Κάτωθεν τοῦ Κελλίου Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τῆς Κερασιᾶς, πλησίον τοῦ δρόμου ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Κλέφτικο, τὸν ἀρσανᾶ τῆς Κερασιᾶς, στὸ ἀριστερὸ μέρος τοῦ βράχου κατηφορίζοντας γιὰ τὴν θάλασσα, σώζεται μέχρι σήμερα τὸ ἀπέριττο ἀσκητήριο τοῦ Γέροντος Δανιήλ.
Ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕνα διώροφο μικρὸ σπιτάκι· κάτω ἔχει τὸ Κελλὶ ποὺ ἔμενε, μὲ ἕνα ξυλοκρέβατο, μία πρόχειρη
κτιστὴ σόμπα καὶ δίπλα στὴν πόρτα τὸ προσευχητάρι μὲ τὶς χάρτινες, καπνισμένες ἀπὸ τὸν καιρὸ εἰκόνες. Τὸ ἔδαφος τοῦ δωματίου χωμάτινο, τὰ πάντα ἐν τάξει (βιβλία, ῥοῦχα) καὶ ἐν πλήρει καθαριότητα, ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν τοῦ δωματίου.
Τὰ καυσόξυλα στοιβαγμένα μὲ τάξη, κομμένα ἀπὸ τὸν ἴδιο μὲ τὸ τσεκούρι. Ἀνερχόμενοι ὀλίγα σκαλιά, εἰσερχόμεθα στὸ ἄνω δῶμα. Ἐκεῖ βρίσκονται διάφορα βότανα ἀπὸ τὸν Ἄθωνα, τσάι βουνοῦ, μέντα καὶ ἀμάραντος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο κατασκεύαζε σταυροὺς καὶ στεφανάκια, μὲ τὰ ὁποῖα οἱ Πατέρες διακοσμοῦσαν τὶς εἰκόνες στὰ Κελλιά τους.
Ἕνας τενεκὲς μὲ ἀποξηραμμένο τυρί, ἄλλος τενεκὲς μὲ παξιμάδι καὶ διάφορα ἄλλα εἴδη διατροφῆς του. Ἂς σημειωθῇ ὅτι τὸν χειμώνα ἀποκλειόταν γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὰ χιόνια ποὺ ἔπεφταν στὴν περιοχή. Ὄπισθεν καὶ ἄνωθεν τοῦ σπιτιοῦ ὑπάρχουν μικρὲς σπηλιὲς ποὺ τὶς ἔκλεισε μόνος του γιὰ νὰ μὴν κατοικήσει ἄλλος μοναχός, καὶ τοῦ γίνεται ἐμπόδιο στὴν ἡσυχαστικὴ ζωή.
Ὁ Γέρων Δανιήλ, ἦλθε στὸ Ἅγιον Ὄρος μετὰ τὸν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ἀπὸ τὸν πολὺ πόθο του νὰ φτάσει στὸν Ἄθωνα, ἦλθε ἀπὸ τὴν πατρίδα του τὴν Ῥουμανία, μὲ τὰ πόδια. Ὁ Θεὸς ὁδήγησε τὰ βήματά του σὲ ἕναν πατριώτη του ἀσκητή, ποὺ κατοικοῦσε σὲ αὐτὸ τὸ Καλύβι. Ἔζησε πλησίον τοῦ Γέροντός του ἐπὶ 30 συναπτὰ ἔτη.
Ὅλα τὰ ἀναγκαῖα πράγματα ποὺ χρειαζόταν τὸ Κελλί τους, τὰ μετέφεραν στὴν πλάτη μὲ τὸν μεγάλο ἀσκητικὸ ντορβά. Τὸ ἐργόχειρό του κυρίως ἦταν νὰ πλέκει ξύλινα καλαθάκια ἀπὸ μηλιάδι, νὰ τὰ πηγαίνει στὰ μοναστήρια γιὰ νὰ τὰ ἀνταλλάξει μὲ τὰ ἀναγκαῖα τρόφιμα.
Κάποτε, ὁ Πολιτικὸς Διοικητὴς τοῦ Ἁγίου Ὄρος, θέλησε νὰ στείλει μερικὰ πράγματα στοὺς φτωχοὺς ἀσκητές, καὶ κάποιοι ἔδωσαν τὸ ὄνομα τοῦ Γέροντα Δανιήλ. Ἔτσι ἔφθασε τὸ δέμα στὸ Κελλί του καὶ αὐτὸς ὅταν τὸ εἶδε καὶ διάβασε τὸ ὄνομα τοῦ ἀποστολέα, ἀπόρησε. Πῆγε στὸ πλησιέστερο Κελλὶ γιὰ νὰ ῥωτήσει πὼς μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιστρέψει, χωρὶς νὰ πληρώσει.
Τότε, οἱ Πατέρες ἐκεῖ τοῦ εἶπαν ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιστρέψει, γιατὶ εἶναι δῶρο καὶ θὰ στενοχωρηθεῖ ὁ Διοικητής, ποὺ τὸ ἔστειλε ἀπὸ ἀγάπη. Τὀτε ὁ Δανιὴλ εἶπε: Καὶ ἐγὼ ἀγαπάω Ντιοικητή. Ντανιὴλ ντώσει Ντιοικητὴ καλάθι, πάρει ντέμα. Ἔτσι, μέσω τῶν Πατέρων ἔστειλε τὸ δικό του δῶρο, ἕνα καλάθι στὸν Διοικητή. Αὐτὸς συγκινήθηκε πολύ γιὰ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν εὐγενικὴ χειρονομία τοῦ Δανιήλ.
Τὸ παρουσιαστικό του ἦταν παρόμοιο μὲ αὐτὸ τοῦ Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ, ὅπως εἰκονίζεται στὴν κλασσικὴ φιγούρα μὲ τὴν κυρτωμένη πλάτη, τὴν ἄσπρη γενειάδα καὶ τὸ σεβάσμιο ἀσκητικὸ ὕφος. Ἐπιστρέφοντας μία μέρα ἀπὸ τὴν Δάφνη, παραμονὴ τῶν Εἰσοδίων, κατεβήκαμε στὸ Κλέφτικο 2-3 πατέρες μὲ τὰ μουλάρια καὶ 2 νεαροὶ πεζοπορώντας.
Ὅταν περνούσαμε μπροστὰ ἀπὸ τὸ κηπάκο του ὁ Δανιὴλ περιποιεῖτο τὰ λάχανά του καὶ ἀπροσδόκητα στράφηκε πρὸς τοὺς 2 νεαροὺς καὶ χωρὶς νὰ τοὺς γνωρίζει, εἶπε: Ἐσεῖς τί θέλετε ἐντῶ ἀπὸ τὴν Λάρισα; Ὅταν τὸν εἴδαμε, ὅλοι θαυμάσαμε τὸν Γέροντα γιατὶ εἶχε πρόσωπο φωτεινὸ καὶ λαμπρό.
Ὁ Δανιὴλ ἐκκλησιολογικῶς ἦταν σωστὰ τοποθετημένος καὶ δὲν τὸν ἐπηρέαζαν οἱ διάφορες γειτονικὲς ὁμάδες τῶν Ζηλωτῶν. Μεταλάμβανε τῶν Θείων Μυστηρίων ἀπὸ τὶς πλησιέστερες Μονὲς καὶ ἀπὸ τὰ Κελλιὰ ποὺ ἀκολουθοῦν τὴν Ἐκκλησία, ὀνόμαζε δὲ τοὺς Ζηλωτές· Πρεσβυτεριανούς. Ἐθλίβετο πολὺ ὅταν ἔβλεπε σὲ Μονὲς καὶ Κελλιὰ κοσμικοὺς νὰ μεταλαμβάνουν χωρὶς εὐλάβεια καὶ εὐθὺς μετὰ τὴν Θεία Λειτουργία νὰ καπνίζουν στὸ προαύλιο. Τόσο πολὺ τοῦ στοίχιζε τὸ γεγονός, διότι τὸ θεωροῦσε μεγάλη ἀσέβεια, ὥστε ἄλλαζε τόπο ἐκκλησιασμοῦ.
Μιὰ μέρα ξεκινήσαμε νὰ τὸν συναντήσουμε μαζὶ μὲ τὸν μοναχὸ Δανιὴλ τῶν Δανιηλαίων. Ὅταν φθάσαμε μᾶς ὑποδέχθηκε μὲ πολὺ μεγάλη χαρά, ἂν καὶ περνοῦσε κάποιο μεγάλο πειρασμὸ ἐκεῖνες τὶς μέρες καὶ γιὰ νὰ καταβάλει τὸν πειρασμὸ καὶ τοὺς λογισμούς, εἶχε καταπιεῖ σβώλους ἀπὸ στάχτη καὶ χῶμα, τὸ ὁποῖο ὅμως τὸν ἔκανε νὰ ὑποφέρει πολύ.
Μᾶς ἔδειξε καὶ τὸν τάφο του, σκαμμένο, ἕτοιμο πρὸς ταφή, σὲ βραχῶδες μέρος ἄνωθεν τοῦ Κελλιοῦ του. Ντανιήλ, σὺ τάψει ἐμένα, εἶπε στὸν π. Δανιήλ, κεφάλι ἐδῶ, σῶμα ἐκεῖ. Ντανιὴλ μείνει ἐδῶ, ἄγγελος
κάνει του, του, του, ἐδῶ ὄχι κῆπο, θὰ μὲ βγάλει ἄλλος θὰ μένει ἐντῶ.
Πράγματι, ἦταν χειμώνας βαρὺς τοῦ 1986, τὴν χρονιὰ ποὺ ἀῤῥώστησε ὁ Γέρων Δανιήλ, καὶ ὁ π. Δανιὴλ τῶν Δανιηλαίων, ὅταν τὸ ἔμαθε, πῆρε φάρμακα καὶ Ὡς συνήθως πῆγε νὰ τὸν βοηθήσει. Τὸν βρῆκε ὅμως νεκρό, καὶ ἔτσι ἐκπληρώθηκε ἡ πρόῤῥησις τοῦ Γέροντα Δανιήλ: Ντανιήλ, σὺ τάψει ἐμένα.
Ἱερομονάχου Μαξίμου
Καυσοκαλυβίτου:
Ἀσκητικὲς Μορφὲς καὶ Διηγήσεις
ἀπὸ τὸν Ἄθω,
Ἱ. Κελλίον Ἁγ. Ἀντωνίου, Κρύα Νερά,
Ἅγιον Ὄρος, 2006
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου