«Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπὴ στὸν κάμπο βασιλεύει....».
«Ὅπου καὶ νὰ σᾶς βρίσκει τὸ Κακό, ἀδελφοί,
ὅπου καὶ νὰ θολώνει ὁ νοῦς σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμὸ
καὶ μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη!», γράφει ὁ Ἐλύτης.
Μνημονεύω, τοῦτες τὶς δύσκολες ἡμέρες - κλεισμένοι στὰ ἀρχοντικά μας- τοὺς στίχους τοῦ Σολωμοῦ. Περίεργες στιγμὲς ζοῦμε. Ἡ ἄνοιξη, ἡ νιότη τοῦ χρόνου, πολιορκεῖ τὶς αἰσθήσεις μας. «Ἔστησ᾿ ὁ Ἔρωτας χορὸ μὲ τὸν ξανθὸ Ἀπρίλη/ κι ἡ φύσις ηὗρε τὴν καλὴ καὶ τὴ γλυκιά της ὥρα». Καὶ ἔξω τὸ ἀόρατο κακό. Πολιορκημένοι.
Μνημονεύω, τοῦτες τὶς δύσκολες ἡμέρες - κλεισμένοι στὰ ἀρχοντικά μας- τοὺς στίχους τοῦ Σολωμοῦ. Περίεργες στιγμὲς ζοῦμε. Ἡ ἄνοιξη, ἡ νιότη τοῦ χρόνου, πολιορκεῖ τὶς αἰσθήσεις μας. «Ἔστησ᾿ ὁ Ἔρωτας χορὸ μὲ τὸν ξανθὸ Ἀπρίλη/ κι ἡ φύσις ηὗρε τὴν καλὴ καὶ τὴ γλυκιά της ὥρα». Καὶ ἔξω τὸ ἀόρατο κακό. Πολιορκημένοι.