Ἅγιος Παΐσιος: Νὰ δίνουμε στὴν ψυχὴ τὴν τροφὴ ποὺ ἐπιθυμεῖ

– Γέροντα, ὅταν δὲν ἔχω ὄρεξη γιὰ πνευματικά, πῶς νὰ βάλω ἀρχή;

– Νὰ κάνης κάτι πνευματικὸ ποὺ σὲ εὐχαριστεῖ, καὶ θὰ σοῦ ἔρθη ἡ ὄρεξη καὶ γιὰ τὰ ἄλλα. Νὰ ἁπλώσης μπρο­στά σου τὴν πνευματικὴ τράπεζα καὶ νὰ βρῆς τί τραβᾶ ἡ ὄρεξή σου. Θέλεις νὰ διαβάσης λίγο; Θέλεις νὰ κάνης ἕνα κομποσχοίνι; Θέλεις νὰ κάνης μιὰ Παράκληση; Θέλεις νὰ διαβάσης Ψαλτήρι ἢ νὰ κάνης λίγες μετάνοιες; Ἂν δὲν ἔχης ὄρεξη γιὰ τίποτε, ἔ, τότε θέλεις βρεγμένη σανίδα.

– Ἀπὸ ἐργόχειρο, Γέροντα, μπορῶ νὰ ἀρχίσω;

– Μπορεῖς, ἀλλὰ νὰ λὲς συγχρόνως καὶ τὴν εὐχή.

– Μήπως ὅμως, Γέροντα, κάνοντας ὅ,τι μὲ εὐχαριστεῖ, κάνω τὸ θέλημά μου;

– Κοίταξε, στὰ πνευματικὰ πρέπει νὰ δίνουμε στὴν ψυχὴ τὴν τροφὴ ποὺ ἐπιθυμεῖ καὶ ζητάει μόνη της. Ἔτσι γλυκαίνεται, τρέφεται καὶ παρακινεῖται γιὰ περισσότερα πνευματικά. Βλέπεις, καὶ ὅταν ἀρρωσταί­νουμε καὶ ζητᾶ κάτι ὁ ὀργανισμός μας, τοῦ τὸ δίνου­με, γιὰ νὰ γίνουμε καλά. 

Μικρός, εἶχα ἀρρωστήσει ἀπὸ ἀναιμία, καὶ ζητοῦσα νὰ φάω λεμόνι. Οἱ δικοί μου ὅμως, ἐπειδὴ δὲν ἤξεραν ἂν ἔπρεπε νὰ φάω λεμό­νι, δὲν μοῦ ἔδιναν καὶ περίμεναν τὸν γιατρό. Καὶ τε­λικά, ὅταν ἦρθε ὁ γιατρός, συνέστησε νὰ τρώω λεμό­νια, γιατὶ ὁ ὀργανισμός μου εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ βιταμίνες ποὺ περιέχονται στὰ λεμόνια.

– Γέροντα, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσω αὐτὸν τὸν καιρὸ τὴν ἀμέλεια, ἔκανα μιὰ προσπάθεια νὰ ἐφαρμόσω ἕνα πρόγραμμα.

– Τὸ πρόγραμμα καλὸ εἶναι, ἀλλὰ πρέπει πρῶτα νὰ μπῆ ἡ καρδιὰ καὶ μετὰ τὸ πρόγραμμα.

– Μήπως, Γέροντα, νὰ μοῦ βάζατε ἐσεῖς ἕνα πρό­γραμμα;

– Τὸ πρόγραμμα ποὺ θὰ σοῦ βάλω, εἶναι νὰ κάνης ὅ,τι πνευματικὸ σὲ εὐχαριστεῖ. Νὰ μὴ στρυμώχνης μὲ ἄγχος τὸν ἑαυτό σου, ἀλλὰ νὰ ἐξετάζης ἀπὸ τί εἴδους πνευματικὴ τροφὴ ἔχει ἀνάγκη ἡ ψυχή σου καὶ νὰ τῆς τὸ δίνης. 

Ὅταν νιώθης τὴν ἀνάγκη νὰ ψάλης, νὰ ψάλ­λης· ὅταν σὲ τραβάη ἡ μελέτη, νὰ μελετᾶς· ὅταν σὲ τραβάη ἡ εὐχή, νὰ λὲς τὴν εὐχή. Νὰ κάνης καὶ ὅ,τι ἄλλο πνευματικὸ ἐπιθυμεῖς, ἀρκεῖ νὰ μὴν καταπιέζης τὸν ἑαυτό σου. Νομίζω ὅτι κατάλαβες. 

Αὐτὸ θὰ γίνη τώρα στὶς ἀρχές, μέχρι νὰ γλυκαθῆ ἡ ψυχή σου, καὶ μετὰ θὰ μπῆς σὲ μιὰ πνευματικὴ σειρὰ ποὺ θὰ σὲ τραβάη ἀπὸ μόνη της. Μὴν ἀνησυχῆς λοιπόν, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ θὰ πάρη μπρὸς ἡ μηχανή σου καὶ θὰ τρέχης.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ ΣΤ' «Περὶ προσευχῆς»  

«Πᾶνος»