και εθνική κυριαρχία

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

1. Εθνική κυριαρχία και Αιγαίο

Η συζήτηση που έχει ξεκινήσει στην Ελλάδα μετά τις δηλώσεις του επικεφαλής του γειτονικού παρακράτους για τη Ζουράφα και κατ΄ επέκταση για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), έφερε στο προσκήνιο θέματα με μεγάλο εθνικό και διεθνές ενδιαφέρον. Παράλληλα αναδείχτηκαν και συνιστώσες που σχετίζονται με τα παραπάνω και ιδιαίτερα με το κατά πόσο η Ελλάδα μπορεί- στην παρούσα συγκυρία- να ανακηρύξει την ΑΟΖ και εάν αυτή περιλαμβάνει όλη την ελληνική επικράτεια, δηλαδή από το Καστελλόριζο μέχρι  τη Ζουράφα  («Λαδόξερα»), αν ληφθούν υπόψη οι σχετικές δηλώσεις και πράξεις του επικεφαλής της κατοχικής Τουρκίας.

Επιστολή Γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα (αποσπάσματα)

Δεκέμβριος 1965 

 

Παναγιώτατε,
Ἀλληλογραφεῖτε μετὰ τοῦ Πάπα ἐν πάσῃ ἐκκλησιαστικὴ τάξει, ὡς ἐὰν ἔζωμεν εἰς τὸν Ε' μ.Χ. αἰῶνα.

Ἀνταλλάσετε μετ᾿ αὐτοῦ τρυφερᾶς περιπτύξεις καὶ ἀδελφικοὺς ἀσπασμούς. 

 

Καλεῖτε αὐτὸν «Πρῶτον Ἐπίσκοπον τῆς Χριστιανοσύνης» καὶ ὑμᾶς Αὐτὸν δεύτερον.
 

Διακηρύσσετε ὅτι «οὐδεμία διαφορὰ χωρίζει τὰς δύο Ἐκκλησίας». 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Οἱ Ἅγιοι Ἀκίνδυνος, Ἀφθόνιος, Πηγάσιος, Ἐλπιδοφόρος (ἢ Ἐλπιδηφόρος) καὶ Ἀνεμπόδιστος

Ακίνδυνον πυρ των δε λοιπών τεσσάρων,

Oυς μεν, το πυρ έκτεινεν, ους δε, το ξίφος.

Δευτέρη Aφθονίω και τέτρασι πυρ άορ άθλος.

Ἦταν ἀξιωματοῦχοι τοῦ Πέρσου βασιλιὰ Σαπὼρ τοῦ Β’. Ἐπειδή, ὅμως, ὁμολόγησαν ὅτι εἶναι χριστιανοί, συνελήφθησαν καὶ μαστιγώθηκαν σκληρά. Ἔπειτα, τοὺς ἔριξαν στὶς φλόγες μιᾶς μεγάλης φωτιᾶς. Ἀλλὰ οἱ θερμὲς δεήσεις τους πρὸς τὸν Θεὸ προκάλεσαν φοβερὴ θύελλα μὲ βροχή, ποὺ ἔσβησε τὴν φωτιά. Αὐτὸ προκάλεσε φόβο στοὺς Πέρσες , καὶ τὸν ἴδιο τὸ Σαπώρ, μὲ ἀποτέλεσμα να’ ἀναβάλει, τὸν θάνατο τῶν γενναίων χριστιανῶν.

ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄ (Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στήν Κοζάνη) - (Βιβλίο Α΄ - Μέρος 87ο)

Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄» ΕΔΩ

ΣΤΕΚΕΣΘΕ ΣΤΟ ΥΨΟΣ 

Kύμη τῆ 3 Μαρτίου 1951

 

Ἀγαπητέ μοι Γιῶργο,
 

Ἔλαβα τὸ γράμμα σου. Εὐχαριστήθηκα πολὺ μὲ τὴν πληροφορίαν, ὅτι ὁ ἀγαπητὸς εἰς ὅλους μας Εὐθύμιος στέκεται εἰς τὸ ὕψος του. Δὲν ἀγωνίζεσθε διὰ πρόσωπα, ὥστε νὰ κάνετε σχίσμα, ὡς σᾶς κατηγοροῦν, ἀλλὰ διὰ μίαν ΑΘΑΝΑΤΟΝ ΙΔΕΑΝ, νὰ δετε τὴν Ἐκκλησίαν ΕΛΕΥΘΕΡΑΝ ἀπὸ δύο μεγάλα κακά. 

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος ο Μυροβλύτης

Μία επικαιροποιημένη πρόσκληση Αγιότητας και Μαρτυρίου

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος κατέχει ξεχωριστή θέση μέσα στο πάνθεον των Αγίων της Ανατολικής Ορθόδοξης του Χριστού Εκκλησίας, καθώς υμνήθηκε και αγαπήθηκε όσο λίγοι, ενώ τα πολλά θαύματα που επιτελούνται μέχρι σήμερα σε όσους με πίστη καταφεύγουν στην θερμή του μεσιτεία τον έχουν καταστήσει ιδιαίτερα λαοφιλή στον Ελληνικό λαό.

Η πόλη της Θεσσαλονίκης, η «νύμφη του Θερμαϊκού», όπως είναι γνωστή η συμπρωτεύουσα έχει την ιδιαίτερη τιμή και ευλογία να τιμά ως πολιούχο και προστάτη Άγιο της, τον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, καθόσον η ζωή, η διδασκαλία, η δράση και η εν γένει προσωπικότητα του Αγίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πόλη στην οποία γεννήθηκε, δίδαξε και μαρτύρησε.

Η Μόσχα μπαίνει στον παγκόσμιο πόλεμο κατά του CO2

"Συλλογικά μέτρα" θα βοηθήσουν τη Ρωσία να επιτύχει την "ουδετερότητα του CO2" έως το 2060

Στις 26 Οκτωβρίου 2023, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ενέκρινε ένα νέο και βελτιωμένο Δόγμα για το Κλίμα, το οποίο αναφέρει ότι η Ρωσική Ομοσπονδία θα επιτύχει ουδετερότητα άνθρακα το αργότερο έως το 2060. Για τη σύγκριση, η ΕΕ υπόσχεται να είναι ουδέτερη ως προς τον άνθρακα έως το 2050.

Ακολουθούν ορισμένα σημαντικά σημεία από το φιλόδοξο διάταγμα του Πούτιν για το κλίμα:

Λάμπρος Σκόντζος: Ὁ ὅσιος Δαυίδ ὁ ἐν Εὐβοίᾳ ὁ θαυματουργός

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον συμπαθεῖς καὶ δημοφιλεῖς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι καὶ ὁ ὅσιος Δαυὶδ ὁ ἐν Εὐβοίᾳ. Μάλιστα ἔχοντας τὴ φήμη τοῦ θαυματουργοῦ, χιλιάδες πιστοὶ τὸν εὐλαβοῦνται καὶ τὸν ἐπικαλοῦνται καὶ ἐκεῖνος συχνὰ ἀνταποκρίνεται, φανερώνοντας τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος χαριτώνει ὅσους θέλουν νὰ ζήσουν σύμφωνα μὲ τὸ δικὸ Του θέλημα.

Γεννήθηκε γύρω στὰ 1490, στὴ Γαρδενίτσα Φθιώτιδος, ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Εὔβοια. Ἦταν γιὸς ἐνάρετου καὶ εὐλαβοῦς ἱερέα, ὁ ὁποῖος φρόντισε νὰ γεμίσῃ τὴν ψυχὴ τοῦ παιδιοῦ του μὲ βαθιὰ πίστη στὸ Θεὸ καὶ εὐλάβεια. Νήπιο ἀκόμη τὸν βοηθοῦσε στὶς ἱερὲς ἀκολουθίες, ὥστε ὁ ναὸς εἶχε γίνει τὸ δεύτερο σπίτι του. Ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε, ὄντας τριῶν ἐτῶν, νὰ βιώσῃ μιὰ ἐξαιρετικὴ πνευματικὴ ἐμπειρία, ἡ ὁποία σφράγισε τὴν κατοπινή του ζωή. 

 

Μιὰ νύχτα του φανερώθηκε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καὶ τὸν ὁδήγησε σὲ παρακείμενο ναό, ἀφιερωμένο στὸ ὄνομά του. Ἔμεινε ἐκεῖ ὄρθιος καὶ ξυπόλυτος γιὰ ἕξι ὁλόκληρες ἡμέρες μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου, βυθισμένος σὲ ὥριμες γιὰ τὴν ἡλικία του θεωρήσεις καὶ προβληματισμούς. Ἔμαθε νὰ ἀγαπᾷ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἡσυχία. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅταν ἔφτασε στὴν ἐφηβεία, ζήτησε τὴν ἄδεια ἀπὸ τοὺς γονεῖς του, ἀναχώρησε, ἀναζητῶντας πνευματικὸ πατέρα καὶ πνευματικὲς ἐμπειρίες. Πληροφορήθηκε ὅτι κάποιος ὀνομαστὸς ἱερομόναχος, ὀνόματι Ἀκάκιος, ἄνθρωπος ἀρετῆς καὶ σοφίας, εἶχε τὴ φήμη τοῦ ὥριμου πνευματικοῦ καθοδηγητῆ. Πῆγε λοιπὸν κοντά του καὶ ζήτησε νὰ γίνῃ ὑποτακτικός του.
 

Ὁ Ἀκάκιος τὸν δέχτηκε μὲ εὐχαρίστηση στὴ Μονή του καὶ τὸν ἔντυσε τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Νωρὶς ἀναδείχτηκε ὑποδειγματικὸς μοναχός, δείχνοντας τέλεια ὑπακοὴ στὸν γέροντά του. Μὲ πνεῦμα ταπεινώσεως καὶ ἀποκοπῆς τοῦ ἰδίου θελήματος, ἀσκοῦνταν στὴν ἀδιάλειπτη προσευχή. Σύντομα φάνηκαν τὰ πρῶτα σημάδια τῆς πνευματικῆς του προόδου καὶ τῶν ἀρετῶν του. Ὧρες ὁλόκληρες καθόταν κοντὰ στὸν πνευματικό του πατέρα καὶ ἄκουγε τὶς νουθεσίες του, ἀποκαλύπτοντάς του τὴν ὁδὸ τῆς μοναχικῆς τελειώσεως, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ στὸν ἁγιασμὸ καὶ στὴ θέωση.

Ὁ πνευματικός του, λίγο καιρὸ ἀργότερα, ἀναζητῶντας τόπο γιὰ μεγαλύτερη πνευματικὴ ἄσκηση, κατέφυγε στὸ ὅρος Ὄσσα τῆς Θεσσαλίας. Ὁ Δαυὶδ τὸν ἀκολούθησε. Σὲ ἕνα ταξίδι του ὁ Ἀκάκιος στὸ Ἅγιον Ὅρος χειροτονήθηκε διάκονος καὶ στὴ συνέχεια μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀφήνοντας στὴ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας τὸν Δαυίδ. Ὁ Ἀκάκιος στὴν Πόλη χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ στὴ συνέχεια ἐκλέχτηκε μητροπολίτης Ἄρτης καὶ Ναυπάκτου ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἰερεμία. Κάλεσε μαζί του καὶ τὸν Δαυὶδ γιὰ βοηθό του.

Αὐτὴ ἦταν μιὰ νέα ἀρχὴ γιὰ τὸν μοναχὸ Δαυίδ, τὸν ὁποῖο καθόλου δὲν εἶχε ἐπηρεάσει ἡ κοσμικὴ ζωὴ τῆς ἠπειρώτικης μεγαλούπολης. Μαζὶ μὲ τὰ καθήκοντα, ποὺ τοῦ εἶχε ἀναθέσει ὁ πνευματικός του, ἀσκοῦσε μὲ ἀκρίβεια τὸν μοναχικό του κανόνα. Ἔκανε ὁλονυκτίες, νήστευε καὶ προσεύχονταν ἀδιάκοπα, κάνοντας τέλεια ὑπακοὴ στὸν πνευματικό του πατέρα. Ὁ Ἀκάκιος τὸν χειροτόνησε πρεσβύτερο καὶ τὸν ὅρισε ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Θεοτόκου τῆς Βαρνάκοβας, στὸ ὁμώνυμο ὅρος κοντὰ στὴ Ναύπακτο. Πρόκειται γιὰ τὸ «Ἅγιο Ὅρος τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος», στὸ ὁποῖο ζοῦσαν πλῆθος ἀσκητῶν, ὅπου μέχρι σήμερα σώζονται τὰ ἀπομεινάρια τους.

 

Ἐκεῖ ὁ Δαυὶδ θέλησε νὰ ἐφαρμόσῃ τὶς μοναχικὲς ἀρχές, ποὺ εἶχε διδαχθῇ ἀπὸ τὸν γέροντα πνευματικό του. Ὅμως γρήγορα ἀπογοητεύτηκε, διότι οἱ ὑποτακτικοί του δὲν ἦταν πρόθυμοι νὰ ἀκολουθήσουν τὶς δικές του ἀρχές. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἔφυγε ἀπὸ τὴ Μονή, ἀναζητῶντας νέους τόπους, γιὰ περισσότερη ἡσυχία καὶ ἄσκηση. Ἐγκαταστάθηκε, στὸ ὅρος Στείρι, κοντὰ στὸν Παρνασσό, ὅπου ὑπέστη λυσσαλέες ἐπιθέσεις τοῦ σατανᾶ. Ἡ φήμη του δὲν ἄργησε νὰ γίνῃ γνωστὴ στὴ γύρω περιοχή. Τὸ ἀσκητήριό του εἶχε γίνει τόπος ἕλξης πολλῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἔτρεχαν στὸν ἅγιο ἀσκητὴ νὰ ἀκούσουν λόγια παρηγοριᾶς καὶ σωτηρίας.

Ὁ ὅσιος ἔζησε σὲ χρόνια δύσκολα, ὅπου οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες στέναζαν κάτω ἀπὸ τὴν φρικτὴ καὶ ἀπάνθρωπη τουρκικὴ δουλεία. Δὲν ἄργησε νὰ ὑποστῇ καὶ αὐτὸς τὰ δεινὰ τῆς σκλαβιᾶς. Κατηγορήθηκε ὅτι ἔκρυψε στὸ ἀσκητήριό του ἕναν σκλάβο δραπέτη. Οἱ τοῦρκοι τὸν συνέλαβαν καὶ τὸν ὑπέβαλαν σὲ φρικτὰ βασανιστήρια, τὰ ὁποῖα ὑπέφερε μὲ μεγάλη καρτερία καὶ ἡρωισμό. Ὕστερα ἀπὸ πολὺ καιρὸ ἀπελευθερώθηκε χάρις στὰ λύτρα ποὺ κατέβαλαν εὐσεβεῖς κάτοικοι τῆς περιοχῆς.
 

Κατόπιν, ἀποφάσισε νὰ ἀλλάξῃ καὶ πάλι τόπο ἀσκήσεως. Κατέφυγε στὶς Ροβιὲς τῆς βόρειας Εὔβοιας, ὅπου ἵδρυσε τὴν Ἱερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἡ φήμη του καὶ πάλι δὲν ἄργησε νὰ διαδοθῇ. Σύντομα ἐγκαταστάθηκαν μαζί του κάποιοι μαθητές του, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦσαν νὰ τὸν μιμηθοῦν στὴν ἄσκηση καὶ στὴν ἁγιότητα. Παράλληλα ἀσκοῦσε μιὰ πρωτοφανῆ φιλανθρωπία. Ἔδειχνε τὴν ἀγάπη του ἔμπρακτα στοὺς φτωχοὺς καὶ κατατρεγμένους, στὰ πρόσωπα τῶν ὁποίων ἔβλεπε τὸν ἴδιο τὸ Χριστό. Μοίραζε ἀλύπητα τὰ ἐφόδια τῆς Μονῆς ἀδιακρίτως σὲ Χριστιανοὺς καὶ Μουσουλμάνους.

Κάποτε ἀναγκάστηκε νὰ ταξιδέψῃ στὴν Πελοπόννησο γιὰ νὰ συμφιλιώσῃ κάποιους ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν διαφορὲς μεταξύ τους, μὴ μπορῶντας νὰ διανοηθῇ διχοστασίες ἀνάμεσα σὲ Χριστιανοὺς καὶ μάλιστα ἐπισκόπους. Τὸ πλοῖο ποὺ τὸν μετέφερε ναυάγησε καὶ ὁ ἴδιος σώθηκε ἐκ θαύματος. Ξαναγύρισε στὴ Μονή του καὶ ἀφοσιώθηκε περισσότερο στὴν πνευματική του ἄσκηση, ὅπου ὁ Θεὸς τὸν ἀξίωσε καὶ τοῦ προορατικοῦ χαρίσματος. Πρόβλεψε τὸν θάνατό του καὶ ἀφοῦ ἔδωσε τὶς τελευταῖες του νουθεσίες πρὸς τοὺς μαθητές του, παρέδωσε τὴν ψυχή του στὸ Χριστό, στὸν Ὁποῖο ὑπηρέτησε σὲ ὅλη του τὴ ζωή. Ἦταν 1η Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 1589 ἢ 1601. Ὁ τάφος του καὶ τὰ ἱερά του λείψανα καὶ δεῖ ἡ κᾶρα του, ἐπιτελοῦν πολλὰ θαύματα. Ἡ μνήμη του τιμᾶται τὴν ἡμέρα τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεώς του.

 

__________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»

Φανούλα Αργυρού: Αποδεσμεύθηκε η Αστυνομική Αναθεώρηση της έρευνας 1968 για την ανατίναξη της πτήσης CY284 12.10.67.

«Εκρηκτικός μηχανισμός υψηλής στρατιωτικής ποιότητας ανατίναξε το αεροπλάνο»

γράφει η  Φανούλα Αργυρού*

Ανεπαρκής, ελλατωματική με σοβαρές ελλείψεις, παραλήψεις… 

«Εκρηκτικός μηχανισμός υψηλής στρατιωτικής ποιότητας ανατίναξε το αεροπλάνο» 

Αποδεσμεύθηκε σήμερα (25.10.23) το πόρισμα της πρόσφατης Αστυνομικής Αναθεώρησης (Review) για την έρευνα  που διεξήγαγε η ίδια Μητροπολιτική Αστυνομία το 1968 για την ανατίναξη του αεροπλάνου των Βρετανικών Ευρωπαϊκών Αερογραμμών Κομήτη 4Β πτήσης  Κυπριακών Αερογραμμών CY 284 12 Οκτωβρίου 1967 από Αθήνα προς Λευκωσία.  Και το οποίο έπεσε στην περιοχή Καστελόριζου μοιρασμένο στα δύο από έκρηξη βόμβας,  με θύματα όλους τους επιβάτες και το πλήρωμα σύνολο 66 αθώων ψυχών.  

Νεκτάριος Δαπέργολας: Ἕνα δαιμονικό σκουπίδι μέ ἀνυπολόγιστες συνέπειες πάνω στίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας…

Πραγματικὰ λυπᾶμαι πολὺ ποὺ βρωμίζω την ἰστοσελίδα μὲ τέτοια διαβολοσιχάματα, ἐπειδὴ αὐτὴ ὅμως ἡ συγκεκριμένη κατάντια κοντεύει πιὰ νὰ ἐξελιχθῇ σὲ θεσμὸ ποὺ ἔχει εἰσβάλῃ κανονικὰ σὲ χιλιάδες οἰκογένειες, ἀλλὰ καὶ στὰ (φερόμενα ὡς ἑλληνικά) δημόσια καί ἰδιωτικά σχολεῖα (σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ ἐξουθενώνεται ὡς σκοταδιστὴς καὶ ψεκασμένος ὅποιος ἁπλὰ ἀρθρώνει στοιχειώδη λόγο ἀντίδρασης), παραθέτω ἁπλῶς πράγματα ποὺ ἔχει πεῖ ὁ ἱδρυτὴς τῆς λεγόμενης «Ἐκκλησίας τοῦ Σατανᾶ» στὴν Ἀμερικὴ Anton Lavey (1930-1997) καὶ περιέχονται στὴ «Σατανικὴ Βίβλο». 

 

Ὅπου κατονομάζεται ρητῶς τὸ Halloween ὡς μία ἀπὸ τὶς κυριότερες σατανιστικὲς ἑορτές.

Οι Άγιοι Ανάργυροι δίνουν παράταση της ζωής στον άγιο Θεόδωρο Συκεώτη

Ο άγιος Θεόδωρος Συκεώτης Συνέβηκε να αρρωστήσει βαριά χωρίς ελπίδα σωτηρίας, σε σημείο που είδε τους Αγίους Αγγέλους να έχουν έλθει για να τον πάρουν.
 

Άρχισε, λοιπόν, να κλαίει και να αγωνιά. Πάνω δε από αυτόν υπήρχε η εικόνα των αγίων και θαυματουργών Κοσμά και Δαμιανού. Παρουσιάστηκαν λοιπόν σ αυτόν οι άγιοι με την μορφή που είχαν στην εικόνα αυτή ‘ τον έπιασαν όπως συνηθίζουν να κάνουν οι γιατροί και προσπαθούσαν να πάρουν τους σφυγμούς του. 

 

Έλεγαν δε ο ένας προς τον άλλον ότι ο άγιος είναι σε απελπιστική κατάσταση, γιατί οι δυνάμεις του έχουν εξαντληθεί, αλλά και γιατί ήλθαν από τον ουρανό οι Άγγελοι γι αυτόν. 

Θεοφάνης Μαλκίδης: Ένα κράτος με ποινικό μητρώο: Έργα και Ημέραι των εκατό ετών Τουρκικής «Δημοκρατίας»

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Ο αείμνηστος καθηγητής μας Νεοκλής Σαρρής έλεγε με εμφατικό τρόπο ότι  η Τουρκία δεν έχει ιστορία αλλά ποινικό μητρώο. Όσοι κατηγορούν τη Γερμανία για την Ναζιστική της περίοδο  και για τα εγκλήματά της «ξεχνούν» να αναφερθούν στους αιώνες εγκλημάτων του οθωμανικού κράτους, το οποίο τα τελευταία εκατό χρόνια έχει αντικατασταθεί από την Τουρκική «Δημοκρατία», η οποία συνεχίζει την ίδια τακτική. 

Σε όλη την Τουρκία και τη Διασπορά της, καθώς και σε φίλιες χώρες, καθεστώτα και οργανώσεις, ενίοτε τρομοκρατικές και δολοφονικές,  όλοι γιορτάζουν την 100η επέτειο της «Δημοκρατίας», επέτειος η οποία έχει να παρουσιάσει τα εξής «επιτεύγματα»:

Ἅγιος Παΐσιος: Προσευχή γιά ὅσους μᾶς ζητοῦν

– Γέροντα, ὅταν μᾶς λένε: «Κάντε προσευχὴ γιὰ τὸ παιδί μου ποὺ δίνει ἐξετάσεις» ἢ «κάντε προσευχὴ γιὰ τὸν τάδε ποὺ θὰ κάνη ἐγχείρηση», χρειάζεται ὕστερα νὰ ρωτήσουμε ἂν πῆγε καλά;

– Γιατί νὰ ρωτήσης ἂν πῆγε καλά; Γιὰ νὰ πῆς: «Δόξα σοι ὁ Θεός, ποὺ ἔπιασε ἡ προσευχή μου»; Ἔκανες τὸ καθῆκον σου; Προσευχήθηκες; Δὲν χρειάζεται νὰ κά­νης τίποτε ἄλλο.

– Γέροντα, πῶς κάνετε προσευχὴ γιὰ τὰ ὀνόματα ποὺ σᾶς δίνουν νὰ προσευχηθῆτε;

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Οἱ Ἅγιοι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός οἱ Ἀνάργυροι καὶ Θαυματουργοί

 
Εἰ καὶ παρῆκαν γῆν Ἀνάργυροι δύω,
Πληροῦσιν, ὡς πρίν, καΙ πάλιν γῆν θαυμάτων.
Πρώτῃ Ἀκέστορε φῶτε Νοεμβρίου ἔκπτατον ἐκ γῆς

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀσία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων. Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη ἔμεινε χήρα, ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δύο παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ.