Λέει
ο ιερός Χρυσόστομος: «Ούτε τον θάνατο να τρέμουμε, αλλά την αμαρτία.
Γιατί δεν γέννησε ο θάνατος την αμαρτία, αλλά η αμαρτία μάς γέννησε τον
θάνατο· ο δε θάνατος έχει γίνει το φάρμακο της αμαρτίας» (Εις την αγίαν
μεγαλομάρτυρα Δροσίδα… 6).
Πώς
όμως ο θάνατος απέβη το φάρμακο κατά της αμαρτίας; Πρώτα ας θυμηθούμε
ότι ο νεκρός δεν υπόκειται πια στη διάπραξη επιπροσθέτων παραβάσεων, «ο
γαρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας» (Ρωμ. 6.7).
Κυρίως
όμως, κυριότατα, ο θάνατος με άλλο τρόπο μεταβλήθηκε στο πανανθρώπινο
κατά της αμαρτίας φάρμακο και αντίδοτο. Ελευθέρωσε τον άνθρωπο όχι μόνο
από τα μεταθανάτια παραπτώματα, αλλά και από την ενοχή και τιμωρία όλων
των προ του θανάτου αμαρτημάτων.