Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου, αρχίζει να λέγεται «πνευματικός άνθρωπος», από τη στιγμή
που ασχολείται συνειδητά με τον εαυτό του, αρχίζει ν’ αντιλαμβάνεται την
αμαρτία μέσα του, παύει να περιεργάζεται τους άλλους, μετανοεί και προσεύχεται.
Το να δει κάποιος την πραγματική του κατάσταση είναι βεβαίως αποτέλεσμα ισχυρής
θέλησης, αλλά και δυνατής θείας βοήθειας. Γι’ αυτή την ώρα θα λέγαμε υπάρχει
κυρίως ο Χριστός, ο Οποίος τρέχει πλάι μας για να μας συνδράμει σημαντικά κι
αποτελεσματικά, εφόσον συνεχίζουμε αληθινά να το θέλουμε. Γιατί πολλές φορές
ξεκινάμε κάτι χωρίς να το τελειώνουμε.