Τοῦ Κυρίου μου πάντας ὑμνῶ τοὺς φίλους,
Εἴτις δὲ μέλλων, εἰς τοὺς πάντας εἰσίτω.
Σήμερα, εορτάζουμε, όσους αγίασε το Άγιο Πνεύμα, τους Προπάτορες και Πατριάρχες, τους Προφήτες και ιερούς Αποστόλους, τους Μάρτυρες και τους Ιεράρχες, τους Ιερομάρτυρες και Οσιομάρτυρες, τους Όσιους και Δίκαιους και όλες γενικά τις άγιες Γυναίκες και τους υπόλοιπους ανώνυμους Αγίους
(Θεολογικὸ σχόλιο στὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ[: Ματθ.10.32-33, 37-38 καὶ Ματθ.19,27-30]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΤΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 22-6-1997]
[Β357] Ἔκδοσις Β΄
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾷ πάντας τοὺς ἁγίους, τοὺς γνησίους φίλους τοῦ Θεοῦ καὶ εὐεργέτας ἀληθινοὺς τῶν πιστῶν. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ὅσο ζοῦσαν, ἐπίστευσαν εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἐπολιτεύθησαν κατὰ Θεόν. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι οἱ πρωτότοκοι τοῦ Θεοῦ· ποὺ εἶναι ἀπογεγραμμένοι εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ εἶναι πρωτότοκοι, γιατί θὰ τύχουν ὅλοι τῆς μεγάλης καὶ μοναδικῆς κληρονομίας, ποὺ εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι θὰ εἶναι εἰς τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, λέγονται «πρωτότοκοι».
– Δεν φοβήθηκα καθόλου, που έπρεπε να μείνω ένα μικρό παράλυτο παιδί μόνο μου τρεις ημέρες μ’ ένα άγνωστο καλόγερο. Ούτε πάλι και η μητέρα μου αρνήθηκε να με αφήσει μόνο μου κοντά του, γιατί ήταν να βρω τη θεραπεία μου, εδώ κοντά σ’ αυτόν τον ταπεινό καλόγερο. Με πήρε λοιπόν αυτός ο ανήμπορος και ασθενικός, μόνος του, εμένα, ένα μισοπαράλυτο παιδί και μ’ έφερε μέσα στο κελλάκι του. Μ’ ακούμπησε πάνω σ’ ένα ξύλινο καναπέ κι εκεί κοιμήθηκα τρεις νύχτες.
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ.10.32-33, 37-38 και Ματθ.19,27-30]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΠΩΣ ΟΜΟΛΟΓΩ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 26-6-1994]
(Β300)
Ο Χριστός, αγαπητοί μου, είπε εις τους μαθητάς Του και δι’ αυτών προς όλους τους πιστούς όλων των αιώνων και εποχών, έναν βαρυσήμαντο λόγο. Τους είπε: «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»· που σημαίνει ότι ο Χριστός ζητά την ομολογία μας υπέρ του προσώπου Του ενώπιον των ανθρώπων.
Μέρος 1ο στην εκπομπή της ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ όπου θα προσπαθήσαμε να περιγράψουμε όσο πιο γλαφυρά γίνεται τον σκοτεινό επιτηρούμενο κόσμο που θέλουν να φέρουν χωρίς να το έχουμε επιλέξει.
KYΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ [:Ματθ.ι΄32-33,37-38,ιθ΄27-30]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
[Υπομνηματισμός των χωρίων της ευαγγελικής περικοπής
της Κυριακής των Αγίων Πάντων]
Αφού απάλλαξε τους μαθητές Του από τον φόβο και την αγωνία που συντάρασσαν την ψυχή τους επειδή προηγουμένως τους είχε ομιλήσει για τους επερχόμενους διωγμούς, τους ενισχύει ενθαρρύνοντάς τους και πάλι με τα ακόλουθα λόγια, εκβάλλοντας τον φόβο με τον φόβο, και όχι μόνο με τον φόβο, αλλά και με την ελπίδα για μεγάλα έπαθλα. Και τους απειλεί με πολλή την εξουσία, προτρέποντάς τους από κάθε άποψη στο να κηρύττουν με παρρησία την αλήθεια και τους λέγει τα εξής:
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Εβρ. 11, 32-40 και 12,1-2]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν (:και τι ακόμη να λέω και να διηγούμαι; Πρέπει να σταματήσω, διότι δεν θα μου φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών και τον Βαράκ, τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, για τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες)»[Εβρ.11,32].
Κατηγορούν μερικοί τον Παύλο, γιατί αναφέρει σε αυτό το σημείο τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε. Τι λες; Αυτός που ανέφερε την πόρνη Ραάβ, δεν θα αναφέρει αυτούς; Μη μου αναφέρεις την άλλη ζωή τους, παρά μόνο το αν πίστεψαν ή έλαμψαν ως προς την πίστη.
Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας
Μία κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλοί ψυχικά κυρίως ασθενείς είναι και η «Πλασματική διαταραχή». Πλασματική διαταραχή είναι μια κατάσταση κατά την οποία ένα άτομο, χωρίς κίνητρο προσποίησης, ενεργεί σαν να έχει μια ασθένεια προκαλώντας σκόπιμα, προσποιούμενο ή υπερβάλλοντας συμπτώματα, καθαρά για να επιτύχει (για τον εαυτό του ή για άλλον) τον ρόλο του ασθενούς. (Ο ορισμός από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%AE).
Βέβαια αν κάποιος καταφέρει να πείσει την γύρω από αυτόν κοινότητα μεγάλη ή μικρή, για την αλήθεια της κατάστασης τότε διεγείρεται μια ολόκληρη διαδικασία για να αντιμετωπισθεί η «ασθένεια». Αυτό σημαίνει σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και παγκοσμίως, την κατάλυση της νόμιμης τάξης και την εφαρμογή μέτρων που καταλύουν την δικαιοσύνη. Μέτρων που καταλύουν την ελευθερία. Τούτο επιτυγχάνεται με την χρήση φρασεολογίας που συνήθως αντιστρέφει την αλήθεια. Και ούτε λίγο, ούτε πολύ, το ψέμα εμφανίζεται ως αλήθεια και η αλήθεια ως ψέμα. Δυστυχώς η «πλασματική διαταραχή» εμφανίζεται και σε πρόσωπα της Εκκλησίας. Της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Θυμάμαι πώς πήγαινα την κόρη μου στο νοσοκομείο Μορόζοβ. Από άγχος μπέρδευα τους δρόμους και προσπερνούσα τις διασταυρώσεις που έπρεπε να στρίψω.
Σε απόγνωση έτρεξα στο αστυνομικό πόστο. Οι αστυνομικοί σταμάτησαν την κυκλοφορία στην κεντρική οδό Σαντόβοε Κολτσό (!) για να περάσω κατευθείαν προς το νοσοκομείο. Στα επείγοντα μου είπαν να περιμένω, επειδή είμαστε από άλλη περιοχή της πόλης…
Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης
«Αντίκρισα στη μέση του σπιτιού την αδελφή μου ανάσκελα, γυμνή από τη μέση και κάτω. Το φουστάνι της ήταν γυρισμένο προς τα πάνω και σκέπαζε το σχισμένο και κομματιασμένο στήθος της, το πρόσωπό της ήταν παραμορφωμένο, όλο το σώμα της κατακομματιασμένο.
Μα το χειρότερο και φρικαλεότερο θέαμα ήταν, όταν από τη στάση του σώματός της κατάλαβα ότι οι Γερμανοί είχαν βιάσει το άψυχο κορμί της.Δίπλα της βρισκόταν το τεσσάρων μηνών κοριτσάκι της λογχισμένο, με σπασμένο το κεφαλάκι του, και στο στόμα του είχε τη ρώγα του στήθους της μάνας του που είχαν κόψει εκείνοι οι κανίβαλοι.Το άλλο κοριτσάκι της, η 6χρονη Ελένη, βρισκόταν στο κατώφλι του σπιτιού μέσα σε μια λίμνη αίματος με βγαλμένα τα σπλάχνα του.
