Δύσκολα χρόνια, αλλά και πότε δεν ήταν δύσκολα, η Ελλάδα ήταν πάντα στο στόχαστρο και εμείς με τις λάθος επιλογές μας, πλανεμένοι από τα παχιά λόγια και τις κούφιες υποσχέσεις, βοηθήσαμε τους εκάστοτε κυβερνώντες να ποδοπατούν την αξιοπρέπειά μας.
Και να που φτάσαμε!
Χάθηκε εκείνο το γλυκό χαμόγελο απ’ τα χείλη μας, η αισιοδοξία από το βλέμμα μας, το ξένοιαστο τραγούδι απ’ τη λαλιά μας, περπατάμε σκυφτοί, αμίλητοι, συννεφιασμένοι, παραμιλάμε… ξεχάσαμε το Θεό και αφεθήκαμε στα χέρια τους αμαχητί!