Κυριακή 9 Ιουνίου 2019

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής των Αγίων Πατέρων - 9 Ιουνΐου 2019


Κυριακή των Αγίων Πατέρων

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 9 Ἰουνίου 2019, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Ἰωάν. ιζ΄ 1-13)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπάρας ὁ Ἰησοῦς τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανόν, εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε, καθὼς ἔδω­κας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσῃ αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον. αὕτη δέ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν. ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καὶ νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρὰ σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρὸ τοῦ τὸν κόσμον εἶναι παρὰ σοί. Ἐφα­νέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις οὓς δέδωκάς μοι ἐκ τοῦ κόσμου. σοὶ ἦσαν καὶ ἐμοὶ αὐτοὺς δέδωκας, καὶ τὸν λόγον σου τετηρήκασι. νῦν ἔγνωκαν ὅτι πάντα ὅσα δέδωκάς μοι παρὰ σοῦ ἐστιν· ὅτι τὰ ρήματα ἃ δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς, καὶ αὐτοὶ ἔλαβον, καὶ ἔγνωσαν ἀληθῶς ὅτι παρὰ σοῦ ἐξῆλθον, καὶ ἐπίστευσαν ὅτι σύ με ἀπέστειλας.
Ἐγὼ περὶ αὐτῶν ἐρωτῶ· οὐ περὶ τοῦ κόσμου ἐρωτῶ, ἀλλὰ περὶ ὧν δέδωκάς μοι, ὅτι σοί εἰσι, καὶ τὰ ἐμὰ πάντα σά ἐστι καὶ τὰ σὰ ἐμά, καὶ δεδόξασμαι ἐν αὐτοῖς. καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ οὗτοι ἐν τῷ κόσμῳ εἰσί, καὶ ἐγὼ πρὸς σὲ ἔρχομαι. πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς. ὅτε ἤμην μετ᾿ αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγὼ ἐτήρουν αὐτοὺς ἐν τῷ ὀνόματί σου· οὓς δέδωκάς μοι ἐφύλαξα, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν ἀπώλετο εἰ μὴ ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ. νῦν δὲ πρὸς σὲ ἔρχομαι, καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς.

1. Τί εἶναι ἡ αἰώνια ζωὴ

Σήμερα τιμοῦμε τὴ μνήμη τῶν Ἁγίων 318 Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καταδίκασαν τὴ φοβερὴ αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ καὶ συνέταξαν τὰ 7 πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, διακηρύσσοντας τὴν θεότητα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Τὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα, ποὺ ἀναγινώσκεται πρὸς τιμὴν τῶν ἁγίων Πατέρων, περιλαμβάνει τὸ πρῶτο τμῆμα τῆς λεγόμενης Ἀρχιερατικῆς Προσευχῆς τοῦ Κυρίου· δηλαδὴ τῆς προσευχῆς ποὺ ἀνέπεμψε ὁ Κύριος στὸν ἐπουράνιο Πατέρα, πρὶν μεταβεῖ στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ τὴ νύχτα τοῦ Πάθους Του.

Σ᾿ αὐτὴν ὁ Κύριος φανερώνει καὶ τὸν ὁρισμὸ τῆς αἰώνιας ζωῆς: «Αὕτη ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθι­νὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν», εἶπε. Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τὸ νὰ γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅλο καὶ περισσότερο Ἐσένα, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Ὁποῖον ἀπέστειλες στὸν κόσμο· νὰ Σὲ γνωρίζουν ἔχοντας ζωντανὴ ἐπικοινωνία μὲ Σένα καὶ ἀπολαμβάνοντας τὶς ἄπειρες τελειότητές Σου.

Ἡ αἰώνια ζωὴ λοιπὸν συνίσταται στὴ γνώση τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ γνώση ὅμως αὐτὴ δὲν εἶναι διανοητική, ὅπως αὐτὴ ποὺ ἀποκτοῦμε διαβάζοντας ἕνα βιβλίο, ἀλλὰ ἐμπειρική, βιωματική. Αὐτὸς ποὺ ἔχει τὸν Θεὸ μέσα του, ἔχει ἤδη τὴν αἰώνια ζωή, μετέχει στὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ, ἀπολαμβάνει τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὸ τὸν γεμίζει μὲ ἀναφαίρετη εὐτυχία.

Μάλιστα ὁ Κύριος λέει: «ἵνα γινώσκωσί σε»· νὰ Σὲ γνωρίζουν· συνέχεια. Ἡ αἰώνια ζωὴ συνίσταται στὴν ἀδιάλειπτη κοινωνία καὶ ἕνωση μὲ τὸν Θεό, ἡ ὁποία ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν παρούσα ζωὴ καὶ ἐκτείνεται στὴν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα.

Ὅλα τὰ ἔκαμε ὁ Κύριος γιὰ νὰ ἐξασφαλισθεῖ αὐτὴ ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Θεό, ποὺ εἶναι τὸ πιὸ μεγάλο ἀγαθό. Ἀπομένει ἐμεῖς, ὁ καθένας μας, νὰ ἀνταποκριθοῦμε σ’ αὐτὴ τὴν ἄπειρη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ.

2. Γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ

Στὴ συνέχεια ὁ Κύριος, ἀπευθυνόμενος πάντα πρὸς τὸν Πατέρα Του, λέει: «Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω». Ἐγὼ Σὲ δόξασα πάνω στὴ γῆ. Καὶ μὲ τὴ θυσία μου, ποὺ θὰ προσφέρω σὲ λίγο πάνω στὸν Σταυρό, ὁλοκλήρωσα τελείως τὸ ἔργο ποὺ μοῦ ἔδωσες νὰ ἐπιτελέσω.

Ὁ Κύριος ἐκπλήρωσε τὴν ἀποστολή Του στὴ γῆ, ποὺ ἦταν ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, καὶ δόξασε τὸν Πατέρα Του κατὰ τρόπο μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο. Ὡστόσο καὶ ὁ κάθε πιστὸς καλεῖται στὴ ζωή του νὰ δοξάσει τὸν Θεὸ ἐκπληρώνον­τας τὴν ἀποστολή του, ποὺ εἶναι ὁ προσ­ωπικός του ἁγιασμός. 

Δοξάζει τὸν Θεό, ὅ­­ταν ὑπακούει στὸ ἅγιο θέλημά Του. Δοξάζει τὸν Θεὸ μὲ τοὺς ἐνάρετους λόγους καὶ τὶς πράξεις του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς σκέψεις του· μὲ τὶς αἰσθήσεις του, ὅταν τὶς φυλάσσει καθαρὲς ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ τὶς ἁγιάζει. Τὸν δοξάζει καὶ ὅταν εἶ­ναι μόνος ἀλλὰ καὶ ὅταν συναναστρέφε­ται μὲ ἄλλους, στὸ σπίτι, στὴν ἀγορά, στὴ δουλειά, στὶς διακοπές, τὴ νύχτα καὶ τὴ μέρα…

Τί μεγαλεῖο καὶ τί τιμὴ ὅ,τι κάνουμε, νὰ τὸ κάνουμε γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ! Καὶ στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας νὰ μποροῦμε νὰ ἐπαναλάβουμε κι ἐμεῖς – τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν – αὐτὸν τὸν λόγο: «Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω»· μὲ τὴ βέβαιη ἐλπίδα καὶ πληροφορία ὅτι ὁ Κύριος, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Του, θὰ ἀναπληρώσει τὸ ἔλλειμμα τοῦ ἀγώνα μας.

3. Νὰ εἴμαστε ἕνα

Ὁ Κύριος προσεύχεται στὸν ἐπουράνιο Πατέρα Του νὰ φυλάξει τοὺς μαθητές Του, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς πιστοὺς κάτω ἀπὸ τὴν παντοδύναμη προστασία Του, τώρα ποὺ ὁ Ἴδιος θὰ θυσιασθεῖ καὶ δὲν θὰ εἶναι πλέον αἰσθητὰ κοντά τους. Τί λέει; Ἀξίωσέ τους «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς»· φύλαξέ τους ἔτσι, ὥστε νὰ παραμένουν ἑνωμένοι μαζί μου καὶ μεταξύ τους καὶ νὰ εἶναι μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ὁμοφροσύνη τους ἕνα σῶμα, ὅπως εἴμαστε ἕνα κι Ἐμεῖς ποὺ ἔχουμε τὴν ἴδια οὐσία καὶ φύση.

Τὸ ἐπίμονο αἴτημα τοῦ Κυρίου στὴν Ἀρ­χιερατική Του Προσευχὴ εἶναι αὐτό: ἡ μεταξὺ ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν ἀγάπη, εἰρήνη καὶ ἑνότητα.

Ἡ ἁμαρτία ἔφερε στὴν ἀνθρωπότητα τὸν διχασμό, τὴν ἔχθρα, τὴν ταραχὴ καὶ τὴ σύγχυση. Ὁ Κύριος μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία Του κατήργησε τὸ κράτος τῆς ἁμαρτίας καὶ χάρισε ἑνότητα στοὺς πιστούς Του. Ἡ ἑνότητα αὐτὴ βιώνεται μὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν Ἐκκλησία, καθὼς ἀποτελεῖ καρπὸ τῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν μὲ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης.

Μακάρι μέρα μὲ τὴ μέρα ἡ θεία Χάρις νὰ μᾶς μεταμορφώνει, ὥστε νὰ ζοῦμε οἱ πιστοὶ στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας τὸ πιὸ μεγάλο θαῦμα, τὴν ἐν Χριστῷ ἑνότητα τῶν ψυχῶν μας, καὶ νὰ σκορπίζουμε στοὺς γύρω μας τὴν ἀνέκφραστη εἰρήνη καὶ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.


Κυριακή Αγίων Πατέρων

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 9 Ἰουνίου 2019, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Κυρ. ζ΄ Πράξεων: Πράξ. κ΄ 16-18, 28-36)

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἔκρινεν ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα. ᾿Απὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς ῎Εφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν. ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται. πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο.

Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾷ τοὺς τριακοσίους δέκα καὶ ὀκτὼ θεοφόρους Πατέρας τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τοὺς προμάχους τῆς Ὀρθοδοξίας μας, οἱ ὁποῖοι ἐξεδίωξαν ἀπὸ τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν σφενδόνη τοῦ Πνεύματος τοὺς «βαρεῖς καὶ λοιμώδεις λύκους», τοὺς αἱρετικοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Ἀρείου· καὶ ὡμολόγησαν τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν «Θεὸν ἀληθινόν, ὁμοούσιον τῷ Πατρί». Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας ἔχει ἐπιλεγῆ ἀκριβῶς γι’ αὐτὴ τὴν μεγάλη ἑορτή.

1. ΟΙ ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΙ ΛΥΚΟΙ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπὸ τὴν Μίλητο καλεῖ τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου νὰ ἔλθουν κοντά του καὶ τοὺς δίνει μεγάλες πνευματικὲς ὑποθῆκες λέγοντας: 

Γνωρίζω ὅτι μετὰ τὴν ἀναχώρησί μου θὰ ἀναδυθοῦν μέσα ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ψευδοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι σὰν λύκοι ἄγριοι καὶ σκληροὶ θὰ διαρπάζουν τὸ ποίμνιο ἀφανίζοντας τὶς ψυχὲς τῶν λογικῶν προβάτων. Θὰ διδάσκουν διδασκαλίες διεστραμμένες γιὰ νὰ ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ τοὺς παρασύρουν πίσω τους ὡς ὀπαδούς τους. 

Γιατί ἆραγε ὁ θεῖος Παῦλος χαρακτηρίζει τοὺς αἱρετικοὺς ὡς λύκους ἄγριους καὶ σκληρούς, ἐνῶ ἀλλοῦ δὲν χρησιμοποιεῖ τέτοιους χαρακτηρισμούς; Ἀσφαλῶς ἡ ὅλη περιγραφὴ ἔχει τὴν ἀφετηρία της ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, τὴν παραβολὴ τοῦ καλοῦ Ποιμένος, ὅπου ὁ Κύριος ὠνόμασε τὸν Ἑαυτό του καλὸν ποιμένα, καὶ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας του ὡς λογικὰ πρόβατα. 

Καὶ προειδοποιεῖ ὁ Κύριος γιὰ λύκους ποὺ θὰ ἁρπάζουν καὶ θὰ σκορπίζουν τὰ πρόβατα. Καὶ ἀργότερα πάλι ὁ Κύριος εἶπε στοὺς μαθητάς του: «ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. ι΄ 16). 

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λοιπὸν ἀντλεῖ τὴν φρασεολογία του ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο καὶ ὀνομάζει τοὺς ψευδοδιδασκάλους αἱρετικοὺς ὅλων τῶν αἰώνων καὶ τῶν ἐποχῶν λύκους ἐπικίνδυνους καὶ ἄγριους, διότι αὐτοὶ θὰ εἰσορμοῦν μέσα στὸ λογικὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας, θὰ ἁρπάζουν τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν, θὰ τὶς διαστρέφουν καὶ θὰ τὶς ἀφανίζουν. 

Θὰ ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς ποιμένας τους καὶ θὰ τοὺς καθοδηγοῦν ὄχι πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ στὸ πρόσωπό τους. Οἱ λύκοι αὐτοὶ μάλιστα θὰ εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνοι διότι θὰ εἶναι προβατόσχημοι. 

Δηλαδὴ θὰ φαίνωνται σὰν πρόβατα, ἐφόσον θὰ δηλώνουν μὲ περισσὴ πονηρία καὶ ὑποκρισία ὅτι θὰ εἶναι «Χριστιανοί». Κι ἔτσι θὰ παραπλανοῦν, θὰ διαιροῦν καὶ θὰ κατασπαράσσουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

2. ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος δίνει στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου δύο συμβουλές. Τοὺς ζητεῖ νὰ προσέχουν πρῶτα τὸν ἑαυτό τους, καὶ κατόπιν τὸ πνευματικό τους ποίμνιο. Γιατί ὅμως ἱεραρχεῖ ἔτσι τὰ πράγματα ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ; 

Τοὺς ζητεῖ νὰ προσέχουν πρῶτα τὸν ἑαυτό τους, διότι ὅταν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι προσεκτικοὶ στὸν ἑαυτό τους καὶ ἄμεμπτοι στὴν ζωή τους, τότε καὶ τὸ ποίμνιο οἰκοδομεῖται καὶ στηρίζεται. Ὅλοι λοιπὸν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας θὰ πρέπει νὰ προσέχουν πολὺ τὴν ζωὴ καὶ τὴν διαγωγή τους, τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα τους. 

Διότι ἀμέτρητα μάτια εἶναι στραμμένα ἐπάνω τους. Ἄλλα μάτια τοὺς κοιτοῦν μὲ θαυμασμὸ γιὰ νὰ μιμηθοῦν τὴ ζωή τους, κι ἄλλα μὲ κακία ψάχνουν νὰ βροῦν ἀφορμὴ νὰ τοὺς ἐπικρίνουν καὶ νὰ δημιουργήσουν σκάνδαλα.

3. ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ζητεῖ ἀπὸ τοὺς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας κατόπιν νὰ προσέχουν μὲ ἄγρυπνη φροντίδα καὶ τὸ ποίμνιό τους. Διότι, ἐξηγεῖ, ὁ Θεὸς τοὺς τοποθέτησε φύλακες, φρουροὺς ἄγρυπνους, ἐπόπτες τοῦ ποιμνίου. 

Ἔχουν χρέος λοιπὸν νὰ τὸ φροντίζουν ὅπως ὁ καλὸς ποιμένας τρέφει καὶ στεγάζει τὰ πρόβατά του. Νὰ τρέφουν τὰ πρόβατά τους σὲ λιβάδια χλοερὰ μὲ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία. Νὰ τὰ παιδαγωγοῦν στοργικὰ «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Ἀλλὰ καὶ μὲ φροντί-δα ἀνύστακτη νὰ ἀγρυπνοῦν μέρα καὶ νύκτα, γιὰ νὰ τὰ προφυλάσσουν ἀπὸ κάθε κίνδυνο, ἰδιαιτέρως δὲ ἀπὸ τοὺς ἄγριους λύκους, τοὺς αἱρετικούς. 

Διότι, ὑπογραμμίζει ὁ Ἀπόστολος, γι’ αὐτὴν τὴν Ἐκκλησία του ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, γι’ αὐτὴν δὲν ὑπολόγισε οὔτε αὐτὸ τὸ τίμιο αἷμα του. Θυσιάσθηκε γιὰ νὰ ἀπελευθερώσῃ ὅλους ἐμᾶς, τὰ λογικὰ πρόβατά του ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ τοῦ ἀγριωτέρου λύκου, τοῦ διαβόλου. Πόσο ἀκριβὰ λοιπὸν ἐπλήρωσε μὲ τὸ ἀτίμητο αἷμα του τὴν δική μας ἐλευθερία! Πόση ἀξία ἔδωσε στὴν Ἐκκλησία του! 

Ὅλοι μας ἑπομένως, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, αὐτὴν τὴν τόσο πολύτιμη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ποὺ τόσο ἀγάπησε ὁ Κύριός μας θὰ πρέπει νὰ τὴν ἀγαποῦμε καὶ νὰ τὴν προφυλάσσουμε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της, τοὺς ἀμέτρητους αἱρετικοὺς ποὺ ἁλωνίζουν τὴν Ἑλλάδα μας. 

Μὴν ἐφησυχάζουμε καὶ μὴ γελιώμαστε. Ὅλες οἱ αἱρετικὲς ὁμάδες δὲν εἶναι «ἀδελφὲς ἐκκλησίες», δὲν ἀποτελοῦν κομμάτια τῆς μίας Ἐκκλησίας, ἀλλὰ εἶναι ἀγέλες προβατόσχημων λύκων ποὺ καιροφυλακτοῦν νὰ τὴν κατασπαράξουν. «Στῶμεν καλῶς». Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας καὶ τὰ μάτια μας!

Πηγή: Ο Σωτήρ
«Πᾶνος»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου